گروه خونی زنان در بارداری‌شان موثر است

به زنان دارای گروه خونی O  توصیه شود زودتر به فکر بچه دار شدن باشند، اما کارشناسان می گویند قبل از رسیدن قاطعانه به چنین نتیجه ای، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

تحقیقات جدید نشان داد زنان دارای گروه خونی O با بالا رفتن سن دارای مشکلات بیشتری در باروری می شوند.

این نخستین تحقیقی است که نشان می دهد گروه خونی زنان می تواند بر شانس بارداری آن ها تأثیرگذار باشد.

محققان با تحقیق بر روی گروهی از زنانی که برای باروری تحت درمان بودند به این نتیجه رسیدند که زنان دارای گروه خونی O از نظر کمی و کیفی با تخمک های ضعیف تری روبرو هستند.

در مقابل زنان دارای گروه خونی A از نظر کمی و کیفی تخمک های بهتری را دارا بوده اند.

این یافته ها می تواند منجر به این شود که به زنان دارای گروه خونی O  توصیه شود زودتر به فکر بچه دار شدن باشند، اما کارشناسان می گویند قبل از رسیدن قاطعانه به چنین نتیجه ای، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

گروه های خونی O و A دو گروه خونی رایج در میان مردم بریتانیا است که حدود 44 درصد مردم دارای گروه خونی O و حدود 42 درصد دارای گروه خونی  A هستند.

دکتر ادوارد نجات از دانشکده آلبرت انیشیتن دانشگاه پزشکی نیویورک می گوید این تحقیقات بر روی زنانی انجام شده که در برنامه های دانشگاه ییل تحت درمان باروری قرار گرفته بودند.

افراد دارای گروه خونی A دارای آنتی ژن A هستند، پروتئینی در دیواره سلول که در افراد دارای گروه خونی O وجود ندارد.

خانم‌هایی که تصمیم می‌گیرند بچه‌دار شوند، در صورتی که از قرص‌های هورمونی استفاده می‌کنند، نیمی‌ از آن ها طی سه ماه اول پس از قطع قرص‌ها، باردار خواهند شد و نیمی‌ دیگر طی یک سال

چه عواملی، احتمال باروری زنان را کم و زیاد می‌کنند؟

یکی از اوقات شادی بخش در یک ازدواج، زمان تصمیم گیری برای داشتن یک بچه است. اگر مرد و زن هر دو سالم باشند، بارداری به راحتی و بدون هیچ مشکلی صورت می‌گیرد.

یک بار در ماه، هورمون‌های زنانه ای که از غده هیپوفیز ترشح می‌شود، تخمدان‌ها را تحریک می‌کند و باعث آزاد سازی یک یا دو تخمک می‌شود که در صورت آزاد شدن دو تخمک، دو قلوهای غیر مشابه به وجود می‌آیند. در صورت نامرتب بودن پریودها، شانس بارداری کاهش می‌یابد.

افزایش سن نیز شانس باروری را کاهش می‌دهد.

نکاتی مهم برای افزایش شانس بارداری

فاصله بین دو پریود، فاصله ای است که بارداری در آن اتفاق می‌افتد. به سادگی می‌توانید این روزها را محاسبه کنید، یعنی از شروع یک پریود تا پریود بعدی.

اولین روز یعنی لکه بینی را هم یک روز حساب کنید. هر خانمی ‌ممکن است یک عدد را ذکر کند. برای مثال یک نفر عدد 22 و دیگری عدد 30 ، ولی معمولا طول این دوره 21 تا 35 روز است. هر عددی که به دست آمد، عدد 14 را از آن کم کنید، عددی که به دست می‌آید روز تخمک گذاری است، چهار روز قبل و دو روز بعدش را در نظر بگیرید. این یک هفته، بهترین زمان برای باردار شدن است.

اسپرم می‌تواند در دستگاه تناسلی خانم‌ها حداکثر تا 72 ساعت زنده بماند، بنابراین شروع تماس اگر در روزهای اول و در آن فرصت یک هفته ای باشد، شانس بارداری افزایش پیدا می‌کند. اگر همسران مشکلی به لحاظ پزشکی نداشته باشند و از نظر تماس زناشویی فعال باشند (حدود دو تا سه مرتبه در هفته)، در طول شش ماه اول با احتمال 60 درصد بارداری اتفاق می‌افتد و با احتمال 80 درصد در طی یک سال اول و 90 درصد در طی 18 ماه اول است.

مصرف سیگار توسط خانم‌ها، باعث تغییر در ترشحات محیط دهانه رحم می‌شود و ممکن است از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری کند

در طول دوره تخمک گذاری درجه حرارت بدن خانم‌ها افزایش پیدا می‌کند. اگر درجه حرارت پایه بین 5/35 تا 5/36 باشد، در این صورت درجه حرارت بین 1/36 تا 2/37 زمان تخمک گذاری را نشان می‌دهد. البته این روش، همیشه هم دقیق نیست.

بعضی از فروشگاه‌ها و سایت‌های اینترنتی، درجه دماسنج پایه و نیز کیت‌هایی برای بررسی قدرت باروری مردان را به فروش می‌رسانند. این کیت‌ها غلظت و میزان حجم اسپرم را اندازه می‌گیرند. البته این آزمایش هم به صورت مطلق و دقیق نیست و برای پی بردن به وجود یا فقدان نازایی در مردان، بهترین راه، مشورت با پزشک برای آزمایش مایع منی است.

مصرف سیگار توسط خانم‌ها، باعث تغییر در ترشحات محیط دهانه رحم می‌شود و ممکن است از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری کند و نیز احتمال سقط و نقایص مادرزادی را افزایش می‌دهد.

خانم ها چه مدت بعد از قطع روش جلوگیری، باردار می شوند؟

خانم‌هایی که تصمیم می‌گیرند بچه‌دار شوند، در صورتی که از قرص‌های هورمونی استفاده می‌کنند، نیمی‌ از آن ها طی سه ماه اول پس از قطع قرص‌ها، باردار خواهند شد و نیمی‌ دیگر طی یک سال.

در خانم‌هایی که از روش‌های ایجاد مانع مثل حلقه استفاده می‌کنند (و یا از روش طبیعی)، این دسته هم زمانی مثل گروه قبل و شاید کمی‌ هم کمتر ممکن است تا ایجاد بارداریشان طول بکشد.

در افرادی که از آمپول دپوپروورا که فقط حاوی هورمون پروژسترون است استفاده می‌کنند، پس از قطع مصرف این آمپول حدود شش ماه طول می‌کشد تا بارداری اتفاق بیفتد.

در مورد دستگاه داخل رحمی ‌(آی- یو - دی)، معمولا یک یا دو ماه پس از خروجش از بدن است که بارداری اتفاق می‌افتد.‌

هفت خوراکی ضد اشتها

مدارکی وجود دارد که نشان می دهد فعال کننده های پروتیینی به نام سیرتوین (sirtuin) فواید سلامتی زیادی مانند ساخت ماهیچه و سرکوب اشتها دارند.از دیگر فواید فعال کردن این پروتیین می تواند به تقویت حافظه،کمک به کنترل بهتر سطح قند خون و پاکسازی آسیب ناشی از مولکول های رادیکال اشاره کرد.شواهد تجربی قابل توجهی در زمینه اثرات مفید مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های غنی از فعال کننده های سیرتوین در کاهش خطرات ابتلا به بیماری مزمن وجود دارد.

اگرچه فعال کننده سیرتوین در تمام گیاهان یافت می شود اما برخی از میوه ها و سبزیجات دارای مقادیر زیادی از این پروتیین هستند که به عنوان غذاهای مملو از سیرتوین (sirtfoods)شناخته می شوند.این خوراکی ها عبارتند از چای سبز، پودر کاکائو، زردچوبه، کلم پیچ، پیاز، زیتون و جعفری.اما بسیاری از میوه ها و سبزیجات مانند گوجه فرنگی، آوکادو، موز، کاهو، کیوی، هویچ و خیار دارای مقادیر کمی از فعال کننده های سیرتوین هستند؛ با این حال این بدان معنی نیست که این میوه ها و سبزیجات ارزش مصرف ندارند زیرا آنها فواید دیگری بسیاری دارند.

اهمیت مصرف یک رژیم غذایی مملو از خوراکی های سیرتوین دار این است آنها از سایر رژیم ها و مکمل های غذایی با صرفه ترهستند.فعال کننده های سیرتوین برای علم تغذیه بسیار جدید هستند زیرا ویتامین ها بیش از 100 سال پیش، آنتی اکسیدان ها 50 سال پیش کشف شدند اما فعال کننده های سیرتوین فقط 10 سال پیش شناخته شدند.اولین فعال کننده سیرتوین که مشخص شد، رسوراترول (resveratrol) بود که در پوست انگور قرمز ،انار و هفت بند ژاپنی وجود دارد.از دیگر فعال کننده های سیرتوین، کاتچین است که در چای سبز یافت می شود و گفته می شود که با سلول های سرطانی مبارزه می کند و دیگری اپیکاتچینز (epicatechins) است که در پودر کاکائو وجود دارد و عامل فوایدی است که ادعا می شود شکلات تلخ دارد.

اوتیسم - Autism-

نشانه‌های اوتیسم در کودکان 1 و 2 ساله

اوتیسم یک اختلال مغزی است که توانایی فرد را برای برقراری ارتباط کاهش می دهد. این بیماری در کودکان ظاهر می شود و می تواند خفیف یا شدید باشد.

برخی از بیماران می توانند از پس این بیماری برآیند، برخی در حرکت کردن دچار مشکل هستند و برخی دیگر در حرف زدن مشکل دارند.

علت اوتیسم

محققان علت دقیق بروز این بیماری را نمی دانند. اما به نظر می رسد که ژن ها نقش اصلی را دارند.

محققان در حال آزمایش هستند که ببینند مواد شیمیایی موجود در محیط زیست و یا عفونت های قبل از تولد باعث این بیماری می شود یا نه.

در هنگام بارداری اگر از قرص های والپوریک اسید و یا تالیدوماید استفاده کنید، احتمال اینکه نوزاد شما مبتلا به اوتیسم شود زیاد است.

علائم

قبل از 3 سالگی، می توان نشانه های اوتیسم را در کودک دید.

برخی از نوزادان مبتلا به اوتیسم تا 18 الی 24 ماهگی رشد طبیعی دارند و سپس از رشد باز می ایستند و توانایی های خود را از دست می دهد.

علائم اوتیسم شامل:

- حرکات تکراری بدن (تکان خوردن و یا چرخش)

- اجتناب از تماس جسمی

- تاخیر در یادگیری زبان

- تکرار کلمات یا عبارت

- ناراحت شدن از تغییرات جزئی 

البته این علائم در کودکان معمولی هم ممکن است دیده شوند.

کودکان نوپایی که دچار اوتیسم هستند، دارای دست و یا مغز غیرعادی هستند که به علت مشکلات در رشد مغز اتفاق می افتد

علائم هشداردهنده در سال اول

- با صدای مادر، سر خود را برنمی گرداند.

- به اسم خود واکنش نشان نمی دهد.

- به چشم افراد نگاه نمی کند.

- اصلا حرف نمی زند، حتی کلمات نامشخص را.

- لبخند نمی زند و هیچ عکس العملی از رفتارهای اجتماعی ندارد.

نوزادانی که اوتیسم هم ندارند، ممکن است این علائم را داشته باشند؛ لذا لازم است با متوجه شدن این علائم به پزشک متخصص کودکان مراجعه کنید.

علائم هشداردهنده در سال دوم

علائم اوتیسم در این سال، واضح تر می گردند. کودکان سالم در این سن، اولین کلمات را بر زبان می آورند و چیزهایی را که می خواهند، با اشاره نشان می دهند. اما کودک مبتلا به اوتیسم از این توانایی ها دور می ماند.

به طور کلی علائم کودکان دو ساله اوتیسمی عبارت است از:

- در 16 ماهگی، هیچ کلمه ای را بیان نمی کند.

- در 18 ماهگی، تظاهر به بازی کردن نمی کند.

- در 2 سالگی، هیچ عبارت دو کلمه ای را بیان نمی کند.

- مهارت های گفتاری را از دست می دهد.

- عدم علاقه به طور مثال: هنگامی که بزرگسالان اشاره به پرنده ای در هوا می کنند، هیچ علاقه ای را نشان نمی دهد.

علائم و نشانه های جسمی

- مشکلات هضمی

- یبوست

- مشکلات در خوابیدن

- ناهماهنگی عضلات بزرگی که برای دویدن و یا بالا رفتن مورد نیاز است.

- ناهماهنگی در عضلات کوچکتر

- در حدود یک سوم این افراد، دچار تشنج نیز می شوند.

تصویر کناری نماد بیماری اوتیسم است که روبانی با شکل پازل می باشد.

اثر اوتیسم بر مغز

اوتیسم بر قسمتی از مغز اثر می گذارد که احساسات، روابط و حرکات بدن را کنترل می کند.

کودکان نوپایی که دچار اوتیسم هستند، دارای دست و یا مغز غیرعادی هستند که به علت مشکلات در رشد مغز اتفاق می افتد.

ژن های غیرطبیعی که از خانواده به ارث می برند، باعث عملکرد ضعیف در برخی قسمت های مغز می شود.

محققان امیدوارند راهی برای تشخیص این بیماری از طریق اسکن مغز پیدا کنند.

غربالگری اولیه اوتیسم

بیماری اوتیسم در بسیاری از کودکان تا قبل از مدرسه رفتن و یا رفتن به مهدکودک، تشخیص داده نمی شود. در نتیجه درمان های مورد نیاز در سال های اولیه زندگی را از دست می دهند.

به همین خاطر، همه نوزادان 9 ماهه را باید غربالگری کرد.

لازم است در 18 ماهگی و 24 ماهگی، برشی های مربوط به اوتیسم انجام شود، مخصوصا در کودکانی که خانواده شان دارای سابقه اوتیسم هستند و یا رفتارهای خطرناک دارند.

آبله مرغان سوغات بهار برای کودکان

بهار که از راه می‌رسد، بعضی از بیماری‌ها شیوع بیشتری پیدا می‌کند. آبله مرغان هم یکی از این بیماری‌هاست که اواخر زمستان و اوایل بهار بیشتر شاهد بروز آن هستیم.

اگر کودک شما هم این روزها بی‌حال است و دانه‌های قرمز رنگی روی پوستش ظاهر شده، ممکن است آبله مرغان گرفته باشد؛ البته نگران نباشید، چون در اغلب موارد آبله مرغان بیماری خطرناکی نیست، اما در شرایطی خاص نیاز به رسیدگی‌های بیشتر و دقیق‌تری دارد که حتما باید با پزشک مشورت کنید.

آبله مرغان یکی از بیماری‌های پوستی ویروسی است که با علائمی شبیه سرماخوردگی و ایجاد ضایعات تاولی خارش‌دار نمایان می‌شود.

آبله مرغان از بیماری‌های شایع دوران کودکی است و معمولا اواخر زمستان و اوایل بهار شیوع بیشتری پیدا می‌کند.

ویروس این بیماری از فردی به فرد دیگر و از طریق تنفس و تماس انتقال می‌یابد و معمولا 2 تا 3 هفته پس از تماس کودک با ویروس، علائم بیماری خود را نشان می‌دهد.

ویروس این بیماری از حدود دو روز قبل از بروز ضایعات پوستی تا زمانی که تمام ضایعات کاملا خشک شوند، قابل انتقال به دیگران است

نشانه‌های آبله مرغان چیست؟

هنگامی که کودک به آبله مرغان مبتلا می‌شود، معمولا یک تا دو روز قبل از شروع ضایعات پوستی، احساس کسالت می‌کند؛ البته در این هنگام ممکن است علائمی مانند تب مختصر، گلودرد، دل درد یا سردرد هم داشته باشد.

ضایعات پوستی نیز به مرور زمان نمایان می‌شوند. این ضایعات ابتدا به صورت لکه‌های کوچک قرمز رنگ است و به تدریج برجسته‌تر شده و به دانه‌های آبداری شبیه تاول تبدیل می‌شود.

آبله مرغان جزو بیماری‌های بسیار مسری است و کودکان مبتلا باید از افراد مستعد ابتلا جدا شوند. همچنین باید بدانید ویروس این بیماری از حدود دو روز قبل از بروز ضایعات پوستی تا زمانی که تمام ضایعات کاملا خشک شوند، قابل انتقال به دیگران است.

زمان سرایت بیماری به طور متوسط حدود یک هفته است و به همین دلیل بیمار در این مدت باید از تماس با افراد مستعد دوری کند و مجاز به حضور در مدرسه نیست.

کودکی؛ بهترین دوران ابتلا به آبله مرغان

قدیمی‌ترها می‌گفتند بهتر است بچه‌ها زودتر آبله مرغان بگیرند؛ آنها تصور می‌کردند اگر کودکان در سنین پایین‌تر به این بیماری مبتلا شوند، مشکلات کمتری برایشان پیش می‌آید.

افراد بزرگسال در صورتی که واکسن این بیماری را نزنند و در صورتی که در کودکی به این بیماری مبتلا نشده باشند، شانس ابتلا را دارند؛ البته علائم بیماری در بزرگسالی شدیدتر است و می‌تواند خطرناک باشد.

در اغلب مواقع، آبله مرغان در کودکی بیماری‌ خفیف و خود محدود شونده است که بدون ایجاد هیچ عارضه‌ای بهبود می‌یابد. البته این امر، یک قانون نیست و حتی در زمان کودکی نیز این بیماری می‌تواند با عوارض و خطراتی همراه شود.

برای درمان چه کنیم؟

با توجه به این‌که آبله مرغان بیماری شایع و به نسبت بی‌دردسری است، خانواده‌ها کمتر به فکر درمان آن هستند؛ اما آیا واقعا نباید هنگام مواجهه با این بیماری به پزشک مراجعه کرد؟

چون در اغلب مواقع این بیماری در کودکان سالم، خود محدود شونده است و بدون هیچ عارضه خطرناکی بهبود می‌یابد، پزشک درمان اختصاصی ضد ویروس را برای چنین بیمارانی تجویز نمی‌کند، ولی در موارد خاصی مراجعه به پزشک ضروری است.

افراد بالای 12 سال، بیماران مبتلا به نقص ایمنی مادرزادی یا بیماری‌های نقص ایمنی اکتسابی مانند ایدز، بیمارانی که داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند، کسانی که سابقه بیماری‌های مزمن پوستی مثل اگزما دارند، مبتلایان به آسم که تحت درمان با داروهای استنشاقی یا خوراکی از نوع کورتیکواستروئید هستند، یا بیمارانی که به صورت درازمدت از آسپیرین استفاده می‌کنند، همچنین بیماران مبتلا به انواع سرطان، در صورت ابتلا به آبله مرغان حتما باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنند.

افراد مبتلا به آبله‌مرغان نباید با خانم‌های بارداری که سابقه ابتلا به این بیماری را ندارند، تماس داشته باشند

برای سایر افراد، درمان حمایتی مانند استفاده از استامینوفن در صورت تب کافی است.

در این بیماری به دلیل عوارض احتمالی نباید از داروهایی مانند آسپیرین و بروفن استفاده کنید. همچنین بهتر است مایعات بیشتری به کودک بدهید.

کودک نیز باید از خاراندن ضایعات پرهیز کند، چون علاوه بر این‌که این کار باعث اضافه شدن عفونت‌های ثانویه باکتریال به ضایعات پوستی آبله مرغان می‌شود، با ایجاد اسکار یا جوشگاه نیز از نظر زیبایی دردسرساز خواهد شد.

خارش آزاردهنده را با حمام روزانه کم کنید

حمام روزانه و کمپرس آب ولرم ضایعات پوستی، چند مرتبه در روز می‌تواند در بهبود خارش موثر باشد. همچنین می‌توانید از پزشک نیز درخواست کنید تا با تجویز داروهای ضدخارش، وضعیت را بهبود بخشد. برای جلوگیری از خاراندن پوست نیز از دستکش‌های نخی کمک بگیرید و ناخن‌های کودک را کوتاه کنید تا از بروز عفونت‌های ثانویه پوستی جلوگیری شود.

گاهی ممکن است ضایعات پوستی داخل دهان نیز ایجاد شود و غذا خوردن را برای کودک دشوار سازد. بهتر است در این حالت غذاهای نرم، خنک و بدون ادویه تهیه کنید. فراموش نکنید غذا نباید ترش باشد.

بیماری آبله مرغان در شرایط عادی به درمان اختصاصی نیاز ندارد. در صورت وجود تبی که بیش از 3 تا 4 روز پس از ظاهر شدن ضایعات پوستی ادامه می‌‌یابد، یا بیش از 5/38 درجه سانتیگراد است و هنگامی که عوارضی مانند سردرد شدید و سرفه‌های شدید یا تنفس سخت کودک، خواب‌آلودگی یا کاهش سطح هوشیاری، دل‌دردهای شدید یا استفراغ‌های مکرر وجود دارد، بیمار حتما باید به پزشک مراجعه کند.

در صورت بروز تشنج و هنگامی که دانه‌های پوستی، ترشحات چرکی پیدا می‌کند، پوست سالم اطراف دانه‌ها قرمز می‌شود یا مایع داخل آنها خونابه‌ای شده یا دچار خونریزی می‌شود نیز باید هر چه سریع‌تر با پزشک مشورت کرد.

علاوه بر این موارد، هنگامی که هر گونه درد، ورم، قرمزی و گرمی در پوست حس شود، بی‌تعادلی یا ناتوانی در راه رفتن وجود داشته باشد، یا این‌که آبله‌مرغان در دوره نوزادی یا اوایل شیرخوارگی بروز کند، والدین باید کودک را برای بررسی‌های بیشتر به پزشک برسانند.

افراد مبتلا به آبله‌مرغان نباید با خانم‌های بارداری که سابقه ابتلا به این بیماری را ندارند، تماس داشته باشند.

ویروس مولد این بیماری می‌تواند صدمات غیرقابل برگشتی برای جنین ایجاد کند و همچنین ابتلا به این بیماری در زمان بارداری نیز می‌تواند با تظاهرات بسیار شدید و خطرناک برای مادر همراه باشد. بنابراین خانم‌های باردار در صورتی که با فرد مبتلا به آبله مرغان تماس پیدا کردند، به خصوص قبل از هفته بیستم بارداری، حتما باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنند.

صرع(تشنج)

صرع(تشنج) و علل ایجاد آن

بیمار)

پدری هستم که یک فرزند 14ساله دارم که از سه ماه پیش صبح‌ها که از خواب بیدار می ‌شود دچار پرش‌هایی در دست می ‌شود و تا کنون دو بار در خواب هم دچار تشنج‌هایی شده‌اند و من و مادرش از صدای خرخر و صدای تکان‌های تخت، متوجه تشنج ایشان شده‌ایم. پزشک معالج برای فرزند من تشخیص صرع گذاشته‌اند. لطفاً مرا راهنمایی کنید.

1- صرع چیست؟

صرع را به زبان ساده می ‌توان به صورت زیر تعریف کرد: چنان چه تنظیم جریان الکتریکی فرد به هم بخورد، مدارهای کل مغز دچار اتصال شده و در نتیجه هوشیاری به هم می ‌خورد.

صرع فقط افتادن فرد و عدم هوشیاری نیست، بلکه به چندین شکل می ‌تواند دیده شود. به ‌طور مثال صرع می ‌تواند به صورت افت تحصیلی در مدرسه باشد، جا انداختن کلمات در جمله به خصوص در هنگام املا نوشتن اتفاق می‌ افتد و متاسفانه معلم‌ها فکر می ‌کنند که این دانش‌آموز دچار حواس پرتی می ‌باشد.

2- عوامل زمینه ‌ساز صرع کدامند؟

یکی از علل صرع به دوران قبل از تولد برمی ‌گردد، ولی به طور عمده علل صرع به بعد از تولد مربوط می‌ شود. هم چنین علل زیادی از انواع صرع ناشناخته می‌ باشد.

از علل قبل از تولد می ‌توان به عفونت‌های داخل رحمی (در جنین) اشاره کرد. از عفونت‌های شایع ایجاد کننده ی صرع در دوران بارداری سرخجه  و توکسو پلاسموز می ‌باشد. سایر عفونت‌های ویروسی، سوء تغذیه و مصرف الکل و دخانیات  در مادر هم می ‌تواند باعث صدمه به جنین شود.

از دیگر علل می ‌توان به نقص‌های ژنتیکی ایجاد شده در حین بارداری در جنین اشاره کرد که می ‌تواند عامل بروز تشنج در سال‌های آینده باشد. هم چنین قرار گرفتن در معرض محیط‌ های آلوده (مانند اشعه ایکس) می‌ تواند باعث آسیب به جنین شود.

از دلایل دیگر می ‌توان به ضربه‌ های مغزی جنین در حین بارداری یا موقع زایمان اشاره نمود.

دسته ی دیگر از دلایل صرع، مربوط به ضایعات در حین زایمان است که به عنوان فلج‌های مغزی عنوان می ‌شود. چنان چه در حین زایمان سر بچه آسیب ببیند و منجر به اختلالات انعقادی یا خونریزی‌های مغزی شود، می ‌تواند فرم‌هایی از تشنج را ایجاد کند. این آسیب‌ها هنگام تولد یا هفته ی اول بعد از تولد گاهی از علل بسیار مهم، برای تشنج‌های بعدی می ‌باشد.

در دوران نوزادی عفونت‌های مغزی مانند مننژیت  و آنسفالیت (تورم مغز در اثر ویروس‌ها)، و ضربه‌هایی که به خاطر جنب و جوش یا تصادف با ماشین به مغز وارد می شود، ممکن است باعث تشنج شود.

صرع و تشنج طوری نیست که بلافاصله بعد از دیدن ضربه، این بیماری ایجاد شود، بلکه ممکن است 10 تا 20 سال بعد خود را نشان بدهد و آسیب‌های در حین زایمان یا بعد از زایمان نتایج خود را در اواخر کودکی و یا بزرگسالی نشان دهد.

هم ‌چنین سوء تغذیه در زمان کودکی می ‌تواند یکی از دلایل تشنج در سنین بالاتر باشد، به خصوص کمبود مواد معدنی مثل کلسیم و منیزیم می ‌تواند از عوامل ایجاد کننده ی تشنج باشد.

در سنین بالا (افراد مسن) سکته ی مغزی  می ‌تواند باعث تشنج باشد و هم چنین به هم خوردن پایداری الکتریکی بدن باعث ایجاد صرع و تشنج در بیمار می ‌شود.

در افراد دیابتی  که از داروهای دیابتی برای پایین آوردن قند خون استفاده می ‌کنند یا بیمارانی که قند خون پایینی دارند، استعداد ابتلا به تشنج بیشتر از سایر افراد است.

با وجود تمام دلایل ذکر شده، علل درصد زیادی از انواع صرع در حال حاضر شناخته شده نمی ‌باشد.

حمله تشنجی چیست؟

یک حمله تشنجی مانند توفانی کوچک در سیستم الکتریکی مغز است و علائم حاصل از آن می‌تواند از چند دقیقه مات و مبهوت شدن تا افتادن و از دست رفتن کامل هوشیاری متفاوت باشد.

حتی یک شخص سالم ممکن است به ندرت دچار حمله تشنجی شود، اما به طور کلی حملات تشنجی در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است.

هنگامی که حمله تشنجی رخ می‌دهد، پزشکان مجموعه‌ای از آزمون‌ها را بر روی فرد انجام می‌دهند تا مطمئن شوند که عارضه وخیمی وجود ندارد.

آزمایشی که امواج مغز را اندازه می‌گیرد و الکتروانسفالوگرافی (EEG) نامیده می‌شود، می‌تواند با ثبت کردن امواج بلند و نوک تیز، وجود حمله تشنجی را ثابت کند.

تصویر برداری با تشدید مغناطیسی (MRI) می‌تواند علت زمینه‌ای تشنج مانند تومور، سکته مغزی یا ناهنجاری مادرزادی را نشان دهد.

تب اغلب باعث بروز حمله تشنجی می‌شود و گاهی علامت عفونتی مانند مننژیت است.

افت شدید قند خون و کم‌آبی بدن نیز می‌‌تواند حمله تشنجی را برانگیزد. با انجام آزمایش‌هایی ساده در اتاق اورژانس می‌‌توان این علل را تشخیص داد.

هنگامی که هیچ علت زمینه‌ساز ظاهری وجود نداشته باشد، پزشکان می‌گوید یک حمله تشنجی خوش‌خیم رخ داده است.

دو سوم افرادی که دچار حمله تشنجی می‌شوند، هرگز در طول عمرشان دوباره تشنج نمی‌کنند.

تصمیم‌گیری درباره اینکه برای جلوگیری از حمله بعدی باید تجویز دارو انجام داد یا نه و چه هنگامی باید این کار را انجام داد، در هر فردی متفاوت است و عمدتا بستگی به نوع و دفعات تشنج‌های یک فرد دارد.

صرع صرفا اصطلاحی دیگر برای اختلال تشنجی است، اما این کلمه دارای بار معنایی خاصی است، زیرا دفعات زیاد حمله تشنجی را در یک فرد به ذهن می‌آورد.

در هر حال متخصصان می‌گویند هر کسی که  دو بار دچار حمله تشنجی با علت نامعلوم شود، در معرض خطر بالا برای دچار شدن به حمله سوم است.

با اینکه برخی افراد به خصوص پس از حملات شدید نیازمند گذشت چند روز برای احساس بهبودی کامل هستند، اغلب افراد پس از 10 تا 15 دقیقه می‌گویند حال‌شان خوب شده است.

یبوست بعد از 65 سالگی

از 65 سالگی به بعد، تقریباً یکی از هر دو نفر با مشکل یبوست دست به گریبان است. 

یبوست مشکلی است که بسیاری از سالمندان را آزار می ‌دهد. امروزه با کم شدن فعالیت‌ها و ماشینی شدن زندگی و پیروی از رژیم غذایی با فیبر و مایعات کمتر، شیوع عارضه یبوست افزایش یافته است. این موضوع در سالمندان اهمیت ویژه‌ای دارد.

معیار تشخیص

شاید تشخیص یبوست به این سادگی‌ها هم که فکر می ‌کنید، نباشد. تنها کند شدن یک انتقال روده‌ای دلیل بر یبوست نیست. در صورتی که طی 12 ماه، حداقل دو مورد از چهار نشانه زیر در شما به‌ وجود آمد، دلیل بر ابتلاء به یبوست است:

* کمتر از دو بار دفع مدفوع در هفته.

* مدفوع بسیار خشک (چهار برابر خشک ‌تر از حد معمول)

* آوردن فشار بیش ازحد به روده‌ها (چهار برابر حد طبیعی)

* حس تخلیه‌ نشدن کامل روده (حداقل یک مرتبه در هر چهار بار رفتن به دستشویی)

چرا سالمندان؟

روند پیری، تمامی ارگان‌های بدن را تحت تأثیر قرار می‌ دهد. با این حال انتقال روده‌ای با بالارفتن سن، کاهش پیدا نمی‌ کند. در حقیقت این ماهیچه‌های روده‌ای و پرینه یا میان دو راه است که ضعیف شده و انتقال روده‌ای را دردناک و سخت ‌تر می ‌کنند.

ابتلاء به بیماری‌های عمومی و عفونی، درصد احتمال بروز یبوست را در سالمندان بالا می ‌برد. دیابت، اختلال عملکرد غده تیروئید، بیماری پارکینسون و بیماری‌های عروقی، مغزی، افسردگی و... در بروز یبوست سهیم‌اند.

آزمایش‌های تکمیلی

در بیشتر مواقع یک آزمایش ساده موضوع را برای پزشک روشن می ‌کند، ولی گاهی لازم است پزشک درباره ریشه و علت اصلی یبوست اطلاعات بیشتری کسب کند، به ویژه زمانی که:

* یبوست، همراه با کاهش وزن، بی‌هوشی، دردهای تحتانی و خروج خون با مدفوع است یا شخص سابقه ابتلاء خانوادگی به سرطان روده را دارد.

* تغییری خاص در مدفوع شخصی که مدت‌ها از یبوست رنج می ‌برده، دیده شود.

* ناکارآمدی یک درمان

* دفع غیر ارادی ادرار یا مدفوع یا بروز اسهال شدید پس از یبوست.

 داروهای موثر برای رفع یبوست

پیش از مصرف هرگونه دارویی ابتدا باید عادت‌های بد غذایی و عامل اصلی ابتلاء به یبوست شناخته و برطرف شوند. وقتی سن بالا می ‌رود، خوردن هر چیزی درست نیست.

استفاده از ملین‌ها به تمامی سالمندان پیشنهاد می ‌شود. در عین حال خوردن چرب ‌کننده‌ها (روغن پارافین) که به‌ طور معمول مسبب بروز خارش‌های ناراحت ‌کننده می ‌شود، توصیه نمی ‌شود.

ملین‌ها را نباید به ‌طور دائم مصرف کرد، چون بدن به آنها عادت می ‌کند و در نتیجه هر بار باید دوز آنها را بالا برد. همچنین مصرف بیش از حد آنها باعث بروز دردهای شدید روده‌ای می‌ شود.

داروهای یبوست ‌زا

بعضی داروها و مسکن‌ها مثل مورفین، کدئین، تب ‌برها، داروهای قلب، داروهای ضد افسردگی و داروهای بیماری پارکینسون به ‌طور معمول سبب بروز یبوست می ‌شوند.

توصیه هایی برای رفع یبوست:

* حداقل روزی 6 تا 8 لیوان آب بنوشید:

- مایعات انتقال روده‌ای را راحت ‌تر می ‌کنند.

- آب‌، آب‌ میوه‌ها، شیر و سوپ مایعات مناسب سالمندان هستند.

- مصرف مرتب قهوه، چای و مایعات گازدار چندان مؤثر نیست. کافئین موجود در این مایعات قدرت حرکت را از اندام‌ها می ‌گیرد.

- در صورتی که تمایل دارید مقداری آب‌ میوه به آب اضافه کنید، آب لیمو و آب پرتقال را به شما توصیه می ‌کنیم.

- وقتی هوا گرم است، مقدار مایعات مصرفی‌ تان را کمی بالاتر ببرید.

- اگر دچار بیماری قلبی یا روده‌ای هستید، پیش از انتخاب هر نوع مایع نوشیدنی، با پزشک‌ تان مشورت کنید.

* هرگز فیبرها را از یاد نبرید:

- نان و حبوبات غنی شده را در برنامه غذایی ‌تان بگنجانید.

- روزانه مقدار فراوانی میوه و سبزی مصرف کنید.

- خوردن آلو، آلو خشک و آب آلو را فراموش نکنید. این میوه همانند دیگر فیبرها، ماهیچه‌های روده‌ای را تقویت می‌ کند.

- سبوس، حاوی مقدار فراوانی فیبر است. سبوس را در سوپ، غذاها، ماست و حبوبات گرم بریزید و بخورید.

* فعالیت بدنی‌تان را بالا ببرید:

- راه رفتن، انجام کارهای خانه، شنا، دوچرخه‌ سواری و... جلوی یبوست را می ‌گیرند.

- سعی کنید فعالیتی را بیابید که به آن علاقه دارید. در این صورت شما با لذت هر روز فعالیت بدنی ‌تان را انجام می ‌دهید.

* بعضی عادات، یبوست می ‌آورند. ‌از آنها دوری کنید:

- غذاهای صنعتی و تصفیه شده مثل نان سفید، شکر سفید، شیرینی، سیب ‌زمینی سرخ شده، ژامبون، سس سفید و... برای سالمندان مناسب نیست.

- گوشت و پنیر کمتر مصرف کنید. تنها یک وعده غذایی حاوی پنیر و گوشت در روز کافی است. زیاد شدن آنها در برنامه غذایی سبب بروز یبوست می ‌شود.

- دیر به دست ‌شویی رفتن از جمله عواملی است که سبب بروز یبوست می ‌شود

اهمیت میان ‌وعده‌ در سالمندی

بسیاری از سالمندان برخلاف دوران جوانی که عادت داشتند روزی سه وعده غذای اصلی مصرف کنند، تمام وعده‌های غذایی‌شان را میان وعده تشکیل می دهد و فقط یک بار در روز وعده غذایی اصلی را مصرف می ‌کنند. محققان می ‌گویند مصرف میان ‌وعده برای سالمندان خوب است و کالری دریافتی سالمندان را به مقدار کافی به آنان می ‌رساند.

بررسی حدود 2000 سالمند 65 ساله و مسن‌تر نشان می‌ دهد افرادی که به مقدار کافی میان ‌وعده مصرف می ‌کنند و در عین حال در معرض کاهش وزن و تغذیه نامناسب و ناکافی قرار دارند، کالری کافی را به بدن ‌شان می ‌رسانند. میان ‌وعده حاوی پروتئین، کربوهیدرات و چربی بیشتر است.

پژوهشگران بر این باورند که عوامل متعددی مانند مشکلات بهداشتی، مصرف دارو و تغییرات حس چشایی ممکن است به کاهش اشتها و کاهش وزن منجر شود. مردان 70 ساله در مقایسه با مردان 25 ساله، روزانه 1000 تا 1200 کالری کمتر دریافت می‌ کنند که این میزان در زنان 600 تا 800 کالری است.

در هنگام طبابت، پزشک شما نمی ‌داند که آیا به بیمارشان که اشتهای کمی دارد و ممکن است، مشکل سلامتی مانند بیماری قلبی -عروقی و... داشته باشد، توصیه کند که پس از ناهار یک غذای مختصر نیز مصرف کند یا خیر، چون ممکن است گرسنه نشود و شام نخورد.

پاسخ این است که هیچ اشکالی ندارد.

پزشک باید با اطمینان به بیمارش توصیه کند که در میان روز و عصر، میان ‌وعده مصرف کند، چون یک رفتار تغذیه‌ای درست است. البته محققان بر این باورند که مصرف میان ‌وعده‌های بی ‌ارزش و توخالی مانند چیپس، کیک و کلوچه، نباید زیاد توصیه شود، بلکه میان ‌وعده باید از نظر سلامتی با ارزش و مفید باشد.

بسیاری از سالمندان که در مراکز مراقبتی مخصوص نگهداری می‌ شوند، نان و کلوچه کنار ناهار خود را برای میان ‌وعده یا عصرانه نگه می ‌دارند و برخی از آنان به همین علت، حجم زیادی از کالری به بدن‌شان می‌ رسد، در حالی که در بسیاری از موارد هم، همین سالمندان هنگامی که در منزل خود تنها هستند، غذای مختصری درست می ‌کنند و آن را پای تماشای تلویزیون مصرف می ‌کنند که رفتار درست تغذیه‌ای نیست و به همین علت باید به میان‌ وعده‌ها نیز اهمیت داد تا اگر سالمندی یک وعده غذای اصلی را نخورد، کالری دریافتی روزانه‌اش کم نشود.

به نیمه پر لیوان نگاه کنید

این سالمندان تنها !

هنگامی که درباره سالخوردگی سخن می گوییم یا می شنویم ، معمولاً با واژه هایی مانند از بین رفتن ، خراب شدن ، کاهش ، از دست دادن و ... سروکار داریم . در حالی که دوره ی سالخوردگی ، از ویژگی های مثبت نیز برخوردار است . در اینجا، با نگرشی مثبت به این ویژگی ها می نگریم :

- هنر و خلاقیتی که در جوانی فرا گرفته شده است ، با افزایش سن، از بین نمی رود ؛

- با انگیزه و فعالانه زندگی کردن ، سبب می شود که سلول های مغزی رشد کنند و شبکه بیشتری را تشکیل دهند؛

- بدن از نظر فعالیت جنسی ، در آرامش است ؛

- توانایی سازگاری با شرایط افزایش می یابد و استرس کاهش پیدا می کند ؛

- می توان مسئولیت های بیشتری را برای حفظ تندرستی خود پذیرفت؛

- انسان ، در این دوره از دیدگاه بهتری به خود می نگرد؛

- بالا رفتن اعتماد به نفس و اطمینان خاطر سبب می شود به آنچه که دیگران درباره  ما می گویند، چندان اهمیت ندهیم ؛

- هر فرد سالخورده ای بهتر از دیگران می داند که چه چیزی برایش رضایت بخش است ؛

- ظرفیت عشق ورزیدن به دلیل افزایش اشتیاق و از خود گذشتگی ، زیاد می شود؛

- سطوح اضطراب کاهش می یابد؛

- حق شناسی عمیق تر می شود؛

- احساس شوخ طبعی افزایش می یابد.

تغییرات اجتماعی

همراه با افزایش سن ، تغییراتی در جامعه پیرامون ما نیز اتفاق می افتد ، از جمله دوستان قدیمی و خویشان از دست می روند. از دست دادن همسر، خواهر یا برادر، خویشان و دوستان نزدیک سبب می شود که فرد به انسانی گوشه گیر و منزوی تبدیل گردد. برای جلوگیری از انزوا و گوشه گیری ، بهتر است که در فعالیت های اجتماعی شرکت کنیم. از خانه خارج شویم و از هر فرصتی برای ملاقات با افراد جدید استفاده کنیم ؛ البته دوستان تازه هرگز نمی توانند جایگزین افرادی شوند که از پیش از به دنیا آمدن نخستین فرزندتان یا پیش از سفید شدن موهایتان می شناخته اید .

زندگی با دوستان وایجاد یک شبکه حمایتی ، می تواند بر تنهایی غلبه کند واحساس انزوا را کم رنگ تر سازد. هر قدر با افراد بیشتری برخورد کنید، شانس بیشتری برای تشکیل پیوندهای تازه خواهید داشت و در سال های آتی نیز دوستان زیادی خواهید داشت.

در زندگی خانوادگی نیز، سالخوردگان ، همانند کودکان به ارتباط نزدیک با اعضای خانواده نیاز دارند. اگر در فاصله طولانی نوه ها و فرزندان خود را ملاقات می کنیم ، بهتر است که امکان ملاقات با آنها را در فاصله های زمانی کوتاهتر فراهم کنیم ، فرزندانمان را با این که اکنون خود پدر یا مادر هستند، در آغوش بگیریم ، نوه هایمان را بغل کنیم و ارتباط نزدیک و صمیمانه ای با آنها برقرار کنیم.

تغییرات جسمی در دوره سالخوردگی

در دوره سالخوردگی ، تغییرات جسمی ، ناشی از بیماری نیستند. کاهش دید، کم شدن شنوایی ، کم شدن حساسیت نسبت به گرما، کم شدن حس لامسه و چشایی ، تغییراتی طبیعی هستند.

فعالیت متابولیکی بدن

همراه با افزایش سن ، روند متابولیکی بدن ، کند می شود و میل به غذا خوردن کاهش می یابد . اما فعالیت بدنی و چند دقیقه ورزش در روز مانع از بروز آن خواهد شد. کاهش روند متابولیکی بدن ، متابولیسم داروها را در بدن کـُند یا گاهی متوقف می سازد. به همین دلیل امکان بروز کنش ها یا واکنش های دارویی ، بیشتر از جوانان ، وجود دارد . به علاوه ، هر فرد سالخورده ، به وسیله پزشکان متخصص متعدد، درمان می شود وهریک از آنان دارویی خاص تجویز می کند. توجه به تداخل دارویی را نباید فراموش کرد. هر یک از پزشکان با در نظر گرفتن داروهای مصرفی دیگر، باید مسئولیت برنامه درمانی بیمار را بپذیرند و به طور مرتب آن را بررسی کنند. احتمال بروز تداخل دارو با دارو ، دارو با غذا ،و  دارو با آزمایش های پزشکی وجود دارد.

تغییرات فیزیولوژیکی طبیعی در دوره سالخوردگی

- هر 10 سال ، ظرفیت هوازی بدن ده درصد کاهش می یابد؛

- حداکثر برون ده قلبی کم می شود؛

- عملکرد ریوی کاهش می یابد؛

- توده عضلانی کاهش می یابد؛

- از تعداد فیبرهای عضلانی کاسته می شود؛

- زمان تحریک پذیری و پاسخگویی کم می شود؛

- چربی بدن افزایش می یابد ( در افرادی که فعالیت بدنی دارند، احتمال بروز خطر کمتر می شود).

نگرش های مثبت دوره سالخوردگی

وجود دیدگاه های مثبت و تحرک و فعالیت ، به موفقیت دردوره سالخوردگی می انجامد. سالخوردگی ، فقط پشت سر گذاشتن روزهای جوانی نیست، بلکه با ورود به این دوره می توان :

- در زندگی، خطر کرد،

- به باورهای خود احترام گذاشت،

- انعطاف پذیر و سازگار بود،

- به فراگیری تازه ها پرداخت و سرگرمی های تازه ای پیدا کرد.،

- از دست دادن عزیزان ناراحت کننده است اما نباید دوره اندوه و غم به مدت طولانی ادامه یابد،

- و نیمه پرلیوان را دید.

اگر نوه ها به دیدن پدربزرگ یا مادربزرگ می آیند، لازم است که به نکته های ایمنی زیر حتماً توجه کنیم:

داروهایی که به طورعادی به وسیله بزرگسالان مصرف می شوند، حتی در مقادیر جزیی ، می توانند برای کودکان مرگ آور باشند. قرص فشارخون ، داروی پایین آوردن قندخون و بسیاری از داروهای دیگر، برای کودکان خطرناکند. در سال 2002 تقریباً 30 کودک آمریکایی بر اثر مسمومیت دچار آسیب دیدگی شدند و بالاخره فوت کردند. کنجکاوی کودکان طبیعی است. عادت های افراد سالمند نیز کنار کنجکاوی آنان ، خطرآفرین است. سالمندان به طور معمول ، در روز چند نوع  دارو مصرف می کنند . آنها داروهای خود را در کنار تخت ، روی میز آشپزخانه و... می گذارند.

این محل ها، دسترس کودکان هستند . به علاوه ، ظرف های داروی بدون درپوش محافظ و قرار دادن دارو در جیب لباس یا در یک فنجان نیز خطرناک است .

توصیه های زیر خطر مسمومیت با دارو را برای کودکان کاهش می دهد:

1- همه داروها و ویتامین ها را در ظرفی با در پوش ایمنی نگهداری کنید،

2- داروها، مواد شیمیایی و مواد پاک کننده را در یک کمد قفل دار نگهداری کنید و بسته بودن در آن را مرتب کنترل کنید،

3- داروهای تاریخ گذشته را دور بریزید ؛ قبل از دور انداختن شربت ها، آنها را خالی کنید و شیشه را بشویید. یک کمد مخصوص قرار دادن داروها تهیه کنید،

4- هنگامی که با تلفن صحبت می کنید یا پاسخگوی زنگ در هستید ، مطمئن باشید که داروها در دسترس کودکان قرار ندارند ،

5- کودکان علاقه دارند که از بزرگسالان تقلید کنند. داروهای خود را دور از چشم کودکان میل کنید،

6- مواد شیمیایی و مواد پاک کننده را از مواد غذایی جدا کنید . نباید آنها را در کنار یکدیگر قرار دهید.

7- محصولات شیمیایی را در ظرف مخصوص نگهداری کنید. هرگز مواد شیمیایی را در ظروف مواد غذایی ( مانند بطری ، لیوان ، ظرف بستنی و...) نگهداری نکنید.

8- اگر کودکی دارو یا ماده شیمیایی را بلعیده ، او را به یک مرکز درمانی برسانید.

پدر بزرگ ها ، مادر بزرگ ها و نوه هایشان

پدر بزرگ و مادر بزرگ حامی مهمی برای فرزندان و حتی نوه هایشان به شمار می آیند. آنها مشاور امور مالی هستند. حمایت عاطفی فرزندان را نیز بر عهده دارند ، به ویژه وقتی که مسئولیت نگهداری و گاه  پرورش نوه هایشان را نیز می پذیرند.

امروزه بعضی از کشورها به دلیل افزایش تعداد طلاق ، بارداری در دوران نوجوانی ، ایدز ، مرگ یا ناتوانی والدین ، خشونت والدین ، زندانی شدن والدین، سرپرستی کودکانشان به پدر یا مادر بزرگ یا هر دو سپرده می شود . در حالی که میانگین سنی این افراد بین 30 تا 70 سالگ است. خود آنها نگرانی های مالی و روحی دارند ، توقف مسئولیت های اجتماعی سبب بروز اندازه ، عصبانیت و گاه آزردگی خاطر آنها می شود. در کنار همه ی این موارد ، آنها باید شوک فرهنگی ناشی از نگهداری نوجوانان ، از نسلی متفاوت را نیز تحمل کنند. علاوه بر این ، تأمین مایحتاج نوه ها ، بار مالی سنگینی را برای پدر و مادربزرگ ها ایجاد می کند. کودکان نیز از عوامل خطرناک ، آزار، اعتیاد پدر و مادر به مواد مخدر یا الکل و یا اندوه ناشی از فقدان پدر و مادر خود  در امان نیستند.

اما نگهداری از نوه ها با وجود مشکلات ذکر شده  می تواند بسیار مثبت و خرسند کننده باشد. آنها می توانند تجربه های خود را در اختیار نوه هایشان بگذارند، دورنمای ذهنی آنها را شکل دهند و سرمشق سالمی برای نوه هایشان با شند.

توصیه می شود که افراد خانواده از خدمات مشاوره خانواده بهره مند گردند، به ویژه معلمین و کارشناسان کودک و نوجوان نقش مهمی  در راهنمایی پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها برای نگهداری از نوه هایشان ، ایفا می کنند.