کلینیک جامع آموزش پزشکی

کلینیک جامع آموزش پزشکی

همچنین می توانید کانال ما در تلگرام را دنبال کنید با عنوان: نکات مهم سلامتی t.me/public_health
کلینیک جامع آموزش پزشکی

کلینیک جامع آموزش پزشکی

همچنین می توانید کانال ما در تلگرام را دنبال کنید با عنوان: نکات مهم سلامتی t.me/public_health

عوارض قطع یا کاهش خودسرانه دارو

http://img.tebyan.net/ts/persian/blue/Parts/box-payameSalamat.jpg

اغلب بیماران با کوچک‌ترین احساس بهبودی، مصرف داروهای خود را قطع می‌کنند در حالی که نمی‌دانند نخوردن همین چند قرص باقیمانده، موجب می‌شود که دوره درمانی آنان کامل نشود و با عواقب خطرناک‌تری مواجه شوند.همواره از خطرات مصرف و تجویز بی‌رویه دارو گفته شده است و شاید همین امر موجب شده تا اغلب بیماران به محض اینکه احساس بهبودی کنند، داروهای خود را قطع می‌کنند.توجیه آنان برای قطع دارو این است که مصرف دارو، عوارض خاص خود را دارد و هر چه کمتر مصرف شود، بهتر است.از سوی دیگر برخی بیماران مانند مبتلایان به دیابت و فشار خون از اینکه هر روز باید تا آخر عمر، دارو مصرف کنند راضی نیستند و گاهی سر خود داروهای خود را قطع می‌کنند.

این درحالی است که این نیمه کاره گذاشتن مصرف داروها، بدن را در مقابل بیماری مقاوم می‌کند.تکمیل دوره درمانی با هدف بهبودی اهمیت دارد در غیر این صورت باکتری‌ها به‌طور کامل از بین نمی‌روند و باکتری‌های باقی‌مانده نیز عفونت مجدد را به دنبال خواهد داشت و حتی ممکن است این بار بیشتر مقاوم شده و دیگر به آنتی‌بیوتیک‌های مصرفی جواب ندهند. اکنون روز به روز نسل‌های جدیدی از آنتی‌بیوتیک‌ها وارد بازار می‌شود زیرا آنتی‌بیوتیک‌های قبلی دچار مقاومت دارویی شده‌اند.

شرایط به‌گونه‌ای شده که دیگر نسل سوم سفالوسپورین‌ها و حتی پنی‌سیلین‌ها پاسخگوی درمان عفونت‌ها نیست و متاسفانه هزینه‌های زیادی نیز برای تامین این اقلام دارویی صرف می‌شود.هنگامی که بیماری، دارو را کمتر از میزان تجویز شده، مصرف می‌کند، طبیعتا بیماری او کنترل نمی‌شود و ممکن است بیمار در ماه‌های ابتدایی متوجه عوارض آن نشود، اما سرانجام با پیشرفت بیماری،‌ دیگر داروهای ساده‌ای که قبلا تجویز می‌شد برای درمان او پاسخگو نخواهد بود.حتی این احتمال وجود دارد که بیمار به مداخلات پزشکی بیشتر و جراحی نیاز پیدا کند که طبیعتا هزینه و عارضه آن برای بیمار بیشتر خواهد بود.

در یکی از موارد فردی 45 ساله مبتلا به فشار خون، داروی خود را سر‌خود قطع کرد و اکنون به تخت دیالیز متصل شده است.اگر احساس کنیم که حالمان خوب است نباید سرخود داروها را قطع یا دوز آن را کم یا زیاد کنیم زیرا عارضه آن را ممکن است چند سال بعد ببینیم.در پی قطع یا کم کردن دوز دارویی مرگ و میر بیشتر می‌شود، این مرگ و میرها ناشی از مقاومت دارویی است.اگر دوره مصرف آنتی‌بیوتیک تجویز شده تمام نشود، میکروب بیماری مقاوم خواهدشد و بار دوم بدن دیگر به آن آنتی‌بیوتیک جواب نمی‌دهد و مجبور به استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های قوی‌تر می‌شویم.

این در حالی است که تعداد آنتی‌بیوتیک‌ها در کشور و حتی در دنیا، بی‌نهایت نیست و محدود هستند.بنابراین باید در مورد مصرف داروها، اصول درمانی را رعایت کنیم تا تجویز دارو منجر به اثربخشی شود.البته همواره این احتمال وجود دارد که داروها در کنار اثرات مثبت و درمانی، عوارض جانبی، واکنش‌های حساسیتی و تداخل با غذاها، نوشیدنی‌ها یا سایر داروها را ایجاد کنند که در این صورت حتما باید به پزشک اطلاع داده شود تا داروی مناسب‌تری برای بیماری تجویز کند.اما اینکه به‌طور کلی دارویی قطع شود می‌تواند پیامدهای خطرناکی برای بیمار رقم بزند.



استفاده بهینه از داروهای بدون نسخه

http://img.tebyan.net/ts/persian/blue/Parts/box-payameSalamat.jpg
داروهای بدون نسخه ( OTC)، داروهایی هستند که شما بدون نیاز به نسخه پزشک می‏توانید تهیه نمایید. این داروها به دفعات جهت تسکین درد، یبوست یا تهوع و یا درمان علائم سرماخوردگی و آنفلوآنزا استفاده می‏شوند. در بیشتر مواقع داروهای OTC، جهت مصرف در بالغینی که بیماری خاصی ندارند، داروهای کم خطری هستند. البته در صورتیکه به مقدار مناسب و به روش صحیح مصرف شوند. اما برخی افراد قبل از مصرف این داروها لازم است با پزشک مشورت نمایند:
● اگر شما بیماری خاصی دارید قبل از دریافت داروهای OTC با پزشک مشورت نمایید. زیرا ممکن است در صورت مصرف این داروها شما نسبت به افراد دیگر در معرض خطر بیشتری باشید.
● در صورتیکه داروهای دیگری مصرف می‏کنید قبل از مصرف داروهای OTC با پزشک مشورت کنید زیرا گاهی اوقات مصرف همزمان داروهای OTC با سایر داروها موجب تغییر در اثرات داروها می‏گردد.
● زنان باردار، شیرده یا زنانی که قصد باردار شدن دارند، کودکان و سالمندان نیز باید قبل از مصرف هر دارویی با پزشک مشورت نمایند.

نحوه انتخاب داروی OTC
قبل از دریافت داروی OTC اطلاعات لازم را در مورد آن دارو کسب نمایید و دارویی را انتخاب کنید که فقط مشکل خاص شما را برطرف نماید. به عنوان مثال اگر شما فقط آبریزش بینی دارید دارویی که علاوه بر آبریزش بینی، سرفه و سردرد را هم بهبود می‏بخشد، انتخاب نکنید.

اطلاعاتی که باید در مورد یک داروی OTC کسب نمایید:
1. فرآورده‏های دارویی موجود در محصول
2. مشکلات قابل درمان توسط داروی مورد نظر
3. مقدار و نحوه مصرف دارو ( قبل یا بعد از غذا) ، مدت زمان مصرف دارو
4. امکان ایجاد مشکل در افراد با بیماریهای خاص ( آسم یا فشارخون بالا)
5. امکان ایجاد تداخل دارو با سایر داروها، برخی غذاها یا نوشیدنیها
6. عدم انجام برخی فعالیتها در طول دوره مصرف دارو
7. عوارض جانبی شایع و مهم دارو
8. تاریخ انقضاء دارو
9. سایر موارد قابل توصیه
در صورتیکه در مورد داروی خود مطلبی را متوجه نشدید از پزشک یا داروساز سوال نمایید.

رعایت نکات زیر به شما در مصرف بهینه دارو کمک می‏نماید:
● فقط مقدار توصیه شده دارو را مصرف کنید. گاهی اوقات تصور مردم بر این است که هرچه مقدار بیشتری از دارو مصرف کنند، بهتر است. مصرف زیاد دارو می‏تواند مضر باشد.
● داروهای بدون نسخه را فقط در طول یک دوره کوتاه مصرف کنید. مگر اینکه پزشک شما مصرف طولانی مدت آنها را تأیید کند.
● داروها را خرد نکرده و نجوید (مگر به توصیه پزشک) گاهی برخی داروها جهت تأثیر مطلوب باید به طور کامل بلعیده شوند.
● قبل از مصرف همزمان دو دارو یا بیشتر با هم، با پزشک خود مشورت نمایید. زیرا گاهی مصرف برخی داروها همراه یکدیگر موجب بروز مشکل می‏شود.
● مطمئن شوید که پزشک معالج شما از تمام داروهایی که مصرف می‏نمایید اعم از داروهای نسخه‏ای و بدون نسخه، ویتامینها، داروهای گیاهی و سایر مکملها مطلع است.
● هر دارویی جهت تأثیر بر بدن شما نیازمند زمان است. بهرحال اگر شما یک داروی بدون نسخه مصرف می‏نمایید و علائم بهبود در شما مشاهده نمی‏گردد با پزشک خود تماس بگیرید. اگر شما مدت زمان طولانی به پزشک مراجعه نکنید ممکن است بیماری شما شدیدتر شود.

آنتی اسیدها و داروهای کاهش‏دهنده اسید معده

http://img.tebyan.net/ts/persian/blue/Parts/box-payameSalamat.jpg
داروهای بدون نسخه زیادی جهت بهبود سوزش معده و بازگشت اسید از معده مصرف می‏شوند. که شامل داروهای آنتی‏اسید و داروهای کاهش دهنده اسید معده می‏باشند.
داروهای آنتی اسید موجب خنثی شدن اسید معده شده، می‏توانند بهبودی سریع و کوتاه مدت ایجاد کنند. البته برخی داروها مخلوطی از چند آنتی اسید هستند.داروهای کاهش‏دهنده اسید معده با مکانیسم‏های مختلفی موجب کاهش تولید اسید معده می‏شوند در نتیجه این داروها نمی‏توانند بلافاصله موجب رفع علائم سوزش و ناراحتی معده شوند اما اثر ناشی از آنها مدت طولانی‏تری نسبت به آنتی‏اسیدها باقی می‏ماند.
داروی بیسموت ساب سالیسیلات جریان مایعات در روده را متعادل نموده همچنین با اتصال به سموم باکتریها مانع اثر آنها شده و به از بین بردن آنها کمک می‏کند. به علاوه این دارو دارای اثر ضد تهوع و ضداسهال نیز می‏باشد. برخی دیگر از داروها مانع تولید اسید در معده می‏شوند و 4-1 روز بعد از مصرف اثر آنها ظاهر می‏شود. فقط افرادیکه به طور مکرر دچار سوزش معده می‏شوند (حداقل 2 روز در هفته) می‏توانند از این داروها استفاده کنند.
• موارد مصرف داروهای آنتی اسید و کاهش دهنده اسید معده:
این داروها می‏توانند به بهبود سوزش معده یا سوء هاضمه کمک کنند. همچنین می‏توانند به عنوان یکی از داروهای مورد مصرف در زخم‏های گوارشی همراه با برخی آنتی بیوتیکها که توسط پزشک تجویز می شوند به کار روند.
این داروها معمولاً عوارض جانبی کمی دارند که بعد از مدتی خودبخود برطرف می‏شوند. این عوارض ممکن است شامل سردرد، تهوع، یبوست یا اسهال باشد. بیسموت ساب سالیسیلات می‏تواند موجب تیرگی زبان یا مدفوع شود. اگر عوارض جانبی دارو مصرف آن را برای شما مشکل کرد با پزشک خود تماس بگیرید تا در مورد جایگزین کردن دارو با داروی مشابه یا روشهایی جهت کم کردن عوارض جانبی آن شما را راهنمایی کند.

• موارد منع مصرف داروهای آنتی اسید و کاهش دهنده اسید معده
در صورت داشتن آلرژی به هر یک از اجزاء موجود در این فرآورده های دارویی از مصرف آنها خودداری کنید. همچنین در مواردیکه ملزم به رعایت رژیم غذایی کم‏نمک هستید از محصولاتی که حاوی سدیم بیکربنات، آلومینیوم هیدروکسید یا منیزیم کربنات هستید بدون مشورت با پزشک خودداری نمائید.
در صورت وجود برخی بیماریهای کلیوی، بدون مشورت با پزشک از فرآورده‏های حاوی کلسیم کربنات، آلومینیوم هیدروکسید و یا منیزیم کربنات استفاده نکنید.

• تداخلات داروئی
در صورت مصرف همزمان چند دارو با هم، ممکن است تجزیه و دفع آنها توسط بدن تغییر کند و احتمال افزایش عوارض جانبی آنها وجود دارد.
از مصرف بیش از یک آنتی اسید و یا داروی کاهنده اسید معده در یک زمان خودداری کنید همچنین داروهای آنتی‏اسید و کاهش دهنده اسید معده را جز با مشورت پزشک بطور همزمان مصرف نکنید و پزشک خود را از سایر داروهایی که مصرف می‏نمائید آگاه کنید.
مصرف داروهای زیر همزمان با داروهای کاهش دهنده اسید معده باید با مشورت پزشک باشد. تئوفیلین (داروی خوراکی آسم)، وارفارین (ضد انعقاد خون)، فنی‏توئین، داروهای ضد قارچ، دیازپام، دیگوکسین.
در صورت وجود هر یک از علائم زیر قبل از مصرف آنتی‏اسید یا داروی کاهنده اسید معده با پزشک خود تماس بگیرید.
• وجود درد یا مشکل در هنگام بلع
• استفراغ خونی
• مدفوع خونی یا سیاه
• درد مداوم معده
• احساس سبکی سر، گیجی یا احساس گرما
• درد قفسه سینه، شانه یا دردی که به سمت بازو، گردن یا شانه‏ها گسترش پیدا می‏کند همراه با تنگی نفس.
• تهوع یا استفراغ
• وجود صدای خس‏خس سینه هنگام تنفس
• سوزش معده‏ای که بیش از 3 ماه طول بکشد
در صورت وجود هر یک از موارد زیر بهتر است دارو را قطع کرده و با پزشک خود تماس بگیرید.
• درد معده شما با مصرف دارو بهتر نشده یا بدتر شود.
• در صورت نیاز به مصرف دارو برای بیشتر از 14 روز.
در صورت وجود هر یک از علائم فوق از خوددرمانی بپرهیزید زیرا ممکن است این علائم ناشی از زخم معده و یا مشکلات جدی‏تر باشند که نیاز به توجه پزشکی دارند.

کاربرد غیرمجاز داروها در ورزش (دوپینگ)

http://img.tebyan.net/ts/persian/blue/Parts/box-payameSalamat.jpg
دوپینگ عبارت است از تجویز یا مصرف یک ماده خارجی یا ماده درون زای بدن با مقادیر غیرعادی و یا استعمال غیر طبیعی توسط شخص سالم با هدف افزایش کارائی ورزشی.در سالهای اخیر پدیده‏ای به نام پارادوپینگ نیز مطرح شده است که عبارت از دادن دارو به یک ورزشکار توسط حریف جهت کاهش کارائی وی و یا بدنام کردن ورزشکار.میزان مرگ و میر قابل توجه ناشی از ارتکاب دوپینگ، موارد فراوان خلع مدال و عوارض گسترده جسمی و روحی، حاکی از گسترش تکان دهنده این ضد ارزش در حرفه ورزش می‏باشد.
بنابراین با توجه به اثرات جانبی ناخواسته و زیانبار برای بدن که در پاره‏ای از موارد صدمات جبران ناپذیری بر روی سلامتی ورزشکار وارد می‏نماید و همچنین با توجه به ایجاد برتری غیرمنصفانه در صحنه ورزش و مغایرت دوپینگ با اهداف عالیه ورزش که سالم سازی جسم و روح ورزشکاران می‏باشد عمل دوپینگ ممنوع گردیده است. همچنین مصرف داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی، ضد دردهای مخدر، استروئیدهای آنابولیزان، داروهای مدر، مسدود کننده‏ گیرنده‏های بتا آدرنرژیک نیز توسط ورزشکاران در مسابقات ورزشی ممنوع می‏باشد.
● داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی:
این داروها در ورزشکاران جهت افزایش انرژی، دقت، تمرکز حواس، افزایش سطح هوشیاری و تحریک رفتاری مورد استفاده قرار می‏گیرد. از این دسته داروها می‏توان به کوکائین، کافئین، آمفتالین وپروپانول آمین اشاره کرد.
از عوارض جانبی کوکائین می‏توان به کاهش هماهنگی حرکات، هیجان، بی‏خوابی، بی‏قراری، اضطراب، جنون، سکته‏های قلبی و نارسائی احتقانی قلب اشاره کرد.
از عوارض جانبی آمفتامینها می‏توان به عوارض قلبی و عروقی، اختلالات انعقاد خون، خشونت، اعتیاد و گرمازدگی اشاره کرد.
از عوارض فنیل پروپانول آمین که در فرمول داروی سرماخوردگی جهت رفع احتقان بکار رفته است می‏توان به افزایش فشارخون، حملات صرعی، آریتمی قلب و افزایش احتمال سکته قلبی اشاره کرد.
از عوارض کافئین که در چای و قهوه و برخی از داروهای مسکن و سرماخوردگی موجود می‏باشد می‏توان به آریتمی قلب، عدم هماهنگی کارهای دقیق و بر هم زدن وضعیت خواب و بیداری را در کنار عوارض کلی سایر داروها اشاره کرد.
● داروهای مدر (ادرار آور):
مصرف نابجای این داروها در ورزش بدلیل کاهش وزن ناشی از آنها و همچنین رقیق کردن ادرار و فرار از نتیجه آزمایشات مثبت سایر داروهای مورد استفاده در دوپینگ می‏باشد. از عوارض این داروها می‏توان به برهم خوردن تعادل آب و الکترولیت‏های بدن و عوارض قلبی - عروقی و عصبی اشاره کرد.
● استروئیدهای آنابولیزان: این داروها از مشتقات هورمونهای مردانه یا تستوسترون می‏باشند که در ورزشکاران جهت افزایش کارآیی ورزشی، حجم و قدرت عضلانی، ایجاد ظاهری درشت و خشن، افزایش حالت تهاجمی و کاهش احساس خستگی استفاده می‏شوند.
از عوارض این داروها می‏توان به ایجاد جوش صورت، طاسی، کاهش میل جنسی، تحلیل رفتن بیضه‏ها، تحریک‏پذیری، حالت تهاجمی، بزرگ شدن پستانها، ایجاد خصوصیات مردانه در زنان، عقیمی، رکود رشد در دوران نوجوانی و جوانی، افزایش احتمال در رفتگی استخوان، عدم تناسب عضله، تخریب مفاصل، احتباس صفرا، یرقان انسدادی، تخریب بافت کبد و سرطان کبد (تا 22 سال پس از مصرف دارو)، بزرگ شدن پروستات، سرطان پروستات، افزایش احتمال سکته قلبی، سکته مغزی، افزایش انعقاد خون، افزایش تعداد سلولهای خونی، افسردگی، جنون و اعتیاد را نام برد. از این دسته داروها می‏توان تستوسترون، ناندرولون، استانوزولول، متیل تستوسترون را ذکر کرد.

عوارض مصرف خودسرانه کورتون

http://img.tebyan.net/ts/persian/blue/Parts/box-payameSalamat.jpg

یکی از بیشترین موارد سوءمصرف داروهای کورتون، استفاده آنها به صورت خوراکی برای افزایش اشتها و چاقی است. عارضه دیگر این نوع داروها، احتباس آب و نمک و نیز تغییر در توزیع چربی است که منجر به پف کردن و گرد شدن صورت می‌شود. این وضعیت به عنوان چاقی تلقی شده  که موجب افزایش سوءمصرف این داروها می‌شود؛ در حالی که این افزایش کاذب اشتها و پف کردن ظاهری صورت با عوارض جبران‌ناپذیر در مصرف طولانی‌مدت همراه است.نازک شدن و تحلیل رفتن پوست، افزایش فشار درون چشم، آب مروارید، افزایش فشار خون، پوکی استخوان، ضعف عضلانی، بالا رفتن قند خون، آسیب در فرایند ترمیم بافت‌ها و اختلال در فرایندهای سیستم ایمنی بدن، افزایش امکان بروز عفونت‌ها و نارسایی ثانویه غده فوق کلیوی از جمله عوارض مصرف خودسرانه و نادرست داروهای کورتون هستند.


دگزامتازون، بتامتازون، هیدروکورتیزون،پردنیزولون، متیل پردنیزولون، فلورومتولون و کلوبتازول از جمله داروهای کورتونی موجود در بازار دارویی کشور هستند. 



نکاتی درباره قرص‌های زیرزبانی فشار خون


http://img.tebyan.net/ts/persian/blue/Parts/box-payameSalamat.jpg


نکاتی درباره قرص‌های زیرزبانی فشار خون http://www.irannaz.com/user_files/image/13/42.jpg

سازمان جهانی بهداشت در گزارش جدیدی به تازگی اعلام کرده که فشار خون بالا فاکتور خطرزای درجه یک و عامل 12/4 درصد وقوع مرگ و میرهای زودرس در سراسر جهان است.محققان، این گزارش را با استفاده از اطلاعات سازمان جهانی بهداشت و سایر مطالعات علمی برای محاسبه 24 فاکتور خطرزای جهانی و مؤثر در بروز بیماری ‌ها و مرگ و میر براساس منطقه، سن، جنسیت و درآمد کشورها تنظیم کرده‌اند.

این گزارش نشان داده سایر فاکتورهای مهم توأم با فشار خون بالا که خطر بروز بیماری‌ های مزمن از جمله بیماری قلبی، دیابت و سرطان ‌ها را افزایش می ‌دهند، شامل استعمال دخانیات، عدم ‌تحرک و چاقی و اضافه وزن هستند.این فاکتورهای خطرزا در واقع در تمام طبقات جوامع کشورهای دنیا به لحاظ درآمد از جمله گروه‌های کم ‌درآمد، ثروتمند و با درآمد متوسط وجود دارند. اما سهم کشور ما از مرگ و میر 12/4 درصدی ناشی از فشار خون بالا چقدر است؟

براساس آمارهای به دست آمده یک پنجم مردم ایران به بیماری فشار خون بالا مبتلا هستند. به عبارت دیگر 18/6 درصد افراد بالای 15 سال به این مشکل دچار هستند که به گفته کارشناسان این آمار رقم بسیار بالایی است.

خودسرانه درمان نکنید

اما در میان کسانی که از بیماری فشار خون رنج می ‌برند، بیمارانی هم هستند که علاوه بر تحمل رنج ناشی از فشار خون بالا، متحمل بیماری‌ های دیگری نیز خواهند شد که همگی به خاطر مصرف نابجای قرص ‌های زیرزبانی پایین ‌آورنده فشار خون، می باشد.برای همین است که کارشناسان هشدار می‌ دهند مصرف قرص ‌های زیرزبانی حتما باید با تجویز پزشک باشد چون مصرف نابجای آن ها هم روی سیستم قلبی- عروقی اثر می‌ گذارد و هم روی سیستم مغز.

قرص‌ های زیرزبانی، فشار خون را خیلی سریع پایین می‌ آورند و اگر در هنگام مصرف این قرص‌ ها، فشار خون تا حدی پایین هم باشد، بیمار حالاتی از سرگیجه، تپش قلب، عرق کردن وسردی اندام را تجربه خواهد کرد؛ چون وقتی فشار خون افت کند، خون دیگر به اندام‌ های حیاتی نخواهد رسید.

همچنین با توجه به تاثیر مستقیم این داروها روی سیستم قلب و عروق، مصرف بی‌ موقع آن ها باعث عدم‌ تپش قلب یا کم و زیاد شدن ضربان قلب می ‌شود؛ به علاوه این که این داروها روی سیستم خونی هم اثر می ‌گذارند و باعث مقاومت قلب در برابر مصرف داروهای حیاتی می‌‌ شوند.

قرص‌های زیرزبانی و خطر وقوع سکته قلبی

کنترل فشار خون بالا در مراحل حاد توسط قرص ‌های زیرزبانی به‌ خصوص اگر بیمار در مراحل حاد سکته قلبی باشد، توصیه نمی ‌شود چون این داروها با تند کردن ریتم قلب، احتمال سکته قلبی را بالا خواهند برد.

گاهی اوقات این داروها فشار خون را بیش‌ از حد پایین می ‌آورد، این اتفاق برای کسی که سال‌ ها فشار خون داشته و فشار خونش با درجه بالای 16 و 17 می‌ تواند خون را به مغز برساند، خطرناک خواهد بود چون در چنین فردی رگ‌ های مغز به‌ دلیل فشار خون بالا تنگ شده است.

متأسفانه به‌ علت اینکه درصد زیادی از مردم به بیماری فشار خون مبتلا هستند، برای همین ما شاهد هستیم که مردم یا در مواقع غیرضروری خود اقدام به مصرف آن ها می‌ کنند یا به‌ علت این که این دارو‌ها اغلب توسط پزشکان تجویز می ‌شود، در خیلی از موارد مردم آن ها را به اطرافیان هم توصیه می ‌کنند و این در حالی است که اغلب داروخانه‌ ها هم این داروها را بدون نسخه به بیماران می ‌فروشند.با این اوصاف، در این میان قرص ‌هایی هم هستند که جزوداروهای ایمنی محسوب می ‌شوند و در کنترل فشار خون می ‌توان آن ها را به‌ کار برد ، بنابراین، همه قرص‌ های زیرزبانی فشار خون هم خطرناک نیستند و قرص‌ هایی که فشار خون را تا حد قابل‌ قبولی پایین می ‌آورند، برای استفاده بیمار مناسب هستند.



روش ترک کردن ترامادول


ترامادول یک داروی ضد درد است. که با نام های مختلفی از جمله بایومادول در داروخانه ها عرضه می شود. از ترامادول برای تسکین درد های متوسط تا شدید استفاده می شود. با اینکه تاکنون مکانیسم اثر ترامادول دقیقا مشخص نشده است ولی این دارو مانند مورفین عمل می کند. ترامادول مانند مورفین در مغز به گیرنده های اپیوئیدی متصل شده، باعث ایجاد تسکین می گردد. این دارو بصورت آمپول، قرص یا کپسول های 50 و 100 میلیگرمی در بازار دارویی کشور وجود دارد و در داروخانه ها عرضه می شود. بالاترین دوز روزانه آن 400 میلیگرم است. خوردنش با غذا یا بدون غذا تاثیری در میزان جذب آن ندارد.

تداخلات داروییداروهایی مانند کاربامازپین و کینیدین مانع از خنثی شدن ترامادول در بدن شده، غلظت آنرا در خون بالا می برند! استفاده همزمان ترامادول با داروهای مهار کننده مونوآمینواکسیداز و مهارکننده انتخابی گیرنده های سروتونین مانند فلوکستین منجر به عوارض جانبی شدیدی از جمله تشنج می شود. این دارو در صورتیکه با الکل، داروهای بیهوشی، مواد مخدر، داروهای آرام بخش یا خواب آور استفاده شود خطر ایست تنفسی را به شدت افزایش می دهد.سالم بودن آن برای زنان حامله یا در مرحله شیردهی هنوز ثابت نشده است.عوارض جانبی آن عبارتند از:  تهوع، یبوست، سردرد، خواب آلودگی، خارش، اسهال، خشکی دهان، بثورات جلدی، اختلالات بینایی، سرگیجه واقعی، تشنج

و اما ارتباط ترامادول با اعتیاد و سوء مصرف مواد....

این دارو از بدو ورودش به بازار دارویی کشور مورد توجه بیماران معتاد به مواد مخدر قرار گرفت. و آوازه آن تا جایی پیش رفته است که متاسفانه گروه ها و خواننده های رپی وجود دارند که نام ترامادول را برای خود انتخاب کرده اند!تجربه نویسنده در زمینه مدیریت سایت های مشاوره درمان اعتیاد ، نشان می دهد که نام ترامادول بعد از کراک دومین نامی است که کاربران اینترنت با جستجوی آن به چنین سایت هایی راه پیدا می کنند. و سئوالی که همیشه چنین کاربرانی مطرح می کنند اینست که:

 آیا ترامادول باعث اعتیاد به مواد مخدر می شود؟

 آیا ترامادول  داروی مناسبی برای ترک اعتیاد است؟

آیا ترامادول باعث ایجاد تشنج می شود؟

در پاسخ به این سئوالات باید بگوییم که: با توجه به اینکه مکانیسم کنترل درد در ترامادول مشابه مورفین است. مصرف مداوم آن منجر به وابستگی فیزیکی و روانی مشابه اعتیاد به مواد مخدر می شود. و مصرف طولانی مدت ترامادول منجر به اعتیاد به آن شده و درمانی کاملا مشابه با درمان سوء مصرف مواد مخدری چون تریاک، کراک و هروئین دارد! باز هم تجربه نویسنده نشان می دهد که: بیمارانی که در مراکز بستری جهت ترک ترامادول بستری می شوند علایم خماری یا ترک غیر قابل تحمل تری نسبت به سایر بیماران وابسته به مواد مخدر از خود نشان می دهند!

 از جمله علایم ترک ترامادول عبارتند از: عصبانیت، تعریق، بی خوابی، تهوع، اسهال، لرزش اندام ها و توهم معتادان به مواد مخدر در مواردی که امکان تهیه یا استفاده از مواد مخدر را ندارند از این دارو جهت جایگزین کردن مواد مخدر استفاده می کنند. عده ای نیز به غلط آنرا برای ترک اعتیاد مورد استفاده قرار می دهند!

در حقیقت تعداد کسانیکه بواسطه مصرف ترامادول وارد وادی اعتیاد شده اند کمتر از کسانی است که این دارو را  جهت جایگزینی مواد مورد استفاده قرار می دهند. اینها معمولا کسانی هستند که به خاطر درد، ترامادول را طولانی مدت مصرف کرده اند و از عواقب اعتیاد به آن غافل مانده اند!

پس اگر شخصی به کلینیک مراجعه کند و بگوید که اعتیادش را با ترامادول شروع کرده و در ابتدا از آن برای نئشه بازی و سرخوشی استفاده کرده است کمی غیر معمول می نماید! همچنانکه گفته شد افراد وابسته به ترامادول بیشتر مصرف کنندگان مواد مخدری هستند که جهت جلوگیری از علایم ناخوشایند ترک یا خماری از این دارو به عنوان جایگزین استفاده می کنند.

بر اساس مقالات معتبر پزشکی ترامادول در دوز 200 تا 400 میلیگرم می تواند علایم ترک مواد مخدر را از بین ببرد و تجویز آن به مقدار کمتر از این دوز فرقی با تجویز دارونما در کنترل علایم ترک ندارد!

شخصی که از این دارو جهت ترک اعتیاد استفاده می کند وقتی دوز دارو را به کمتر از 200 میلیگرم برساند علایم ترک مواد مخدر را از خود نشان خواهد داد  و دوباره به مصرف ترامادول یا مواد مخدر رو می آورد حال چنین شخصی چگونه می تواند دوز دارو را به فرضا 2.5 میلیگرم در روز کاهش دهد؟! در حالیکه این قضیه در مورد داروهای مناسب ترک اعتیاد مانند متادون صدق نمی کند.

پس می توان نتیجه گرفت ترامادول داروی مناسبی برای ترک اعتیاد نیست!  بعلاوه اکثر قریب به اتفاق بیماران وابسته به مواد مخدر در کنار مصرف مواد مخدر از داروهای اعصاب، آرامبخش و خواب آور نیز استفاده می کنند و همچنانکه در قسمت تداخلات دارویی عنوان شد با مصرف همزمان ترامادول با این داروها خود را در خطر تشنج و ایست تنفسی قرار می دهند!

تشنج شایع ترین عارضه ای است که بیماران از ترس ایجاد آن جهت درمان وابستگی به ترامادول به مراکز درمان سوء مصرف مواد مراجعه می کنند! علاوه بر تداخل دارویی منجر به تشنج، ترامادول با کاهش آستانه تشنج باعث ایجاد تشنج در کسانی می شود که به علت تشنج در حال درمان هستند یا اینکه درمان شده اند!پس بخاطر داشته باشیم که ترامادول باید بر اساس نسخه و توصیه پزشک مورد استفاده قرار بگیرد و مصرف خودسرانه آن عواقب غیر قابل جبرانی بدنبال خواهد داشت.


ترک خودسرانه و قطع ناگهانی ترامادول خطرناک است

ترک ترامادول بدونه اطلاع از روش ترک و مطالعه قبل از ترک آن خیلی خطرناک است و چه بساء در مواردی باعث مرگ شده است پس خود سرانه از قطع ناگهانی دارو بپرهیزید توجه داشته باشید چنان چه شما مدت طولانی از قرص ترامادول استفاده میکنید از قطع ناگهانی دارو جدأ خوداری کنید قطع یکباره دارو باعث درد شدید و تب و لرز و عرق سرد و لرزش و توهم شدید و کم سو شدن دید و اسهال و استفراق و بی خوابی و افسردگی و کم اشتهایی شدید و درد خیلی شدید در مفاصل همراه است که اگر دوز مصرف بیمار زیاد باشد و بطور ناگهانی قرص را قطع کند باعث تشنج و کما میشود پس قبل از ترک حتما عوارض قطع ناگهانی دارو را مطالعه کنید

 

روش ترک کردن ترامادول

ترک ترامادول:

جهت ترک مصرف ترامادول توصیه شده است که از روش کاهش دوز مصرف در طی چند هفته استفاده شود.و برای کاهش دادن علایم احتمالی ترک ترامادول ، مصرف داروهای ضد درد مانند ایبوبروفن بلامانع می باشد.زیرا قطع ناگهانی ترامادول پس از مصرف طولانی مدت آن سبب ایجاد علایم قطع مصرف(علائم شبیه ترک مورفین) در بدن مانند بی خوابی، تحریک پذیری، اضطراب، تعریق،تشنج، لرزش، تهوع، استفراغ،اسهال، رعشه، توهم، اختلال خواب و مشکلات تنفسی، درد عضلات و درد شکم و... می شود. بهترین راه همینه که کم کم با پایین اوردن دوز مصرف دارو موفق به ترکش بشی. و بهتره وقتی مصرفتو نهایتا به روزی 2 یا 3 تا رسوندی از مسکن دیگه ای به همراه دیکلوفناک و کلونیدیوم سی جهت جلوگیری از اسهال و مشکلات گوارش و کلوندین برای جلوگیری از بقیه علائم ترک ترامادول با دوز کم به جای مسکن ترامادوک استفاده کنی. سالم و تندرست باشید. داروهای ترک اعتیاد عبارتند از نالوکسان (به صورت تزریقی )و نالتروکسان (به صورت قرص)در بازار موجود میباشد.ولی در اثر مصرف انها سریعا علائم ترک در بدن ظاهر می شود که شامل ضعف شدید عضلانی و درد و کوفتگی بدن و لرزش دستها می باشد . در مراکز ترک اعتیاد قبل از تزریق این دارو ها شخص را بیهوش نموده که علائم درد را احساس نکند. داروی ترامادول جزو داروهای مخدر و اعتیاد آور می باشد که شما به آن وابسته شده اید.قطع ناگهانی آن پس از مصرف طولانی مدت آن سبب علائم ترک مورفین در بدن مانند بی خوابی، تحریک پذیری، تشنج، لرزش، تهوع، استفراغ، درد عضلات و شکم و... می شود.برای درمان به گفته دوستان میتوان از ترک تدریجی استفاده کرد یعنی هر وز میزان مصرف دارو را نسبت به روز قبل کاهش دهید ولی توصیه میکنم به مراکز معتبر درمان مراجعه نمایید تا بتوانید سلامت خود را بدست آورده و حفظ نمایید بدون مشاوه مستقیم امکان ترک آن خیلی کم است.

 

روش دیگر ترک ترامادول

 

شما باید تا یک هفته یک چهارم از قرص را مصرف نکنید. از هفته دوم نصف کنید و در عوض قرص استامینون را نصف کرده در همان روز نه در یک زمان آن را بخورید هفته سوم فقط یک چهارم ترامادول بمدت دو هفته همراه با یک قرص کدیین دار مصرف کنید. و بعد از یکماه که دیگر اصلا نباید ترمادول را بخورید . شروع به کم کردن قرص کدیین دار از یک چهارم در یک هفته تا پایان یک ماه آنرا هم یک چهارم یک چهارم بکلی ترک کنید این راه حتما عملی هست اصلا شک نکنید.

کانال ما در تلگرام

کانال نکات مهم سلامتی

راهکارهای برطرف کردن ترس کودکان از آمپول


"ترس از آمپول" یا "سوزن هراسی" در برخی بزرگسالان و بسیاری از کودکان وجود دارد اما می‌توان با آگاهی دادن به آنان، از آن جلوگیری کرد.ترس از آمپول در کودکان و بزرگسالان وجود دارد اما ترسی که باعث شود فرد بزرگسال نتواند سراغ آمپول برود و ترس به مرحله حاد برسد، سوزن هراسی یا فوبیای سوزن نام دارد.این ترس از اوایلی که آمپول کشف شد وجود داشته است اما حدود بیست سال است که سوزن هراسی به رسمیت شناخته شده است.افراد در مقابل آمپول هراسی واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند اما شوک وازووگال از شایع‌ترین این واکنش‌هاست که با غش کردن و از حال رفتن فرد همراه است.از دیگر واکنش‌ها می‌توان به افت فشار در فرد اشاره کرد.این بیماری در افرادی رخ می‌دهد که زمینه‌ای دردناک را در دوران کودکی خود تجربه کرده باشند.

برای جلوگیری از این حالت در بزرگسالی بهتر است والدین، کودکان را از آمپول نترسانند و از ‌آمپول به عنوان ترس یا تنبیه کودکی استفاده نکنند.راه درمان این بیماری این است که فرد فکر خود را در لحظه‌ی تزریق، روی چیز دیگری متمرکز کند و یا اینکه در صورت مراجعه به پزشک با عنوان کردن مشکل خود به پزشک کمک کند تا اقداماتی برای او جایگزین شود.در مراحل بعدی بهتر است بیمار یک ست سرنگ را در دست بگیرد و چند بار آن را باز و بسته کند و همچنین استفاده از اسپری بی حسی و کمک گرفتن از تصاویر ذهنی و خلاق و آهنگ‌های شاد در لحظه‌ تزریق به درمان این بیماری کمک می‌کند.تزریق سریع به وسیله سرنگ‌های مخصوص از دیگر راهکارهای درمان این نوع ترس است.در مواقع خیلی حاد هم پزشکان از داروهای آرام بخش و حتی بی حسی استفاده می‌کنند.برای درمان اصولی و کار ساز باید به روانپزشک مراجعه و با انجام روان کاوی و رفتار درمانی به بهبود قطعی این بیماری کمک کرد.