چطور بفهمیم بیش فعالیم؟ADHD (Attention deficit-hyperactivity dis

بسیاری از بزرگسالان نمی دانند که مبتلا به اختلال بیش فعالی و کم توجهی (ADHD) هستند تا اینکه دچار مشکلات دیگری مانند اضطراب و افسردگی می شوند.

برای اثبات اختلال بیش فعالی در بزرگسالی، باید علائم آن در در دوران کودکی نیز دیده شده باشند، هرچند مورد توجه قرار نگرفته باشند.

صحبت کردن با بستگان معلوم می کند که فرد در دوران کودکی دچار بیش فعالی بوده است یا نه.

راه های تشخیص

برخی روانپزشکان از آزمایشات نوروفیزیولوژیک استفاده می کنند. این آزمایشات مبتنی بر آزمایشات کامپیوتری می باشد که توجه و مهارت حل مسئله را اندازه گیری می کند.

این آزمایشات برای تشخیص ADHD لازم نیست، بلکه اثر ADHD را بر زندگی فرد نشان می دهد.

با انجام این آزمایشات نیز می توان ناتوانی یادگیری فرد را آشکار ساخت.

آزمایش خون نیز از فرد مبتلا گرفته می شود.

دارودرمانی

رایج ترین داروهای این افراد، داروهای محرک می باشند.

شواهدی وجود دارد که این داروها عدم تعادل شیمیایی مغز را برطرف می کتند.

مطالعات نشان داده است علائم ADHD در بزرگسالانی که از داروهای محرک استفاده می کنند، کاهش می یابد.

اگر داروهای محرک موثر نباشند، پزشک از داروهای ضدافسردگی استفاده می کند.

مشاوره

بسیاری از افراد مبتلا به ADHD هنگامی که داروی خود را مصرف می کنند، بهبود می یابند، اما ممکن است هنوز به عادات ضعیف و کمبود اعتماد نفس دچار باشند.

با استفاده از مشاوره می توان بیشترین تمرکز را در برنامه های روزمره خود داشت و نیز روابط و مهارت های اجتماعی را بهبود داد

شغل مناسب افراد ADHD

خرید و فروش، بازیگری، سربازی و شغل های نظامی، عکاسی، مربی ورزشی و ... .

ADHD و ازدواج

این افراد به راحتی خلق و خوی خوب خود را از دست می دهند و رفتارهای توهین آمیز می توانند داشته باشند. این امر باعث افزایش طلاق می شود.

راه های کمک به افراد ADHD

- تلفن های هوشمند می توانند با استفاده از نوشتن برنامه های روزانه، کمک زیادی به این افراد کند.

- درمان های شناختی و رفتاری برای افزایش اعتماد به نفس لازم است.

- حفظ آرامش و کنترل استرس برای کاهش اضطراب و استرس مفید است. در مواقع عصبانیت، تا 10 شماره تنفس آرام داشته باشد.

- حواس پرتی خود را کم کنید. اگر متوجه شدید هنگامی که صدای تلویزیون بلند است، حواستان پرت می شود، پس به مکان ساکت روید.

- سرگرمی و یا تفریحاتی که لذت می برید را انجام دهید.

- به ورزش یوگا بپردازید و با این ورزش، علائم ADHD را کم کنید.

- مکمل ویتامین و املاح تحت نظر پزشک مصرف کنید.

- اسیدهای چرب ضروری امگا-3 به عملکرد درست مغز کمک می کنند.

رژیم غذایی

غذاهای دارای پروتئین زیاد مثل آجیل، گوشت، لوبیا و تخم مرغ ممکن است تمرکز ذهنی را بهبود بخشند.

کربوهیدرات های پیچیده از قبیل: ماکارونی، نان سبوس دار و برنج می تواند از نوسانات خلقی بکاهند و سطح انرژی بدن را ثابت کنند.

این باور که غذاهای شیرین باعث بیش فعالی می شود را همه مردم قبول دارند، اما مدرکی وجود ندارد که ثابت کند که غذاهای شیرین باعث بوجود آمدن ADHD و یا بدتر شدن علائم آن گردد.

تحقیقات انجام شده در کودکان نشان دهنده آن است که مصرف آسپارتام (قند مصنوعی) باعث کاهش علائم ADHD نمی شود.

اختلال بیش فعالی فقط مختص کودکان نیست، بلکه 30 تا 70 درصد کودکان مبتلا به این عارضه در بزرگسالی هم علائم آن را دارند.

اگر در کودکی این اختلال معلوم و درمان نشود، ممکن است علائم واضح تری را در بزرگسالی نشان دهد و باعث مشکلات بسیاری در شغل و روابط اجتماعی فرد شوند. البته بسیاری از بزرگسالان متوجه این اختلال در خود نمی شوند.

این عارضه در آقایان بیشتر است.

علائم ADHD در بزرگسالان

- دیر رسیدن سر قرار: بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است برای کار و یا وقایع مهم دیر برسند، ولی نمی توانند این مشکل را برطرف کنند.

- رانندگی پرخطر: یکی از نشانه های ADHD وجود اشمال در انجام کار با دست است. مطالعات نشان داده که این افراد تمایل زیادی به رانندگی با سرعت دارند و بیشتر تصادف می کنند.

- گیجی و حواس پرتی: این افراد مشکلاتی را در شروع و پایان وظایف دارا می باشند. آنها به راحتی آشفته، بی قرار و پریشان می شوند. برخی از این افراد مشکلاتی را در تمرکز کردن هنگام خواندن دارند. این ناتوانی در تمرکز می تواند بر روابط و مشاغل نیز تاثیر گذار باشد.

- خشم مهار نشده: این افراد ممکن است نتوانند خشم خود را کنترل کنند. این عامل باعث می شود که این افراد توانایی کنترل کردن خشم را نداشته باشند، رفتارهای بدون تفکر و آنی داشته باشند و افکار و رفتار توهین آمیزی را داشته باشند.

- تمرکز زیاد و کم توجهی : برخی از افراد مبتلا، بر روی چیزهایی که لذت می برند، تمرکز زیادی می کنند. این در حالی است که به چیزهایی که دوست ندارند، اصلا توجهی نمی کنند. افراد مبتلا به ADHD، فعالیت های خسته کننده را انجام نمی دهند.

افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است اجتماعی نباشند و یا بیش از حد اجتماعی باشند

- اضطراب

- کاهش اعتماد به نفس

- مشکلات شغلی

- مصرف مواد مخدر

- تحمل کم

- خستگی مزمن

حالت هایی که با بیش فعالی اشتباه گرفته می شوند

بعضی ها فکر می کنند افرادی که چندین کار را انجام دهند دچار بیش فعالی هستند، مثلا به ایمیل ها، تلفن ها و ... سریع و صحیح پاسخ می دهند. ولی اینطور نیست. اگر افراد مبتلا به بیش فعالی چندین وظیفه داشته باشند، دچار گیجی و حواس پرتی می شوند.

اگر گاهی بی قرار می شوید و مشکل تمرکز ذهنی دارید، تصور نکنید دچار ADHD شده اید.

عدم تمرکز ذهنی یکی از نشانه های اولیه افسردگی می باشد.

بی قراری و یا اضطراب می تواند نشان‌دهنده پرکاری غده تیروئید و یا اختلال اضطراب باشد.

پزشک با بررسی وضعیت شما می تواند بگوید که شما دچار ADHD شده اید یا نه.

علل ADHD در بزرگسالان

- تغییر در عملکرد مغز: اسکن مغز افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، تفاوت هایی در ساختمان و عملکرد مغز را نشان خواهد داد. به عنوان مثال: در افراد مبتلا، انتقال دهنده های عصبی در مناطقی که توجه و تمرکز فرد را کنترل می کنند، دارای فعالیت کمتر می باشند.

- از آنجا که ADHD ارثی است، محققان فکر می کنند که ژن ها بروز این اختلال موثر باشند.

- سیگار کشیدن مادر، استفاده از مواد مخدر و قرار گرفتن در معرض مواد سمی : زنان بارداری که سیگار می کشند، الکل می نوشند و از مواد مخدر استفاده می کنند، به احتمال زیاد کودکشان، مبتلا به ADHD می شود.

زنانی که در معرض مواد سمی محیط زیست قرار می گیرند، مانند: پلی کلرینیت بیفنل ( PCBs) نیز به احتمال زیاد کودکانی را با اختلال ADHD به دنیا می آورند.

در دوران کودکی اگر فرد در معرض مواد سمی قرار گرفته باشد، دچار مشکلات رشد و رفتار می شود.

قرار گرفتن در معرض سرب که در رنگ ها و لوله های ساختمانی به کار می رود، موجب رفتارهای خشونت آمیز و کاهش توجه می گردد

عوارض ADHD در بزرگسالان

- این افراد از افسردگی، اضطراب، اختلال دو قطبی و یا اختلال وسواس اجباری رنج می برند.

- به احتمال زیاد به سیگار کشیدن و مواد مخدر روی می آورند.

- دچار مشکلات شغلی می شوند.

- دارای مشکل با قانون می باشند.

- به طور مکرر تصادف می کنند.

- روابط زناشویی مستحکمی ندارند.

- در تحصیل علم ضعیف هستند.

- دارای اختلالات شخصیتی و اختلال ضد اجتماعی می شوند.