صندل و استانداردهای آن

تابستان که می شود، بازار فروش صندل و کفش های روباز داغ می شود؛ صندل هایی که هر کدام زیبایی خاصی دارند. اما پزشکان می گویند اگر چه صندل های پاشنه بلند و لاانگشتی زیباتر از بقیه به نظر می رسند، ولی این صندل های غیر استاندارد می تواند سلامت ما را قربانی زیبایی کنند.

البته اگر فقط گه گاهی از این قبیل صندل ها استفاده شود، مشکلی پیش نمی آید ولی اگر یک جفت صندل لاانگشتی زیبا و پُرنگین برای تابستان خریده اید و با خودتان عهد کرده اید تا پایان تابستان آن را از پای تان بیرون نیاورید، بدانید که زنگ خطر برای شما به صدا درآمده است.

یک صندل و صد مشکل

مجله ی نیویورک تایمز، در یک گزارش خبری به تمام کسانی که این پاپوش تابستانی را می پوشند هشدار می دهد که کم کم باید منتظر احساس درد در پاهای شان باشند. به تازگی، گروهی از محققان در دانشگاه ابرون در الاباما، بیومکانیک صندل های لاانگشتی و آسیبی را که به پاهای افراد وارد می کنند؛ مورد بررسی قرار داده اند. سرپرست این گروه تحقیقاتی می گوید: " وقتی ما راه رفتن کسانی که دمپایی لاانگشتی پوشیده اند را مورد بررسی قرار دادیم متوجه شدیم بیشتر افراد وقتی این نوع کفش های تابستانی را می پوشند مدل راه رفتن شان تغییر می کند. همین بد راه رفتن موجب بروز دردهایی در پاشنه ی پا، ساق پا و حتی ران و لگن و کمر افراد می شود."

نتایج این مطالعه ی جدید در کنگره ی سالانه طب ورزش در ایندیاناپلیس ارایه شده است.

محققان می گویند شاید صندل های لاانگشتی زیبا باشند ولی وقتی شما آن ها را می پوشید قدم های تان را کوتاه تر از حالت عادی برمی دارید و پاشنه ی پای شما هنگام برخورد با زمین نیروی کمتری بر زمین وارد می کند. همچنین شما برای حفظ موقعیت دمپایی لاانگشتی در پای تان نمی توانید هنگام راه رفتن پنجه ی پای تان را مانند حالت عادی به سمت بالا حرکت دهید.

صندل های تان را دور نیندازید!

محققان می گویند این هشدارها اصلا به این معنا نیست که شما دمپایی های لاانگشتی تان را دور بیندازد. دمپایی های لاانگشتی برای راه رفتن کوتاه مدت در کنار دریا و استخر مناسب هستند. همچنین پوشیدن آن ها پس از یک مسابقه ی ورزشی و استراحت دادن به پاها اشکالی ندارد ولی اگر صندل های لاانگشتی را می خواهید برای خرید و یا پیاده روی های تابستانی بپوشید، بهتر است آن را با یک کفش استاندارد تابستانی جایگزین کنید. نکته ی مهم این است که پا به هنگام حرکت باید در یک حالت ثابت بماند. در کفش های که پشت باز هستند هنگام حرکت، یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آن ها از پا می شود و این کفش ها موجب خستگی بی مورد می شود. بنابراین توصیه می شود که اگر قصد پیاده روی های طولانی تر از 20 دقیقه را دارید، به هیچ وجه صندل نپوشید.

همچنین بعضی از محققان می گویند پوشیدن یک جفت صندل لاانگشتی زیبا احتمال لغزش و زمین خوردگی را افزایش می دهد چون این صندل ها کف بدون عاجی دارند و حفظ تعادل با آن ها هنگام راه رفتن مشکل است. از طرف دیگر می گویند پوشیدن این صندل تابستانی موقع رانندگی هم خطرناک است چون ممکن است صندل زیر گاز یا ترمز گیر کند و شما نتوانید به موقع وسیله ی نقلیه خودتان را کنترل کنید.

صندل و سرطان پوست

گویا کار صندل های تابستانی خیلی بیش از این که فکر می کرده ایم با مشکل روبرو شده؛ چون در مطالعه ای دیگر، پزشکان انگلیسی به صندل پوش ها هشدار می دهند پوشیدن صندل های روباز لاانگشتی، خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد چون این کفش های تابستانی، روباز هستند و پوست را در برابر اشعه ی آفتاب قرار داده و احتمال ابتلا به این سرطان را در پوست پاها افزایش می دهند. پزشکان معتقدند سرطانی که در پاها ایجاد می شود ملانوم انتهای پا نام دارد که از هر دو نفر مبتلا به این بیماری یک نفر زنده می ماند. پزشکان توصیه می کنند اگر در تابستان صندل لاانگشتی به پا می کنید، حتما روی پوست پاهای تان کرم ضدآفتاب با 15 spf بمالید.

صندل با کف صاف، ممنوع!

صاف بودن کف صندل ها هم دردسر دیگر این پاپوش های شیک تابستانی است. پزشکان توصیه می کنند که بهتر است کف، اندکی پاشنه داشته باشد و از قوس طبیعی پا تبعیت کند اما صندل های لاانگشتی کاملا صاف هستند که همین تخت بودن کف آن ها می تواند موجب بروز دردهایی در پاها شود.

در این میان نباید تصور کنید حالا که صندل های لاانگشتی حرف و حدیث های طولانی پشت سرشان است، صندل های تابستانی شیک و زیبا پاشنه بلند را با آن ها جایگزین کنید. هر چند از نظر بسیاری از طراحان مد و لباس، پوشیدن کفش تخت در فهرست " نبایدها " قرار می گیرد ولی پوشیدن صندل های پاشنه بلند زیبا و پُرنقش و نگار هم دردسرهای خاص خودش را دارد. وقتی چنین صندل هایی را می پوشید، تمام وزن بدن روی یک پاشنه قرار می گیرد و حفظ تعادل بدن دشوار شده و امکان زمین خوردن افزایش می یابد. ورم کیسه های مفصلی التهاب کپسول های مفصلی و آرتروز از عوارض استفاده ی طولانی مدت از صندل های پاشنه بلند است.

راهنمای خرید صندل

صندل های بنددار: این صندل ها راحت و ارزان قیمت هستند و برای کنار دریا بسیار مناسب می باشند. این صندل ها ساده اند و سطح یکنواختی دارند. بهتر است این مدل صندل را فقط با شلوارک بپوشید و یادتان باشد که هیچ وقت این مدل صندل بنددار را با جوراب نپوشید!

صندل های اسپرت: این صندل ها ضدآب هستند و دارای کفه ورزشی خاصی هستند که به کشش و انقباض آن کمک می کند. صندل های ورزشی معمولا چند نوار عرضی پهن دارد تا روی پا را محافظت کند. صندل اسپرتی که به خوبی طراحی شده باشد و سبک و راحت باشد، برای قایق سواری، پیاده روی و همچنین برای سایر فعالیت های بیرون از منزل در فصل تابستان بسیار خوب و مناسب است. این صندل ها از جنس لاستیکی، پلی اورتان یا وینیل است و در انواع رنگ ها موجود است.

صندل های رسمی: یک مدل صندل هم وجود دارد که از انواع دیگر آن کمی رسمی تر است. جایگزین کردن چرم به جای لاستیک و سگک های فلزی به جای نوارهای نایلونی باعث می شود تا صندل های اسپرت به مدل های رسمی تری تبدیل بشوند.

با رسمی تر کردن این صندل ها می توان آن ها را در مراسمی که در فصل بهار و تابستان در بیرون از منزل برگزار می شود، پوشید. می توانید این مدل صندل را با کت شلوار کتانی ست کنید.

از صندل تا پینه پا

کافی است چند ماه تمام صندل بدون جوراب بپوشید. آن وقت اگر نیم نگاهی به پاشنه ی پای تان بیندازید، می ‌بینید که حسابی پینه بسته است. دست وزنه ‌بردارها و کشاورزان هم، زیاد پینه می‌ بندد.

اگر پوست تان تحت فشار و اصطکاک مداوم قرار گیرد، پینه خواهد زد. ولی چه کار کنیم که دچار پینه نشویم و چگونه آن را درمان کنیم. صندل پوشیدن مداوم می‌ تواند موجب پینه بستن پا شود. اگر شما پینه را روی پای تان برای مثال در پاشنه ی پا مشاهده کردید، ممکن است علت آن پوشیدن کفش نامناسب باشد. در این صورت پوست پای شما در ناحیه ‌ای که پینه بسته است ضخیم شده و لایه ی شاخی آ‌ن ضخیم ‌تر از حالت عادی می ‌شود.

خانم‌ ها اغلب به پوشیدن کفش‌ های پاشنه بلند عادت دارند. در این صورت اگر به پوشیدن کفش ‌های پاشنه بلند و یا کفش ‌های نامناسب و غیراستاندارد برای پاها، ادامه دهند دچار پینه می ‌شوند. اگر به پوشیدن کفش‌ پاشنه بلند عادت دارید به‌ طور معمول در پشت پاشنه و اگر هر روز کفش نامناسبی می ‌پوشید در زیر پاشنه دچار پینه می ‌شوید. همچنین پینه در خانم‌ های چاق که کفش‌ های بدون پاشنه به پا می ‌کنند، شایع‌ تر است.

آسان ‌ترین راه برای از میان بردن پاشنه ی زبر، صاف کردن و تمیز کردن آن پس از گرم شدن پوست پا با آب گرم است. کافی است پوست تان را مدتی در آب گرم قرار دهید سپس با یک برس نرم و یا سنگ پا، پوست‌ های ناصاف و خشن را سایش دهید و تمیز کنید. این کار موجب از میان رفتن سلول‌ های مرده ی پوست و یا همان پینه ی پا می ‌شود. پس از این مرحله باید کرم یا پماد به پاشنه‌ ی پاهای تان بمالید. پوشاندن نواحی آغشته به کرم و چرب با پوشش پلاستیکی و یا پوشیدن کفی کمک زیادی به از میان رفتن پینه ی پا می ‌‌کند.

دمپایی ، کی و کجا ؟

دَمپایی نوعی پای‌ افزار نرم و سبک است که برای پوشیدن در محیط خانه به کار می‌ رود و پا را هم کامل نمی‌ پوشاند.

دمپایی‌ ها را معمولا از جنس پلاستیک یا نمد یا چرم نرم درست می ‌کنند و گاه لایه‌ ای از پارچه نیز بر روی آن ها دوخته می ‌شود.

دمپایی ‌های پلاستیکی بیشتر برای استفاده در حمام یا کنار استخر کاربرد دارد.

منظور از واژه ی دمپایی این است که این پای‌ افزار در کفش ‌کن قرار ندارد و در درون خانه نزدیک به پای صاحب آن(دمِ پای او) قرار دارد.

دمپایی روفرشی

یکی از حوادث شایع در منزل، فرو رفتن اجسام نوک تیز یا برنده در کف پا است که می تواند موجب زخم یا سوراخ شدن کف پا شود؛ بنابراین بهتر است در منزل و روی فرش دمپایی بپوشید. دمپایی باید کاملا اندازه ی پا باشد. با پوشیدن دمپایی های گشاد و یا دمپایی های کوچک که پا به طور کامل در آن قرار نمی گیرد، احتمال زمین خوردن بیشتر می شود.

دمپایی های ابری، روی سرامیک، کاشی و یا سنگ به خصوص اگر سطح زمین خیس باشد، بسیار لیز و خطرناک است و باید از پوشیدن آن ها اجتناب کرد.

دمپایی در استخر و حمام

دکتر‌ رضا ‌یعقوبی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی ‌شاپور اهواز می گوید: پوست مرطوب در برابر عوامل بیماری ‌زا نفوذپذیر است و به همین علت رعایت نکات بهداشتی و استفاده از دمپایی و وسایل شخصی در استخر ضروری است.

افزایش رطوبت و وارد شدن ضربه به پوست دو عاملی است که موجب نفوذپذیری پوست در برابر عوامل بیماری ‌زا می ‌شود به همین دلیل لازم است در استفاده از استخر، بهداشت شخصی رعایت شود.

زگیل کف ‌پا از بیماری ‌های شایع در استخرها است که در صورت استفاده نکردن از دمپایی شخصی، امکان ابتلا به این بیماری افزایش می ‌یابد.

قارچ کف پا نیز از دیگر بیماری ‌های پوستی است که امکان ابتلا به آن در استخرها وجود دارد.

برای پیشگیری از ابتلا به قارچ کف پا توصیه می ‌شود در استخر حتما از دمپایی شخصی استفاده شود.

همچنین وارد آمدن ضربه به پوست نیز آن را نسبت به عوامل بیماری ‌زا نفوذپذیر می‌ کند. پوشیدن دمپایی در محیط استخر علاوه بر پیش‌ گیری از تماس پا با عوامل بیماری ‌زا از وارد آمدن ضربه به پا نیز پیش ‌گیری می ‌کند.

دمپایی های لاانگشتی و دردهای احتمالی

استفاده ی طولانی مدت از دمپایی های لاانگشتی می تواند موجب بروز درد در ناحیه ی پا، کمردرد و یا حتی آسیب رسیدن به لگن شود.

مدیرکلینیک جاع آموزش پزشکی می گوید: پوشیدن دمپایی های لاانگشتی در واقع موجب تغییر در شیوه ی حرکات عادی و طبیعی فرد شده و در نهایت به پاها و زانوی فرد آسیب می رساند. تحقیقات نشان می دهد کسانی که دمپایی لاانگشتی به پا می کنند، حین راه رفتن گام های کوتاه تری برمی دارند و پاشنه های پای خود را با نیروی عمومی کمتر به زمین می زنند.

به همین دلیل توصیه می شود که افرادی که به هر دلیل مایل به پوشیدن این دمپایی ها هستند، فقط برای مدت زمانی کوتاهی از آن ها استفاده کنند.

دمپایی‌ های لاانگشتی و التهاب تاندون ها

پزشکان هشدار دادند: پوشیدن دمپایی‌ های لاانگشتی و کفش صندل می ‌تواند باعث التهاب تاندون ها شود.

یک متخصص ارتوپد در آمریکا تاکید کرد: با نزدیک شدن به فصل تابستان تمایل به پوشیدن کفش های باز و دمپایی لاانگشتی بیشتر می ‌شود، اما باید نسبت به استفاده از این دمپایی هشدار داد؛ چرا که پوشیدن آن ها مخصوصا برای مدت طولانی، ‌باعث التهاب تاندون ها و مشکلات دیگر می‌ شود.

دکتر تزوی بار دیوید متخصص بیمارستان یورک پریس بیتاریان در نیویورک تصریح کرد: سازگار شدن پاها با دمپایی لاانگشتی یا صندل فشار زیاد و مشکل سازی به ماهیچه ی ساق پا وارد می ‌کند. چون پاها در این شرایط تلاش می‌ کنند که تعادل فرد را در هنگام راه رفتن با صندل حفظ کنند.

چه باید کرد؟

بهترین راه حل آن است که این انتقال از کفش بسته به صندل یا دمپایی به تدریج صورت گیرد تا ماهیچه‌ های ساق پا بتوانند خود را با وضعیت جدید سازگار کنند و به این ترتیب می تـوان از بروز درد و یا التهاب تاندون ها در ساق پا پیشگیری کرد.

ورزش دادن پا و تمرین کشیدگی پیش از استفاده از این نوع پاپوش‌ ها ضروری است.

کسانی که زیاد دمپایی پا می کنند

پوشیدن دمپایی های راحتی در بلند مدت می‌ تواند برای سلامت پا مضر باشد. پزشکان معتقدند راه رفتن مداوم با دمپایی باعث می ‌شود استخوان پشت پاشنه ی پا به سمت بیرون منحرف شود و فشار وزن بدن به صورت نامناسب در کف و کناره‌ های پا پخش شود که این امر عوارضی مانند خارج شدن عضو از شکل طبیعی را به همراه دارد.

کفش طبی و انواع کفی‌ های طبی

کفش طبی چیست؟

اصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود.

بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند، کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.

و اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها گرچه طبی نیستند ولی ساختار طبیعی پای سالم را رعایت کرده اند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند.

کفی طبی چگونه ساخته می شود؟

امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی و کلینیک های ارتوپدی فنی، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبی برای افراد تهیه می شود.

در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود.

نحوه توزیع فشارهای کف پا با امکانات گرافیکی به صورت نوار کف پا نشان داده می شود. به کمک چنین اطلاعات کمی و کیفی، متخصصین با سهولت بیشتری می توانند نسبت به تجویز دقیق تر کفی اقدام نمایند.

کاربرد کفش ها و کفی های طبی در دفورمیتی ها

دفورمیتی ( بدشکلی) در ناحیه پا در اثر حوادث و بیماری ها عارض می شود و بیماران را با مشکلات زیادی در راه رفتن و زندگی روزمره دچار می کند حتی در کودکان و نوجوانان استفاده از این نوع کفش ها به اصلاح و درمان آنان می انجامد.

سن مناسب برای تهیه کفش های طبی

از سنین خردسالی باید پای کودک را با کفشی مناسب آشنا کرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای کودک گوشتی است، او نیاز به کفشی دارد که پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد. بدین طریق کودک موقع راه رفتن محکم قدم برمی دارد. از نظر پزشکان متخصص استفاده از کفی طبی در افرادی که تغییر شکل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در کودکان با استفاده از کفی طبی می توان صافی کف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح کرد. در سنین بالاتر نیز کفی اثر نگهدارنده دارد.

برهمین اساس، افراد نیازمند به استفاده از کفی های طبی شامل موارد زیر می شوند:

1- افراد دارای ناهنجاری های متحرک، برای اصلاح (صافی کف پا در کودکان).

2- افراد دارای ناهنجاری های ثابت برای کاهش درد و توزیع فشار.

3- افراد دارای پاهای دردناک برای کاهش درد (خار پاشنه و التهاب کیسه زلالی زیرپاشنه).

4- برای جلوگیری از تغییر شکل پا. اگر این کفی ها برای کودکان در سنین 7 تا 12 سال که کف پای آن ها درحال شکل گیری است، مورد استفاده قرار گیرد حاصل آن برخورداری از کف پایی استاندارد تا آخر عمر است. به علاوه این کفی ها درباره زنان باردار که در یک دوره 6 ماهه با اضافه وزن تحمیلی روبه رو هستند، توصیه می شود.

کفی های طبی

وظیفه هر کفی کفش باید این باشد که انواع ناهنجاری های بدن و یا الگوهای غلط راه رفتن را اصلاح کند. این کفی ها تنها به منظور تصحیح صافی کف پا به کار گرفته نمی شوند؛ بلکه هدف اصلی آن ها راحت تر کردن ایستادن، راه رفتن و دویدن است. به این ترتیب که به مقدار بسیار کمی، زاویه هایی را که در آن ها به پا ضربه می خورد، تغییر می دهند. هر شخصی با مقدار مشخصی از یک لایه نرم در کف پای خود متولد می شود. این لایه بالشتکی به صورت طبیعی امواج ضربه ای را که به کف پا وارد می شوند، ملایم تر کرده و به شیوه ای مناسب به کل پا اعمال می کند. متاسفانه با افزایش سن افراد این لایه طبیعی در طول زمان اثر خود را از دست داده و تحلیل می رود.

جنس و شکل کفی ها

کفی ها از نظر جنس به 3 دسته کفی های نرم، کفی های نیمه سخت و کفی های سخت تقسیم می شوند. کفی ها از نظر شکل و ساختار نیز به انواع مختلف مثل کفی با حمایت کننده قوسی طولی، کفی با پد متاتارسال (برای صافی قوس عرضی و درد انتهایی استخوان کف پایی)، کفی با بالابر پاشنه (برای کسانی که قد کوتاهی دارند) تقسیم می شوند.

کفی های مواج بیشتر برای رفع خستگی و جلوگیری از اعمال فشار به پاها استفاده می شوند و موارد استفاده درمانی آن ها محدود است و کفی های دیگر نیز بسته به نوع عارضه به صورت خاص مورد استفاده قرار می گیرند.

گفتنی است، کفی های طبی غیرمواج در رفع خستگی مفید نیستند یا جذب شوک و امثال آن ها را انجام نمی دهند و درعین حال کفی های مواج برای اصلاح تغییر شکل، مثل صافی کف پا، نمی توانند کاربرد داشته باشند.

کفی های مواج خود به دو دسته عمومی و طبی برای پاهای خاص تقسیم می شوند. در نوع عمومی، این کفی ها کار پمپاژ خون، تقسیم وزن بدن در سطح کف پا و جذب شوک ها را انجام می دهند و نوع پاهای خاص این کفی ها نیز برای 3 دسته از افراد، یعنی کسانی که دارای خار پاشنه (زایده ای درقسمت جلوی استخوان پاشنه) هستند و هنگام راه رفتن، احساس درد در پاشنه می کنند یا افت قوس طولی پا دارند و همچنین برای استفاده، در بخش علمی تکمیلی در ارتوپدی و توانبخشی توصیه می شود. به علاوه کفی های مواج به واسطه جریان مواد سیال بر نقاط واکنش کف پا تاثیر می گذارند و با ماهیچه، رگ ها و تاندون ها سروکار دارند.

در کفش های تیز، کوچک ترین ضربه که به کفش وارد شود، مستقیماً به کمر منتقل می گردد. درحالی که در کفش های نوک گرد این ضربه ها گرفته می شود. در یک کفش مناسب، پاشنه و پنجه کفش باید گرد و خورده شود تا فشار را کم کند و انرژی زیادی از فرد هنگام راه رفتن گرفته نشود. نصب یک قالب مناسب در کفشی با این مشخصات باعث می شود، فرد احساس کند که در منزل نشسته و با غلتاندن پاهایش بر روی وردنه وریدهای پایش را استراحت می دهد.

آیا در هر نوع کفشی می توان از کفی های طبی استفاده کرد؟

کفش خریداری شده باید ویژگی های خاصی داشته باشد. امروزه تولید کننده ها دنبال مد و جنس ارزان قیمت هستند. کفش تولید شده فضای مناسبی برای نصب کفی های طبی ندارند و از کفش بیرون می زنند. کفش باید با رعایت اصول پزشکی ساخته شود و قالب طبی آن نیز توسط یک صنعت کار تهیه و در کفش تعبیه گردد.

چگونه از کفش های طبی مراقبت نماییم؟

امروزه به دلیل افزایش روز افزون قیمت مواد اولیه باعث شده که هر روز قیمت این نوع کفش ها روز به روز افزایش پیدا کند و مدت زمان سفارش و ساخت طولانی تر شود پس باید در مورد مراقبت و نگهداری بهتر و طول عمر بیشتر کفش ها به چند نکته آسان توجه کنیم.

 1- حداقل هفته ای دوبار واکس بزنید.

2- چون برای ساخت کفش های طبی از چرم و مواد طبیعی استفاده می شود از شستن آن ها جدا خودداری نمایید.

3- در کفش های طبی معمولا از نوع و مدل ساق بلند و بندی استفاده می شود برای پوشیدن و در آوردن کفش، بندها را بیشتر باز کنید.

4- استفاده مکرر از کفش ها باعث ساییدگی زیره و تغییر حالت اولیه آن می شود که حتی اثر اصلاحی و درمانی آن را از بین می برد و به بدتر شدن وضعیت پا منجر می شود که باید تقریبا هر سه ماه یک بار جهت اصلاح آن مراجعه شود.

سنین مختلف، کفش های متفاوت

کفش مناسب برای کودکان

برای نوزادان چه کفشی مناسب تر است؟ برای نوپایان چطور؟ و برای کودکان؟ این سوال ها از آن دست سوال هایی است که خیلی از والدین می پرسند. اگر شما هم دنبال پاسخ این پرسش ها می گردید، با ما همراه شوید....

برای نوزادانی که هنوز راه نمی روند، یعنی نوزادان تازه متولد شده، بچه های 12ماهه (و حتی بعضی از کودکان 18ماهه) انتخاب کفش چندان سخت نیست چون اولا آن ها به کفشی که برای شان انتخاب می کنید، اعتراضی نمی کنند و بهانه ای نمی گیرند. ثانیا از آن جا که آن ها نمی توانند راه بروند، هر کفشی که انتخاب کنید، آسیب چندانی به پای آن ها نخواهد رسید. در این سن و سال، کافی است کفشی که انتخاب می کنید، سبک باشد. حتی در این سن صرفا پوشیدن جوراب هم کفایت می کند و دیگر نیازی به پوشیدن کفش نیست!

اگر فرزندتان تازه راه افتاده...

برای کودکانی که تازه راه افتاده اند، یعنی بین 21 تا 36 ماه سن دارند، بهتر است کفش های ساق بلند بخرید تا پا و مخصوصا قوزک پای آن ها را به خوبی بپوشاند. بهتر است کفش هایی که برای این سن انتخاب می شوند محکم باشند زیرا استخوان کودکان نوپا سست و ضعیف است. نکته دیگر آن که باید به کف کفش توجه کرد و نمونه هایی را انتخاب کرد که کف آن ها صاف نباشد تا کودک در مسیرهای خیس لیز نخورد. مهم ترین مساله در انتخاب کفش برای این رده سنی، طبی بودن کفش و برخورداری از قوس مناسب است.

برای بچه های بزرگ تر

وقتی کودکان کمی بزرگ می شوند، شروع به نظر دادن در انتخاب کفش خود می کنند اما مراقب باشید و بدانید که نباید همه چیز را به سلیقه کودک و انتخاب او موکول کرد. در این سن انتخاب کفش های سبک و مقاوم بسیار مهم است. وزن کفش باید به حدی باشد که سبب خستگی پای آن ها نشود، به ویژه آن که معمولا در این سن، آن ها ساعات زیادی را در مدرسه یا بیرون از خانه می گذرانند و کفش برای ساعات طولانی به پای آن ها است. ضمنا این را بدانید که اگر کفش چرمی نیز برای کودکان بخرید، معمولا کفش آن ها بیش از یک ماه عمر خواهد کرد.

مدیر کلینیک پزشکی درخصوص کفش مناسب می ‌گوید: چرم طبیعی یکی از ضروریات کفش خوب است، به خصوص در اطفال که تعریق پا در آن ها بسیار زیاد است. ولی در صورتی که به علت گرانی، فرد قادر به خرید این نوع کفش نباشد، لازم است که کفش پلاستیکی دارای منافذ متعدد تهیه شود.

به گفته این پزشک متخصص، قوام کفش یکی دیگر از دلایل اهمیت کفش است و لازم است در قسمت پاشنه، مستحکم و نگاه دارنده باشد و در قسمت پنجه، نرم و قابل انعطاف باشد.

کفش‌های تخت و بدون پاشنه و کفش‌ های پاشنه بلند، هر دو از عوامل بیماری ‌های پا به ‌شمار می‌ روند.

دکتر رحیمی با اعلام این مطلب می ‌افزاید: بهتر است کفش، پاشنه 2 تا 3 سانتی ‌متری داشته باشد و پاشنه کفش‌ های بلند بانوان، لژدار باشد.

وی می ‌افزاید: بهتر است رویه کفش بلند و بنددار باشد، زیرا کفش‌ های بنددار، قابل تنظیم به اندازه پا هستند و کفش ‌های با رویه کوتاه، باعث ایجاد درد و تورم در قسمت انگشتان پا می ‌شود.

ارتباط سن و کفش

شاید این جمله را که "پس از چند روز، کفش جا باز خواهد کرد" را بارها از زبان فروشندگان کفش شنیده باشید ولی واقعیت این است که خرید کفش تنگ، بسیار مضر است و اگر از ابتدای خرید، به اندازه سایز نشود، تا آخر آزاردهنده و بیماری ‌زا خواهد بود.

دکتر رحیمی درباره ورزشکاران نیز متذکر می ‌شود: بسیاری از این افراد به علت عدم استفاده از کفش‌ های ورزشی اختصاصی، اغلب دچار آسیب می ‌شوند که باید به این امر توجه کافی داشته باشند.

کفش مناسب برای سالمندان

سالمندان باید کفشی نرم و قابل انعطاف به پا کنند تا به راحتی بتوانند پستی و بلندی ‌ها را حس کنند، در غیر این صورت احتمال زمین خوردن آن ها بسیار خواهد بود؛ استفاده از کفش های ایمن در سالمندان به قدری مهم است که می تواند آن ها را از خطر سقوط حفظ کند. بنابراین سالمندان باید در انتخاب کفش دقت کنند، کفش های کف لاستیکی و پاشنه کوتاه را انتخاب کنند و با دم پایی کف صاف یا در حالی که فقط جوراب به پا دارند از پلکان بالا نروند. افراد قوی و سالم نیز به دلیل تاثیرات طبیعی بالا رفتن سن مانند تعادل ضعیف، ضعف بینایی و اثرات جانبی ناشی از مصرف برخی داروها در معرض خطر افتادن و زمین خوردن هستند. از این‌ رو برای پیشگیری از زمین خوردن و کاهش خطر آسیب دیدگی‌ های ناشی از آن، آکادمی آمریکایی طب خانواده توصیه می ‌کند که این افراد باید کتانی‌ هایی با کف نرم بپوشند و کف کفش‌ های آن ها نیز نباید لیز باشد.

سلامت پا، قربانی زیبایی زنان

اثرات کفش پاشنه بلند و نوک تیز

پوشیدن کفش ‌های پاشنه بلند نه تنها روی سکوهای سالن‌ مد، بلکه در زندگی روزمره بسیاری از زنان در سراسر جهان جایگاه ثابتی دارد. این کفش‌ ها قد را بلندتر می‌ کند و به برخی احساس اعتماد به نفس بیشتری می ‌دهد.

هنگام پوشیدن آن ها بدن از حالت معمولی خود خارج و عضلات پا کشیده می ‌شود. مدت ‌ها است که نسبت به کفش‌ های پاشنه بلند نگاه بدبینانه ‌ای وجود دارد و پزشکان معمولا در مورد پی ‌آمدهای بد آن برای سلامتی هشدار می ‌دهند. کمردرد، واریس و خارج شدن بدن از حالت صحیح آن از مشکلاتی هستند که به استفاده از این کفش ‌ها نسبت داده می ‌شوند. البته ارتباط پوشیدن کفش پاشنه بلند با این عوارض به ‌طور علمی ثابت نشده است.

مضرات کفش پاشنه بلند برای سلامت پا! 

محققان متوجه شدند زنانی که مرتب و برای مدت‌ های طولانی کفش ‌های پاشنه بلند می ‌پوشند بیشتر دچار درد در ناحیه پا می‌ شوند، چرا که عضلات آن‌ ها بیش از اندازه کشیده می ‌شود و امکان استراحت برای آن‌ ها فراهم نیست.

 وضعیت بدنی در زمانی که کفش پاشنه بلند می پوشید به صورتی است که مرکز جرم بدن را به جلو متمایل می‌ کند و لگن و ستون مهره‌ ها از هم راستا بودن خارج می کند.

فشار پاشنه ی بلند، باعث بلندتر به نظر رسیدن پاها شود ولی بالا رفتن پاشنه باعث افزایش فشار روی پنجه پا خواهد شد.

عضله ساق پا متناسب با مقدار بالا رفتن پاشنه منقبض می‌ شود و این امر در طولانی مدت سبب کوتاه و سفت شدن عضله خواهد شد.

اعصاب مورتون پاشنه بلند و پنجه باریک می ‌تواند سبب رشد غیرطبیعی عصبی (نوروما) در بین انگشت ‌های سوم و چهارم شود که به نوبه خود باعث درد و بی ‌حسی انگشتان خواهد شد.

تاندون آشیل وقتی جلوی پا نسبت به پاشنه پایین می ‌آید، به سمت بالا کشیده می ‌شود. هرچقدر که طول این تاندون کوتاه تر شود، درد شدیدتر خواهد بود.

رنج بردن به خاطر زیبایی:

پاشنه ی بلند سلامتی را به خطر می اندازد

وقتی خانم ها از کفش پاشنه بلند استفاده می کنند  راحتی خود را فدای مد می کنند. ممکن است که پاشنه های بلند پا را زیبا تر نشان دهد ولی تاثیر تدریجی و منظم به دلیل بالا بودن پا بیشتر از آن چه که انتظار دارید خود را نشان می دهد. وقتی کفش پاشنه بلند می پوشید مهم است، بدانید که دقیقا چه چیزی را دارید برای زیبایی فدا می کنید.

خطرات کوتاه مدت:

عامل لیز خوردن و پشت پا خوردن

وقتی خانمی پاهایش در کفش پاشنه بلند لیز می خورد به سرعت تعادل خود را از دست می دهد و به سختی راه می رود. یک مسیر ساده از نقطه A  تا نقطه B با کفش پاشنه بلند، کار بسیار سختی می شود. پاشنه کفش ممکن است باعث رگ به رگ شدن یا پیچ خوردن قوزک پا یا زانو شود. یک شب خوب که با کفش پاشنه بلند شروع می شود ممکن است در آخر به اتاق اورژانس ختم شود.

خطرات بلند مدت:

تاثیر پاشنه کفش  روی بدن

وزن بدن روی پاشنه پا به مقدار مساوی تقسیم می شود. اگر روی پاشنه کفش این وزن درست تقسیم نشود نمی توانید تصور کنید که چه آسیب هایی به بدن خواهد رسید. تعادل بدن به سمت جلو تغییر پیدا می کند، در نوک انگشتان جایی که تحمل این همه فشار را ندارد.

زانوهای شما  فشار این تغییر را تحمل می کند. مطالعات نشان می دهد که پاشنه کفش فشار زیادی را هم به جلو و هم به پشت زانو وارد می کند؛ پوکی استخوان در زنانی که در بزرگسالی و جوانی کفش پاشنه بلند استفاده می کنند رایج است. کمردرد نیز یکی دیگر از عوارض بلند مدت پاشنه بلند است.

یافته ‌های جدید در مورد تأثیرات کفش پاشنه بلند بر سلامتی

کفش پاشنه ‌بلند بین خانم‌ ها محبوبیت زیادی دارد، اما تا کنون پزشکان همواره در مورد پی ‌آمدهای احتمالی آن برای سلامتی هشدار ‌داده ‌اند. حال پژوهشگران اتریشی به نتایج جدید دیگری در این زمینه دست یافته‌ اند.

اخیرا پژوهشگران دانشگاه وین اثرات کفش پاشنه بلند را روی عضلات ساق پا مورد بررسی قرار داده ‌اند. آن ها داوطلبان 20 تا 50 ساله را به دو گروه تقسیم کردند. گروه اول از زنانی تشکیل شده بود که به مدت دو سال به طور منظم کفش‌ های پاشنه بلندی می ‌پوشیدند که ارتفاع پاشنه‌ آن ها حداقل 5 سانتیمتر بود. در گروه دیگر زنانی مورد بررسی قرار گرفتند که همواره کفش‌ های تخت به پا می ‌کردند.

پژوهشگران اتریشی با استفاده از سونوگرافی دریافتند که رشته‌ های عضلانی پشت ساق پا در زنانی که مرتب کفش پاشنه بلند می ‌پوشند 13 درصد کوتاه ‌تر از دیگران است.

به دلیل پوشیدن کفش پاشنه بلند، عضله ساق پا متناسب با بالا رفتن پاشنه منقبض می ‌شود. این امر روی رشته ‌های عضلانی تأثیر منفی می‌ گذارد و موجب کوتاه و سفت شدن عضله می ‌شود.

اما بنا بر یافته‌ های پژوهشگران دانشگاه وین که در مجله‌ Journal of Experimental Biology چاپ شده است، کوتاه شدن عضله پشت پا در راه رفتن خانم‌ های علاقه‌ مند به کفش پاشنه بلند اختلال ایجاد نمی ‌کند، چون تاندون آشیل آن ها در اثر کشیده شدن پاها ضخیم ‌تر می ‌شود. از این رو ضخامت تاندون آشیل، تأثیر منفی کوتاه شدن عضله پشت پا را خنثی می ‌کند.

کفش پاشنه بلند خوب است یا بد؟

بنا بر پژوهش یادشده، خانم ‌هایی که کفش پاشنه بلند می‌ پوشند در حقیقت تنها زمانی دچار مشکل خواهند شد که تصمیم به پوشیدن کفش تخت بگیرند. تاندون آشیل آن ها هنگام راه رفتن با کفش تخت به شدت کشیده می‌ شود و احساس ناخوشایندی را در پا ایجاد می ‌کند.

پژوهشگران پوشیدن کفش پاشنه بلند را آن قدر مضر نمی‌ دانند، اما توصیه می‌ کنند که دوستداران این مدل کفش برای پیشگیری از پا درد به تمرین‌ های کششی بپردازند.

چگونه از آسیب جلوگیری کنیم

این استدلال که پاشنه اگر پهن تر باشد کمتر از پاشنه نوک تیز آسیب می رساند در تحقیقات غلط از آب در آمده است. هر کفشی که پاشنه داشته باشد و شما را چند سانتی متر بالا ببرد برای شما مضر است و به بدن شما آسیب می رساند. اگر فقط در شرایط خاص و مهمانی ها از کفش پاشنه بلند استفاده کنید زانو ها و کمر شما از شما بسیار تشکر خواهند کرد!

اگر مجبورید که این کفش ها را بپوشید قانون سه ساعت را به خاطر بسپارید: هر دفعه، کفش پاشنه بلند را بیشتر از سه ساعت نپوشید. بعد از در آوردن کفش ها تا آن جا که می توانید پاهای تان را ماساژ دهید. با استراحت دادن به پاهای تان و مراقبت از آن ها به طراحان اجازه نخواهید داد که به آن ها آسیب برسانند.

مهمترین عوارض کفش نامناسب

مهمترین عوارض کفش نامناسب ایجاد فشار روی پا و بروز زخم و خستگی است که خوشبختانه بسیاری از عوارض ایجاد شده برگشت پذیر هستند و با تعویض کفش و ارائه درمان مناسب حل می ‌شوند.

در بعضی افراد کفش نامناسب عوارض جبران ناپذیری برجای می ‌گذارد مثلاً در بیماران دیابتی که مستعد زخم‌ های پا هستند، شاید عوارض استفاده از کفش نامناسب برگشت ناپذیر باشد.

بنا براین کفش مناسب کفشی است که از همان ابتدا افراد در آن احساس راحتی کرده و به راحتی بتوانند با آن راه بروند. از ویژگی‌ های کفش راحت می ‌توان به داشتن انحنای متناسب با قوس کف پا، و پاشنه مناسب می باشد.

بیماری های مربوط به ناخن پا

شاید بسیاری از افراد ناخن را قسمتی کم ارزش در بدن یک انسان تصور کنند اما در واقع نقش بسیار زیادی در زیبایی دست و پا دارد. پزشکان با بررسی ناخن می توانند به تعدادی از بیماری های سیستمیک در افراد پی ببرند. همچنین ناخن در کار کرد انگشتان و حفاظت از بافت نرم دست و پا نقش مهمی دارد و از همه مهم تر در صورتی که ناخن دچار بیماری و یا عفونت گردد، درد بسیار شدیدی به وجود خواهد آورد که آسایش را از بین می برد.

ناخن نیز مانند هر عضو دیگری از بدن در معرض بسیاری از عوامل بیماری زا قرار دارد: باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها، عوامل شیمیایی و فیزیکی،...، همچنین گاهی یک عامل بیماری زا تنها ناخن را مورد تهاجم قرار می دهد و در آن ایجاد بیماری می کند و گاهی یک بیماری که قسمت های دیگر بدن را مبتلا کرده، به ناخن نیز گسترش پیدا می کند. با این وجود می توان گفت به طور کلی بیماری های ناخن خیلی شایع نیستند.

"گفته می‌ شود در بانوان، شیوع بیماری‌ های پا و ناخن، بسیار شایع ‌تر از آقایان است".

دکتر رحیمی معتقد است؛ جدا از مساله وراثت، آنچه بیش از سایر موارد، زنان را درگیر این مساله می‌ کند، استفاده از کفش ‌های پاشنه بلند و نوک باریک است، به همین جهت شیوع اعمال جراحی پا در آن ها 15 برابر بیشتر از آقایان است.

این جراح پا معتقد است؛ کفش‌ های پاشنه بلند و نوک باریک، یکی از عوامل اصلی تغییر شکل یافتن پنجه پا است، به عنوان مثال بیماری هالوکس و الگوس یا همان (قوز شست)‌ که ناشی از انحراف شست پا به سمت سایر انگشتان است، ناشی از پوشیدن همین کفش‌ ها است.

همچنین دکتر رحیمی خاطرنشان می ‌کند: پیدایش میخچه‌ های دردناک در انگشتان کف پا (پنجه)‌ و فرو رفتن ناخن در گوشت انگشت (به خصوص شست)‌ می ‌تواند ناشی از همین نوع کفش‌ ها باشد؛ هرچند که در آقایان، بیشتر به علت صدمات حین ورزش رخ می ‌دهد.

گفتنی است؛ اغلب دردهای پاشنه پا به علت اشکال در کف و پاشنه کفش است. این جراح پا می ‌افزاید: کفش‌ های تخت و بدون پاشنه، از عوامل ایجاد خار پاشنه و التهاب تاندون آشیل در قسمت خلفی پاشنه است.

وی متذکر می ‌شود: کفش‌ هایی که پنجگی آن سفت و غیرقابل انعطاف است، فشار زیادی را به پاشنه پا منتقل می‌ کند که باعث ایجاد درد در ناحیه تاندون آشیل می‌ شود.

دکتر رحیمی درباره کفش‌ های گران قیمتی که درون پاشنه آن ها، از هوا پر شده است، متذکر می ‌شود: این نوع از کفش ‌ها نیز باعث می ‌شوند فشار غیرمعمولی به ناحیه تاندون آشیل در پشت پاشنه پا وارد شود. پس هیچ‌ گاه نباید این گونه فکر کرد که کفش ‌های گران قیمت، فاقد هرگونه عیب و نقص‌ می باشند.

پاهای صاف، قوس زیاد

اگر پاهای شما صاف یا دارای قوس زیادی هست به هر حال متعادل نیستند .دکتر شاپیرو می گوید" قوس زیاد مانند 3 پایه می ماند که 1 پایه آن در پاشنه و دوتای دیگر در قسمت زیر قرار دارد. اگر پای شما قوس زیادی دارد، مشکلات مکانیکی ای در پا وجود دارد چون ما نوع پای خود را به ارث می بریم پس پای صاف یا قوس زیاد معمولا ژنتیکی است و نمی توان از آن جلوگیری کرد. اگر احساس درد می کنید به یک پزشک متخصص پا مراجعه کنید تا ببینید، چنین شرایطی را دارید یا نه به خصوص اگر سابقه خانوادگی دارید.

درد انگشتان پا

طبق انجمن پزشکی پا در آمریکا، 87 درصد زنان از پا درد ناشی از پوشش بد کفش ها رنج می برند. قطعاً وقتی یک خانم کفش غیر راحتی یا پاشنه بلند می پوشد مستعد درد پا یا انگشت پا می باشد. نکته این جا است که باید دید پس از مدتی نپوشیدن این نوع کفش ها باز هم این درد وجود دارد یا خیر.

دکتر کلین توصیه می کند که این کفش ها را در بیاورید و ببینید که پاهای شما بدون آن، چه احساسی دارند و آیا باز هم درد می کنند یا خیر. وقتی احساس می کنید روی یک سطح نوک تیز راه می روید، درد را به پاهای خود وارد می کنید مثل این که روی سنگ مرمر راه می روید، و جرات شما بیشتر شده است، این نشان می دهد که شما شرایط بی خطر و درمان پذیری دارید که با درد بین انگشتان پا مشخص می شود.

پینه پا (bunion)

دکتر مورین می گوید"بارها شده که استخوان ها از جای خود حرکت کرده اند. در مورد پینه پا، این منطقه از استخوان و مفصل بین پا و استخوان شست حرکت می کند و می تواند بسیار دردناک باشد. طبق معمول، شما می توانید کفش خود را عوض کنید یا با یک پارچه دور آن را ببندید اما در شرایط خاص ممکن است نیاز به جراحی نیز باشد. با این که هرچه زودتر به دنبال درمان بروید بهتر است اما پینه پا یک مورد موضعی است. ژنتیک هم ممکن است نقش داشته باشد بنابراین ممکن است زمینه رشد پینه پا را داشته باشید.

ناخنک ( Ingrown Nail )

رشد و نفوذ ناخن به گوشت و بافت نرم زیرین این حالت را ایجاد می کند، که در شست پا بیشتر دیده می شود. کفش تنگ و اصلاح نا مناسب ناخن از علل آن هستند. این بیماری دردناک است و احتمال عفونت در آن بالا است.

عفونت های قارچی ( Onychomycosis)

قارچ ها نزدیک به نیمی از بیماری های ناخن را ایجاد می کنند و درمان شان آسان نیست. در این موارد ذراتی debris به رنگ های مختلف در زیر ناخن پدید می آیند که ضمن جدا کردن ناخن از بستر آن (onycholysis)، بسته به نوع قارچ موجب تغییر رنگ ناخن عمدتا به رنگ های سفید، زرد، قهوه ای یا مشکی می شوند. با رشد بیشتر قارچ، بافت و نمای ظاهری ناخن تغییر می کند. در صورت عدم درمان و با تجمع بیشتر debris صفحه ناخن به تدریج خرد شده، کاملا از بستر ناخن جدا می شود.

رعایت نکردن بهداشت فردی و پدیکور یا مانیکور نامناسب ازعلل مستعد کننده ابتلا می باشند. Onychomycosis در انگشتان پا تا چهار برابر بیشتر دیده می شود.

دکتر کلین می گوید: ناخن قارچی باید طی دو هفته به خوبی درمان شود. این بیماری یکی دیگر از مشکلات مربوط به باکتری است. هنگامی که قارچ ها زیر ناخن می روند، دوست دارند که جا خوش کنند. افزایش سن، جراحت ناخن، بوی عرق پا، گردش بد خون، نظافت نادرست، قارچ پا و کم شدن سیستم دفاعی بدن، همه به ناخن قارچی مربوط می شوند.

قارچ انگشتان پا و بیماری دیابت

هنگامی که پا دچار خارش می شود، پوسته پوسته شده و احساس سوزش می کنید، این علائم بیشتر علائم قارچ انگشتان پا را نشان می دهند. با این که شرایط جالبی نیست اما واقعاً با کرم ها یا لوسیون های ضد قارچی درمان می شود. اگر قارچ انگشتان پا از بین نرفت و خوب نشد، علامت این است که بیمار دیابت دارید.

رابرت کلین دکتر و متخصص پا پزشکی، دارای بورد جراحی پا در کلینیک پا درمانی و ارتوپدی کلوم و کارنی می گوید" بیماران دیابتی نمی توانند با باکتری و قارچ ها خوب مبارزه کنند و مستعد عفونت های قارچی هستند"

قارچ انگشتان پا به خصوص ضعیف شدن سیستم دفاعی بدن و عفونت قارچی مزمن ممکن است از علائم دیابت باشند.

پیشگیری بسیار آسان تر از درمان است. برای پیشگیری لازم است ناخن ها همیشه خشک و تمیز نگاه داشته شوند. جوراب ها را باید مرتب تعویض نمود. همچنین باید از آسیب به پوست و بافت اطراف ناخن جدا پرهیز شود. در هنگام پدیکور یا مانیکور کردن ناخن پا و دست نباید کوتیکول را برداشت.

فرو رفتگی ناخن پا در گوشت

ناخن فرورفته پا (ingrown toenail) ، هنگامی رخ می دهد که ناخن پا به درون پوست رشد می کند.

این عارضه ممکن است کاملا دردناک باشد و عفونی شود، بنابراین مهم است که به محض تشخیص ناخن فرورفته مراقبت فوری از آن به عمل آید.

این اقدامات را برای درمان ناخن فرورفته انجام دهید:

* سه تا چهار بار در روز پا را در آب گرم بخیسانید.

* هنگامی که پا را نخیسانده اید، پنجه پا را پاک و خشک نگهدارید.

* در هنگامی که این عارضه در حال بهبود یافتن است، صندل های جلو باز بپوشید. اگر حتما باید کفش بپوشید، کفش راحتی را انتخاب کنید که به پنجه پایتان فشار نیاورد.

* به دقت یک برش از یک تکه کوچک از پنبه پاک یا نخ دندان موم دار را بین پوست و ناخن پا قرار دهید. هر روز این پانسمان را عوض کنید.

* از یک مسکن معمولی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای تخفیف درد استفاده کنید.

* معمولا در طول دو یا سه روز باید علائم بهبودی را مشاهده کنید. در غیر این صورت با دکترتان تماس بگیرید.

سلامت پاها و سه مشکل شایع آن

پاها یکی از بهترین بخش های طراحی شده ی بدن هستند. هر پای انسان 33 مفصل، 26 استخوان، بیش از صد عضله، رباط و تاندون دارد که همگی با هم باعث می شوند وزن انسان در همه جای بدن پخش شود (یعنی وزن بدن فقط به یک قسمت وارد نشود) و انسان بتواند حرکت کند.

متاسفانه بسیاری از افراد به سلامتی پاهای شان توجهی ندارند، مگر این که آسیبی ببینند.

مشکلات مربوط به پا بایستی سریعاً تشخیص داده شوند و درمان گردند، قبل از این که پاها خیلی دردناک، ناتوان و از کار افتاده شوند.

در بعضی موارد، ناهنجاری های دردناک پا، علائم هشداردهنده ی بیماری جدی تری مثل دیابت، اختلالات گردش خون و مشکلات عصبی هستند. لذا باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

در قسمت پایین سه مشکل شایع مربوط به پا بیان شده است که اگر سریعاً درمان شوند، از بروز درد و ناراحتی جلوگیری می گردد.

1- میخچه و پینه ی پا

هر کسی که کفش نامناسبی بپوشد، احتمالاً دچار میخچه و پینه ی پا خواهد شد. میخچه و پینه زمانی ظاهر می شوند که فشار زیادی روی پوست پا وارد شود؛ مثلاً زمانی که کفش تنگ یا سفتی، استخوان های پا را فشار دهد. این مشکلات معمولاً روی انگشت بزرگ و انگشت پنجم (کوچک) پا بروز می کنند، زیرا فشار در این قسمت ها بیشتر است.

این مشکل پا، به راحتی قابل درمان است. پزشک استفاده از کفش گشادتر یا بالشتک ضربه گیر را برای کاهش فشار توصیه می کند. ولی در موارد وخیم تر از جراحی برای درمان استفاده می شود.

2- عفونت ناخن پا

گاهی اوقات، تمیز و مرتب کردن ناخن های پا بیشتر مضر است تا مفید. کوتاه کردن ناجور ناخن ها باعث می شود، لبه تیز ناخن موقع در آمدن در گوشت پا فرو برود که بیشتر در مورد انگشت شست پا اتفاق می افتد. فرو رفتن گوشه ناخن در گوشت باعث ایجاد ورم، التهاب، قرمزی، درد و عفونت در آن قسمت از پا می شود.

پزشک متخصص برای درمان این مشکل، ناخن را برمی دارد و محل را از عفونت پاک می کند. بعضی مواقع برای بهبود عفونت، باید آنتی بیوتیک مصرف کرد. در موارد شدید و وخیم نیاز به عمل جراحی ساده است.

3- پای ورزشکار

قارچ ها جذب مناطق گرم و مرطوب بدن مثل پاها (معمولاً بین انگشتان عرق کرده ی پا) می شوند و در آنجا رشد می کنند.

عدم رعایت بهداشت پاها و مراقبت نکردن از سلامتی آنهااستخرهای شنا با پا تماس پیدا کند. باعث می شود قارچ در جاهایی مثل

قارچ باعث ایجاد خارش، سوزش، قرمزی، ترک و کنده شدن پوست پا می شود.

اگر عفونت قارچی پا در مراحل اولیه درمان نشود، به سمت ناخن های پا نیز گسترش می یابد و باعث ایجاد مشکلات شدیدی در پا می شود که «پای ورزشکار» نام دارد.

خوشبختانه، بهبود این مشکل، آسان است. پودر، کرم و اسپری های ضد قارچی در داروخانه وجود دارند که نیازی هم به نسخه پزشک ندارند.

عفونت های خفیف را می توان با استفاده از پودرهای ضد قارچ درمان کرد. زمانی که قسمت عفونی شده، مرطوب است باید از اسپری ضد قارچ و زمانی که خشک است، باید از کرم ضد قارچ استفاده کرد.

نکات مفید برای حفظ سلامتی پاهایتان:

مراقبت از پاها و حفظ سلامتی آنها زحمت زیادی ندارد. انجام منظم و همیشگی کارهای زیر، احتمال بروز مشکل در پاهای شما را کم می کنند:

1- کفش مناسب پاهای تان را بپوشید.

پاهای شما برای تنفس نیاز به فضای خالی دارند، بنابراین آنها را در کفش های نامناسبی که صرفا شیک و بر اساس مُد هستند، زندانی نکنید.

2- پاهای خود را خشک نگه دارید.

قبل از پوشیدن جوراب، مطمئن شوید که بین انگشتان پاهای شما خشک است. اگر پاهای شما خیلی عرق می کنند، به طور مرتب آن ها را با یک پارچه نخی، خشک کنید.

دو روز پشت سر هم یک کفش را نپوشید. حداقل 24 ساعت بین دو بار استفاده از یک کفش، فاصله بگذارید.

3- هر روز پاهای خود را بشویید.

شستن پاها با صابون و لیف یا صابون و سنگ پا، تاثیر زیادی در کاهش عفونت دارد.

4- جوراب های تمیزی بپوشید.

هرگز جوراب های کثیف یا آلوده به قارچ را قبل از شستن آنها نپوشید.

چگونه بوی کفش و پا را از بین ببریم؟

باکتری هایی که در محیط مرطوب و تاریک رشد می کنند، باعث ایجاد بوی بد در پاها می شوند. لذا برای جلوگیری و از بین بردن بوی بد پاها و کفش ها، باید جلوی رشد و تکثیر این باکتری ها را بگیرید.

بایستی کفش ها و پاهای تان را تمیز نگه دارید و کفش ها را در هوای آزاد قرار دهید تا بوی بد نگیرند.

برای از بین بردن بوی پاها و کفش هایتان به توصیه های زیر عمل کنید:

1- بیرون و داخل کفش تان را با مواد شوینده، بشویید.

2- شب قبل، داخل کفش تان کمی جوش شیرین بریزید. فردا قبل از پوشیدن کفش، آن را بتکانید تا پودرها بریزند. سپس کفش تان را بپوشید.

3- داخل کفش، کمی جوش شیرین بریزید. سپس کفش را داخل یک کیسه نایلونی بگذارید و داخل فریزر قرار دهید. جوش شیرین، بوی بد کفش را از بین می برد و سرما باکتری های مولد بو را می کشد.

4- داخل دو جوراب کهنه، جوش شیرین پُر کنید و سر آنها را گره بزنید. داخل هر کفش یکی از این جوراب ها را قرار دهید تا بو را از بین ببرد. این کار نسبت به پاشیدن جوش شیرین در داخل کف، کثیف کاری کمتری دارد و برای مدت طولانی تری بوی کفش را از بین می برد.

5- هر روز داخل کفش تان مواد ضدعفونی کننده یا بو زدا بپاشید، مخصوصا از آنهایی که مخصوص بوی بد پا هستند.

6- کمی الکل ضد عفونی کننده داخل یک شیشه ی عطر خالی بریزید و به سطح داخلی کفش بودار بپاشید. سپس کفش را در هوای آزاد قرار دهید تا خشک شود. کمی هم جوش شیرین داخل کفش بریزید تا هر نوع بوی باقیمانده را از بین ببرد.

7- از پودرهای مخصوص رفع کننده بوی بد پا که در داروخانه ها می فروشند، برای پاها و کفش هایتان استفاده کنید.

8- از کفی های از بین برنده بو در کفش تان استفاده کنید. این کفی ها، پاهای شما را خشک نگه می دارند و جلوی رشد باکتری های مولد بو را می گیرند.

9- پاهای تان را با صابون بشویید. هنگام شستن دقت کنید تا لای انگشتان پاهای تان نیز به خوبی تمیز شوند. بعدا پاها را کاملا با پارچه یا حوله خشک کنید.

10- اگر پاهای تان خیلی عرق می کنند، برای کاهش رطوبت پاهای تان از ضد تعریق ها استفاده کنید. سعی کنید از ضد تعریق های مخصوص پا استفاده کنید تا از ضد تعریق های مخصوص زیر بغل.

همچنین برای کاهش رشد باکتری ها در پاهای تان از ژل های ضد باکتری استفاده کنید، یا برای جلوگیری از ایجاد مشکل «پای ورزشکاران» از پودرهای ضد قارچ استفاده کنید.

11- هر وقت کفش می پوشید، حتما جوراب هم بپوشید. جورابی بپوشید که عرق پا را جذب کند مثل جوراب نخی. جوراب پلاستیکی یا نایلونی نپوشید، زیرا عرق پا را به خوبی نمی گیرد. اگر پاهای تان خیلی عرق می کنند، یک یا دو بار در روز جوراب هایتان را عوض کنید.

12- کفشی بپوشید که امکان تبادل هوا داشته باشد؛ مثل صندل یا کفش های پارچه ای و سوراخ دار. برای کاهش باکتری های مولد بوی بد، باید پاهایتان را از کفش در آورید تا هوای آزاد به آنها بخورد.

13- دو روز پشت سر هم یک کفش را نپوشید تا حداقل 24 ساعت هوا بخورد.

14- بعد از این که فعالیت زیادی داشتید و پاهای تان خیلی عرق کردند، کفی کفش تان را در آورید و 24 ساعت در هوای آزاد قرار دهید. همچنین اگر داخل کفش تان خیس شده بود، بایستی کفی آن را در آورید تا خشک شود.

15- همیشه پاها و کفش هایتان را خشک نگه دارید. اگر پاهای شما خیس بود، قبل از پوشیدن کفش، حتما آنها را خشک کنید. همچنین می توانید پودر تالک یا نشاسته ذرت در داخل کفش هایتان بریزید تا رطوبت اضافی را جذب کند.

* توصیه ها:

1- اگر کفش هایتان را بدون جوراب می پوشید، داخل آن کمی پودر تالک بپاشید تا عرق پا را بگیرد.

2- اگر در یک روز بارانی یا به هر دلیلی کفش تان خیس شد، قبل از استفاده مجدد اجازه دهید کفش ها کاملا خشک شوند.

3- مواد ضد بوی پا ، ژل های ضد باکتری و پودرهای ضد قارچ را از داروخانه می توانید تهیه کنید.