اختلال خودزشت‌پنداری

شدت اختلال خودزشت‌پنداری متفاوت است، اما در برخی افراد باعث استرس شده و می‌تواند به حدی شدید شود که موجب افت عملکرد کاری، تحصیلی و روابط اجتماعی آن‌ها شود. در واقع تصور می‌شود یک تا دو درصد از افراد جامعه به این اختلال دچار باشند و میزان شیوع آن بین زنان و مردان تقریباً به یک اندازه است.اختلال خودزشت‌پنداری معمولاً از سنین نوجوانی شروع می‌شود و متأسفانه میزان خودکشی در این افراد زیاد است. این در حالی است که بیماری مذکور ممکن است زمینه را برای فکر کردن به مشکل برای مدت زمان طولانی در طول روز و به صورت مداوم فراهم کند. هم‌چنین نگرانی در خصوص شکست در مراحل و چالش‌های زندگی به‌علت ظاهر فیزیکی نیز از دیگر علائم خودزشت‌پنداری است که موجب احساس ناراحتی شده و به رژیم‌های غذایی سخت منتج می‌شود.

متأسفانه این افراد ممکن است به‌صورت مداوم تمایل به استفاده از درمان‌های مختلف برای زیبایی پوست و یا انجام عمل‌های جراحی زیبایی داشته باشند(حتی زمانی که پزشک متخصص انجام این عمل را غیرضروری تشخیص داده باشد). هم‌چنین تکرار عمل‌های جراحی زیبایی نیز از علائم این اختلال است و در موارد شدید می‌تواند به اضطراب، افسردگی و اقدام به خودکشی منجر شود.

متأسفانه علل این اختلال هنوز ناشناخته است اما ممکن است عوامل ژنتیکی و مصرف مواد مخدر خاص مانند قرص‌های روان‌گردان در سنین نوجوانی در بروز آن تأثیر داشته باشد. علاوه‌بر این اختلال ترس از مکان‌های شلوغ نیز یک نوع اختلال اضطرابی است که باعث احساس ترس از مکان‌ها و موقعیت‌هایی می‌شود که خارج شدن از آن‌ها دشوار است.در موارد شدید، فرد بیمار خانه‌نشین می‌شود. البته افرادی که به علت احساس هراس در خانه می‌مانند ممکن است علت رفتارشان خودزشت‌انگاری باشد، چون از قضاوت اطرافیان، انتقاد، تمسخر و تحقیر شدن توسط دیگران احساس نگرانی می‌کنند. از این‌رو مراجعه به مشاور و درمان گام به گام اختلال مذکور می‌تواند فرد را از احساس‌های مخرب و آزاردهنده رهایی ببخشد.