شناخت یک عامل التهابی مرتبط با افسردگی

علایم افسردگی در مردان

بیش از 5 میلیون مرد آمریکایی هر ساله با افسردگی روبه‌رو می‌شوند. بیماری که از روی نشانه‌هایی می‌توان تشخیصش داد. افسردگی در مردان و زنان می‌تواند به اندوهناکی و از دست رفتن علاقه به کارهای لذت بخش منجر شود اما در افراد متفاوت به‌صورتهای مختلفی بروز می‌کند.کارشناسان موردهایی به‌عنوان نشانه‌های افسردگی در مردان اشاره می‌کنند که عبارتند از:

خستگی

در افراد افسرده برخی تغییرات جسمی و عاطفی ایجاد می‌شود. آنها احساس خستگی می‌کنند و از نظر حرکتی، تکلم و روند تفکر کند می‌شوند. به گفته کارشناسان مردان بیشتر از زنان از احساس خستگی و سایر نشانه‌های فیزیکی افسردگی به‌عنوان مهم‌ترین شکایتشان خبر می‌دهند.

کم خوابی یا خواب زیاد

اختلال در خواب مانند بی‌خوابی زود بیدار شدن در صبح یا خواب بیش از حد نشانه‌های رایج افسردگی هستند. برخی افراد 12 ساعت در روز می‌خوابند و باز هم احساس خستگی و خواب آلودگی دارند و هر دو ساعت یک بار هم بیدار می‌شوند. همانند خستگی مشکلات خواب نیز یکی از مهم‌ترین نشانه‌های افسردگی در مردان است که با پزشکان در میان می‌گذارند.

شکم درد یا کمر درد

مشکلات سلامت مانند یبوست یا اسهال به مانند دل درد و کمر درد در افراد افسرده رایج است. اما مردان اغلب متوجه نیستند که دردهای مزمن و اختلالات گوارشی کاملاً مرتبط با افسردگی هستند.

کج خلقی

مردان افسرده اغلب دچار کج خلقی و زودرنجی هستند. علاوه بر آن افکار منفی یکی از جوانب رایج افسردگی هستند. مردان از این لحاظ کج خلق به نظر می‌رسند که به‌طور مداوم افکار منفی در سر دارند.

اختلال در تمرکز

کندی روانی می‌تواند توانایی مردان در تحلیل اطلاعات را کاهش داده و در نتیجه تمرکز بر کار یا سایر کارها را مختلف کند. افسردگی فرد را پر از افکار منفی می‌کند و نیروی فکری فرد صرف فکر کردن به دنیای منفی شده و تمرکزش را بر کارها سخت می‌کند. افسردگی و تأثیر آن بر تمرکز مانند درست کار نکردن CPU کامپیوتر است.

عصبانیت و پرخاشگری

برخی مردان افسردگی را با پرخاشگری و عصبانیت و خصومت بروز می‌دهند. مردی که متوجه شود یک جای کار لنگ می‌زند ممکن است نیاز داشته باشد تا با اثبات اینکه او هنوز قوی و تواناست این نقص را جبران کند. عصبانیت و پرخاشگری متفاوت از کج خلقی است. عصبانیت یک احساس قوی است. برخی اوقات مردانی که در اثر افسردگی گوشه گیر شده‌اند زیر فشار دوستان و خانواده برای بازگشت به جامعه عصبانی وپرخاشگر می‌شوند.

استرس

مردان بیش از زنان هنگام افسردگی از داشتن استرس خبر می‌دهند نه به این دلیل که استرس آنها بیشتر است بلکه به خاطر اینکه اعلام این موضوع برای آنها از نظر اجتماعی پذیرفته شده‌تر است. استرس و افسردگی همچنین می‌توانند علت و معلول یکدیگر باشند. تحقیقات نشان می‌دهد استرس طولانی مدت می‌تواند به تغییراتی در بدن و مغز منجر شود که می‌تواند به افسردگی بینجامد.

تشویش و اضطراب

تحقیقات نشان دهنده ارتباط قوی میان تشویش و اضطراب و افسردگی هستند. تشویش و اضطراب ممکن است در زنان نمود بیشتری داشته باشد اما برای مردان صحبت کردن در مورد آن راحت‌تر از زنان است. مردان ممکن است در مورد نگرانیشان در مورد از دست دادن شغل و سخت شدن تأمین نیازهای خود و خانواده شان صحبت کنند.

سوء استفاده از مواد

سوء استفاده از مواد متناوب همراه با افسردگی است. تحقیقات نشان داده که افراد الکلی تقریباً دو برابر سایرین با افسردگی شدید روبه‌رو می‌شوند. این اتفاق برای مردان و زنان می‌افتد اما استفاده از مواد مخدر یا الکل برای پنهان کردن احساسات نامطلوب تاکتیکی است که بسیاری از مردان به جای دریافت مراقبتهای بهداشتی به آن روی می‌آورند.

تردید و دو دلی

برخی افراد به‌طور عادی در تصمیم‌گیری‌های مشکل داشته و دو دل هستند. اما اگر این حالتی تازه برای یک فرد باشد نگران کننده است. تصمیم‌گیری هم یک روند تحلیل اطلاعات است و افسردگی توانایی تصمیم‌گیری را کاهش می‌دهد.

شناخت یک عامل التهابی مرتبط با افسردگی

روانپزشکان دانمارکی در یک بررسی تازه نقش یک‌ «زیست نشانگر» التهابی را در بروز اختلال افسردگی آشکار ساختند. ‌ این متخصصان می‌گویند: ظاهرا افزایش سطح این زیست نشانگر که پروتئین C-reactive نام دارد با افزایش خطر بروز اختلال روانی افسردگی توام است. دکتر ماری کیم ویوم - آندرسن متخصص بیمارستان «هرلیو» و بیمارستان دانشگاه کوپنهاگ در دانمارک در آزمایش اخیر خود ارزیابی کرد که افزایش مقدار پلاسمای CRP‌ با ایجاد احساس افسردگی و نگرانی چه ارتباطی دارد. به گفته پزشکان، زیست نشانگر CRP با افزایش خطر بروز دیابت، فشار خون بالا و بیماریهای قلبی و عروقی نیز مرتبط است. به گزارش سی بی‌سی نیوز، این متخصصان سطح CRP را با استفاده از داده‌های مربوط به دو مطالعه کلی انجام شده در کپنهاگ تجزیه و تحلیل کردند. این دو مطالعه روی 73‌هزار و 131‌مرد و زن در گروه‌های سنی 20 تا 100 ساله انجام گرفته بود.