جرم دندان می تواند باعث مرگ افراد سالمند شود

پژوهشگران دریافته اند میکروب های موجود در جرم دندان  ها، با راه یافتن به داخل ریه ها می توانند باعث بروز ذات الریه کشنده در سالمندان شوند.

محققان در این مطالعه شواهد روشنی در هشت بیمار مبتلا به ذات الریه پیدا کردند که نشان می داد این بیماری از جرم دندان  های خود آنها به وجود آمده است.

دکتر علی الصلح از دانشگاه بوفالو در نیویورک که سرپرستی آن تحقیق را به عهده داشته است، می گوید:

 این مطالعه اولین تحقیقی است که ارتباط روشن و قطعی را بین بهداشت دندان ها و عفونت های تنفسی نشان می دهد.

این محقق و همکارانش 49 سالمند  ساکن آسایشگاه سالمندان  را که به علت احتمال ابتلا به ذات الریه در بیمارستانی بستری شده بودند ، بررسی کردند. آنها آزمایش هایی را بر روی باکتری های موجود در دهان بیماران قبل و بعد از ابتلا به ذات الریه انجام دادند. از این 49 بیمار، در نمونه های جرم دندانی 28 نفر، میکروب های عامل بیماری تنفسی مشاهده شد، اما در 21 نفر دیگر این میکروب ها دیده نشد. 14 نفر از این بیماران در نهایت به ذات الریه مبتلا شدند که در10 نفر، بیماری از میکروب های موجود بر روی دندان  های خود آنها شروع شده بود.

 جرم دندانی، مخزن میکروب های تنفسی است و می تواند در سالمندان باعث بروز ذات الریه شود.

آزمایش میکروبی گرفته شده از ریه نشان داد، DNA این میکروب ها با DNA میکروب های جرم دندانی در هشت نفر از این بیماران مطابقت دارد. این یافته ها نشان می دهد جرم دندانی، مخزن میکروب های تنفسی است و می تواند در سالمندان باعث بروز ذات الریه شود.

هرم غذایی مخصوص سالمندان

خانم یا آقای سالمند! اگر شما نگران این مسئله هستید که آیا تغذیه خوب و سالمی دارید، بیایید به هرم غذایی جدیدی که فقط مخصوص شما طراحی شده نظری بیندازید.

این هرم غذایی اصلاح شده به وسیله محققان دانشگاه محلی بوستون تنظیم و تهیه شده است. این هرم یک راهنمای غذایی است که مخصوص سالمندان 70 ساله و بالاتر از آن که سالم هستند و به صورت مستقل می توانند زندگی کنند می باشد.

چرا افراد سالمند به هرم غذایی خاص خودشان نیاز دارند؟

توضیح آن کاملا ساده است.

1- بدن سالمندان به کالری کمتری نیاز دارد، زیرابا افزایش سن، بافت عضلانی و ماهیچه ای کمتر می شود. فعالیت بدنی نیز کمتر از قبل می شود.

2- از طرفی همزمان با این تغییرات، افراد سالمند مانند سابق، به همان مقدار مواد مغذی و حتی در برخی موارد بیشتر از آن، نیاز پیدا می کنند.

به طور قطع سالمندان باید از غذاهایی استفاده نمایند که در عین حال که کالری کمی دارند، مواد مغذی آن ها بالا باشد. به عبارتی سالمندان از غذاهایی بیشترین بهره را می برند که دانسیته مواد مغذی آن بالا باشد.

بنابراین بیایید در هرم غذایی اصلاح شده برای سالمندان کنکاشی داشته باشیم. در اینجا نکاتی از مهم ترین توصیه ها آمده است:

* این هرم شامل غذاهایی است که دارای مواد مغذی کمیاب مانند ویتامین D ، کلسیم، ویتامین E و فیبر، در رژیم غذایی سالمندان هستند. بعضی از این غذاها عبارتند از شیر، ماست، پنیر، ماهی، تخم مرغ ، روغن ها ، غلات سبوس دار، میوه ها و سبزیجات.

* با این که مصرف مواد غذایی تازه همیشه ارجح تر است، ولی در نبود آنها می توان از میوه ها و سبزیجات فریز شده و کنسرو شده استفاده کرد.

* وجود یک ردیف لیوان آب در پایین هرم، یادآور نوشیدن مایعات فراوان است. کم آبی معمولا در سالمندان بیشتر اتفاق می افتد و می تواند منجر به عوارض خطرناکی مانند گیجی و آشفتگی در آنها شود. به خاطر داشته باشید که کافئین(در چای،قهوه و کولاها) موجب به هدر رفتن بیشتر آب بدن می شود.

* پرچم بالای هرم به ما یادآوری می کند که افراد سالمند به غذاها و مکمل های غنی شده با ویتامین D ، کلسیم و ویتامین B12 برای رفع نیازهایشان احتیاج دارند.

* فعالیت بدنی همان طور که در عکس نشان داده شده است باید برای افراد سالمند سبک تر و آسان تر در نظر گرفته شود؛ مانند پیاده روی ، باغبانی و ورزش های آئروبیک(شنا).

* نکته ای مهم:

از آن جایی که برخی سالمندان معمولا به کامپیوتر و اینترنت خیلی علاقه نشان نمی دهند یا توانایی کار با آن را ندارند، این وظیفه به عهده شماست تا توصیه های پزشکی و تغذیه ای مربوط به سالمندان را که در اینترنت مشاهده می کنید، به آنها بگویید یا نشان دهید.

به امید آن روزی که همه سالمندان زندگی سرشار از سلامتی و تندرستی داشته باشند.

چگونه با پدربزرگ ها و مادربزرگ ها کنار بیاییم؟

اکثر قریب اتفاق پدربزرگ و مادربزرگ ها روش فرزندان یا عروس و داماد خود را در برخورد با نوه شان درست نمى دانند و در تربیت نوه شان دخالت مى کنند. قصد والدینتان و والدین همسرتان خیر است ولى گاهى پیش مى آید که کنار آمدن با آنها کمى سخت است.

براى اینکه بتوانید همه را راضى و خوشحال نگه دارید، مطلب زیر را حتماً بخوانید.

دبرا راینسترا (DEBRA RIENSTRA) نویسنده کتاب « مادر شدن» مى گوید: «هرگز به ذهن من و شوهرم خطور نکرده بود که بعد از تولد کودکمان روابط ما با والدینمان تغییر مى کند. مادر من هر ساعت مى خواهد با نوه اش باشد.» مدت زیادى طول نکشید که راینسترا آرزو کرد تا ساعتى با فرزندش تنها باشد. آهسته آهسته میان او و والدینش بر سر چیزهاى جزیی مثل ساعات خوابیدن کودک  اختلاف نظر افتاد.

اگر والدینتان در نحوه تنبیه کردن فرزندانتان مداخله مى کنند، به آنها بگویید که از بابت کمکشان متشکرید ولى ترجیح مى دهید این کار را به شیوه خودتان انجام دهید و اگر اشتباهى هم مرتکب مى شوید از آن درس بگیرید.

راینسترا و والدینش به مرور موفق شدند مشکلات خود را حل کنند و راینسترا دو بچه دیگر آورد. با این وجود بسیارى از زوج ها متوجه مى شوند که والدین خودشان و همسرشان، آنگونه که انتظارش را داشتند، مفید و پشتیبان نیستند. کنار آمدن با بعضى پدربزرگ و مادربزرگ ها واقعاً مشکل است.

در اینجا علل مشکلات رفتارى آنها و راه حل هایى براى کنار آمدن با آنها آمده است:

یاوران دست به نقد

این دسته از پدربزرگ و مادربزرگ ها تمایل دارند نقش پدر و مادر کودک را بازى کنند. آنها کودک را جلوى شما تنبیه  مى کنند؛ بابت آنچه که کودک مى خورد، مى پوشد و برنامه هاى تلویزیونى که نگاه مى کند نگرانى خود را ابراز مى کنند و انتظار دارند ساعات طولانى را با نوه هاى خود سپرى کنند.

براى والدین شما و همسرتان مشکل است بپذیرند که دیگر مسئولیتى ندارند. دکتر سوزان نیومن روان پزشک اجتماعى و نویسنده کتاب « من دیگر بچه نیستم» مى گوید: «آنها هنوز به شما و همسرتان مثل بچه هایشان نگاه مى کنند و مایلند اختیارات بیشترى داشته باشند.»

بتسى سینگر خوشحال است که مادرش به دختر ?ساله شان هانا نزدیک است ولى وقتى اوضاع دارد آهسته آهسته از کنترل خارج مى شود نگران مى شود و مى گوید: «مادر من هر شب به منزلمان زنگ مى زند تا به نوه اش شب بخیر بگوید. گاهى من به دروغ به او مى گویم که هانا خوابیده است. این مسئله براى شوهر من تبدیل به یک معضل شده است. از من مى خواهد به مادرم بگویم خودش را کنار بکشد، ولى هرچه باشد او مادر من است و من دوستش دارم. یکى از عادت هاى بد مادر من این است که وقتى فرزندم را تنبیه مى کنم خودش را وسط مى اندازد و مى گوید «کار بدى نکرده» یا «تو دیگر دارى زیادی عکس العمل نشان مى دهى» و یا بدتر از همه مى گوید: «تو چرا این قدر بداخلاقى؟» نیازى نیست او مرا درست جلوى بچه ام سرزنش کند.»

راه حل

سعى کنید موقعیت را درک کنید و به خنده برگزار کنید. بالاخره حالا که خود شما هم بچه دار شده اید مى دانید که والدین به چه آسانى براى کودکان خود نگران مى شوند. بنابراین اگر زمانى که شما کودک بودید مادرتان مرتب به شما یادآورى مى کرد که خودتان را خوب بپوشانید - و احتمالاً هنوز هم این کار را مى کند- نگران آن است که نوه هایش هم دچار سرماخوردگى شوند. وقتی براى قدم زدن بیرون می روید یک کت هم با خودتان ببرید؛ این کار خیلى آسانتر از ایستادن و جر و بحث کردن با والدینتان است. اگر آنها در نحوه تنبیه کردن فرزندانتان مداخله مى کنند، به آنها بگویید که از بابت کمکشان متشکرید ولى ترجیح مى دهید این کار را به شیوه خودتان انجام دهید و اگر اشتباهى هم مرتکب مى شوید از آن درس بگیرید. دکتر نیومن مى گوید «اگر از تماس هاى شبانه مادرتان ناراحت هستید مى توانید بگویید: ما واقعاً از تماس هاى شما خوشحال مى شویم ولى اگر قرار باشد هر شب زنگ بزنید این کار جلوه خود را از دست مى دهد.

روش هاى قدیمى

والدین شما و همسرتان روش ها و اطلاعات جدید را در خصوص نگهدارى از کودکان قبول ندارند. آنها متوجه نمى شوند چرا شما کار خود را رها نمى کنید، چرا اجازه مى دهید فرزندتان در تختخواب شما بخوابد  یا چرا او را کتک نمی زنید. آنها نمى بینند که علیرغم همه این اختلاف ها کار شما در تربیت کودکتان  خوب بوده است.

دکتر نیومن مى گوید: «از آنجا که آنها قبلاً فرزندانشان را بزرگ کرده اند، خودشان را در این زمینه متخصص مى دانند و انتظار دارند شما از نصایحشان استقبال کنید. پدربزرگ و مادربزرگ شدن به آنها احساس پیرى مى دهد. مخصوصاً هر بار که شما به آنها گوشزد کنید اطلاعاتشان در خصوص جنبه هاى مهم بزرگ کردن کودک روزآمد نیست، این احساس ناخوشایند تشدید مى شود.»

راه حل

آرتور کورنهابر (ARTHUR KORNHABER) نویسنده کتاب «راهکار پدربزرگ و مادربزرگ ها» مى گوید: «به آرامى توضیح دهید زمانه از وقتى که شما بچه بودید تغییر کرده است. مقالات، تحقیقات و کتاب هاى تازه منتشر شده را در دسترس آنها قرار دهید و سعى کنید آنها را آموزش دهید. حتى مى توانید آنها را به ملاقات یک پزشک متخصص اطفال یا گردهمایى هاى مدرسه فرزندتان ببرید تا با دنیاى امروز بچه ها بیشتر آشنا شوند. در ضمن از راهنمایى هاى خوب و مفید آنها هم بهره مند شوید.»

زمانى که مسئله امنیت فرزند شما مطرح است، اصرار کنید از راهنمایى هاى شما پیروى کنند. دکتر نیومن مى گوید: «در این گونه موارد مى توانید بگویید : بله، حق باشماست. بهتر است که کودک روى صندلى به این بلندى ننشیند ولى اگر هم بخواهد، من نمى گذارم». دکتر نیومن مى گوید: «زمانى که پاى مسائل مهمى مثل سر کار رفتن شما مطرح است خیلى ساده، اعلام آتش بس کنید. بگویید: ببینید! بیایید بپذیریم که در این یک مورد با هم اختلاف نظر داریم. چون که این مسئله اى است که احتمالاً هیچ وقت بین ما حل نخواهد شد.»

پدربزرگ ها و مادربزرگ هاى رؤیایى

والدین شما و همسرتان به مناسبت هاى مختلف و حتى بدون مناسبت به فرزند شما پول  مى دهند و او را همراه با اسباب بازى  هایش به حمام مى برند. طورى که، کودک هنوز از لذت بازى با یک عروسک  بهره مند نشده، بعدى از راه مى رسد. این باعث مى شود که هر وقت چیزى خواست فقط بگوید: «مادربزرگ! پدربزرگ!»

دکتر پاتریشیا فارل ، نویسنده کتاب «چگونه روان درمانگر خود باشیم» مى گوید: « در این گونه موارد، نیت آنها خیر است ولى این پدربزرگ ها و مادربزرگ ها احتمالاً سعى مى کنند چیزهایى را براى نوه شان فراهم کنند که خود در کودکى نداشته اند و یا نتوانسته اند براى کودکان خود تهیه نمایند. آنها از داشتن نوه کاملاً به هیجان آمده اند. الان براى خرج کردن پول دارند و به این وسیله مى خواهند نشان بدهند که براى نوه شان اهمیت قائلند.»

سارا، مادر جک سالیوان (JACK SULLIVAN) ده ماهه مى گوید: «پدربزرگ و مادربزرگ جک هر چند هفته یکبار براى او هدیه مى خرند. مى دانم که جک از بازى کردن با اسباب بازى هایش لذت مى برد ولى همه آنها مناسب بازى براى یک بچه ده ماهه نیستند. از طرفى مى دانم که پدربزرگ و مادربزرگ از عهده خریدن این اسباب بازى ها برنمى آیند و من واقعاً نمى خواهم علیرغم مشکل مالى این همه هدیه بخرند. ولى نمى دانم چه کنم که احساساتشان جریحه دار نشود.

دکتر کورنهابر مى گوید: « به والدین خود و همسرتان بگویید که فرزند شما لباس ها و اسباب بازى هاى زیادى دارد و سیاست خانوادگى شما بر این است که اندکى محدودش کنید.» اگر علیرغم استدلال شما بر خرید هدیه اصرار داشتند ، مى توانید اقلامى را پیشنهاد کنید که واقعاً به کار شما مى آیند مثل : کالسکه بچه، دوچرخه یا کمک هاى نقدى براى پس انداز دانشگاه کودک . این دسته از پدربزرگ ها و مادربزرگ ها شما را براى رفتارها و مشکلات کودکان در مدرسه سرزنش مى کنند و از مهارت شما در نگهدارى از فرزندتان انتقاد مى کنند. کودک را بابت هر خطاى کوچکى مؤاخذه مى کنند و نارضایتى خود را با هر چیزى، حتى حرکات چشم و ابرو نشان مى دهند.

دکتر نیومن مى گوید: «والدین شما، تمام عمرشان را صرف ایراد گرفتن از شما کرده اند و به شما متذکر شده اند چه کنید، چه نکنید و چگونه امورتان را انجام دهید. آنها ممکن است از این نقطه ضعف خود حتى خبر هم نداشته باشند. بنابراین وقتش رسیده که شما پیشقدم شوید و این عادت بد را ترک دهید.»

سوزان کینگ مى گوید والدینش در برقرارى ارتباط با توماس، پسر هشت ساله او که یک پسر شاد و بسیار پرحرف است، مشکل دارند. آنها فکر مى کنند که ما با توماس خیلى مدارا مى کنیم. گاهى اوقات تصمیم مى گیرند خودشان تربیتش کنند. بنابراین کاملاً ندیده اش مى گیرند یا خیلى تند به او مى گویند: «نه! تو نمى توانى این کار را بکنى!» بدتر از همه این است که هر وقت والدینم نزد ما هستند، متوجه مى شوم که من هم بیشتر به توماس ایراد مى گیرم.»

راه حل

دکتر نیومن مى گوید: «شما الان یک بزرگسال محسوب مى شوید و هیچ عیبى ندارد اگر صادقانه به والدینتان بگویید که ایرادات اکید آنها چه حسى به شما مى دهد. بگویید که نمى خواهید هر بار که آنها با شما هستند این حس بد را داشته باشید. یادآوری کنید که مایلید آنها با پسرتان رابطه نزدیکى داشته باشند. رفتار منفى آنها شرایط را براى گذراندن اوقات با آنها براى شما مشکل ساخته است.» دکتر کورنهابر مى گوید: «اگر این یادآورى ها کمکى نکرد، جلسات مشاوره خانوادگى راه بیندازید؛ دیده شده است که روابط میان پدربزرگ و مادربزرگ ها و نوه هایشان از این طریق بهبود یافته است.» بگویید: «فکر نمى کنم این طورى به جایى برسیم. به نظر مى آید هیچ کدام از ما خوشحال نیستیم. پس بیایید از خانواده کمک بگیریم.»

پیری، دشمن مشترک مغز و چشم

محققان ارتباطی شگفت انگیز میان آلزایمر و آب سیاه کشف کردند.

آلزایمر (Alzheimer) و آب سیاه (Glaucoma) دو دشمن انسان در سنین پیری محسوب می‌شوند.

بر اساس مطالعات اخیر گفته می‌شود پلاک‌هایی مشابه با آنچه که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر مشاهده شده، عامل اصلی ایجاد ضایعه ی عصبی چشم موسوم به آب سیاه است. محققان شواهدی یافته‌اند که داروهای درمانی آلزایمر در درمان آب سیاه نیز موثر واقع شده است.

تا کنون علت اصلی بیماری آب سیاه ناشناخته مانده، ولی در تعریف این بیماری می‌توان گفت که نوعی فساد چشمی ‌است که در اثر فشار بالای داخل چشم ایجاد می‌شود.

دانشمندان مدت‌های مدیدی تصور می‌کردند که افزایش فشار درون چشم به سلول‌های عصبی شبکیه (RGC) آسیب وارد می‌کند و چون وظیفه اصلی این سلول‌ها ارسال علائم به مغز است، فرد مبتلا به آب سیاه دچار اختلالات بینایی می‌شود.

اما چشم پزشکان به تازگی دریافتند که بیماری آب سیاه حتی در دوره‌ای که فشار چشم بیمار تحت نظر پزشک کنترل می‌شود، پیشرفت می‌کند. در ضمن مطالعات اخیر نشان می‌دهند که در بیماران مبتلا به آب سیاه، سلول‌های عصبی شبکیه مقدار زیادی پروتئین به نام بتا آمیلوید(β-amyloid) تولید می‌کنند و این پروتئین‌ها در واقع همان عامل ایجاد پلاک مغزی در افراد مبتلا به آلزایمر هستند. به علاوه، دانشمندان در تحقیقات دیگری متوجه شدند که مبتلایان به آلزایمر بیش از افراد سالم در معرض ابتلا به آب سیاه می‌باشند.

به منظور انجام بررسی‌های بیشتر در خصوص این ارتباط، گروهی به سرپرستی فرانسسکا کردیرو (Francesca Cordeiro) از دانشگاه لندن با روشی مصنوعی باعث ابتلای موش‌های آزمایشگاهی به آب سیاه شدند.

آنها با انجام این آزمایش دریافتند بتا آمیلوید در سلول‌های عصبی شبکیه به خصوص در سلول‌های مرده به مقدار قابل توجهی افزایش یافته است. در دومین آزمایش، داخل چشم‌های موش‌های سالم بتا آمیلوید تزریق کردند.

این پروتئین در سیستم عصبی مرکزی مانند سمی ‌خطرناک عمل می‌کند. با افزایش مقدار (دوز) بتا آمیلوید متوجه شدند تعداد بیشتری از سلول‌های عصبی شبکیه از بین رفته اند.

پس از انجام آزمایشات فوق، کردیرو و همکارانش سه روش درمانی برای موش‌ها به کار بردند تا مانع از ایجاد پلاک شوند. یکی از این روش‌ها همان روشی است که در درمان آلزایمر به کار می‌رود. اگرچه هر کدام از سه روش درمانی به تنهایی موثر واقع شدند، اما ترکیبی از هر سه روش، تأثیر به سزایی در کاهش پلاک‌های مضر و کاهش مرگ سلول‌های عصبی شبکیه داشت.

گروه تحقیقاتی به این نتیجه دست یافتند که داروهای موثر در درمان آلزایمر و کاهش بتا آمیلوید، دارای پتانسیل درمانی برای بیماری آب سیاه می‌باشند. در حال حاضر این روش هم زمان با کنترل فشار درون چشم انجام می‌شود. کردیرو بر این باور است که پلاک‌های پروتئینی بتا آمیلوید عامل مشترک ایجاد بیماری‌های آلزایمر و آب سیاه محسوب می‌شوند.

هیداکی ‌هارا (Hideaki Hara) پژوهشگر متخصص آب سیاه از دانشکده داروسازی گیفو (Gifu) واقع در ژاپن معتقد است یافته‌های جدید رابطه میان آلزایمر و آب سیاه را تأیید می‌کند، اما پروین آیسری (Pervin Iseri) متخصص اعصاب از دانشگاه کوکائلی (Kocaeli) در ترکیه می‌گوید:

بتا آمیلویدها می‌توانند عامل غیرمستقیم مرگ سلول‌های عصبی شبکیه باشند، اما تحقیقات بیشتری لازم است تا اثر مستقیم آنها به اثبات برسد، کما اینکه رابطه میان مکانیسم ابتلا به آب سیاه و آلزایمر به تأیید رسیده است.

یازده روش برای تقویت حافظه در سالمندان

هریک از ما ممکن است چیزهایی را فراموش کنیم. هر چند همه سالمندان  دچار ضعف حافظه نمی شوند، اما به طور کلی با افزایش سن، احتمال فراموشکاری بیشتر است. این فراموشکاری بیشتر مربوط به وقایع متأخر است. در دیدارها ما چیزهایی را که مربوط به گذشته های دور است، خوب به خاطر می آوریم، اما اتفاقاتی را که اخیراً رخ داده، فراموش می کنیم. به طور مثال خاطرات دوران جوانی  را به یاد می آوریم، اما یادمان نمی آید که یک ساعت پیش که به خانه برگشتیم، کلید را کجا گذاشتیم. گاهی این فراموشکاری مشکلاتی برای ما یا خانواده مان ایجاد می کند. به عنوان مثال، پیغام مهمی را فراموش می کنیم یا یادمان می رود، قبض آب یا برق را پرداخت کنیم. حال ببینیم چگونه می توانیم مشکلات ناشی از فراموشکاری را کاهش دهیم؟

 هیچگاه خودسرانه دارو مصرف نکنید. اما اگر دارویی توسط پزشک برای شما تجویز شده است، در مصرف درست و به موقع دارو دقت کنید. برای این که زمان مصرف یادتان نرود، از جعبه تقسیم دارو استفاده کنید.

تقویت حافظه

در درجه اول از سؤال کردن و گفتن این که «موضوعی را فراموش کرده اید» نترسید و خجالت نکشید. اگر نمی توانید مانند گذشته، چیزهایی را به یاد بیاورید، تقصیر شما نیست. بیایید به جای ناراحتی از این وضع، به راه هایی که حافظه شما را تقویت می کند  و یا مانع کم شدن حافظه می شود ، توجه کنید. در این جا ما به نمونه هایی از این راه ها اشاره می کنیم؛ البته خود شما هم ممکن است از راه های دیگر برای یادآوری بهتر مطالب استفاده کنید.

*چیزهایی را که همیشه از آن استفاده می کنید مثل عینک  یا کلید در یک جای مشخص بگذارید به عنوان مثال داخل یک کاسه بزرگ در اتاق نشیمن.

* هر روز به اخبار رادیو یا تلویزیون گوش دهید. سعی کنید هر روز یک مطلب جدید یاد بگیرید. کتاب یا روزنامه مطالعه کنید.

* در جمع دوستان یا خانواده، خاطرات گذشته را تعریف کنید. می توانید آلبوم عکس های قدیمی را برای یادآوری نام افراد و خاطرات گذشته نگاه کنید.

* خاطرات خود را بنویسید.

* بازی های فکری مثل شطرنج انجام دهید.

* با دوستانتان مشاعره کنید.

* جدول حل کنید.

* مطالبی را که ممکن است فراموش کنید، یادداشت نمایید. برای این کار یک تقویم جیبی بردارید. تمام تاریخ های مهم مثل روز تولد نوه تان، سالگردها، روزی که نوبت دکتر دارید، روز آخر مهلت پرداخت قبوض و ... را در آن بنویسید. در انتهای تقویم، شماره تلفن های اقوام و دوستان را بنویسید. این تقویم را همیشه، حتی موقع خارج شدن از منزل همراه داشته باشید.

* یک دفترچه یادداشت در کنار تلفن بگذارید. هر بار که کسی تلفن می زند، اگر پیغامی دارد یا کاری از شما می خواهد، بلافاصله یادداشت کنید. این کار کمک می کند که پیام های تلفنی را فراموش نکنید.

* هیچ گاه خودسرانه دارو مصرف نکنید. اما اگر دارویی توسط پزشک برای شما تجویز شده است، در مصرف درست و به موقع دارو دقت کنید. برای این که زمان مصرف یادتان نرود، از جعبه تقسیم دارو استفاده کنید. این جعبه را می توانید از داروخانه محل تهیه کنید. هر روز صبح داروهایتان را داخل جعبه بیندازید. وقتی که به جعبه نگاه کنید، یادتان می آید کدام دارو را نخورده اید. همیشه جعبه را در جایی بگذارید که در معرض دید شما باشد ولی کودکان به آن دسترسی نداشته باشند.

* تغذیه مناسب  برای حفظ قدرت حافظه  لازم است. برای این کار قند، چربی و نمک کمی مصرف کنید، ولی مصرف میوه و سبزی های تازه را بیشتر کنید.

توجه

در موارد زیر لازم است به پزشک مراجعه کنید

- اگر اسامی افراد را دائماً فراموش می کنید.

- اگر فکر می کنید حافظه تان روزبه روز کمتر می شود.

- اگر فراموش کردن کارها باعث شده است که نتوانید به تنهایی کارهایتان را انجام دهید.

چطور پیر می‌شویم؟

تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چطور پیر می‌شویم و یا اینکه از کجا می‌فهمیم که شخصی پیر شده‌ است؟

وقتی پیر می‌شویم بدنمان تغییرات زیادی پیدا می‌کند. دستگاه‌های مختلف در بدن کم ‌کم فرسوده می‌شوند و این فرسودگی از کارایی آنها می‌کاهد.

در حالت کلی، ماهیچه‌ها، رگ‌های خونی، چشم‌ها، گوش‌ها و دیگر ارگان‌های بدن قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند.

قلب به خوبی کار نمی‌کند، استخوان‌ها ضعیف می‌شوند و متابولیسم بدن به شکل چشمگیری کاهش می‌یابد.

در کنار تغییراتی که داخل بدن، هنگام کهولت صورت می‌پذیرد و غیر از سفید شدن موها که ممکن است در جوانی هم صورت پذیرد، برخی از تفاوت‌های ظاهری نیز نشان‌دهنده پیری هستند.

خطوطی که در چهره نمایان می‌شود، از اولین نشانه‌های بالا رفتن سن است که سالانه میلیون‌ها دلار خرج از بین بردن آنها می‌شود.

برخی از تغییرات ظاهری شامل موارد زیر است:

چین و چروک‌ها:

الیاف پروتئینی در پوست انسان وجود دارند که کلاژن و الاستین نام دارند که به تدریج هر چه سن انسان بالاتر می‌رود، قدرت خود را از دست می‌دهند.

نور آفتاب به این مرحله کمک زیادی می‌کند و باعث می‌شود که پوست انسان زودتر پیر و چروک شود.

خشکی پوست:

با بالا رفتن سن، چربی پوست نیز کاهش می یابد، بنابراین پوست خشک و خشک تر می‌شود.

لک‌های پیری:

لکه‌های سیاه رنگی که روی دست‌ها و پاها و صورت ظاهر می‌شوند، معمولاً به علت در معرض آفتاب بودن بیش از حد در دوران جوانی است. این لک‌ها با بالا رفتن سن در نقاطی که بیشتر در معرض آفتاب بوده اند، بروز می‌کند.

برای جلوگیری از بروز نشانه‌های ظاهری در پیری، راه‌هایی نیز وجود دارد:

جلوگیری از آفتاب مستقیم:

نور آفتاب یکی از بدترین اثرها را روی پوست بدن می‌گذارد. یکی از عمده‌ترین آنها سرطان پوست است.

گذاشتن کلاه، عینک و قرار نگرفتن در مقابل تابش آفتاب ،نمایان شدن خطوط پیری و خشک شدن پوست را به تعویق می‌اندازد.

سیگار کشیدن:

سیگاری‌ها خیلی بیشتر در معرض چین و چروک‌های پوست هستند.

اینکه چطور سیگار باعث چین و چروک پوست می شود، هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که سیگاری‌ها زودتر پیر می‌شوند و این پیری از نظر ظاهری و ارگان‌های بدن است.

آخرین تحقیقات نیز حاکی از آن است که پوست خانم‌ها با بالا رفتن سن، بسیار زودتر از مردان چروک می‌شود و ورزش و آرامش اعصاب، دوای درد پیری زودرس است.

در حالت کلی به افرادی پیر گفته می‌شود که سن آنها بالا رفته است و سیستم‌های مختلف در بدن آنها هر کدام به نوعی کارایی خود را از دست داده اند.

بالا رفتن سن بر هر کدام از ارگان‌های بدن تأثیر خاص خود را می‌گذارد و در نهایت از خوب کار کردن آنها بسیار می‌کاهد.

می‌شود پیر بود و سرزنده

جمله «الهی پیر شوی» را همه ما شنیده‌ایم، اما شاید کمتر به این مطلب فکر کرده‌ایم که پیری سالم چه تاثیری بر سلامت روان ما دارد. مهم نیست چند سال دارید. کافی است از همین لحظه بیشتر مراقبت سلامتی خودتان باشید تا در سال‌های بعد، از زندگی سالم‌تر و پرنشاط‌تری برخوردار شوید.

اگر در دوران میانسالی قرار دارید، به اندازه کافی فرصت هست، چه برای آغاز یک برنامه ورزشی و چه تنظیم یک رژیم غذایی سالم‌تر یا تقویت مهارت‌های اجتماعی و اگر هم بازنشسته شده اید، برای تصمیم‌گیری راجع به نحوه و کیفیت زندگی در 10، 20 یا 30 سال آینده، هنوز خیلی دیر نشده است.

پیری به معنای بازنشستگی یا رسیدن به یک سن به خصوص مثل 65 سالگی نیست. پیری یک فرآیند مادام‌العمر است. افرادی که بهتر از پس افزایش سن برمی‌آیند، کسانی هستند که با موفقیت مراحل مختلف زندگی را پشت سر گذاشته‌اند. پیری موفق، متضمن چند عامل است که همگی تحت کنترل خود شما قرار دارند، یعنی نوع نگرش شما به مقوله پیری، فعالیت‌ها و روابط بین فردی.

این نکته را حتما به یاد بسپارید که واقعیت، تصویر اندیشه است. این طور نیست که با رسیدن به 65 سالگی، پدر یا مادربزرگ شدن یا یائسه شدن به طور ناگهانی پیر شوید، بلکه تنها وقتی پیر می‌شوید که گمان کنید پیر شده‌اید. اگرچه جسم شما پیر می‌شود، اما ذهن شما تا هر زمان که اراده کنید جوان خواهد ماند. اگر امیدوار به داشتن عمری دراز، سرشار از شادابی، خوش‌طبعی و روابط اجتماعی محکم باشید، آن وقت است که این طرح ذهنی، زیر بنای یک نمودار درونی را تشکیل می‌دهد که تا حد زیادی آینده شما را رقم خواهد زد.

اما اگر متقاعد شوید که پیری، دوران پوچی و بی‌محتوایی، افسردگی و بیماری است، به احتمال قوی برای شما اینگونه خواهد شد.

به طوری کلی، انتظارات و تفکرات منفی زودتر از خود طبیعت، شما را پیر می‌کند. در همه مراحل زندگی، ذهن خود را روی چیزهای مهم متمرکز کنید و به مسایل جزیی و بی‌اهمیت اعتنا نکنید. شوخ‌طبعی و قدرت کنار آمدن با تغییرات به شما کمک می‌کند از پس هر مشکلی برآیید.

فعالیت بدنی را قطع نکنید

فعالیت جسمانی در سرتاسر زندگی از اهمیت زیادی برخوردار است و هر چه زودتر فعالیت بدنی را آغاز کنید و به آن پای‌بند بمانید، در دوران پیری فواید بیشتری را از آن به دست خواهید آورد. فواید ورزش کردن علی‌الظاهر نامحدود می‌باشد و می‌توان از جمله به کنترل وزن، بهبود جریان خون، افزایش توده عضلانی، تناسب اندام، انعطاف‌پذیری بیشتر، استقامت بیشتر و بهبود وضعیت تعادل اشاره کرد.

پیری به معنی از کارافتادگی نیست. دردهای پیدا و ناپیدا شایع هستند، اما با این وجود سال‌های بعد از بازنشستگی می‌توانند از جمله دل‌پذیرترین و پربارترین سال‌های زندگی شما باشند. سعی کنید با حفظ سلامتی در یک سطح معقول، از زندگی خود حداکثر استفاده و لذت را ببرید.

مغزتان را ورزش دهید

زمانی که فکر می‌کنید عقل و خرد کافی در خود اندوخته‌اید، ذهن شما بنای ناسازگاری می‌گذارد و به تعبیری شما را به بازی می‌گیرد. مثلا یادتان نمی‌آید عینکتان را کجا گذاشته‌اید، یا ماشین‌تان را کجا پارک کرده اید. شما که قبلا عادت داشتید سه تا کار را به طور هم‌زمان انجام دهید، حالا توانایی تمرکز روی یکی را هم به راحتی ندارید. البته خیالتان راحت باشد، مقداری از حواس‌پرتی‌ها در سنین پیری، طبیعی قلمداد می‌شوند. فشار عصبی و اضطراب هم می‌توانند در حافظه و تمرکز حواس شما اختلال ایجاد کنند. پیری عموما تاثیری بر حافظه ی درازمدت ندارد، اما حافظه کوتاه‌مدت اغلب دچار نقصان می‌شود. مغز شما برای ذخیره و بازیابی اطلاعات به عملیات شیمیایی و الکتریکی پیچیده‌ای در سلول‌های تخریب شده دست می‌زند و عملکردشان با نقصان روبه‌رو می‌شود.

مغز شما این نقیصه را به طریق جالب توجهی جبران می‌کند. اگر چه ممکن است شما و سلول‌های مغزی شما به اندازه هنگامی که 19 ساله بودید نباشد، اما در نظر داشته باشید که عقل و خرد و قدرت قضاوت شما نسبت به آن دوران بسیار بیشتر شده است. چنین خصیصه‌هایی به راحتی قابل اندازه‌گیری نیستند، اما منعکس‌کننده توانایی شما در تصمیم‌گیری‌های صحیح بر اساس یک عمر تجربه اندوزی هستند. به خاطر داشته باشید که مغز شما مانند یک عضله است. برای اینکه آن را قوی نگه دارید، باید از آن استفاده کنید. به یاد بیاورید زمانی را که در دبستان مجبور به از بر کردن مطالب قلمبه و سلمبه‌ای مثل نام پایتخت کشورها یا یک شعر بلند و طولانی بودید؟

اگر فکر می‌کنید آن روزها به دلیل سن و سال کمتر قادر به چنین کاری بودید، اشتباه می‌کنید. بلکه در آن موقع قادر به چنین کاری بودید، زیرا همه تلاش خود را می‌کردید تا این اطلاعات را در مغز خود فرو کنید. آخرین باری که چنین کاری را انجام دادید، کی بود؟ به احتمال قوی اگر الان هم امتحان کنید، باز مثل گذشته موفق خواهید شد.

تنها به این خاطر که پیر شده‌اید نمی‌شود گفت دیگر قادر به دانشگاه رفتن، یاد گرفتن کارهای جدید، سرگرمی‌های نو و یا کسب اطلاعات جدید از طریق مطالعه نیستید.

راه‌ سالم نگه داشتن ذهن، مطالعه دایمی است، لذا:

- در کلاس‌های مختلف ثبت‌نام کنید. شما می‌توانید در هر کلاسی که مایل هستید از فرهنگ‌سرا گرفته تا کلاس‌ زبان نام‌نویسی کنید.

- با یک مجله، قرارداد اشتراک ببندید.

- اطلاعات خود را در زمینه پیشرفت‌های فناوری به روز نگه دارید. کار با رایانه را یاد بگیرید و به اینترنت وصل شوید. برای تماس گرفتن با دوستان و آشنایان از پست الکترونیکی (ایمیل) استفاده کنید.

- راجع به فرهنگ و سنن جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنید، به تحقیق و مطالعه بپردازید.

- در کنسرت‌ها، سخنرانی‌ها ، نمایش‌های تئاتر و سینما شرکت کنید.

به رفت و آمدها ادامه دهید

داشتن روابط محکم با خانواده و دوستان همیشه حایز اهمیت است. با افزایش سن، این روابط اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند. مطالعات نشان می‌دهد که اگر روابط اجتماعی شما ضعیف باشد، خطر مرگ در شما، 2 تا 4 برابر فردی خواهد بود که اطرافش پر از کسانی است که به او مهر می‌ورزند و او هم به آنها مهر می‌ورزد. در واقع، داشتن دوستان و خانواده ی قابل اتکا، یکی از مطمئن‌ترین شاخص‌های طول عمر است.

فعالیت‌های انفرادی خود را با فعالیت‌های گروهی هماهنگ کنید. به جای تنهایی ورزش کردن، به کلاس‌های ورزشی بروید. اگر به مطالعه علاقه‌مند هستید، در گروه‌های بحث و مناظره کتاب ثبت‌نام کنید. شاید در گذشته به دلیل کمبود وقت، امکان شرکت در فعالیت‌های گروهی محل و مسجد را نداشتید، اما حالا که چنین فرصتی پیش آمده، کوتاهی نکنید.

بسیاری از افراد با انجام کارهای خیرخواهانه روابط اجتماعی خود را حفظ می‌کنند. شما هم می‌توانید به فعالیت داوطلبانه در یک مدرسه، کتابخانه یا موسسات خیریه (مثلا بردن غذا با خودرو به درب منازل افراد بیمار یا پیر) بپردازید.

 بر اساس مطالعات جدید، حمایت اجتماعی محکم با روش های زیر باعث افزایش طول عمر می‌شود:

- با توانا ساختن شما در برخورداری بهتر و سریع‌تر از مراقبت‌های پزشکی

- با تشویق و ترغیب شما به رفتارهای سالم مثل پیاده‌روی منظم

- با فراهم ساختن امکان برخورداری از مهر و محبت پاک و بی‌آلایش که به نوبه خود می‌تواند باعث تقویت سیستم ایمنی شما شود.

- با در اختیار قرار دادن کمک‌های عملی در صورت نیاز، مثلا کمک در امور منزل یا نقل و انتقال شما.

تغییرات اعضای بدن در سالمندی

ما پیر می ‌شویم و بدن پیر می‌ شود

9 مهرماه، برابر با اول اکتبر، روز جهانی سالمندان است. این روز فرصت مناسبی است تا بیشتر از همیشه به فکر پدربزرگ ها و مادربزرگ های مان باشیم و یا این که اگر خودمان در این دوران هستیم، کمی بیشتر به جسم و روح مان، توجه کنیم.

وقتی ظاهر خودتان را در آینه با چین ‌و چروک ‌هایی روی پوست تان می ‌بینید یا موهای سفیدی که جای موهای سیاه تان را گرفته، توی آینه می ‌بینید، چه حسی پیدا می ‌کنید؟

این ها تغییراتی است که موجب می‌ شود کمی به سن خودتان بیشتر توجه کنید. شاید به این اکتفا کنید که زیر لب بگویید بله، من در حال پیر شدن هستم. اما خواندن این نوشته به شما کمک می ‌کند بیش از این ها با برخی از تغییرات مرتبط با سن و سال تان و آن چه که می ‌تواند در هر سنی موجب ارتقای سطح سلامت ‌تان شود، آشنا شوید.

انتظار شما از چشم و گوش ‌تان چیست؟

با افزایش سن، چشم ‌ها توانایی‌ تولید کافی اشک را از دست می ‌دهند.

شبکیه، ضعیف و عدسی چشم به تدریج کدر می ‌شود.

تمرکز روی اشیا سخت می ‌شود.

حتی افراد سالمند نسبت به برخی نورها و روشنایی با درجات متفاوت حساس می ‌شوند.

شنوایی کمی ضعیف ‌تر شده و فرکانس‌ های بلند به سختی شنیده می ‌شوند.

چه باید کرد؟

معاینه ی منظم بینایی و شنوایی و پیگیری ‌های بعدی، استفاده از عینک توصیه‌ شده ی پزشک، استفاده از لنزها، وسایل کمک شنوایی و سایر وسایل اصلاحی به رفع این مشکلات کمک می ‌کند.

برای پیشگیری از آسیب ‌های بیشتر، استفاده از عینک آفتابی بیرون از خانه و پوشش ‌هایی روی گوش وقتی در محیط پُر سر و صدا هستید، به حفظ شنوایی شما کمک می ‌کند.

انتظار شما از قلب تان چیست؟

چه اتفاقی در حال وقوع است؟ طی زمان، عضله ی قلب، کارایی خود را از دست می ‌دهد و باید برای پمپ‌ کردن همان میزان خون به سراسر بدن بیشتر کار کند.

به علاوه این که، عروق خونی خاصیت ارتجاعی قبلی خود را از دست داده و به دلیل تجمع چربی‌ ها کمی سخت می‌ شوند.

این تغییرات شریان‌ ها را سفت ‌کرده و سبب می‌ شود قلب بیشتر و محکم‌ تر برای پمپ‌ کردن خون به بدن کار کند.

این ها می ‌تواند به افزایش فشار خون و سایر مشکلات قلبی ‌ـ‌ عروقی منجر ‌شود.

برای بهبود وضعیت قلب:

حتما باید ورزش را در برنامه‌ های تان بگنجانید؛ پیاده‌ روی کنید، قدم بزنید، شنا کنید.

رژیم غذایی سالم از جمله میوه و سبزی فراوان و غلات و حبوبات را انتخاب کنید.

اگر سیگار می ‌کشید، از پزشک تان برای ترک سیگار کمک بگیرید.

خطر بیماری قلبی با انجام این کارها فورا کاهش پیدا می ‌کند.

انتظار شما از سیستم گوارش ‌تان چیست؟

یبوست یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی است. عوامل زیادی در بروز یبوست موثر است؛ از جمله رژیم کم‌ فیبر، نوشیدن آب ناکافی و کم‌ تحرکی. داروهای مختلفی هم می ‌تواند موجب یبوست شود؛ از جمله ادرارآورها و مکمل‌ های آهن.

برخی بیماری‌ ها از جمله دیابت و نشانگان روده ی تحریک‌ پذیر ممکن است خطر یبوست را افزایش دهد.

برای پیشگیری از یبوست:

نوشیدن آب و سایر مایعات و رژیم غذایی سالم، شامل میوه و سبزی و غلات و حبوبات، لازم است.

ورزش حتما باید جزو برنامه‌ های معمول شما باشد. اگر احساس دفع داشتید حتما به نیاز خود پاسخ دهید.

اگر دارویی مصرف می ‌کنید که ممکن است به یبوست منجر شود، حتما از پزشک خود راهنمایی بگیرید.

انتظار شما از استخوان ‌ها، عضلات و مفاصل‌ تان چیست؟

چه اتفاقی برای این بخش از بدن تان می ‌افتد؟ با افزایش سن، استخوان‌ ها، کم‌ حجم و کوچک ‌تر می‌ شوند و این موجب ضعیف ‌شدن آن ها شده و آن ها را مستعد شکستگی می ‌کند. قد شما کوتاه ‌تر می ‌شود. عضلات معمولا قدرت و توانایی و خاصیت انعطاف ‌پذیری خود را از دست می ‌دهند و در نتیجه، تعادل و هماهنگی شما کمی کمتر می ‌شود.

به همین دلیل:

مصرف مقدار زیادی کلسیم و ویتامین D در رژیم غذایی برای سلامت استخوان‌ ها بسیار مهم است.

با ورزش‌ های تحمل وزن، مثل پیاده ‌روی، توده ی استخوان‌ های تان را افزایش دهید. توجه کنید که تمرینات تقویتی باید حداقل 2 بار در هفته انجام شود. با فشار روی استخوان ‌ها، توده ی استخوانی افزایش یافته و خطر پوکی استخوان‌ کاهش پیدا می ‌کند.

ساخت عضلات همچنین مفاصل را از آسیب محافظت کرده و به حفظ تعادل و انعطاف ‌پذیری شما کمک می ‌کند.

انتظار شما از حافظه‌ تان چیست؟

با افزایش سن، حافظه، کارایی خود را از دست می ‌دهد. هم چنان که تعداد سلول ‌های عصبی (نورون ‌ها) در مغز کاهش پیدا می‌ کند، فرآیند یادگیری و به خاطر آوردن کلمات و نام‌ ها هم سخت می‌ شود.

برای حفظ سلامت حافظه:

حتما فعالیت جسمانی را جزو برنامه‌ های روزمره ‌تان بگنجانید و رژیم‌غذایی مناسب را انتخاب کنید. رژیم غذایی سالم موجب سلامت روانی و اجتماعی می ‌شود.

اگر در مورد کاهش حافظه‌ تان نگران هستید حتما با پزشک خود مشورت کنید.

انتظار شما از دندان ‌های تان چیست؟

با شروع سالمندی، دهان به تدریج خشک می ‌شود و لثه ‌ها کمی به عقب می ‌روند. کم شدن ترشح بزاق که برای شست ‌و شوی دهان و از بین بردن باکتری‌ ها لازم است، سبب مستعد شدن دندان‌ ها و دهان به عفونت می‌ شود.

دندان‌ ها همچنین ممکن است کمی به تیرگی مایل شده و شکننده‌ تر شوند.

پس:

روزی 2 بار دندان ‌های تان را مسواک کنید.

از نخ‌ دندان حتما استفاده کنید و به‌ طور منظم، برای چکاپ دندان‌ های تان به دندان ‌پزشک مراجعه کنید.

انتظار شما از مثانه ‌تان چیست؟

از دست دادن کنترل مثانه(بی‌ اختیاری ادراری) شایع‌ ترین مشکل دوران سالمندی است.

مشکلات بهداشتی مثل چاقی، یبوست مزمن و سرفه مزمن در بروز بی ‌اختیاری ادراری موثر است.

یائسگی در زنان و بزرگی پروستات در مردان در بروز بی ‌اختیاری ادراری موثر است.

بدین منظور باید:

بیشتر به دستشویی بروید.

اگر دچار اضافه وزن هستید، وزن تان را کاهش دهید.

اگر سیگار می ‌کشید سعی کنید سیگارتان را ترک کنید.

ورزش‌ های تقویت ‌کننده عضلات کف لگن را فراموش نکنید. روزی 3 بار و هر دفعه به مدت 10 بار این ورزش‌ ها را تکرار کنید. اگر این کار کمک ‌کننده نبود، حتما در مورد راه کارهای درمانی از پزشک خود کمک بگیرید.

انتظار شما از پوست ‌تان چیست؟

با افزایش سن، پوست بدن نازک ‌تر شده و خاصیت ارتجاعی خود را کمی از دست می‌ دهد.

حتی متوجه می‌ شوید که به راحتی کبود می‌ شود.

تولید کم چربی طبیعی ممکن است سبب خشکی پوست و چروکیدگی بیشتر شود.

لکه‌ های پیری روی پوست نمایان شده و پوست کمی تیره می ‌شود.

برای حفظ سلامت پوست تان باید:

همیشه خودتان را با آب گرم (نه داغ) بشویید و از صابون ملایم و مرطوب ‌کننده استفاده کنید.

وقتی بیرون از خانه هستید، از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس‌ های کاملا محافظ و ایمن بپوشید.

اگر سیگار می ‌کشید، آن را ترک کنید؛ چرا که سیگار کشیدن به پوست ‌تان آسیب رسانده و سبب چروکیدگی آن می‌ شود.

انتظار شما از وزن تان چیست؟

حفظ وزن ایده ‌آل یا کاهش وزن در صورت اضافه وزن با افزایش سن، کاری سخت است.

توده عضلانی با افزایش سن کاهش پیدا می ‌کند و میزان چربی ‌های بدن بیشتر می ‌شود.

از آن جایی که بافت چربی نسبت به عضلات کالری کمتری می ‌سوزاند، باید میزان کالری دریافتی روزانه ی خود را کاهش داده و فعالیت جسمانی ‌تان را بیشتر کنید.

برای پیشگیری از وزن‌ گیری ناخواسته:

حتما پیاده ‌روی کرده و رژیم غذایی سالمی را انتخاب کنید.

به اندازه ی غذایی که می‌ خورید توجه کنید و فقط همان میزان غذایی را مصرف کنید که به آن نیاز دارید.