آموزش مهارت‌های زندگی برای پیشگیری از ایدز

زندگی سالم و مولد، مستلزم تسلط بر مجموعه‌ای از مهارت ها می‌باشد. تغییرات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جهان، افراد را با مسایلی مواجه می‌سازد که در بسیاری موارد روش رویارویی مناسب با آن‌ها را نمی‌دانند. طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت مهارت های زندگی، توانایی‌های روانی اجتماعی است که افراد را برای مقابله با مشکلات زندگی روزانه توانمند می‌سازد.منظور از مهارت های زندگی در واقع توانایی‌های روانی اجتماعی است که افراد را برای مقابله‌ی مؤثر و حل مشکلات و کشمکش ها و شرایط سخت زندگی یاری می‌کند تا به طور گروهی کار کنند، به خودباوری برسند، اختلاف ‌نظرها را در صلح و آرامش رفع کنند و در برابر فشار گروه‌های همسان که آنها را تشویق به انجام اقدامات مخاطره‌آمیز می‌کنند ایستادگی کنند.به بیان دیگر، آموزش مهارت‌های زندگی روش کاملی برای تقویت باورها و ارزش‌های مثبت، دانش و مهارت‌ها به افراد است تا آنها را برای حفاظت از خود و دیگران در مقابل موقعیت های مخاطره‌آمیز توانمند سازد.

آموزش مهارت‌های زندگی شامل آموزش روش هایی برای افزایش رفتار مسئولانه، اعتماد به نفس، قاطعیت و جرأتمندی و امتناع و مقابله در مقابل سوء استفاده و آزار است. توانایی‌های روانی اجتماعی در ارتقای بهداشت و سلامت نقش عمده‌ای به عهده دارند. در اینجا منظور از سلامت به مفهوم سلامت و آسایش کامل روانی، جسمی و اجتماعی است. زمانی که مشکلات بهداشتی ناشی از رفتارها هستند و این رفتارها ناشی از ناتوانی فرد در مقابله‌ی صحیح با استرس‌ها و فشارهای زندگی است؛ افزایش توانایی‌های روانی اجتماعی نقش اساسی در فعالیت‌های پیشگیرانه خواهد داشت. به این ترتیب آموزش مهارت های زندگی نقش اساسی در پیشگیری از ایدز به عنوان بیماری رفتاری نیز خواهد داشت.آموزش مهارت‌های زندگی به دو شیوه است، آموزش مهارت‌های اصلی و پایه‌ای که هدف آن ارتقای سلامت، بهداشت روان و اتخاذ رفتارهای سالم است و آموزش مهارت های اختصاصی با هدف پیشگیری از یک آسیب مشخص مانند آموزش مهارت قاطع‌ بودن در مقابل فشار گروه جهت سوء مصرف مواد یا ارتباط جنسی ناایمن است.

مثالهایی از ترس وابسته به ایدز / انگ و برچسبها

معمولاً در زمان آمیزش جنسی واژینال یا مقعدی، به خصوص وقتی که لوبریکاسیون ناکافی است خطوط ظریف واژن یا مقعد، ممکن است پارگی‌های کوچکی پیدا کنند و باعث شود خون و مایعات تناسلی با هم مخلوط شده، عفونت‌ها از دستگاه تناسلی فردی به شریک جنسی‌اش منتقل شود. چنین عفونت‌هایی، عفونت‌های منتقله از راه جنسی  نامیده می شوند. 

رفتارهای جنسی پرخطر رفتارهایی هستند که فرد را در معرض خطر بیشتر انتقال و آلودگی عفونت‌های منتقله از راه جنسی یا اچ آی وی قرار می‌دهند. هنگامی که زنی نزدیکی واژینال یا مقعدی بدون کاندوم با مردی که عفونت‌هایی در اعضا تناسلی خود دارد برقرار کند، او هم ممکن است آلوده شود. به همین شکل مرد هم می‌تواند عفونت را از زن بگیرد. هنگامی که یک زن روابط جنسی و محافظت نشده (بدون کاندومی با کیفیت خوب) با مردان زیادی دارد، آن‌گاه خطر آلوده شدن چندین برابر افزایش می‌یابد. این موضوع به همین شکل برای مردان نیز صدق می‌کند. وقتی مردی نزدیکی مقعدی با مرد دیگر با عفونت در دستگاه تناسلی و بدون کاندوم دارد مرد دیگر می‌تواند آلوده شود.وقتی مردی روابط جنسی با چندین مرد و نزدیکی مقعدی محفاظت نشده (بدون کاندوم با کیفیت خوب و لوبریکانت آب‌دار) داشته باشد، خطر ابتلا به عفونت چندین برابر خواهد شد.

علایم عفونت

علایم عفونت در مردان:

● ترشح از نوک آلت. 

● درد در هنگام ادرار.

● زخم یا تاول در ناحیه تناسلی.

● بزرگی غدد لنفاوی کشاله‌ی ران.

● دردناک و بزرگ شدن بیضه‌ها. 

علایم عفونت در زنان:

● ترشحات واژن.

● زخم تناسلی.

● درد پایین شکم.

● تورم کشاله ی ران.

● ترشحات رنگی و بدبو.

علایم عفونت در مردان و زنان:

● زخم، تاول یا جوش داخل یا نزدیک اعضای تناسلی یا دهان.

● درد همراه با سوزش هنگام ادرار یا اجابت مزاج، تب، لرز، درد و علایمی شبیه سرماخوردگی. 

● تورم و خارش غیر معمول در ناحیه زهار (پوست بالای آلت تناسلی). 

 

واقعیت آن است که بسیاری از زنان و مردان با اینکه هیچکدام از علایم بالا را ندارند اما ممکن است مبتلا به عفونت بوده و آن را منتقل کنند. بنابراین بهتر است با پزشک مشورت شود، حتی اگر هیچکدام از علایم بالا وجود نداشته باشد آموزش و درمان عفونت‌های جنسی مهم است. زیرا آنها مشکل جدی بهداشتی هستند و بیشتر آنها انتقال و ابتلا به اچ آی وی را افزایش می‌دهند. عفونت‌های جنسی درمان نشده می‌تواند مشکلات زیادی مانند نازایی و ناباروری، حاملگی خارج رحمی و سقط را باعث شوند. نوزادان متولد شده از مادران مبتلا ممکن است سیفلیس چشمی داشته باشند که خطر کوری را به همراه دارد.