5 نکته برای شستشوی موی کودکان

قبل از حمام کردن کودک و شامپو زدن به سر او، موهای او را با دقت شانه بزنید. شانه زدن مو قبل از حمام کردن، شامپو زدن به موها را آسان تر و راحت تر می کند.

کودکان به دلیل داشتن پوست و موهایی حساس، مراقبت های خاصی را می طلبند.

مراقبت از موی کودکان همانند روش های مراقبت از موی بزرگسالان نمی باشد. صابون و شامپویی که بزرگسالان استفاده می کنند، ممکن است به پوست و موی کودکان آسیب بزند و آنها را تحریک کند و یا منجر به خشکی پوست و مو و ایجاد حساسیت های پوستی در کودک شود.

همچنین شامپوهای بزرگسالان به دلیل داشتن نوعی مواد شیمیایی خاص می تواند باعث سوزش چشم در کودکان شود.

والدین عزیز می توانند با انجام کارهای زیر، گام های موثری در بهبود مراقبت از موهای کودکان خویش بردارند:

1- قبل از حمام کردن کودک و شامپو زدن به سر او، موهای او را با دقت شانه بزنید. شانه زدن مو قبل از حمام کردن نه تنها شامپو زدن به موها را آسان تر و راحت تر می کند ، بلکه از شکسته شدن و خرد شدن موها هنگام شانه کردن موهای خیس بعد از استحمام، جلوگیری می کند.

2- قبل از شامپو زدن موهای کودک خود، مقداری آب را با شامپو ترکیب کنید. این کار سبب کاهش اثر سولفات شامپو می شود. سولفات شامپو منجر به سوزش چشم ها حین شامپو زدن می شود.

والدین باید بدانند که کودکان نوپا را باید سه بار در هفته به حمام ببرند و موهای آنها را بشویند و در زمانی که کودکان به سن مدرسه می رسند (6 تا 7 سالگی) هر دو روز یک بار، موهای آنها را بشویند.

اگر می خواهید موهای کودک خود را با سشوار خشک کنید، حتما از باد ملایم (نه سرد و نه داغ) سشوار استفاده کنید

3- اگر موهای کودک شما خشک است و بعداز حمام به سختی شانه می شود، می توانید از نرم کننده های مخصوص کودکان استفاده کنید. نرم کننده ها این امکان را به موها می دهند که به راحتی موها شانه شوند.

4- بعد از حمام کردن کودک، موهای او را شانه کنید. سعی کنید از شانه هایی استفاده کنید که فاصله بین دندانه های آن زیاد باشد. فاصله کم بین دندانه های شانه سبب می شود موها حین شانه کردن شکسته و خرد شوند .

5- اگر می خواهید موهای کودک خود را با سشوار خشک کنید، حتما از باد ملایم (نه سرد و نه داغ) سشوار استفاده کنید. باد گرم سشوار منجر به خشک شدن موهای سر کودک می شود و تخریب موهای سر را تسریع می کند. همچنین با توجه به حساس بودن پوست و موی کودکان، به راحتی مو و پوست آنها توسط باد گرم سشوار می سوزد.

چند توصیه

- کودکان معمولا علاقه دارند که در وان حمام، آب‌بازی کنند. زمانی به موهای کودک خود شامپو بزنید که بازی کودک تمام شده باشد.

در صورتی که موهای کودک شامپو زده شود و در آب کف دار مشغول بازی شود، ممکن است حساسیت های پوستی در او ایجاد شود.

- برای شانه کردن موهای خیس کودک در حمام، ابتدا قسمت پایین موها را شانه کنید و سپس به قسمت های بالایی موها بروید. این کار سبب کاهش آسیب موها می شود.

- برای شامپو کردن موی سر کودکان حتما از شامپو بچه استفاده کنید، زیرا باعث سوزش چشم کودک نمی شود.

6 دلیل سرفه طولانی‌مدت در کودکان

شنیدن صدای سرفه کودکان برای والدین خوشایند نیست و معمولا باعث اضطراب والدین می‌شود. اگر این سرفه برای مدت زمان طولانی ادامه یابد، این نگرانی بیشتر می شود. به گفته محققان، سرفه طولانی مدت در کودکان می تواند دلایلی مانند آسم و آلرژی داشته باشد.

معمولا به دنبال یک عفونت تنفسی مثل سرماخوردگی ممکن است سرفه تا چند روز ادامه یابد. ولی سرفه‌ای که بیش از 2 یا 3 هفته طول بکشد، حتما باید بررسی شود و دلیل آن مشخص گردد.

اکثر کودکان به دنبال سرماخوردگی ساده، دچار سرفه حاد می‌شوند که این مساله ممکن است طی یک سال چند نوبت تکرار شود.

گاهی کودکانی که قبل از سنین مدرسه در مهدکودک‌ها نگهداری می‌شوند، در سال 8 بار دچار عفونت تنفسی ساده می‌شوند و به دنبال آن نیز کمتر از یک هفته سرفه‌شان ادامه می‌یابد.

اما اگر سرفه‌ کودک بیش از 2 تا 3 هفته ادامه یابد، یعنی مزمن شود، باید علت آن حتما بررسی شود.

علل سرفه مزمن در کودکان

1- یکی از علل شایع سرفه مزمن در کودکان، بیماری آسم است. بیماری آسم، با توجه به التهابی که در راه‌های هوایی کودک ایجاد می کند، باعث سرفه مزمن می‌شود که این مساله با عفونت تنفسی ویروسی (مثل سرماخوردگی) تشدید خواهد شد. این نوع سرفه در خواب و بیداری وجود دارد و معمولا  شب ها، موقع فعالیت و در هوای سرد تشدید می‌شود.

2- از علل دیگر سرفه مزمن کودکان، درگیری سینوس‌ها (سینوزیت) است که گاهی سرفه مزمن می‌تواند تنها علامت عفونت سینوس ها باشد.

در کودکان مصرف خودسرانه داروهای ضد سرفه توصیه نمی‌شود، چون این امر می‌تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد

3- رینیت آلرژیک (حساسیت تنفسی) یا آلرژی‌های فصلی یا تب یونجه که معمولا در بهار و تابستان و پاییز دیده می‌شود نیز می‌تواند باعث سرفه مزمن شود.

4- از علل دیگر سرفه مزمن برگشت محتویات معده به گلو است که بیماری ریفلاکس (ترش کردن غذا) نام دارد و نیاز به درمان پزشکی دارد.

5- عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی و تحتانی نیز هر کدام به نوعی باعث سرفه مزمن می‌شوند.

6- تماس با دود سیگار و آلاینده‌های محیطی مثل دود‌ حاصل از سوختن چوب و مواد سوختی نیز از علل دیگر سرفه مزمن در کودکان هستند.

درمان سرفه کودکان

اگر سرفه کودک به دنبال عفونت تنفسی مثل سرماخوردگی ایجاد شده باشد، معمولا نیاز به مداخله پزشکی و مصرف دارو ندارد و طی یک یا دو هفته بهبود می‌یابد.

در موارد سرفه مزمن که معمولا بیماری دیگری باعث این مساله می‌شود، باید کودک ویزیت شده و بیماری زمینه‌ای تشخیص داده و درمان شود تا سرفه برطرف گردد.

در کودکان مصرف خودسرانه داروهای ضد سرفه توصیه نمی‌شود، چون این امر می‌تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد.

نکته مهم اینکه به هر حال سرفه یک مکانیسم محافظتی در کودک است و با رفع موکوس، مواد محرک و عوامل عفونی از سیستم تنفسی باعث محافظت کودک می‌شود. بنابراین از بین بردن مکانیسم سرفه به وسیله داروهای ضدسرفه در کودکان به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

یک مطالعه در مورد سرفه مزمن کودکان

طی یک مطالعه 40 کودک - با سن متوسط 9 سال- با مشکل سرفه مزمن (سرفه آنها بیش از 8 هفته طول کشیده است) مورد بررسی قرار گرفتند.

هیچ کدام از این کودکان در معرض دخانیات نبوده یا تولد زودرس نداشتند (این دو فاکتور نقش موثری در سرفه دارد).

محققان این مطالعه، به این نتیجه رسیدند که آلرژی، رفلاکس معده و آسم در 90 درصد موارد، از دلایل اصلی سرفه مزمن در کودکان هستند.

این یافته می تواند کمک موثری در رابطه با درمان سرفه مزمن کودکان باشد.

12 مشکل پوستی شایع در کودکان (1)

حدس بزنید که ناگهان یک جوش، دانه و یا برآمدگی روی پوست کودکتان ظاهر شد؟ عفونت، آلرژی و تب بالا ممکن است علت بروز مشکلات پوستی در کودکان و نوزادان باشد. توجه کنید، هرگاه کودک دچار مشکلات پوستی شد، حتما به پزشک مراجعه کنید تا زودتر درمان صورت گیرد.

می خواهیم 12 مشکل پوستی کودکان را برایتان بیان کنیم که 6 مورد آن در این مقاله آورده شده و 6 مورد دیگر در مقاله بعدی آورده خواهد شد.

1- سندرم گونه سرخ (بیماری پنجم)

یک بیماری مسری و خفیف است و چند هفته کودک را گرفتار می کند.

این بیماری با علائم شبیه آنفلوانزا شروع شده و با دانه هایی در صورت و بدن ادامه می یابد.

با سرفه و عطسه پخش می شود.

مسری ترین زمان این بیماری، زمانی است که هنوز دانه ها ظاهر نشده اند.

درمان شامل: استراحت، مصرف مایعات و مسکن ها تحت نطر پزشک می باشد.

اگر کودک شما مبتلا به این بیماری شد و شما باردار هستید، فورا کودک خود را نزد پزشک اطفال ببرید.

2- عفونت قارچی

عفونت پوستی به دلیل قارچ هایی که در بافت مرده پوست، ناخن و مو زندگی می کنند، بوجود می آید.

عفونت قارچی پوست با قرمزی، تکه های برآمده و خارش دار و با پوسته پوسته شدن پوست شروع می شود.

عفونت قارچی در اثر تماس پوستی و استفاده مشترک از حوله و یا وسایل ورزشی، منتقل می شود.

اغلب این عفونت ها توسط پمادهای ضد قارچ درمان می شوند.

3- آبله مرغان

آبله مرغان یک بیماری بسیار مسری است و به راحتی پخش می شود.

در این بیماری، دانه های پوستی خارش دار و قرمز و یا تاول های آبکی دیده می شوند.

این بیماری برای کودک خطری ندارد و اگر کودک یک بار به این بیماری مبتلا شد، دیگر این بیماری را نمی گیرد.

درمان شامل استراحت و مصرف دارو برای کم کردن خارش، تب و دیگر علائم شبه آنفلوانزا می باشد.

بعد از اتمام بیماری، تاول های آبکی خشک شده و به صورت زخم های پوستی دیده می شوند و بعد از مدتی هم از بین می روند.

4- زرد زخم

عفونت مسری پوست می باشد. علائم زرد زخم شامل: زخم های قرمز یا تاول دار که می تواند پاره شود و مایع آن به بیرون تراوش کند و ایجاد یک پوسته قهوه ای زرد نماید.

زخم ها در همه جای بدن می توانند ظاهر شوند، اما غالبا در اطراف دهان و بینی نمایان می شود.

این بیماری می تواند از طریق تماس نزدیک و یا به اشتراک گذاشتن حوله و اسباب بازی منتقل شود.

خاراندن پوست نیز موجب انتقال این بیماری به نقاط مختلف بدن می شود.

کرم یا پماد آنتی بیوتیکی برای درمان استفاده می شود.

5- زگیل

زگیل رشد پوست در اثر تماس با ویروس پاپیلومای انسانی است و مسری می باشد.

زگیل می تواند از فرد به فرد و یا از طریق تماس با وسایلی که فرد زگیل زده استفاده کرده، منتقل شود.

جلوگیری از زگیل با برداشن آنها میسر نیست، بلکه زگیل ها را باید بپوشانید و آنها را خشک نگه دارید.

در اکثر موارد، زگیل ها بی خطر  و بدون درد می باشند و خود به خود از بین می روند.

روش های درمانی شامل منجمد کردن، جراحی، لیزر درمانی و مواد شیمیایی توسط پزشک متخصص می باشد.

6- عرق سوز

نتیجه مسدود شدن مجاری عرق، حرارت سوزانی است که مانند جوش قرمز و یا صورتی نمایان می شود.

در سر نوزاد، گردن، سینه و شانه ها، بثورات عرق سوز ظاهر می شوند.

این بثورات هنگامی که والدین لباس های زیاد به تن نوزاد می کنند ایجاد می شود. اما این بثورات می تواند در همه نوزادان در هوای گرم نیز رخ دهد.

باید در گرما، لباس نوزاد یک لباس گشاد و نازک باشد، هرچند که ممکن است دست ها و یا پاهایش سرد باشد.

روش صحیح حمام کردن نوزاد

استحمام نوزاد، در حفظ سلامتى و رشد او تأثیر بسزایى دارد. کودک پس از هر بار استحمام، نشاط و آرامش خود را به‌دست می آورد، به خوبى شیر مى‌خورد و به راحتى به خواب مى‌رود. همچنین در هنگام استحمام، مادر می تواند بدن کودک را مشاهده کند و از وجود هر گونه التهاب، ورم و یا حالت غیرعادى آگاه شده و در بهبود آن بکوشد.

برای شستن موهای نوزاد می توانید از شامپو بچه یا از همان صابون بچه ای که در شستن بدن کودک به کار می برید، استفاده نمایید. این صابون ها طوری ساخته می شوند که به میزان اسیدیته پوست کودک لطمه ای وارد نمی کنند و به همین دلیل برای شستشوی موها نیز مناسب هستند.
در صورتی که قسمتی از سر نوزاد را لایه قهوه ای رنگ ضخیمی که ناشی از ترشح زیاد چربی است، پوشانده است، قبلا از حمام کردن (حدودا یک ساعت قبل)، ابتدا با مقدار کمی روغن زیتون آن قسمت را به آرامی ماساژ دهید و سپس او را حمام کنید. این لایه قهوه ای بیشتر در پوست سر نوزادهای تازه متولد شده دیده می شود.

توصیه های لازم برای حمام کردن نوزاداگر برای اولین بار است که می خواهید کودک را حمام کنید، حتما نکات زیر را مد نظر داشته باشید :

* هرگز زمانی که عجله دارید و یا به دلیل خاصی، عصبی و بی حوصله هستید، کودک را حمام نکنید، زیرا عصبانیت و رفتار خشن مادر نه تنها کودک را از حمام کردن بیزار می کند، بلکه او را نسبت به آب متنفر می نماید.

* لیف زدن محکم و زیاد و نگه داشتن کودک برای مدت زمان طولانی در حمام، او را بی حوصله و بی قرار می کند. پس سعی کنید کودک را با ملایمت و در مدت زمان کوتاه بشویید.

* متخصصین بهترین زمان برای حمام کردن نوزاد را، قبل از خوردن شیر می دانند. بدین ترتیب کودک خواب عمیق تر و بهتری خواهد داشت. استحمام نوزاد درست بعد از شیر خوردن ممکن است سبب استفراغ او شود.

* تشتی را مخصوص حمام کردن کودک تهیه نمایید و هرگز هیچ استفاده دیگری از آن نکنید. قبل از حمام کردن تشت را به خوبی بشویید.

* درجه حرارت آب تشت بایستی باید حدود 37 درجه سانتیگراد باشد (آب گرم باشد، نه داغ). در ابتدا برای مادری که تجربه چندانی ندارد، استفاده از دماسنج های مخصوصی که به همین منظور در داروخانه ها به فروش می رسند، توصیه می شود. با چند بار حمام کردن، مادر می تواند از طریق گذاشتن آرنج دستش در آب درون تشت، گرم و سرد بودن آن را تنظیم نماید.

* قبل از آن که کودک را درون آب تشت قرار دهید، محل ادرار و مدفوع او را با آب به خوبی بشویید.

* اگر می خواهید به تنهایی و بدون کمک شخص دیگری، کودک را حمام کنید، قبلا لباس های او را به ترتیب استفاده، در دسترس خودتان قرار دهید. برای خشک کردن او، حوله نسبتا بزرگی را در نظر بگیرید. شامپو و صابون بچه و یک لیف نرم مخصوص بچه را نیز در کنار تشت آماده داشته باشید.

* حمام کردن روزانه کودک بسیار ایده آل است، در این صورت تنها یک شستشوی چند دقیقه ای کافی خواهد بود.

* حمام کردن کودک حتی زمانی که دچار سرماخوردگی شده است و یا تب دارد، هیچ گونه اشکالی ندارد، تنها کافی است دقت کنید تا هوای اتاق گرم باشد.

* هنگام حمام کردن نوزادان پسر، پوست روی آلت را به آرامی کمی عقب زده و سریعا شستشو دهید. در مورد نوزادان دختر، شستشوی این قسمت حساس از بدن را با حرکت دست از سمت جلو به عقب انجام دهید تا از عفونت این قسمت جلوگیری شود.

موقع شستن سر نوزاد مراقب باشید تا آب وارد گوش های او نشود ، زیرا با ورود آب امکان عفونت و گرفتگی گوش وجود خواهد داشت. همچنین نگذارید آب وارد دهان و بینی او شود، چون احتمال خفگی و قطع تنفس نوزاد وجود دارد.

* هرگز به طور ناگهانی بدن کودک را وارد آب تشت نکنید. همانطور که او را مانند حالت شیر دادن در بغل گرفته اید و با دست چپ، پای راست او را از قسمت ران به خوبی چسبیده اید، با دست راست آرام آرام ابتدا بر روی پاهای نوزاد و سپس سینه او آب بریزید.

* شستشوی کودک باید به آرامی و با حوصله انجام گیرد. کودکان و به خصوص نوزادان از حرکات خشن و ناگهانی به شدت وحشت دارند.

* طی حمام کردن، مرتبا با او حرف بزنید. حتی در صورت گریه کردن کودک، شما باز هم آرامش و خونسردی خود را حفظ کرده و او را از سخنان محبت آمیز خود محروم نسازید. نوزاد به خوبی، ملایمت و خشم مادر را تشخیص داده و نسبت به آن عکس العمل نشان می دهد.

طریقه حمام کردن نوزاد برای حمام کردن نوزاد به ترتیب زیر عمل کنید:
1- ابتدا سر نوزاد را بر روی دست تان تکیه داده و کتف او را به خوبی بچسبید و خیلی آرام او را از قسمت پاها وارد آب درون تشت کنید. با کمک دست آزادتان، صورت او را با آب بشویید (برای شستن صورت نوزاد، نیازی به صابون نیست).

2- با کمک لیف نرم و صابونی شده، روی سینه ، زیر بغل ، شکم و دست ها و پاهای کودک را بشویید.

3- برای شستن سر نوزاد، در حالی که پشت سر او را به قسمت ساق دست تان تکیه داده اید، ران او را خوب و مطمئن بچسبید و سپس دست دیگرتان را به شامپوی مخصوص بچه آغشته کرده و با حرکات ملایم و دایره ای شکل سر او را شستشو دهید. برای آبکشی هم، سر نوزاد را کمی به عقب برده و آب را به آرامی از جلوی سر به سمت عقب سر بریزید تا آب وارد چشم ها و بینی و گوش او نشود.

4- برای شستشوی قسمت پشت و کمر، نوزاد را به پشت برگردانید و در حالی که سینه او را به روی ساق دست تان تکیه داده اید، زیر بغل او را بگیرید و با دست دیگر به آرامی لیف را روی پشت و کمرش بکشید.

5- همان طور که کودک را به خوبی گرفته اید، او را آبکشی کنید. سپس کودک را بر روی حوله ای که قبلا به همین منظور پهن کرده اید، قرار داده و حوله را دور بدن او بپیچید.

6- زیر بغل، زیر گردن و لا به لای تاخوردگی های پوست بدن نوزاد را به خوبی خشک کنید و لباس بپوشانید. مرطوب ماندن لابلای پوست باعث بروز عفونت قارچی می شود.

7- در فصل گرما، بعد از حمام کردن و خشک کردن نوزاد، اجازه دهید چند دقیقه ای آزاد و بدون لباس دست و پا بزند.

چطور مراقب پوست کودک‌تان باشید؟

پوست بدن نوزادان و کودکان بسیار لطیف تر و آسیب پذیرتر از پوست افراد بزرگسال است. لذا بیشتر باید مراقب بود تا دچار مشکلی نشوند. در این مطلب درباره حفظ سلامت پوست کودکان زیر 3 سال برای شما توصیه هایی داریم.

1- هنگام شستشوی بدن کودکان نوپا حتما از صابون بچه بدون عطر استفاده کنید. استفاده از صابون های معمولی برای کودکان نوپا مجاز نیست.

2- در  این گروه سنی از کودکان، معمولا به علت استفاده از پوشک، خشکی پوست دیده می شود. برای جلوگیری از بروز خشکی و بثورات پوست بعد از شستن کودکان از یک کرم مرطوب کننده که پزشک داده است، استفاده کنید. خشکی پوست در کودکان بسیاری از مشکلات از جمله سوزش و خارش و حتی عفونت های پوستی را به دنبال دارد.

3- برای این گروه از کودکان با مجوز پزشک متخصص می توانید از کرم ضدآفتاب استفاده کنید. ولی استفاده از کرم ضد آفتاب برای کودکان زیر شش ماه ممنوع است.

اگر کودک شما مستعد ابتلا به ناراحتی های پوستی و یا حساسیت می باشد، ‍ به پزشک متخصص کودک بگویید تا کرم مخصوص ضد آفتاب را تجویز کند .

4- اگر مدت زیادی در بیرون از منزل هستید، کرم ضد آفتاب را برای کودکان هر دو ساعت یک بار تجدید کنید (دوباره بمالید)، حتی اگر روزی ابری را سپری می کنید. تابش اشعه از پشت ابر نیز همان ضرر تابش مستقیم را دارد .

بین انگشت ها، زیر ناخن ها، زیر بغل ها ، کف دست ها و مچ دست ها و پشت گوش های کودکتان را به طور کامل شستشو دهید

5- پوشاندن لباس آستین بلند، شلوار و کلاه لبه دار به این گروه از کودکان توصیه می شود .

6- والدین باید به خاطر داشته باشند که تابش اشعه خورشید معمولا طی ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر شددی است. اگر کودکان مجبور به ماندن در این ساعات در بیرون از منزل هستند، حتما آنها را در سایه قراردهید تا کمترین ضرر متوجه آنها شود .

7- در نزدیکی ساحل بیشتر مراقب کودکان باشید، زیرا آب و شن نور خورشید را منعکس می کنند .

8- حیوانات و حشرات را از کودک خود دور نگه دارید. رعایت این نکته زمانی که به مسافرت می روید و یا می خواهید در جنگل بمانید، بسیار ضروری و مهم است و گاهی اوقات علت بی تابی کودک، گزش نوعی حشره است .

9- کودک خود را همواره تمیز نگه دارید . بین انگشت ها، زیر ناخن ها، زیر بغل ها ، کف دست ها و مچ دست ها و پشت گوش های کودکتان را به طور کامل شستشو دهید. بسیاری از بیماری های پوستی زمانی رخ می دهند که پوست کودک کثیف است.

10- رژیم غذایی مناسب را برای کودک خود در نظر بگیرید. هم چنین به میزان کافی آب در برنامه غذایی او بگنجانید. آب پوست را شاداب نگه می دارد.

وقتی کودک تشنج می‌کند...

تشنج عبارت است از اختلال موقتی در مغز. این اختلال دو عملکرد و خصوصیت دارد: اول اینکه به صورت ناگهانی آغاز می شود و دوم اینکه، غیرارادی است.

وقتی کودکی تشنج می کند، ممکن است دچار هر یک از علایم زیر گردد:

1- کودک دچار اختلال هوشیاری شود، یعنی اطرافیان را نشناسد، متوجه زمان و مکان نباشد، به صدازدن شما پاسخ ندهد یا بیهوش روی زمین بیفتد.

2- حرکاتی غیر ارادی در اعضای بدن کودک ظاهر شود. این حرکات ممکن است قسمتی از بدن یا تمام اعضا را درگیرکند. ممکن است کودک به شدت دست و پا بزند، روی زمین بیفتد، سر و چشم های کودک به یک طرف بچرخد، یا اینکه فقط یک دست یا یک پای کودک دچار حرکات تکان دهنده شدید شود و این حالت چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد. معمولا این حملات کمتر از 10 دقیقه طول می کشد.

3- ممکن است کودک در زمان حمله، کنترل ادرار خود را از دست بدهد.

4- گاهی کودک به صورت ناگهانی، رفتاری غیرعادی نشان می دهد، مثل بدون آنکه متوجه اطراف باشد، شروع به دویدن می کند.

5- ممکن است کودک برای چند لحظه به نقطه ای خیره شده و در این مدت، متوجه اطراف خود نباشد.

اگر کودکی یک بار تشنج کند، آیا تا آخر عمر دچار حملات تشنج خواهد شد؟

در سنین شش ماهگی تا پنج سالگی، مغز کودکان به افزایش درجه حرارت بدن حساس است، در نتیجه 3 تا 4 درصد کودکان در این سنین با تب شدید (بیش از 38 درجه سانتیگراد) دچار تشنج می شوند.

اکثر این کودکان بعد از سن 5 سالگی دچار تشنج نمی شوند.

شایع ترین سن برای تشنج ناشی از تب، 14 تا 18 ماهگی است و زمان آن از چند ثانیه تا 10 دقیقه طول می کشد و به ندرت تشنج ناشی از تب، بیش از یک بار اتفاق می افتد

علت تشنج همراه با تب چیست؟

بیشتر مواقع تشنج همراه با تب، در اثر عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی یا عفونت حاد گوش میانی ایجاد می شود. گاهی ممکن است علت تشنج همراه با تب، بیماری مننژیت باشد.

لازم به ذکر است، کودکان قبل از سن شش ماهگی، به علت تب بالا دچار تشنج نمی شوند.

اگر کودک شما در زمان تب، به حملات تشنج دچار می شود، به این نکات دقت کنید :

1- هرگاه کودک شما به علت سرماخوردگی یا هر عفونت دیگری دچار تب شدید شد، حتما با استفاده منظم از داروی تب بر (با تجویز پزشک) و پاشویه با آب ولرم، تب کودک را کاهش دهید.

2- هیچ گاه برای کاهش تب کودک؛ از آسپیرین یا آمپول های تب‌بر استفاده نکنید.

3- کودک را برای بررسی علت تب، نزد پزشک متخصص اطفال ببرید.

4- در صورتی که پزشک، احتمال مننژیت را در کودکی بدهد، کشیدن مایع نخاع کودک جهت آزمایش و تشخیص بیماری ضروری است. در این زمینه با پزشک همکاری کنید.

5- اگر کودک شما سابقه تب و تشنج دارد، با نظر پزشک در زمان تب شدید، علاوه بر استامینوفن و پاشویه کردن کودک، از داروی ضد تشنج به مقداری که پزشک دستور داده استفاده کنید تا از تشنج کودک پیشگیری شود.

6-  اگر بعد از تشنج کودک، پزشک دستور داد تا کودک شما به مدت طولانی (حدود دو سال) از داروهای ضد تشنج استفاده کند، حتما این داروها را طبق دستور، در زمان مناسب مصرف کنید و از کم کردن یا قطع کردن خودسرانه داروها بپرهیزید.

در زمان تشنج هیچ ماده خوراکی یا نوشیدنی را وارد دهان کودک نکنید و سریعا او را به بیمارستان برسانید

اگر کودک شما بدون تب (در اثر بیماری صرع) به حملات تشنج دچار می شود، به این نکات دقت کنید:

1- کودک شما تا زمانی که پزشک دستور دهد، باید داروی ضد تشنج مصرف کند.

2- هیچ گاه دارو را خودسرانه قطع نکنید، یا مقدار آن را کاهش ندهید.

3- باید هموراه مراقب کودکان مبتلا به حملات تشنج بدون تب (صرع) بود، بدون آنکه فعالیت جسمی آنها محدود شود. در زمان انجام کارهای حساس مثل شنا یا استحمام، حتما از نزدیک مراقب کودکتان باشید. اگر کودکتان تمایل به بالا رفتن از بلندی ها ، درخت یا وسایل بازی دارد، نزد کودکتان بمانید.

4- در صورتی که کودک‌تان دچار حمله تشنج شد، او را به پهلو بخوابانید. جسم سفتی (چوبی یا چرمی یا پارچه ای) بین دندان های کودک قرار دهید تا زبانش در اثر قفل شدن دندان ها آسیب نبیند. اطراف کودک را خلوت کنید و لباس های تنگ یا زیورآلات را از گردن او باز کنید تا راحت تر نفس بکشد.

5- در زمان تشنج هیچ ماده خوراکی یا نوشیدنی را وارد دهان کودک نکنید و سریعا او را به بیمارستان برسانید.

کم آبی بدن و کاهش اشتها در کودکان

الف – کم آبی در اسهال

بدن، جهت تأمین نیازهای خود به مواد معدنی، حفظ ثبات شیمیایی و دفع مواد زائد، به مقادیر کافی آب نیاز دارد. اگر کودک به دلایل مختلف مثل اسهال ، استفراغ یا تب ، آب بدنش را از دست بدهد و این مقدار توسط مایعات کافی جبران نشود، کم آبی اتفاق می افتد. در اسهال از آنجایی که حرکت روده سریع می شود و روده فرصت کافی برای جذب آب ندارد ، کم آبی خیلی سریع اتفاق افتاده و پیشرفت می کند. بنابراین اسهال ، به خصوص اگر همراه با استفراغ باشد، در کودکان می تواند بسیارخطرناک باشد. در صورتی که تب نیز به مجموعه علائم فوق اضافه شود ، به خاطر از دست دادن آب از طریق تعریق ، کم آبی خیلی سریع تر و بیشتر پیشرفت می کند. ثبات شیمیایی بدن به هم ریخته ، مواد مغذی ضروری از بدن دفع می شوند و حجم خون در گردش تا حد خطرناکی پایین می آید. کم آبی مشکل جدی و خطرناکی است و باید فوراً درمان شود. اگر کم آبی ، شدید و پیشرفته باشد ممکن است باعث آسیب مغزی و حتی مرگ شود.

علائم احتمالی :

- خشکی دهان ولبها،

- بی حالی،

- ملاجهای فرو رفته،

- ادرار غلیظ ( ادرار زرد رنگ تیره ) یا خشک ماندن پوشک ( عدم وجود ادرار).

نخستین اقداماتی که می توانید انجام دهید:

1- اگر کودک مبتلا به اسهال یا استفراغ است ، درجه حرارت او را اندازه بگیرید . در صورت تب بالای 38 درجه  سانتی گراد ، سعی کنید تب او را با کمک یک اسفنج مرطوب و  استفاده از شربت استامینوفن پایین بیاورید.

2- اگر کودک شما با استفاده از بطری ، شیر می خورد به او مقداری آب جوشیده خنک بدهید. اگر کودک با شیر مادر تغذیه می شود، شیردهی را ادامه دهید. در صورتی که اسهال یا استفراغ پس از شش ساعت متوقف نشد به پزشک اطلاع دهید.

3- کودک را تشویق کنید تا مایعات بنوشد. از دادن شیر یا آب میوه رقیق نشده به کودک خودداری کنید.

4- پودرORS را مطابق دستورالعمل نوشته شده بر روی بسته بندی درست کرده و به کودک بدهید. این محلول حاوی قند و نمک و مقداری املا ح لازم برای بدن است که درطی اسهال از بدن دفع می شود.

5- هرگز به کودک خود داروی ضد اسهال یا ضد استفراغ ندهید مگر طبق دستور پزشک.

6- اگر اسهال کودک بیشتر از شش ساعت طول کشید یا همراه با سایر علائم بیماری مانند تب یا استفراغ بود با پزشک خود تماس بگیرید.

اقداماتی که پزشک انجام می دهد :

- پزشک شما احتمالاً مصرف ORS را به منظور جایگزین کردن مایعات و املاح از دست رفته توصیه می کند. در مواردی که کم آبی کودک شدید است ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شده و آب واملاح را از طریق داخل وریدی دریافت دارد.

- در موارد نادری که اسهال کودک به دلیل عدم تحمل قند شیر( لاکتوز) است پزشک ممکن است شیرخشک فاقد قند برای کودک تجویز کند.

اقداماتی که شما می توانید برای کمک به کودک انجام دهید:

- ادرار کودک را بررسی کنید. رنگ روشن و شفاف ادرار و ادرار کردن به طور مرتب نشان می دهد که سطح مایعات بدن کودک به حد طبیعی برگشته است.

- بعد از برطرف شدن بیماری ، به تدریج غذاهای حاوی شیر را مجدداً برای کودک شروع کنید. اگر کودک از شیر خشک استفاده می کند، می توانید شیر را  تا سه برابر رقیق تراز معمول درست کنید و سپس ظرف دو تا سه روز بعد میزان آب داخل شیر را به حد طبیعی برسانید.

- اگر کودک را از شیر گرفته اید  و غذاهای جامد به او می دهید، به خاطر داشته باشید که حتماً مایعات کافی به وی بدهید.

ب- کاهش اشتها

کودک بیمار تقریباً همیشه از خوردن غذا اجتناب می کند. کاهش اشتها یک علامت عمومی در اغلب بیماری هاست و در بسیاری موارد همراه تب دیده می شود. همچنین این مشکل در بیماری هایی مثل التهاب معده و روده و گلو درد نیز دیده می شود. مشکلات خفیف مثل بیماری حرکت ( یا مسافرت ) اغلب سبب کاهش اشتهای کودک می شود ، اما این مشکل گذرا و موقتی است. اگر کودک به علت خستگی یا خوردن یک میان وعده مفصل ، یک وعده غذای خود را نخورد ، نباید نگران کاهش اشتهای وی باشید چون دراین شرایط این مسئله طبیعی است و در وعده غذایی بعدی احتمالاً جبران می شود.

اگر کودک برای 24 ساعت از خوردن غذا اجتناب کند و هیچ دلیل مشخصی برای کاهش اشتهای وی پیدا نشود ممکن است مشکلی جدی وجود داشته باشد.

نخستین اقداماتی که می توانید انجام دهید :

1- اگر کودک برای یک روز کامل از خوردن غذا اجتناب کرده اما مقدار زیادی مایعات نوشیده ، نخست درجه حرارت وی را اندازه بگیرید . سپس به کمک دسته قاشق زبان وی را به آرامی پایین بیاورید و از او بخواهید بگوید " آآ..." به این ترتیب می توانید لوزه های وی را معاینه کنید . در صورت وجود التهاب و بزرگی لوزه ها ، بلع دشوار و دردناک شده و کودک ازخوردن اجتناب می کند.

2- ممکن است کودک مبتلا به گوش درد باشد. یک عفونت گوشی مانند اوتیت میانی ( عفونت گوش میانی ) به اندازه کافی برای کاهش اشتهای کودک دردناک است.

3- به وسیله معاینه قسمت تحتانی و راست شکم می توان به وجود آپاندیسیت شک کرد . برای این کار کودک را بخوابانید و قسمت تحتانی و راست شکم ، کمی پایین تراز ناف را به آرامی فشار دهید. وجود درد درفشار ملایم شکم وایجاد یک درد تیز هنگام برداشتن ناگهانی دست ، می تواند نشانه های آپاندیسیت باشد.

4- از کودک بپرسید که آیا هنگام ادرار کردن دچار درد می شود؟ این علامت می تواند نشانه یک عفونت در دستگاه ادراری باشد.

5- اگر درجه حرارت کودک طبیعی است و هیچ نشانه ای از بیماری های ذکرشده در وی دیده نمی شود ولی کودک همچنان از خوردن غذا خودداری می کند، به او مقدار زیادی مایعات بدهید.

چنانچه بی اشتهایی حتی بدون هیچ علامتی برای 24 ساعت ادامه پیدا کرد، با پزشک خود مشورت کنید.

اقداماتی که پزشک انجام می دهد :

- پزشک نخست کودک را معاینه می کند تا از وجود هر علتی که سبب بی اشتهایی کودک شده آگاه شود . اگر هیچ علامتی پیدا نشد احتمالاً کودک را تحت نظر گرفته ، توصیه های لازم را به شما می کند.

گوش درد

علل متعددی برای گوش درد وجود دارد. شایعترین علت، عفونت و التهاب گوش میانی است که " اوتیت مدیا " نامیده می شود . این مسئله بیشتر در کودکان زیر شش سال اتفاق می افتد ؛ زیرا لوله ای که گوش میانی را به حلق مرتبط می کند ( شیپور استاش) ، در این کودکان نسبتاً کوتاه است، به این ترتیب عفونتهای بینی و گلو به راحتی می توانند به حفره گوش میانی منتقل شوند. کود کان ممکن است نتوانند محل درد را به خوبی مشخص کنند و در صورت شدید بودن درد ممکن است روی تمام یک نیمه ی صورت (نیمه مبتلا) دست گذاشته و آن را بفشارند. گلو درد، التهاب لوزه ها یا اوریون و التهاب و تورم غدد لنفاوی گردن نیز ممکن است باعث شکایت کودک از گوش درد شوند. درد شدید و تیرکشنده گوش ممکن است به علت عفونت گوش خارجی ( اوتیت اکسترنال) باشد. التهاب گوش خارجی در کودکان می تواند به دلیل گیر افتادن یک جسم خارجی در گوش بوده  وهمراه تاول در گوش باشد.

گوش درد اگرهمراه با کاهش شنوایی باشد باید جدی تلقی شود. اگر این مشکل تشخیص داده نشده و درمان نشود  می تواند باعث آسیب دائم به گوش میانی شده و سبب کاهش شنوایی و اختلال درتکلم شود.

علائم احتمالی:

درد درمنطقه اطراف گوش، حرارت بالای 38 درجه سانتی گراد (100درجه فارنهایت)، ترشح چرک از گوش، کم شنوایی، التهاب لوزه ها، درد هنگام لمس گوش، غدد لنفاوی متورم در گردن.

نخستین اقداماتی که شما می توانید انجام دهید:

1- نخست درجه بدن کودک را اندازه گیری کنید؛2- مطمئن شوید که آیا ترشح از گوش وجود دارد یا خیر؛

3- شنوایی کودک را آزمایش کنید. برای این کار، هنگامی که سرکودک به سمت شما نیست نام او را به آرامی صدا کنید و ببینید آیا کودک سرش را بر می گرداند یا خیر؛

4- ته گلوی کودک را با انتهای یک قاشق که روی زبان کودک قرار می دهید معاینه کنید و ببینید آیا لوزه ها متورم و قرمز هستند یا خیر؛

5- حفره گوش خارجی را برای یافتن التهاب یا تاول بررسی کنید. هیچ چیز حتی یک گوش پاک کن پنبه ای را داخل گوش نکیند؛

6- هیچ گاه بدون دستور پزشک از قطره های گوشی استفاده نکنید.

مراجعه به پزشک

- اگر کودک شما از گوش درد شکایت دارد هرچه سریعتر با پزشک خود مشورت کنید. اغلب گوش دردها به علت عفونت هستند.

- در صورت درد شدید، تب بالا و بخصوص خروج مایع از گوش، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.

- اگر کودک کوچکتراز آن است که درد گوش خود را بیان کند و فقط گریه می کند یا احتمالاً گوش مبتلا را می کشد و فشار می دهد، با پزشک تماس بگیرید.

اقداماتی که پزشک انجام می دهد:

پزشک برای اطمینان از علت گوش درد، گوش را معاینه می کند. اگر علت گوش درد عفونت میکروبی باشد، پزشک احتمالاً یک داروی آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد.

اقداماتی که شما می توانید برای کمک به کودک انجام دهید:

- در صورتی که علت گوش درد، وجود تاول در گوش خارجی و التهاب نباشد، یک کیسه آب گرم را داخل یک حوله پیچیده و آن را روی گوش مبتلا قرار دهید تا درد کودک آرام تر شود؛

- تا زمان پاک شدن عفونت، از ورود آب به داخل گوش هنگام حمام کردن جلوگیری کنید.

عفونت گوش خارجی ( اوتیت اکسترنال)

اوتیت خارجی عبارت است از عفونت کانال گوش خارجی ( مجرایی که لاله گوش را به پرده گوش متصل می کند)، این عفونت ممکن است به وسیله یک جسم خارجی در گوش، یک فولیکولیت ( التهاب و عفونت ریشه مو) در کانال گوش خارجی ، یا بر اثر آسیب پوست کانال به علت دستکاری و خاراندن شدید ایجاد شود. عفونت گوش خارجی درافرادی که در آبهای آلوده شنا می کنند، بیشتر است .

علائم عفونت عبارت اند از: درد گوش ، التهاب گوش خارجی، تورم ، خارش و پوسته ریزی و یا ترشح از گوش. از آنجایی که گوش خارجی نقش خیلی اساسی در شنوایی ندارد، عفونت آن اغلب خطرناک نیست. با این حال عفونت گوش خارجی باید همیشه درمان شود زیرا امکان دارد که این عفونت به استخوان های جمجمه منتقل شود. هر ترشحی از گوش باید جدی تلقی شده و درمان شود زیرا ممکن است علامتی از عفونت گوش میانی باشد.

علائم احتمالی: گوش درد ، قرمزی و درد لاله گوش و کانال گوش خارجی ، وجود تاول چرکی در کانال گوش خارجی ، ترشح از گوش ، خارش ، خشکی و پوسته ریزی گوش.

نخستین اقداماتی که شما می توانید انجام دهید:

1- مجرای گوش وکانال گوش را تاحدی که امکان دارد معاینه کنید وعلائم عفونت را بررسی نمایید. در صورت وجود جسم خارجی در کانال گوش ، بدون دستکاری زیاد سعی کنید آن را خارج نمایید، اگر جسم خارجی به راحتی بیرون نیامد ازهر نوع دستکاری بیشتر خودداری کنید؛

2- هیچ شیئی را داخل گوش نکنید و کودک را نیز تشویق کنید تا از دستکاری و خاراندن گوش خودداری کند؛

3- از کودک بخواهید دهان را تا حد امکان بازکند و ببیند آیا این کار سبب درد می شود یا خیر ( این علامت نشانه عفونت گوش میانی است)؛

4- به آرامی گوش را کشیده و ببینید آیا لاله گوش در لمس ، دردناک است یا خیر( این علامت نشانه عفونت گوش خارجی است)؛

5- هر ترشحی را با آب گرم و صابون بشویید ؛

6- برای کاهش درد گوش کودک ، می توانید از شربت استامینوفن استفاده کنید؛

7- می توانید یک پارچه تمیز پنبه ای روی گوش قرار دهید تا ترشحات گوش را جذب کند؛

8- در صورت وجود هرگونه ترشحی از گوش یا شک به عفونت کانال گوش خارجی ، هرچه سریع تر با پزشک تماس بگیرید.