مطالب مرتبط با بهداشت وتندرستی

10مشکل شایع در پا

7علت اصلی بوی بد دهان

بیماریهای کبدی در بارداری

12دلیل خستگی وراه مبارزه باآن

بایدها ونبایدهای ورزش در زمستان

آلودگی هوا؛کم خونی را بدتر می کند.

آکواِژیمناستیک؛بهترین ورزش بارداری

سیاهی دور چشم در سرما بیشتر میشود

7 علت اصلی بوی بد دهان

در صورتی که دهان شما خشک باشد، پلاک ها شروع به رشد بر روی دندان ها می کنند. علاوه بر این، به تدریج مشکلات بیشتری نیز برای دندان های شما به وجود می یند که نهایتاً بوی بد دهان را نیز باعث می شوند.

دست های خود را جلوی بینی و دهان خود بگیرید و هوای دهان خود را بیرون دهید. چه بویی حس می کنید؟ اگر بوی بدی حس کردید، ممکن است دلیل آن مربوط به غذایی باشد که خورده اید. همه می دانند که پس از خوردن پیاز، سیر، ترشی، ساندویچ و برخی غذاهای دیگر، ممکن است دهان‌مان بوی بدی داشته باشد.

اما غیر از غذایی که خورده اید، دلایل زیادی وجود دارند که ممکن است عامل این بوی بد دائمی باشند.

ممکن است، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، به طور غلط مسواک زدن و یا مصرف سیگار، عامل این بوی بد باشد.

در این مطلب، هفت علت اصلی بوی بد دهان توضیح داده شده است و سعی شده روش های جلوگیری از بوی بد و راه های بهبود آنها نیز گفته شود.

تمیز نگه نداشتن دهان و دندان

شاید باور نکنید، اما بسیاری از افراد حتی قبل از خواب هم دندان های خود را مسواک نمی زنند! همچنین اغلب آنها، در طول روز فقط برای یک وعده و آن هم برای 10 ثانیه دندان های خود را مسواک می زنند.

در واقع لازم است که حداقل روزی دو بار دندان های خود را به خوبی مسواک بزنید. تمیز کردن بین دندان ها با نخ دندان و همینطور پاک کردن سطح زبان با استفاده از مسواک و زبان‌پاک‌کن نیز توصیه می شود.

باقی مانده مواد غذایی در بین دندان ها و روی زبان، نه تنها بوی بد دهان را باعث می شود، بلکه منجر به بروز مشکلات جدی تری مانند پلاک و بیماری های لثه و دندان نیز می شود.

مشکلات دندانی

در صورتی که دندان ها و یا لثه های شما مشکل دارند، در اولین فرصت به دندانپزشک مراجعه کرده و  مشکلات را درمان دهید. تقریباً هر ضایعه دندانی می تواند به بوی بد دهان در آینده منجر شود.

یک دندان عقل نیمه درآمده که تمیز کردن باقیمانده مواد غذایی از کناره های آن مشکل است و یا یک آبسه ساده دندان می تواند در مدتی کوتاه تبدیل به یکی از مهم ترین دلایل بوی بدن دهان شما شود.

یکی دیگر از مهمترین دلایل بوی بد دهان، بیماری های لثه هستند. بسیاری از افراد تا وقتی که متوجه بوی بد دهان خود نشوند، از ضایعاتی که در لثه شان در حال وقوع است، آگاهی ندارند.

مراجعه مکرر و منظم به دندانپزشک در فواصل زمانی مشخص ( مثلا هر شش ماه یک بار)، سلامت دهان و دندان و پیشگیری از بوی بد دهان، را برای شما به ارمغان می آورد.

خشکی دهان

بزاق دهان، اثرات غذاهای باقیمانده در بین دندان ها و همچنین باکتری هایی که از هوا وارد دهان می شوند را پاک می کند. در صورتی که دهان شما خشک باشد، پلاک ها شروع به رشد بر روی دندان ها می کنند. علاوه بر این، به تدریج مشکلات بیشتری نیز برای دندان های شما به وجود می آیند که نهایتاً بوی بد دهان را نیز باعث می شوند.

تنفس، مصرف برخی داروها و بیماری های غدد بزاقی، ممکن است از دلایل خشکی دهان باشند.

اگر می خواهید دهانی خوشبو داشته باشید، باید مراقب خشکی دهان خود باشید. مصرف مایعات -خصوصاً پس از صرف غذا- بسیار توصیه می شود. در صورتی که احساس می کنید، خشکی دهان شما غیرعادی است، بهتر است به پزشک یا دندانپزشک مراجعه کنید.

مشکلات سینوس، مخاط بینی و لوزه ها

چنانچه مشکلات سینوسی دارید، ممکن است مخاط آلوده به گلو برسد و در اثر تنفس در آنجا انباشته شود. در این صورت، این ترشحات انبار شده، بوی بسیار بدی را از گلو به دهان انتقال می دهند.

مواد غذایی و باکتری هایی که در لوزه های شما گیر می کنند نیز می توانند از عوامل بوی بد دهان باشند. در این صورت ممکن است اثرات التهاب و ورم لوزه ها قابل مشاهده باشد که لازم است برای معالجه، هر چه زودتر به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.

ناراحتی های معده

بازگشت اسید معده به سمت بالا (مری) و ورود آن به دهان یکی از دلایل بوی بد دهان است. ریفلاکس معده می تواند علاوه بر بوی بد دهان، منجر به حساسیت دندان ها در برابر سرما و گرما و همچنین بیماری های سینوسی شود.

غذاخوردن قبل از خواب و بد خوابیدن از عواملی هستند که می توانند منجر به ریفلاکس معده شوند.

اگر موارد مشکوکی در این زمینه وجود دارند که شما را آزار می دهند، بهتر است برای حل مشکل به یک متخصص گوارش مراجعه کنید.

کشیدن سیگار

بوی سیگار، به اندازه کافی بد هست، اما نقش سیگار در بوی بد دهان، بسیار زیاد است. وقتی سیگار اینقدر برای ریه های شما مضر است، تصور کنید چه مشکلاتی را می تواند برای دهان و دندان های شما به وجود آورد.

دهان شما اولین جایی است که دود سیگار به آن وارد می شود و همین مساله آسیب های زیادی را به دهان شما وارد می کند که از جمله آنها می توان به خشکی دهان، بیماری های لثه و عفونت های دهانی و سینوسی اشاره کرد.

اگر شما در حال ترک سیگار هستید، بد نیست که از دندانپزشک خود، در مورد دریافت برنامه هایی در خصوص ترک سیگار و درمان های ضدسیگار، کمک بخواهید.

دندان های مصنوعی

دندان های مصنوعی، اغلب در بوی بد دهان نقش دارند. اما در اغلب موارد، دلیل این بوی بد، عدم مراقبت صحیح از این دندان ها است.

دندان مصنوعی، هرگز جایگزین دندان های طبیعی نمی شوند و می توانند محل مناسبی برای رشد قارچ ها، پلاک ها و باکتری ها باشند.

در خصوص نحوه نگهداری از دندان های مصنوعی، از دندان پزشک خود سوال کنید. علاوه بر آن باید توجه داشته باشید که لازم است هر پنج تا هفت سال یکبار، دندان های مصنوعی خود را عوض کنید.

12 دلیل خستگی و راه مبارزه با آن (1)

کم خونی یکی از علل اساسی خستگی در زنان می باشد. هنگامی که بدن به اندازه کافی گلبول های قرمز خون برای حمل اکسیژن به بافت ها را نداشته باشد، کم خونی عارض می شود.

1- نخوابیدن به میزان کافی

یکی از شایع‌ترین علل خستگی، خوابیدن به میزان کم می باشد. افرادی که شب ها دیر می خوابند و فردا هم مجبورند صبح زود از خواب بیدار شوند، همیشه احساس خستگی می کنند و انرژی کافی را برای انجام کارهای روزمره خود ندارند.

راه حل:

هر شب 6 تا 8 ساعت بخوابید.

در اتاق خوابتان لپ تاپ، موبایل و تلویزیون نگذارید تا تداخلی در خواب شما ایجاد نکنند.

سعی کنید هر شب سر یک ساعت مشخص بخوابید و سر یک ساعت معین از خواب بیدار شوید.

2- آپنه خواب

برخی از مردم فکر می کنند که به اندازه کافی خوابیده اند، اما دائما خسته اند، می دانید چرا؟

آپنه خواب هنگامی رخ می دهد که در طول شب، گهگاه تنفس فرد متوقف می شود. هر وقفه تنفسی باعث مختل شدن خواب برای یک لحظه می شود.

چون آپنه در خواب اتفاق می افتد، از آن آگاه نمی شوید. پس با وجود 8 ساعت خواب، هنوز کمبود خواب دارید.

راه حل:

اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کم کنید.

سیگار کشیدن و نوشیدن مشروبات الکلی را متوقف کنید.

موقعیت خواب خود را بررسی کنید و طوری بخوابید که مجرای تنفسی تان باز باشد.

3- انرژی نداشتن

کم خوری نیز یکی از دلایل بروز خستگی می باشد، اما خوردن موادغذایی بی فایده نیز مشکل را بزرگتر می کند.

اگر شما روز خود را با خوردن شیرینی آغاز می کنید، قند خون شما به سرعت بالا رفته و به سرعت پایین می آید و موجب تنبلی و خستگی می شود.

راه حل:

همیشه صبحانه را خوب بخورید و از غذاهای سالم استفاده کنید. صبحانه شما باید شامل: پروتئین، کربوهیدرات پیچیده باشد؛ مانند تخم مرغ و نان سبوس دار. این مواد موجب پایداری انرژی شما می شود.

4- افسردگی

خستگی، سردرد و کاهش اشتها از جمله علائم شایع در افسردگی می باشند.

اگر بیشتر از چند هفته، احساس خستگی و خمودگی کردید، به پزشک مراجعه کنید.

راه حل:

افسردگی به خوبی با مشاوره روانشناسی و یا دارو درمانی برطرف می شود.

5- کم خونی

کم خونی یکی از علل اساسی خستگی در زنان می باشد. هنگامی که بدن به اندازه کافی گلبول های قرمز خون برای حمل اکسیژن به بافت ها را نداشته باشد، کم خونی عارض می شود.

کم خونی توسط آزمایش خون تشخیص داده می شود.

راه حل:

درمان کم خونی بستگی به علت آن دارد. اگر کمبود آهن وجود دارد، با مصرف مکمل آهن و منابع غذایی آهن دار می توان این کمبود را جبران کرد. منابع غذایی آهن دار عبارتند از: گوشت ها، جگر، لوبیا و غذاهایی که با آهن غنی شده اند.

6- مشکل تیروئید

تیروئید غده کوچکی در گردن می باشد. این غده، متابولیسم و سوخت و ساز بدن را کنترل می کند.

هنگامیکه تیروئید کار خود را درست انجام ندهد و کم کار شود، خستگی و تنبلی و اضافه وزن را در پی خواهد داشت.

راه حل:

اگر آزمایش خون نشان داد که هورمون های تیروئیدتان کم است، با هورمون درمانی تحت نظر پزشک می توانید سطح هورمون های تیروئید خود را به حالت اول برگردانید.

اگر بیش از 6 ماه است که خسته هستید و نمی توانید فعالیت های روزانه خود را انجام دهید، مطمئنا به سندرم خستگی مزمن مبتلا شده اید.

7- مصرف بیش از اندازه کافئین

فکر می کنید که قهوه با خستگی می جنگد؟

کافئین موجود در قهوه، یک ماده محرک است و اگر در حد متعادل مصرف شود، باعث تقویت هوشیاری و تمرکز می شود.

تحقیقات نشان داده است که در برخی افراد، مصرف بیش از اندازه قهوه موجب تشدید خستگی می شود.

راه حل:

کافئین را در حد اعتدال مصرف کنید. کافئین در قهوه، چای، شکلات، نوشابه سیاه و برخی داروها یافت می شود.

8- عفونت ادراری پنهان

اگر به عفونت دستگاه ادراری مبتلا شوید، دچار سوزش و تکرر ادرار خواهید شد. اما عفونت همیشه با این علائم آشکار مشخص نمی شود. در برخی موارد، خستگی ممکن است تنها علامت باشد.

با آزمایش ادرار می توان به وجود این عفونت پی برد.

راه حل:

نزد پزشک بروید. آنتی بیوتیک ها می توانند درمان کننده عفونت ادراری باشند و بعد از مدت یک هفته درمان، خستگی ناپدید می شود.

9- دیابت

در افراد مبتلا به دیابت، قند به جای آنکه به درون سلول ها برود، در جریان خون باقی می ماند. در نتیجه بدن، با وجود خوردن غذای کافی، جنبش و جوش خود را از دست می دهد و دچار خستگی می گردد.

اگر شما دائما خسته هستید، از پزشک خود بخواهید برایتان آزمایش دیابت بنویسد.

راه حل:

برای دیابت، بهترین درمان تغییر شیوه زندگی، استفاده از انسولین و داروهای کاهش دهنده قند خون است.

10- بیماری قلبی

هنگامی که در طی انجام فعالیت های روزمره مثل تمیز کردن خانه، دچار خستگی شوید، این خستگی می تواند نشان‌دهنده مشکل قلبی در شما باشد. اگر شما این مشکل را در زندگی خود دارید، سریعا به نزد پزشک بروید.

راه حل:

با تغییر شیوه زندگی، مصرف داروها و روش های درمانی دیگر می توانید بیماری قلبی را کنترل کنید و انرژی خود را بازگردانید.

11- عدم تحمل غذا

عدم تحمل غذا باعث احساس خواب آلودگی می شود. اگر بعد از مصرف یک غذای خاص، خستگی شما تشدید می شود، شما دارای یک عدم تحمل خفیف نسبت به آن غذا هستید.

راه حل:

در مدت زمان مشخصی، غذای خود را کم کنید و ببینید که آیا خستگی در شما از بین می رود یا نه.

همچنین می توانید با یک متخصص تغذیه راجع به غذاهایی که موجب تشدید خستگی می شوند، مشورت کنید.

12- سندرم خستگی مزمن ( CFS)

اگر بیش از 6 ماه است که خسته هستید و نمی توانید فعالیت های روزانه خود را انجام دهید، مطمئنا به سندرم خستگی مزمن مبتلا شده اید. این سندرم علائم و نشانه های مختلفی دارد، اما یکی از این علائم مهم، خستگی غیر قابل توجیه می باشد.

راه حل:

در حالی که هیچ درمانی برای این بیماران وجود ندارد، اما می توان با تغییر شیوه زندگی و یادگیری عادات خواب و شروع یک برنامه ورزشی ملایم از این بیماری در امان ماند.

راه حل سریع برای رفع خستگی خفیف

اگر شما دچار خستگی خفیف هستید، بهترین درمان ورزش کردن می باشد. تحقیقات نشان داده است افراد سالمی که خسته هستند (یعنی بیماری یا مشکل پزشکی خاص ندارند)، می توانند با استفاده از برنامه ورزشی، انرژی خود را افزایش دهند.

دوچرخه سواری یا پیاده روی به مدت 20 دقیقه با سرعت ملایم، باعث افزایش انرژی می شود.

شما می توانید این کار را سه بار در هفته انجام دهید تا خستگی در شما ناپدید شود.

سیاهی دور چشم در سرما بیشتر می‌شود

سیاهی دور چشم اغلب به علت تخریب مویرگ های زیر سطح پوست اطراف چشم است.

محققان می گویند که در فصل زمستان، ظاهر چشم زنان به میزان چهار سال و هشت ماه پیرتر می شود.

طی یک آزمایش بالینی که روی 5 هزار داوطلب 27 تا 60 ساله در تمام فصول سال انجام شد، متخصصان دریافتند سیاهی دور چشم به طور چشمگیری در فصل سرما تیره تر می شود.

به نوشته سایت «MSN» و به گفته متخصصان، به علت تابش کم نور خورشید در زمستان، پوست کم رنگ تر می شود و این موضوع باعث آشکارتر شدن سیاهی دور چشم می شود.

با افزایش خستگی و کمبود ویتامین D ، میزان «سروتونین» که بدن در این فصل تولید می کند، کاهش می یابد و این کاهش هورمونی، وضعیت پف زیر چشم ها را بدتر می کند.

نتایج بررسی های علمی ارتباط بین کمبود ویتامین D و K و سیاهی و پف دور چشم را مشخص می کند.

سیاهی دور چشم اغلب به علت تخریب مویرگ های زیر سطح پوست اطراف چشم است.

در فصل گرما که مردم کمتر دچار خستگی مفرط می شوند و پوست آفتاب می خورد، سیاهی دور چشم کاهش می یابد. علاوه بر آن، در فصل گرما میزان سروتونین که باعث خوش خلقی می شود، با قرار گرفتن در معرض نور خورشید افزایش می یابد. به همین دلیل زنان در فصل گرم ظاهر جوان تری دارند.

خواب ناکافی و نامناسب و خستگی مفرط نیز می‌تواند باعث رنگ پریدگی پوست زیر چشم شود که در این موارد، رگ‌های خونی زیر پوست واضح‌تر شده و به رنگی آبی یا تیره‌تر قابل مشاهد است

در ضمن فراموش نکنید که این هاله‌های تیره رنگ زیر چشم با افزایش سن بارزتر می‌شوند. این عارضه به دلیل از دست دادن کلاژن پوست و نازک‌تر و شفاف شدن آن است و ممکن است رفته رفته به دلیل عادات چهره‌ای در یک چشم تیره‌تر از چشم دیگر شود.

همچنین کم‌خونی و کمبود مواد مغذی در رژیم غذایی هم می‌تواند سبب رنگ‌پریدگی ناحیه زیر چشم شود. اعتقاد بر این است که کمبود آهن و مواد معدنی می‌تواند باعث ایجاد این مناطق تیره رنگ شود.

چه کنیم؟

اگرچه سیاهی دور چشم قابل درمان نیست، اما با رعایت چند نکته می توان آن را کاهش داد.

1- خواب کوتاه 15 دقیقه ای در طول روز توصیه می شود.

2- کمپرس آب سرد، به طور موقت رگ های خونی را منقبض می کند و باعث کاهش پف زیر چشم می شود.

3- کرم دور چشم حاوی ویتامین K و رتینول می تواند موثر باشد.

4- مصرف نمک را کم کنید، زیرا باعث احتباس مایعات و ایجاد پف زیر چشم می شود.

5- استفاده از برش های سیب زمینی روی چشم نیز برای کاهش پف و سیاهی زیر چشم مفید است.

ب

بایدها و نبایدهای ورزش در زمستان

برای ورزش کردن در فصل سرما ابتدا باید بدن را به آرامی گرم کرد تا به تدریج خون در عضلات جریان پیدا کند و دمای بدن افزایش یابد تا عضلات از حالت سفتی خارج شوند.

بسیاری از مردم به گمان این که ورزش کردن در هوای آزاد در فصل سرما باعث سرماخوردگی و بیماری آن ها می شود، ترجیح می دهند در خانه بمانند و هیچ فعالیت ورزشی نکنند. در حالی که تحرک بدنی و ورزش در حفظ سلامت جسمی و روحی بسیار موثر است و همه افراد باید در هر فصلی، به طور روزانه ساعتی را به ورزش اختصاص دهند.

اما بهتر است بدانید با سرد شدن هوا، بدن و عضلات کمی سفت و منقبض می شوند. این حالت انقباضی باعث می شود تا رگ ها نیز تحت فشار قرار بگیرند و خون کافی به رگ ها نرسد.

به همین دلیل در فصل زمستان بیشتر احساس سرما می کنیم، زیرا جریان خون در قسمت های محیطی بدن کمتر است.

بنابراین برای ورزش کردن در فصل سرما ابتدا باید بدن را به آرامی گرم کرد تا به تدریج خون در عضلات جریان پیدا کند و دمای بدن افزایش یابد تا عضلات از حالت سفتی خارج شوند.

البته برای گرم کردن بدن، نباید حرکت های شدیدی انجام داد که باعث خستگی شود. حرکت ها باید بسیار آرام و ملایم باشد. بهتر است از نرمش ها و حرکت های کششی شروع کرد تا بدن آمادگی لازم را پیدا کند.

ورزش کردن بدون پوشش مناسب و ورود یک باره از محیط گرم به محیط بسیار سرد علت اصلی سرماخوردگی است

ورزش کردن باعث افزایش جریان خون در کل بدن می شود و در نتیجه قدرت دفاعی بالا می رود. به همین دلیل به همه افراد در سنین مختلف توصیه می شود با پوشش مناسب در فصل سرما ورزش کنند. این کار باعث تقویت سلول های دفاعی بدن به ویژه در افراد ضعیف و سالخورده می شود.

اگر این افراد تحت نظر پزشک متخصص، ورزش کنند، سیستم ایمنی بدن آن ها تقویت می شود و خطر ابتلای آن ها به بیماری ها کاهش می یابد.

در این فصل افراد باید مراقب باشند تا سرما نخورند. ورزش کردن بدون پوشش مناسب و ورود یک باره از محیط گرم به محیط بسیار سرد علت اصلی سرماخوردگی است. این تغییر دمای 15 تا 20 درجه‌ای باعث افت خون رسانی از قسمت های مرکزی بدن به قسمت های محیطی می شود.

همچنین باید توجه داشت، زمانی که فعالیت ورزشی متوقف می شود، باید به اندازه کافی بدن را گرم نگه داشت، زیرا نداشتن پوشش کافی باعث سرماخوردگی می شود.

در فصل زمستان نیز می توان در تمام رشته های ورزشی به فعالیت پرداخت. نوع ورزش تفاوتی نمی کند، اگر فردی به ورزش خاصی مشغول است، می تواند ورزش خود مانند پیاده روی، شنا، اسکی و کوهنوردی را در این فصل نیز ادامه دهد، فقط باید بدن خود را با شرایط محیطی زمستان تطبیق دهد.

در فصل سرما، بدن برای انجام حرکات ورزشی مقداری انرژی مصرف می کند. از طرفی برای حفظ گرمای بدن نیز باید انرژی بیشتری مصرف شود. از این رو با سوخت کالری بیشتر، وزن کاهش پیدا می کند.

تغذیه در این فصل با فصول دیگر تفاوتی ندارد. بهتر است مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات مانند نان، لبنیات، آجیل و غلات افزایش یابد.

به افرادی که اضافه وزن دارند، توصیه می کنیم با تنظیم رژیم غذایی از این فرصت استفاده کنند تا به وزن مناسب دست یابند.

مسئله مهمی که باید در فصل سرما به آن توجه کرد، این است که به علت برودت هوا برخی گمان می کنند که نباید آب مصرف کنند، اما باید گفت که در روزهای سرد نیز بدن هنگام تحرک دچار تعریق می شود و از طریق ادرار و تنفس مقداری آب دفع می شود. بنابراین برای این که بدن دچار کمبود آب نشود باید به مقدار کافی آب نوشید.

توصیه دیگر این است که برای حفظ حرارت بدن در هوای سرد از مصرف نوشیدنی های حاوی کافئین مثل قهوه خودداری شود.

نکته دیگری که باید رعایت شود این که در شهرهای بزرگ که آلودگی هوا وجود دارد، بهتر است افراد در محیط های باز ورزش نکنند. در محیط های بسته نیز از تهویه استفاده شود.

افرادی که برای اسکی به ارتفاعات می روند، حتما از کرم ضدآفتاب استفاده کنند، زیرا انعکاس نور آفتاب و ماورای بنفش باعث سوختگی پوست می شود.

از آن جا که بیشترین میزان گرما از طریق سر خارج می شود، توصیه می شود از کلاه مناسب استفاده شود. به خصوص گوش ها پوشانده شود، زیرا گوش سریع دچار سرماخوردگی می شود

مناسب ترین زمان توصیه شده برای انجام فعالیت های ورزشی زمانی است که هوا زیاد سرد نباشد، مثل بعد از ظهر، اما برای انجام برخی ورزش ها مانند اسکی لازم است فرد صبح زود به پیست برود.

البته برخی بیماران برای ورزش کردن در فصل سرما با محدودیت هایی مواجه هستند. افرادی که سینوزیت و سردرد دارند برای ورزش کردن در فصل پاییز و زمستان مشکلی ندارند، اما افرادی که مشکل تنفسی مثل آسم دارند، نباید در هوای سرد ورزش کنند، زیرا این کار باعث انقباض مجاری تنفسی می شود.

هوا هر چه خشک تر و سردتر باشد، انسداد مجاری تنفسی بیشتر است و فرد بیشتر دچار آسم، تنگی نفس و سرفه می شود. از این رو این افراد نباید در هوای سرد ورزش کنند.

به بیماران قلبی و ریوی نیز توصیه می شود که بدون مشورت با پزشک متخصص، در هوای سرد فعالیت بدنی نکنند، چون ممکن است دچار اختلالات قلبی و فشارخون و در نهایت حمله قلبی شوند.

از آن جا که بیشترین میزان گرما از طریق سر خارج می شود، توصیه می شود از کلاه مناسب استفاده شود. به خصوص گوش ها پوشانده شود، زیرا گوش سریع دچار سرماخوردگی می شود.

با پوشاندن دهان و بینی با شال، هوای گرم وارد مجاری تنفسی می شود.

برای محافظت چشم ها نیز باید از عینک استفاده شود.

استفاده از دستکش و جوراب های مناسب نیز برای گرم نگه داشتن انگشتان ضروری است

10 مشکل شایع در پاها

پینه پا، میخچه، ناخن فرروفته در گوشت و یا پای ورزشکار همه این عوامل باعث ناراحتی پا می شوند. لذا از پاهای خود مراقبت کنید و آنها را سالم نگه دارید و درمان مشکلات شایع درد پا را یاد بگیرید.

1- میخچه و پینه

میخچه و پینه زمانی ظاهر می شوند که فشار زیادی روی پوست پا وارد شود؛ مثلاً زمانی که کفش تنگ یا سفت، استخوان های پا را فشار دهد. این مشکلات معمولاً روی انگشت بزرگ و انگشت پنجم (کوچک) پا بروز می کنند، زیرا فشار در این قسمت ها بیشتر است.

اصطکاک پا با کفش باعث ضخیم شدن، سفت شدن و مردن پوست پینه می شود.

پینه در اثر پوشیدن کفش های تنگ بوجود می آید و هنگامی که اصطکاک از بین رود، پوست آن منطقه کم رنگ می شود.

درمان: پد مخصوص برای پینه مفید می باشد و می توان آن را با کمک جراحی از بین برد.

2- برآمدگی استخوانی در قاعده انگشت شست پا

این برآمدگی استخوانی باعث می شود که انگشت شست به سمت دیگر منحرف شود.

استخوان پا از محل قرارگیری خود خارج شده و برآمدگی کوچکی را پدیدار می سازد.

این برآمدگی، در اثر فشار و یا ورم مفاصل بسیار دردناک می شود. گاهی نیز ممکن است تبدیل به میخچه گردد.

درمان: داروهای ضد درد، پدهایی (مانند کوسن)، پوشیدن کفش مخصوص و یا جراحی ممکن است کمک کننده باشد. نباید کفش های تنگ و پاشنه دار پوشید.

3- نقرس

نوعی از ورم مفاصل می باشد. نقرس با درد شدید، قرمزی، ورم و سفتی همراه است.

نقرس، معمولا در مفصل انگشت شست پا می باشد. نقرس می تواند در مچ پا و یا زانو نیز رخ دهد.

نقرس به دلیل افزایش اسید اوریک در بدن می باشد که به صورت کریستال های سختی در مفاصل جمع می شوند.

درمان: نقرس ممکن است با داروهای ضد التهاب و یا داروهای کاهنده اسید اوریک درمان شود. با پزشک خود راجع به رژیم غذایی مشورت کنید.

4- زگیل های کف پا

این زگیل ها بسیار سفت و دارای رشد مخروطی می باشد. مسری می باشند و ناشی از ورود ویروس از طریق پوست ترک خورده هستند. اغلب از طریق استخرهای عمومی و حمام عمومی سرایت می کند.

این زگیل ها بی خطر می باشند و می توانند بدون درمان رها شوند. اما برخی مواقع، آنقدر دردناک می شوند که درمان را نمی توان نادیده گرفت.

درمان: سوزاندن، انجماد کردن، لیزر درمانی و جراحی برای برداشتن زگیل های مزمن مفید می باشد.

5- پای ورزشکار

عفونت قارچی پوست لای انگشتان پا می تواند باعث قرمزی، خارش، سوزش و گاهی تاول و زخم شود.

پای ورزشکار به صورت خفیف مسری است.

این عفونت در اثر تماس مستقیم و یا پابرهنه راه رفتن در مناطقی مانند رختکن و یا نزدیک استخر، سرایت می کند.

عفونت می تواند در کفش ایجاد شود، مخصوصا در کفش های تنگ که هوا نمی تواند وارد کفش و یا از آن خارج گردد.

درمان: با ضد ویروس های موضعی و یا داروهای خوراکی درمان می شود.

6- عفونت قارچی ناخن

هنگامی که یک قارچ وارد ناخن شکسته شود، این عفونت ظاهر می شود. عفونت قارچی، ناخن ها را سفت، بی رنگ و شکننده می سازد.

اگر درمان به موقع صورت نگیرد، عفونت قارچی از بین نمی رود و سخت تر درمان می شود.

محل گرم و مرطوب باعث گسترش قارچ از یک فرد به فرد دیگر می شود.

درمان: کرم و لوسیون های موضعی در موارد خفیف می تواند مفید باشد. قرص های ضد قارچ در موارد شدید کاربرد دارد.

7- انگشت چکشی

یکی از علل این ناراحتی، پوشیدن کفش تنگ است. مفصل میانی انگشت پا به طرف پایین خم می شود و موجب تشکیل انگشت چکشی می شود.

درمان: انتخاب کفش مناسب، جادار بودن کفش برای انگشتان و کفش های پهن و گاهی جراحی برای تسکین درد به کار می رود.

8- گوشت فرورفته در ناخن

ناخنی که در پوست فرو می رود، باعث درد، قرمزی، تورم و عفونت می شود. کوتاه کردن ناخن به میزان زیاد، صدمه به ناخن و پوشیدن کفش های تنگ سبب این حالت می شود.

درمان: برای موارد خفیف، پا را درون آب گرم بخیسانید، تمیز نگه دارید و تکه پنبه ای را در زیر گوشه ناخن فرو رفته بگذارید. جراحی کوچک می تواند تمام یا بخشی از ناخن را بردارد.

9- کف پای صاف

این عارضه باعث می شود کف پا مماس با زمین و یا نزدیک زمین باشد. این عارضه می تواند ارثی باشد و یا در اثر صدمه و یا آرتریت روماتوئید بوجود آید.

افزایش وزن، کفش های تنگ و یا زیاد ایستادن می تواند باعث درد شوند.

درمان: ورزش های تقویتی پا و کفشهایی با قوس مناسب و کفی های طبی برای درمان مناسب است.

10- خار پاشنه پا

خار پاشنه، زایده استخوانی اضافی است که در محل پاشنه پا ایجاد شده و باعث ملتهب شدن قسمت غلاف کف پا و دردناک شدن پاشنه و کف پا می شود.

التهاب مفاصل، پوشیدن کفش نامناسب با پاشنه خیلی بلند و تنگ یا کفش بدون پاشنه و صاف از مهمترین علل و عوامل بروز خار پاشنه است.

درمان: اولین قدم در درمان خار پاشنه، استراحت است. از ایستادن به مدت طولانی خودداری کنید. کاهش وزن در درمان خارپاشنه موثر است. پد مخصوص خار پاشنه (تصویر کناری) را از داروخانه تهیه کرده و به طور دائم در کفش خود استفاده کنید. پد، باعث کاهش فشار بر روی پاشنه و موجب بهبود درد پا خواهد شد.

آلودگی‌هوا، کم‌خونی را بدتر می‌کند

تحقیقات نشان داده است که تماس طولانی مدت با هوای آلوده باعث کاهش گلبول های قرمز خون و کاهش غلظت هموگلوبین می شود.

افرادی که به کم‌خونی مبتلا هستند، بیشتر در معرض تضعیف سیستم ایمنی بدن قرار دارند و آلودگی هوا به آنها آسیب بیشتری می‌رساند.

تحقیقات نشان داده است که تماس طولانی مدت با هوای آلوده باعث کاهش گلبول های قرمز خون و کاهش غلظت هموگلوبین می شود.

آلودگی هوا به کودکان، سالمندان، بیماران قلبی و بیماران ریوی آسیب می‌رساند و تغذیه صحیح می‌تواند از عوارض آلودگی هوا در بدن جلوگیری کند. همچنین تغذیه صحیح، متعادل و کافی سیستم ایمنی بدن را قوی‌تر می‌کند.

افرادی که به کم‌خونی مبتلا هستند بیشتر در معرض تضعیف سیستم ایمنی بدن قرار دارند، به همین دلیل مصرف مواد غذایی که موجب تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود، می‌تواند اهمیت داشته باشد.

مصرف موادغذایی حاوی ویتامین C بدن را تقویت می‌کند. همچنین مصرف شیر می‌تواند رادیکال‌های موجود در هوای آلوده را خنثی ‌‌کند.

مواد حاوی آنتی اکسیدان از حمله رادیکال های آزاد به سلول‌های بدن پیشگیری می‌کند و مواد غذایی مانند میوه‌ها و سبزی‌ها برای تقویت سیستم ایمنی بدن مفید است.

به چه افرادی کم خون گفته می شود؟

هرگاه غلظت هموگلوبین خون انسان از حد استاندارد معین ( حدودا 12 ) کمتر باشد، می گوییم این فرد دچار کم خونی (آنمی) شده است.

اگر علت کم خونی ناشی از کمبود آهن در بدن باشد، مصرف قطره آهن (برای کودکان)، قرص فروس سولفات، کپسول فیفول، کپسول فرفولیک یا کپسول هماتینیک و ویتامین C تحت نظر پزشک مفید است

علل کم خونی

علل کم خونی عبارتند از : خونریزی های داخلی و خارجی به ویژه خونریزی دستگاه گوارش، خونریزی از کلیه ها و حالب و مثانه، رحم ، تخمدان ها، خونریزی ناشی از تومورهای سرطانی در دستگاه گوارش و کلیه ها و سایر اعضای داخلی بدن انسان ، سرطان خون و سایر اختلالات خونی و عروقی، کم خونی ناشی از مصرف داروها و عفونت ها و بیماری های مزمن ، مالاریا ، توکسوپلاسموز ، انگل های روده ای ، سوء تغذیه ، سوء هضم ، اختلالات متابولیک و هورمونی و مغزی، تالاسمی ها ، هموفیلی ، فاویسم ، کم خونی سلول داسی شکل (اختلالات مغز استخوان)، اسهال مزمن ، عادت ماهانه ، جراحی معده ، سوء تغذیه ، زندگی در مکان های بسته و بد آب و هوا.

علائم و عوارض کم خونی

خستگی زودرس، رنگ پریدگی، کاهش رشد کودکان و نوجوانان ، رشد غیر عادی استخوان ها ، نارسایی اعضای داخلی ، ضعف ایمنی بدن ، ناتوانی ارگان ها در انجام وظایف خود، اختلالات و ناهنجاری های بدن ، تغییر شکل ناخن ها ، تمایل به خاک خواری (پیکا)، عدم تمرکز ، ضعف عضلانی ، بی تفاوتی ، تحریک پذیری زیاد ، کاهش تنفس ، غش ، یرقان و سوء هاضمه.

راه های تشخیص کم خونی

از طریق معاینات بالینی ، آزمایش خون و ادرار و مدفوع ، عکسبرداری ، سی تی اسکن ، سونوگرافی و سایر موارد مشابه می توان به تشخیص نهایی کم خونی دست یافت.

درمان کم خونی

بر اساس نوع کم خونی و علت بروز آن می توان کم خونی را درمان کرد.

اگر علت کم خونی ناشی از کمبود آهن در بدن باشد، می توان قطره آهن (برای کودکان)، قرص فروس سولفات، کپسول فیفول، کپسول فرفولیک یا کپسول هماتینیک و ویتامین C برای بیمار تجویز کرد.

اگر علت کم خونی، تالاسمی مینور باشد، با مصرف قرص های اسید فولیک باید آن را درمان کرد.

اگر کم خونی در اثر خونریزی های شدید باشد، باید با تزریق خون آن را درمان کرد.

هنگامی که علت کم خونی تومورهای سرطانی، مثلا تومور روده بزرگ، باید جراحی صورت پذیرد.

اگر علت مالاریا و یا سایر انگل های روده ای باشد، باید ابتدا انگل را نابود کرد  و سپس به درمان کم خونی شتافت.

البته باید گفت که هر نوع دارو و قرصی را باید تحت نظر پزشک مصرف کرد و از مصرف خودسرانه آن پرهیز نمود، حتی قرص آهن را، چون ممکن است بدن کمبود آهن نداشته باشد و با مصرف مکمل، شخص دچار عوارض دیگری گردد

بیماری‌های کبدی در بارداری

کبد و کیسه صفرا مثل سایر اندام‌ها در دوران بارداری تغییراتی می‌کنند. این تغییرات ناشی از تغییرات هورمونی به علت بارداری است.

در زمان بارداری، برخی آنزیم‌های کبدی کم و برخی زیادتر می‌ شوند. هرچند این تغییرات منجر به ایجاد بیماری خاصی در مادر نمی‌شود، اما در بررسی آزمایشگاهی این تفاوت‌ها در خون مادران باردار مشاهده می‌گردد.

زردی در بارداری

از بیماری‌های شایع کبدی در بارداری، یرقان عودکننده بارداری یا زردی بارداری است که در اثر تغییرات هورمونی، میزان اسیدهای صفراوی در خون افزایش یافته و منجر به خارش شدید می‌گردد. این خارش به خصوص در کف پاها رخ می‌دهد، اما می‌تواند در تمام بدن حس شود.

به دنبال آن، زردی به علت افزایش بیلی‌روبین خون رخ می‌دهد. بیماری اغلب در سه ماهه آخر بارداری و به خصوص در کسانی که چند قلو باردار هستند رخ می‌دهد. این بیماری زمینه ارثی و ژنتیکی دارد و گاه در افرادی که داروهای خاصی مصرف می‌کنند، دیده می‌شود.

جهت تشخیص این بیماری از بیماری‌های دیگری مثل پره اکلامپسی (مسمومیت حاملگی)، هپاتیت یا بیماری‌های پوستی شایع در بارداری که با خارش همراه هستند، باید از آزمایش‌های خونی مثل بررسی آنزیم‌های کبدی و کلسترول، تحت نظر پزشک استفاده کرد.

پس از تشخیص، از داروهایی برای کاهش خارش پوستی استفاده می‌شود، اما مهم‌تر آن که این مادران در اواخر بارداری باید تحت نظارت شدید پزشک باشند، چون احتمال زایمان زودرس و مرگ جنین و دفع مکونیوم (مدفوع جنین) در مایع آمنیوتیک (آب اطراف جنین)، در این افراد بیشتر است و در اولین فرصتی که جنین رسیده شد، باید اقدام به زایمان کرد تا از این عوارض جلوگیری شود.

پس از زایمان، بیماری زردی و خارش ناشی از آن از بین می‌رود، اما احتمال عود آن در حاملگی بعدی وجود دارد

همین طور احتمال بروز بیماری زردی با مصرف قرص‌های جلوگیری از بارداری حاوی استروژن نیز وجود دارد.

هپاتیت در بارداری

از دیگر بیماری‌های کبدی معروف، هپاتیت است که از طریق ویروس‌های متفاوتی ایجاد می‌شود، مثل ویروس A، B، C، D و E که در مورد بیماری حاد، علائم همگی شبیه هم هستند، اما در مورد عواقب بیماری و مزمن شدن آن و روش‌های پیشگیری با هم متفاوتند.

بیماری هپاتیت ویروسی حاد با علائم تهوع و استفراغ و بی‌حالی و بی‌اشتهایی و درد بدن آغاز می‌شود و در مواردی با تب نیز همراه است. پس از یکی ‌دو هفته، این علائم کاهش می یابند، ولی زردی آغاز می‌شود و تغییرات آزمایشگاهی در آنزیم‌های کبدی رخ می‌دهد.

در موارد شدید هپاتیت، علائم دیگری مثل خونریزی و اختلالات مغزی و تغییرات آزمایشگاهی مربوطه رخ می‌دهد که در این شرایط بیمار باید در بیمارستان بستری شود.

به هر حال در شرایط حاد بیماری، باید مراقب انتقال از طریق ترشحات بیمار باشیم، یعنی نباید با ملحفه و لباس و حوله بیمار تماس مستقیم داشت. همین طور ترشحات دهان و واژن و خون بیمار قابلیت انتقال بیماری را دارند و باید از آن ها پرهیز کرد. در دوران بارداری هم مراقبت‌ها به همین شکل است.

تنها هپاتیت نوع B و C می‌توانند منجر به هپاتیت مزمن شوند. اصولا به باقی ماندن ویروس در بدن بعد از بهبود هپاتیت حاد، هپاتیت مزمن می‌گویند که این حالت می‌تواند منجر به بیماری‌های متفاوتی مثل سیروز (نارسایی کبدی)، تخریب سریع کبد (هپاتیت نکروزان فولمینانت) و سرطان کبدی شود که همگی این بیماری‌ها کشنده هستند.

در مورد هپاتیت B تنها حدود 10 درصد بیماران هپاتیت حاد، سرانجام به نوع مزمن مبتلا می‌شوند که از این تعداد، بیماری معمولا نشانه‌ای ندارد و تنها در بررسی آزمایشگاهی از خون آ‌نتی ژن اچ‌بی‌اس مثبت تشخیص داده می‌شود.

در این صورت برای پیشگیری از ابتلای نوزاد، مراقبت منظم مادران ضروری است، به این ترتیب که در زمان تولد و حداکثر تا 72 ساعت پس از تولد، ایمونوگلوبولین و واکسن هپاتیت B و سه دوره تزریق واکسن به نوزاد توصیه می‌شود و به این ترتیب از ابتلای اکثر نوزادان به هپاتیت B مزمن جلوگیری خواهد شد.

متاسفانه نوزادان به این ویروس فوق‌العاده حساسند و در صورت انتقال ویروس، حدود 85 درصد آن ها به نوع مزمن مبتلا می‌شوند. بنابراین حتما باید با بررسی‌های دوره بارداری که شامل آنتی‌ژن اچ‌بی‌اس است، مادران آنتی‌ژن مثبت را دریافت کرده و با تزریق واکسن و ایمونوگلوبولین در زمان تولد به نوزاد از این مشکل پیشگیری کرد.

در مادرانی که مبتلا به نوع حاد بیماری شده‌اند، احتمال زایمان زودرس و بروز بیماری در نوزاد هست، اما احتمال انتقال بیماری بسیار کم است، زیرا ویروس تنها هنگام زایمان منتقل می‌شود و نوع زایمان سزارین و طبیعی تاثیری در این انتقال ندارد.

بیماری کبد چرب بیشتر در زایمان اول که جنین آن پسر است شایع است

اما در مورد مبتلایان به هپاتیت C باید گفت این افراد 80 درصد مبتلا به نوع مزمن بیماری خواهند شد و درصد بالاتری از آنان سرانجام دچار سیروز، سرطان کبدی و سایر عواقب بد هپاتیت مزمن می شوند. بنابراین توصیه می‌شود افراد مبتلا به هپاتیت مزمن C اصلا باردار نشوند.

از طرفی چون هیچ راه پیشگیری مناسبی برای جلوگیری از ابتلای نوزاد وجود ندارد، بررسی آزمایشگاهی غربالگری برای این نوع عفونت به صورت عادی در زنان باردار انجام نمی‌شود و تنها در کسانی که زندگی پرخطر داشته و احتمال بروز این عفونت در آنان زیاد است، آزمایش انجام می‌شود. نوزادان این افراد هم باید تحت مراقبت و پیگیری باشند تا در صورت ابتلا به هپاتیت C مزمن، درمان آنها آغاز شود.

کبد چرب

کبد چرب غیرالکلی بیماری دیگر کبدی است که به خصوص در زنان چاق و دیابتی و با چربی خون بالا دیده می‌شود. در این افراد، آزمایشات کبدی نشان‌دهنده بیماری است که می‌تواند در درازمدت منجر به تخریب کبد شود.

راه درمان، کاهش وزن و کاهش چربی خون و کنترل دیابت است و در این زنان، بارداری با عواقب بدی برای جنین همراه نیست.

کبد چرب بیشتر در زایمان اول که جنین آن پسر است شایع است و در هفته 28 با زردی مادر تظاهر می‌کند که علت این امر هنوز نامشخص است. در این بیماری تمام سطح کبد پوشیده از چربی می‌شود، به طوری که قطرات چربی در نمونه برداری کاملاً مشخص است.

زایمان طبیعی مناسب‌ترین نوع زایمان برای زنان مبتلا به این بیماری است.

دلایل ابتلا به بیماری‌های کبدی در بارداری

ابتلا به بیماری‌های کبد در دوران بارداری به دو علت است:

1- تاثیر مستقیم جنین بر مادر

2- ابتلای مادر به بیماری‌های کبدی قبل از بارداری

درصد ابتلای زنان باردار به بیماری‌های کبدی بسیار پایین است.

درمان بیماری‌های کبد در زنان باردار

اولین قدم در درمان این افراد، بستری، مراقبت‌های آی سی یو و ختم بارداری است.

علی رغم در خطر بودن جان مادر و جنین، زایمان طبیعی مناسب‌ترین روش است، زیرا ماده بیهوشی (در سزارین) در کبد متابولیزه شده و خود باعث تشدید بیماری و مرگ بیمار می‌شود.

آکواژیمناستیک، بهترین ورزش بارداری

واژه آکواژیمناستیک به معنای انجام حرکات و نرمش های ویژه در آب می باشد.

آکوا ژیمناستیک از دیرباز در تمام کشورهای پیشرفته مورد توجه و استقبال قرار گرفته و نتایج خوبی را به همراه داشته است.

آکوا ژیمناستیک بخشی از مامایی غیرزایشگاهی است که به صورت تخصصی، زنان باردار تا زمان زایمانشان توسط ماما با آموزش های ویژه، همچون نرمش های استاندارد در آب گرم و تکنیک های تنفسی آن را فرا می گیرند.

 آکواژیمناستیک نیازی به شناکردن ندارد.

آکواژیمناستیک بهترین ورزش دوران بارداری است،  زیرا مادر در آب احساس سبکی کرده و فشار و کشش کمتری به بدنش وارد می شود.

از این رو امکانات بهره‌گیری از این شیوه می‌تواند نگرانی ها و ترس های دوران بارداری را برطرف کند و به زایمان طبیعی بدون درد کمک نماید.

آکواژیمناستیک یا آکواتراپی زنان باردار، بخشی از مراقبت‌های دوران بارداری تا زایمان است که همراه با آموزش های ویژه این دوران در کنار نرمش‌های ویژه و استاندارد در آب گرم می باشد.

هدف از این حرکات ورزشی، ارتقای کیفیت زندگی زنان باردار، حفظ مراحل فیزیولوژیک بارداری و همچنین کمک به انجام زایمان طبیعی و آسان است.

آکواژیمناستیک می‌تواند دوران بارداری را برای زنان به دورانی عاری از اضطراب و نگرانی تبدیل کند و به زایمان طبیعی بدون درد کمک نماید

اغلب زنانی که در طی دوران بارداری از آکواژیمناستیک بهره می برند، علاوه بر این که عملکرد قلب و ریه آنان بهبود می یابد، از آمادگی جسمانی بهتری نیز برخوردار شده، زایمانی خوشایند، آسان و طبیعی خواهند داشت و با خاطره ای خوش، تولد نوزاد خود را جشن می گیرند.

مزایای آکواژیمناستیک در بارداری

1- این شیوه از آرتروز کمر و گردن، دیسک کمر و گردن، اضافه وزن غیرضروری، واریس پا و گرفتگی‌های عضلانی پیشگیری می‌کند.

2- اختلالات گوارشی به ویژه یبوست‌های دوران بارداری و عوارض ناشی از آن مثل شقاق، افسردگی دوران بارداری و پس از زایمان، و نیز دردهای کاذب ناشی از اضطراب با این روش برطرف می‌شود.

3- تقویت ماهیچه‌های نگهدارنده ستون فقرات به ویژه ماهیچه‌های لگنی و آماده شدن لگن برای یک زایمان حتی‌الامکان طبیعی، آب شدن تدریجی چربی های اضافی بدن و به دست آوردن روحیه‌ای مناسب و با نشاط از جمله فواید نرمش در آب گرم استخر است.

4- این شیوه امکان پیشگیری و درمان تهوع صبحگاهی (ویار)، بدون استفاده از دارو و با روشی بسیار ساده ولی موثر را فراهم می‌کند.

5- از ایجاد ترک های پوستی به نام استریا که در اثر افزایش وزن و بزرگ شدن شکم، سینه و ران ها رخ می‌دهد، جلوگیری می‌کند.