اوتیسم - Autism-

نشانه‌های اوتیسم در کودکان 1 و 2 ساله

اوتیسم یک اختلال مغزی است که توانایی فرد را برای برقراری ارتباط کاهش می دهد. این بیماری در کودکان ظاهر می شود و می تواند خفیف یا شدید باشد.

برخی از بیماران می توانند از پس این بیماری برآیند، برخی در حرکت کردن دچار مشکل هستند و برخی دیگر در حرف زدن مشکل دارند.

علت اوتیسم

محققان علت دقیق بروز این بیماری را نمی دانند. اما به نظر می رسد که ژن ها نقش اصلی را دارند.

محققان در حال آزمایش هستند که ببینند مواد شیمیایی موجود در محیط زیست و یا عفونت های قبل از تولد باعث این بیماری می شود یا نه.

در هنگام بارداری اگر از قرص های والپوریک اسید و یا تالیدوماید استفاده کنید، احتمال اینکه نوزاد شما مبتلا به اوتیسم شود زیاد است.

علائم

قبل از 3 سالگی، می توان نشانه های اوتیسم را در کودک دید.

برخی از نوزادان مبتلا به اوتیسم تا 18 الی 24 ماهگی رشد طبیعی دارند و سپس از رشد باز می ایستند و توانایی های خود را از دست می دهد.

علائم اوتیسم شامل:

- حرکات تکراری بدن (تکان خوردن و یا چرخش)

- اجتناب از تماس جسمی

- تاخیر در یادگیری زبان

- تکرار کلمات یا عبارت

- ناراحت شدن از تغییرات جزئی 

البته این علائم در کودکان معمولی هم ممکن است دیده شوند.

کودکان نوپایی که دچار اوتیسم هستند، دارای دست و یا مغز غیرعادی هستند که به علت مشکلات در رشد مغز اتفاق می افتد

علائم هشداردهنده در سال اول

- با صدای مادر، سر خود را برنمی گرداند.

- به اسم خود واکنش نشان نمی دهد.

- به چشم افراد نگاه نمی کند.

- اصلا حرف نمی زند، حتی کلمات نامشخص را.

- لبخند نمی زند و هیچ عکس العملی از رفتارهای اجتماعی ندارد.

نوزادانی که اوتیسم هم ندارند، ممکن است این علائم را داشته باشند؛ لذا لازم است با متوجه شدن این علائم به پزشک متخصص کودکان مراجعه کنید.

علائم هشداردهنده در سال دوم

علائم اوتیسم در این سال، واضح تر می گردند. کودکان سالم در این سن، اولین کلمات را بر زبان می آورند و چیزهایی را که می خواهند، با اشاره نشان می دهند. اما کودک مبتلا به اوتیسم از این توانایی ها دور می ماند.

به طور کلی علائم کودکان دو ساله اوتیسمی عبارت است از:

- در 16 ماهگی، هیچ کلمه ای را بیان نمی کند.

- در 18 ماهگی، تظاهر به بازی کردن نمی کند.

- در 2 سالگی، هیچ عبارت دو کلمه ای را بیان نمی کند.

- مهارت های گفتاری را از دست می دهد.

- عدم علاقه به طور مثال: هنگامی که بزرگسالان اشاره به پرنده ای در هوا می کنند، هیچ علاقه ای را نشان نمی دهد.

علائم و نشانه های جسمی

- مشکلات هضمی

- یبوست

- مشکلات در خوابیدن

- ناهماهنگی عضلات بزرگی که برای دویدن و یا بالا رفتن مورد نیاز است.

- ناهماهنگی در عضلات کوچکتر

- در حدود یک سوم این افراد، دچار تشنج نیز می شوند.

تصویر کناری نماد بیماری اوتیسم است که روبانی با شکل پازل می باشد.

اثر اوتیسم بر مغز

اوتیسم بر قسمتی از مغز اثر می گذارد که احساسات، روابط و حرکات بدن را کنترل می کند.

کودکان نوپایی که دچار اوتیسم هستند، دارای دست و یا مغز غیرعادی هستند که به علت مشکلات در رشد مغز اتفاق می افتد.

ژن های غیرطبیعی که از خانواده به ارث می برند، باعث عملکرد ضعیف در برخی قسمت های مغز می شود.

محققان امیدوارند راهی برای تشخیص این بیماری از طریق اسکن مغز پیدا کنند.

غربالگری اولیه اوتیسم

بیماری اوتیسم در بسیاری از کودکان تا قبل از مدرسه رفتن و یا رفتن به مهدکودک، تشخیص داده نمی شود. در نتیجه درمان های مورد نیاز در سال های اولیه زندگی را از دست می دهند.

به همین خاطر، همه نوزادان 9 ماهه را باید غربالگری کرد.

لازم است در 18 ماهگی و 24 ماهگی، برشی های مربوط به اوتیسم انجام شود، مخصوصا در کودکانی که خانواده شان دارای سابقه اوتیسم هستند و یا رفتارهای خطرناک دارند.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم   Autismنوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی ، کلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می کندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری  نیز دیده می شود. در این افراد حرکات تکراری ( دست زدن ، پریدن ) پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممکن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی )  نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مرکزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.

50 % از کودکان اوتیستیک قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به کار بردن ضمیر "من"  از ویژگی های کلامی این کودکان است. از مسائل دیگر تکلمی، تکرار کلمات و جملات اطرافیان است.

انواع اختلالات نافذ رشد چیست؟

چندین اختلال در زیر گروه اختلالات نافذ رشد وجود دارد. در اختلالات نافذ رشد آسیب شدید در چندین حوزه رشدی وجود دارد. افرادی که در طبقه بندی اختلالات نافذ رشد قرار می گیرند در برقراری ارتباط اجتماعی دچار مشکل هستند ولی شدت آن متفاوت است.

نکات عمده ای که تفاوت میان اختلالات را بیان می کنند عبارت اند از :

اختلال اوتیستیک

: ارتباط ، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق ، فعالیت ها و رفتارهای تکراری دیده می شود . اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.اختلال آسپرگر : با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد . علائم بالینی کلی که نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشکلات تکلمی کمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.

اختلال رت

: اختلال پیش رونده ای است که فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حرکات تکرار شونده دست ایجاد می شود که بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.اختلال فرو پاشنده دوران کودکی : رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است . از دست دادن جدی مهارت هایی که قبلاً داشته است مشاهده می شود.

اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی

: به تنهایی علائم مشخص هیچیک از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یکی از طبقه بندی های فوق الذکر جای داد.

علت اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک ناتوانی طولانی مدت است که منجر به اختلال عملکرد عصبی – روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد که اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است که شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد. اوتیسم در پسران3 - 4 برابر بیشتر از دختران دیده می شود. اگر چه علت اصلی آن کاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تأکید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است که ریشه ژنتیک را مطرح می کند اگر چه تا به حال ژن خاصی که مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است .  پژوهشگران در مورد نقش ژنتیک در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها ترکیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می کنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده که هیچیک به طور دقیق اثبات نشده است.

اوتیسم یک بیماری روانی نیست

؛کودکان مبتلا به اوتیسم کودکان سرکشی نیستند که خود رفتارهایشان را انتخاب کرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد کودک شناخته نشده است.

علائم اوتیسم چیست ؟

افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را که در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های کاملاً متفاوت،  رفتارهایی که با سن کودک تطابق ندارد مشاهده می گردد.· اصرار به یکسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.

·       مشکلات شدید تکلمی دارند.

·       در بیان نیازها مشکل دارند و از اشارات و حرکات به جای کلمات استفاده می کنند.

·       اغلب از ضمایر استفاده معکوس می کنند ، به جای استفاده از " من"  از " تو" استفاده می کنند .

·       کلمات و یا جملات دیگران را تکرار می کنند.

·       خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.

·       قشقرق به پا می کنند و به دلایلی که برای دیگران آشکار نیست شدیداً پریشان می شوند.

·       قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار کنند.

·       دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.

·       تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندک است.

·       به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.

·       با اسباب بازی، درست بازی نمی کنند.

·       چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.

·       احساس درد کمتر یا بیشتر از حد دارند.

·       از خطرات نمی ترسند.

·       پر تحرک یا کم تحرک هستند.

·       به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری که به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.

·       70 % کودکان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.

باورهای غلط درباره اوتیسم:

-1 کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی کنند.

-2 کودکان اوتیستیک نبوغ دارند.

-3 کودکان مبتلا به اوتیسم صحبت نمی کنند.

-4 کودکان اوتیستیک قادر به نشان دادن محبت خود نیستند.

باورهای دیگر :

-1 منظور از پیشرفت این کودکان یعنی این که کاملاً شفا یابند.

-2 کودکان مبتلا به اوتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند.

-3 کودکان اوتیستیک تماس بدنی محبت آمیز برقرار نمی کنند.

ما می دانیم که این کودکان تحریکات حسی را به گونه ای متفاوت درک می کنند که موجب اشکال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد. اما به هر حال این کودکان می توانند محبت کنند. در صورتی که این کودکان را باور کنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم.

سخنی با والدین گرامی

مهم ترین اصل در بهداشت روانی خانواده ، پذیرش استعدادها ، تفاوت های فردی و در نهایتمعلولیت

فرزند است. با توکل به خداوند بزرگ با در نظر گرفتن توانایی های فرزند خود و با دلگرمی هر چه بیشتر در کنار آموزگاران با همراهی همه افراد خانواده ،  نقایص کودک خود از قبیل مشکلات حسی ، جسمی ، حرکتی و ذهنی را بشناسیم و با قرار گرفتن کودک در جایگاه مناسب موافقت نماییم تا شاهد پیشرفت هرچه بیشتر او باشیم.

اختلال بینایی

اختلال بینایی همان کاهش توانایی دیدن است. اصطلاح هاینیمه بینا ، کم بینا ، نابینا برای توصیف میزان اختلال های بینایی به کار می روند.

نیمه بینا : کاملاً مشخص است.

کم بینا : اشخاصی که حتی با اصلاح چشم با وسایل کمکی نیز با مشکل مواجه هستند. نابینایان می توانند از باقی مانده بینایی خود استفاده نمایند. فقط20% آنان نابینای مطلق هستند .

نابینای آموزشی : فردی است که قادر به استفاده از بینایی نیست و بر حواسی مانند شنوایی و لامسه تکیه می کند و باید از آموزش خاص هماهنگ با استفاده از حواس دیگر برای یادگیری

استفاده کند.

اختلال شنوایی

به فردی ناشنوا اطلاق می شود که حس شنوایی او برای هدف های معمولی زندگی مفید و قابل استفاده نباشد.

 اختلال شنوایی به :

* خفیف   (40-25 دسی بل )

* متوسط (55-41 دسی بل )

* نیمه شدید (70-56 دسی بل )

* شدید   (90-71 دسی بل )

* عمیق  (91 دسی بل )

تقسیم بندی شده است.

روش های آموزش در این اختلال :

* گفتار خوانی یا همان لب خوانی

* ارتباط شفاهی با استفاده از باقیمانده شنوایی و بصری

* و ارتباط کلامی

می باشد.

همه افراد دچار آسیب شنوایی باید حتماً از سمعک  استفاده کامل نمایند.

صرع

فردی به صرع دچار می شود که در برخی از سلول های مغزی او ، مقدار انرژی الکتریکی به صورتی غیر طبیعی تخلیه می شود. در چنین حالتی انرژی تخلیه شده به سلول های مجاور گسترش می یابد؛ در نتیجه حالاتی نظیر بیهوشی ، حرکات غیر ارادی یا پدیده های حسی غیر طبیعی به فرد دست می دهد.

کودکان بیش فعال ، پرتحرک

کودک بیش فعال ، کودکی با فعالیت زیاد و اختلال توجه است . او دچار رفتار و کردار ناگهانی ، حواس پرتی ، اختلال یادگیری ، عدم تمرکز حواس فکری ، بیقراری شدید حرکتی و تحریک پذیری شدید ، عدم ثبات هیجانی ،کم خوابی، منفی گرایی شدید، تخریب رفتار ضد اجتماعی و تغییرات خلقی فراوان می باشد و مانع سکوت و تمرکز در کلاس می شود. در حالت های شدیدتر ، کودک دچار اختلال رفتاری پیشرفته می باشد که باید به روان پزشک مراجعه شود و کودک  پس از مصرف دارو از آموزش بهره گیرد.

فلج مغزی

فلج مغزی عارضه ای است که در اثر آسیب بخش کوچکی از مغز به وجود می آید که این بخش وظیفه کنترل حرکات را بر عهده دارد و در نتیجه ی آسیب ، اختلال هایی در کنترل ماهیچه های بدن پدید می آید.

بیماری اوتیسم چیست؟

اوتیسم، یک اختلال رشد است که در سه سال اول زندگی ظاهر می گردد. این بیماری با تاثیر بر روی مغز کودک، رفتارهای اجتماعی و مهارت ارتباط برقرار کردن را مختل می کند.

علت واقعی این بیماری هنوز مشخص نیست، اما مطالعاتی در رابطه با دلیل بروز این بیماری در حال انجام است.

به نظر می رسد مساله ژنتیک مهم باشد. برای مثال دوقلوها بیشتر دچار این بیماری می شوند تا یک برادر و خواهر. اختلال کروموزومی و مشکلات عصبی در افراد اوتیسمی مشاهده شده است.

دیگر علت های این بیماری ( که هنوز به اثبات نرسیده) شامل: رژیم غذایی ، تغییرات مجرای گوارشی ، مسمومیت با جیوه ، عدم استفاده از ویتامین ها و املاح و حساسیت به واکسن است.

تزریق واکسن باعث اوتیسم می شود؟

بسیاری از والدین نگران این موضوع هستند که برخی واکسن ها برای کودک شان خطرآفرین است.

دانشگاه امراض کودکان در آمریکا و موسسه دارویی ( IOM) اعلام کردند که هیچ نوع واکسن و یا ترکیبات واکسنی مسئول ایجاد بیماری اوتیسم نیستند. آنها گفتند که فواید واکسن زدن خیلی بیشتر از خطرات احتمالی آن است.

تعداد کودکان اوتیسمی چقدر است؟

هنوز تعداد این کودکان، مشخص نشده است. بیماری اوتیسم در پسران 3 تا 4 برابر بیشتر از دختران است. وضعیت اقتصادی خانواده، میزان تحصیلات افراد خانواده و نوع زندگی تاثیری بر این بیماری ندارند.

ناتوانی های کودکان اوتیسمی کدامند؟

1- سندرم Asperger : بیماری است که در طی سال های اول مدرسه ظاهر می گردد و شامل تداخلات اجتماعی، دقت زیاد در صحبت کردن و اشتیاق به کارهای غیرمعمول است.

2- سندرم Rett : این یک بیماری سیستم عصبی است که برگشت را ایجاد می کند، به خصوص در استفاده از زبان و دست ها. تفاوت زیادی با اوتیسم دارد و تنها در زنان دیده شده است.

3- ناتوانی در یادگیری : نادر است و این در مواردی رخ می دهد که به بچه یک چیز را یاد می دهیم و آن بچه در 10 سالگی آن را از یاد می برد.

4- ناتوانی در پیشرفت

همچنین اوتیسم می تواند تداخلاتی را در مغز ایجاد کند و بیماری های دیگری را نیز بوجود آورد از قبیل:

• Fragile X syndrome

• Mental retardation  (عقب ماندگی ذهنی)

• Tuberous sclerosis(تصلب بافت ها)

•  Seizures(صرع)

Fragile X syndrome یک بیماری ارثی می باشد که از کم هوشی ناشی می شود. در این بیماری ژن ها قادر نیستند پروتئین کافی را برای سلول (به خصوص سلول مغز) تولید کنند.

علائم بیماری اوتیسم چیست؟

بیشتر والدین اوتیسمی، هنگامی که بچه آنها 18 ماهه تا 2 ساله می شود، کمک می خواهند. بچه های اوتیسمی مشکلاتی دارند، از قبیل:

تداخل در روابط اجتماعی، وانمود کردن به بازی و ارتباط کلامی و غیر کلامی.

بیشتر کودکان اوتیسمی، در سن 1 یا 2 سالگی معمولی هستند، ولی ناگهان زبان گفتاری و مهارت های اجتماعی را از دست می دهند.

کودکان اوتیسمی، ممکن است:

- بسیار حساس به نور، صدا، لمس، بو و یا مزه باشند. مثلا از پوشیدن لباس های زبر خودداری کنند و ناراحت و افسرده شوند.

- هنگامی که زندگی روزانه تغییر پیدا کند، حرکات تکراری را انجام دهند و یا اشیا را در جای خود نگذارند. همه این عوامل باعث اندوه و پریشانی آنها می شود.

این نشانه ها ممکن است از ضعیف تا شدید باشد.

مشکلات ارتباطی این بیماران شامل:

- نمی توانند صحبت راشروع کنند، و یا توانایی ادامه بحث را ندارند.

- ارتباط، با حرکات دست به جای استفاده از لغات صورت می گیرد.

- رشد زبان و تکلم به کندی صورت می گیرد و یا اصلا صورت نمی گیرد.

- عدم دقت در دیدن اشیا

- به جای لغت "من" از "تو" استغاده می کند، برای مثال به جای آن که بگوید من آب می خواهم، می گوید" تو آب می خواهی.

- عدم توجه به اشیا (در 14 ماهگی مشخص می شود)

- کلمات و یا جملات را تکرار می کنند.

- بدون احساس حرف می زنند.

تداخلات اجتماعی

روابط دوستانه ندارند.

بازی های کلامی را دوست ندارند.

تنهایی را ترجیح می دهند.

بدون توجه به لبخند هستند.

عدم پاسخ به اطلاعات احساسی

از صدای بلند، وحشت زده نمی شوند.

حواس بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه کمی دارند.

ممکن است از صدای معمولی، خوش شان نیاید و دستان شان را بر گوش خود بگذارند.

ممکن است تنها بمانند، زیرا خیلی دست پاچه می شوند.

یک سطح صاف را خارش می دهند و اشیا را لیس می زنند.

به درد، خیلی زیاد و یا خیلی کم واکنش نشان می دهند.

ممکن است یک جمله را چندین بار تکرار کنند.

منظور گوینده را به سختی می فهمند.

نمی توانند درک کنند که گوینده حرف خنده دار می زند و یا سرزنش کننده.

ممکن است حرف نزنند و یا خیلی کم حرف بزنند.

خطر را حس نمی کنند.

بازی کردن به شیوه خود

یک تکه کوچک اسباب بازی برای آنها جالب می باشد، مثلا چرخ های یک ماشین.

بازی کسی را تقلید نمی کنند.

ترجیح می دهند تنها بازی کنند.

در آن نقش که بازی می کنند، دارای قوه تخیل کمی هستند.

همیشه باید یک بازی کنند.

آن ها رفتار مخصوص به خود دارند. خود را یا تکان می دهند و یا دست می زنند.

رفتار نامناسب

خشونت

تکرار یک نقش یا فکر

بی دقت

بی علاقه و بدون احساس

پرتحرک و یا کم تحرک

تمایل به خود و یا دیگران

تکرار حرکات بدن

نشانه ها و آزمایشات

اگر نوزاد شما دچار مشکلات زیر بود، حتما او را نزد پزشک ببرید:

در 12 ماهگی، هنوز چیزی نمی گوید (منظور گفتن همان کلمات ناواضح است)

در 12 ماهگی، اشاره نمی کند و یا "بای بای" نمی کند.

در 16 ماهگی، یک لغت هم نمی گوید.

در 24 ماهگی، دو لغت نمی گوید.

از دست دادن تکلم و یا مهارت های اجتماعی در هر سنی

درمان

- دارو درمانی: دارو برای جلوگیری از خشم، عصبانیت، مشکلات حواس، بیش فعالی، مشکلات خوب، بی پروا بودن، زودرنج بودن و زود عصبانی شدن، به کار می رود.

- تجزیه رفتار کاربردی ( ABA) : برای تقویت مهارت های مختلف کاربرد دارد. این برنامه در منزل کودک صورت می گیرد.

- درمان و تدریس به کودک اوتیسمی ( TEACH): در این روش به کودک با استفاده از عکس ها نشان می دهند که چه کارها و مهارت هایی را باید انجام دهد.

 - درمان جسمی

- صحبت درمانی: در این روش با کودک خیلی واضح و روشن حرف می زنند. ممکن است ساعت ها طول بکشد تا بتوان یک جمله را به کودک یاد داد.

- معالجه حسی و بینایی

بهترین درمان، مجموع تمامی درمان های بالا می باشد.

رژیم غذایی

برخی از بچه های اوتیسمی، مایل به رژیم فاقد گلوتن و یا فاقد کازئین می باشند. گلوتن در گندم، جو و چاودار است. کازئین در شیر، پنیر و دیگر محصولات لبنی یافت می شود.

هیچ بررسی نشان نداده است که تغییر رژیم غذایی، اثر مثبتی بر روی این کودکان داشته باشد.

اما کودک باید یک رژیم متعادل داشته باشد و به مقدار کافی انرژی و مواد مغذی دریافت کند.

آیا اوتیسم رو به افزایش است؟

در ماه‌ های اخیر تحقیقات دامنه ‌دار و گسترده ‌ای برای یافتن عوامل این افزایش آغاز شده است. علایم اوتیسم به‌ طور معمول پیش از دو سالگی آشکار می ‌شود.

اوتیسم یا درخودماندگی در کشور ما شاید بیماری چندان شناخته ‌شده‌ ای نباشد، اما در غرب، این بیماری یکی از مهم ‌ترین و در عین حال خبرسازترین بیماری ‌های عصبی در کودکان به شمار می ‌آید. به نحوی که در بودجه سالانه ایالات متحده، برای گسترش تحقیقات و درمان این عارضه، ردیف بودجه جداگانه ‌ای در نظر گرفته شده است. در دو سال اخیر قریب به 85 میلیون دلار، برای این بیماری هزینه شده است.

در آخرین گزارشی که دولت فدرال آمریکا در ماه اکتبر گذشته منتشر ساخت آمار مبتلایان به اوتیسم باز هم روندی صعودی را به نمایش گذاشت. در این گزارش آمده است که از هر 110 کودک آمریکایی یک نفر علایمی از اوتیسم را نشان می‌ دهد. به عبارت دیگر شیوع اوتیسم در میان کودکان آمریکایی از سال 2002 تا به حال 60 درصد افزایش داشته است. البته بخشی از این افزایش نگران ‌کننده مربوط به بهبود شیوه‌ های تشخیصی و غربالگری است. بخشی دیگر را هم می‌ توان به افزایش معلومات و دانش والدین نسبت داد. والدین تحصیل‌ کرده نظارت بیشتری بر روند رشد و تکامل کودکان خود دارند و در نتیجه نقایص جزیی رفتاری نیز از نگاه‌ شان دور نمی‌ ماند. با این حال به سختی می ‌توان تمام این 60 درصد را به پای چنین توجیهاتی نوشت.

اوتیسم نوعی اختلال در نمو ساختار عصبی مرکزی بدن است. مشخصه این اختلال، ضعف در ارتباطات و تماس اجتماعی با دیگران و بروز رفتارهای تکرار شونده در بیمار است. معمولا همه این علایم در سنین کمتر از 2 سال در بیماران نمود پیدا می‌ کنند. گر چه مشخص شده است که ژنتیک در ایجاد این عارضه نقش مهمی دارد اما علت اصلی بروز این بیماری مشخص نیست و عوامل متعددی مانند آلودگی‌ های محیطی با فلزات سنگین و حشره‌ کش‌ ها نیز برای آن در نظر گرفته شده است. حتی تا ماه گذشته تصور می‌ شد که واکسیناسیون کودکان نیز می ‌تواند عاملی برای ایجاد اوتیسم باشد.

به‌ دنبال دلیل

به همین خاطر اغلب کارشناسان بر این باور هستند که برای ردیابی عوامل موثر در بروز آن باید روی دوره بارداری مادر و دوره نوزادی کودکان متمرکز شد. با وجود این یافتن مقصر یا مقصران اصلی در این بازه زمانی کوتاه هم کار چندان ساده ‌ای نیست. دکتر توماس اینسل، مدیر کمیته کشوری اوتیسم وابسته به انستیتو ملی سلامت روان آمریکا در این مورد می ‌گوید: "ما برای یافتن علل این افزایش می ‌توانیم یک فهرست کامل را تهیه کنیم اما این فهرست باید هزاران عامل را در نظر بگیرد، از رژیم غذایی دوران بارداری و سن مادرگرفته تا عفونت ‌ها و الگوهای ژنتیکی گوناگون."

مادران خطرناک ‌تر از پدران هستند

در سال ‌های اخیر، با تغییرات پیش آمده در ساختار خانواده در غرب که نتیجه آن، ازدواج افراد در سنین بالا بوده است، پدیده ‌ای به نام مادران مُسن، بسیار مشاهده می‌ شود. دانشمندان در دهه‌های اخیر توانسته ‌اند نقش منفی این پدیده در سلامت نوزادان حاصل از این ازدواج ‌ها را در موارد بسیاری اثبات کنند. جدیدترین خبر در این رابطه، نقش سن بالای مادران در بروز بیماری اوتیسم است. تحقیقی که اخیرا روی 5 میلیون نوزاد انجام شده است، نشان می ‌دهد که با افزایش سن مادران، احتمالا به دنیا آمدن نوزادان مبتلا به اوتیسم به شکل قابل توجهی افزایش می ‌یابد. جنی شلتون، مدیر این پروژه که در دانشگاه کالیفورنیا انجام شده است، می ‌گوید: " احتمال به دنیا آمدن نوزادان مبتلا به اوتیسم در مادران بالای 40 سال، نسبت به زنانی که در دهه 20 عمر خود صاحب فرزند می ‌شوند، 50 درصد بیشتر است. در مقابل، این عدد در مورد پدران بالای 40 سال نسبت به پدران 20 تا 30 سال، 36 درصد است. تحقیق اخیر نشان می ‌دهد که سن پدران، بیشترین تاثیر خود را در زمانی نشان می ‌دهد که سن مادران در محدوده 20 سال باشد. در زمانی که سن مادر زیر 25 سال باشد احتمال ابتلای کودک به اوتیسم با افزایش سن پدر به بالای 40 سال دو برابر می ‌شود. نتایج این تحقیق که در نشریه تحقیقات اوتیسم چاپ شده است با نتایج تحقیقات مشابه قبلی متفاوت است. در گذشته تصور می ‌شد که پدران نقش بیشتری در بروز بیماری اوتیسم دارند. کاترین لود، مدیر تحقیقات مرکز اوتیسم و اختلالات ارتباط داشنگاه کالیفرنیا معتقد است که تحقیق اخیر قابل اعتمادتر است زیرا روی نمونه‌ های بیشتری صورت گرفته است. این تحقیق روی 6/5 میلیون نوزاد به دنیا آمده در کالیفرنیا در حد فاصل 1990 تا 1999 صورت گرفته است. در میان این نوزادان حدود 13000 مورد اوتیسم مشاهده شد.

نگران نباشید

دکتر مورین دورکین، محقق دانشگاه ویسکانسین که در زمینه اوتیسم و به ویژه نقش والدین در بروز آن تحقیقات فراوانی داشته است معتقد است که مهم‌ ترین نکته در ارایه این مقاله، پرهیز از ایجاد نگرانی بی‌ مورد در والدین است. حتی در زمانی که سن مادر از 40 سال بالاتر باشد احتمال به دنیا آمدن کودک اوتیستیک کمتر از یک مورد در هر 4000 زایمان است و این عدد بسیار کوچکی به شمار می ‌رود. گرچه لازم است تا زنان به باردار شدن در سنین پایین ‌تر تشویق شوند اما باید شرایطی را به وجود آورد تا نگرانی از بیماری اوتیسم، مانع باردار شدن مادران نشود.