ویژه نامه ازدواج

طلاق خاموش ، کودکان خاموش   کار می کنم تا کنار تو زندگی کنم   با هم اما تنها   زناشویی با طلاق مخفی   ازدواج گورستان عشق نیست   تفاهم نامه جنسی ، عامل بازدارنده طلاق   حد و مرز دوستی ها بعد از ازدواج   جستجوی عشق ،خارج از خانه   عشق تان را با چنگ و دندان حفظ کنید   زیر سقف مشترک غریبه ایم

بیماری تشنج و شغل شما

انواع مختلفی از  بیماری صرع وجود دارد و بسته به نوع صرع، زندگی افراد تحت تاثیر قرار می‌گیرد. برخی مصروعین، زندگی خود را محدود می کنند و هیچ شغل و فعالیتی ندارند. اما برخی دیگر با وجود دارا بودن بیماری صرع، زندگی خود را مانند دیگر افراد انجام می دهند و از زندگی لذت می برند.

علاوه بر این، افراد مصروعی که کار می کنند، اعتماد به نفس خود را بالا برده و از خانواده خود می توانند حمایت کنند.

مسائلی از قبیل نداشتن اطلاعات در مورد صرع، هم برای کارفرما و هم برای کارمندان مشکلات زیادی را از قبیل: ترس و اضطراب ایجاد می کند.

کارگران مبتلا به صرع با نداشتن آگاهی در مورد بیماری خود، باعث نگرش منفی و ناآگاهانه و تبعیض آشکاری در دیگران می شوند. از سوی دیگر کارفرما، در مورد بهره وری، غیبت، مسئولیت، عملکرد شغلی، واکنش همکاران و یا مشتریان و ایمنی محل کار نگران است.

آیا می دانید تاثیر تشنج بر اشتغال چگونه است؟ اکثر افراد مبتلا به صرع می توانند کار کنند، اما داشتن صرع باعث نمی شود که کار آسان تر شود.

چرا باید بیماری خود را به کارفرما بگویید؟ آیا برخی از مشاغل را شما نمی توانید انجام دهید؟

امیدوارم در این متن به تمام پرسشهای شما جواب دقیق و کاملی را ارائه دهم.

اگر شما مشغول کاری هستید که باعث بدتر شدن تشنج در شما می شود و یا بیماری صرع موجب بروز مشکلاتی در کار می شود، شما باید آن کار را رها کنید

تصمیم دارید بیماری خود را برای کارفرما آشکار کنید

- بهتر است با کارفرما راجع به اینکه صرع در چه حالتی به شما دست می دهد و توانایی شما را محدود می کند، صحبت کنید.

- همچنین شما می توانید یک نامه راجع به بیماری خود بنویسید و ضمیمه آن نامه، جزئیات متخصص مغز و اعصاب را راجع به بیماری خود بیاورید.

- اگر لازم می دانید عواملی را که باعث کنترل تشنج می شوند، داروهایی را که مصرف می کنید و کمک های اولیه در موقع تشنج را به کارفرمایتان بگویید.

- توانایی ها، مهارت ها، ایده ها و طرح های خود را برای بهبود کارتان بگویید.

- با اطمینان صحبت کنید.

- مثبت‌بین و صادق باشید تا با همین روحیه خوب خود، کارفرما را متقاعد سازید که بیماری شما خطرناک نیست.

- در آخر هم از کارفرما بخواهید که اگر نکته مبهمی در توضیحات شما وجود دارد، آن را بپرسد.

حقوق بیمار تشنجی (مصروع) چیست؟

همانطور که برای هر فردی، نوع کار بستگی به توانایی ها، تجارب و صلاحیت او دارد، برای افراد مصروع  نیز همینطور است.

یک فرد مصروع باید بداند که خواب برای او بسیار مهم است، پس از کارهایی که در شب انجام می شود و کارهای شیفتی باید خودداری کند.

کار با ماشین آلات، مواد شیمیایی، گرما و یا در ارتفاع برای مصروعین خوب نیست

یک فرد مصروع باید پشت میزنشین باشد، به جای راننده بودن.

یک فرد مصروع باید از مشاغلی که استرس زیادی دارند، بپرهیزد.

کارمندی که دارای بیماری صرع می باشد، ترس از تبعیض، عدم اعتماد بنفس و عدم امنیت عاطفی و شغلی دارد.

کارفرما نیز باید در برابر تشنج های غیرقابل پیش بینی و آگاهی نداشتن در مورد بیماری کارمند، تعصب زیادی داشته باشد.

آیا فرد مصروع می تواند تمام کارها را انجام دهد؟

جواب این سوال منفی است، اما در حال حاضر بیشتر از 90 درصد شغل ها، برای مصروعین محدودیتی را ایجاد نمی کند.

برخی شغل ها، برای مصروعین خطرات زیادی را به همراه دارد؛ از جمله: کار در ارتفاعات، در نزدیکی آب و یا در اطراف ماشین آلات.

شغل هایی را که نیاز به رانندگی دارند، مصروعین نباید انجام دهند.

برخی از کارهای تولیدی و یا ساختنی مانند: ساختمان سازی را افراد مصروع نباید انجام دهند.

کار در اطراف ماشین آلات، مواد شیمیایی، گرما و یا ارتفاع برای مصروعین خوب نیست.

محل کار امن برای همه افراد و به خصوص برای مصروعین خوب است.

می توانید برای شغل مورد علاقه خود با پزشک و یا کارفرما مشورت کنید.

برخی از محدودیت های انجام کار ممکن است از عوارض جانبی داروهای ضد تشنج باشد. عوارض جانبی این داروها عبارت است از: عدم تعادل، کمبود انرژی، تغییر خلق و خو، کمبود حافظه، عدم تمرکز و استرس زیاد.

اما این را بدانید که افراد مصروع هم می توانند کار کنند و حتی می توانند کارهای مهم را به خوبی انجام دهند.

غواصی، بوکس و پریدن از ارتفاع، ورزش هایی هستند که برای افراد مصروع ممنوع می باشند

آیا به دلیل بیماری صرع، کارم را باید رها کنم؟

تشخیص صرع، گاهی اوقات شما را مجبور به تغییر شغل می کند. اگر شما مشغول کاری هستید که باعث بدتر شدن تشنج در شما می شود و یا بیماری صرع موجب بروز مشکلاتی در کار می شود، شما باید آن کار را رها کنید.

ورزش کردن

فرد مصروع که زندگی فعالی دارد، کمتر دچار تشنج می شود. اما نوع ورزش بستگی به نوع صرع و کیفیت کنترل صرع دارد.

دوچرخه سواری : اگر با کلاه ایمنی، لباس راحت و چراغ باشد، هیچ مشکلی را برای مصروعین ایجاد نمی کند. اما اگر بیماری شما کنترل نشده باشد، بهتر است از دوچرخه سواری صرفنظر کنید.

اسب سواری : اگر با کلاه ایمنی و به همراه دیگر افراد باشد، ورزش خوبی می باشد.

شنا : اگر یک نفر همراه شما باشد و بیماری شما را بداند، خوب است. اما با این حال از پزشک خود راجع به شنا کردن بپرسید.

غواصی، بوکس و پریدن از ارتفاع، ورزش هایی هستند که برای افراد مصروع ممنوع می باشند.

کوتاه و خواندنی های سلامت

کوتاه و خواندنی های سلامت

● مصرف نوشیدنی های شیرین خطر ابتلا به نقرس را افزیش می دهد.

● فشارهای روانی و استرس در بروز سرطان نقش دارد.

● بازی های رایانه ای فضایی از مغز را فعال می کند که مسئول عادات اعتیادآور است.

● نخ دندان تا ۶۰ درصد پوسیدگی های دندانی را کاهش می دهد.

● مصرف بیش از حد ویتامین c در مادران زمینه ساز تولد نوزادان نارس است.

● بیش از ۷۰ درصد مرگ و میرهای ناشی از سرطان در کشورهای کم درآمد رخ می دهد.

● ماست میزان ابتلا به بیماری های گوارشی وابسته به سن راکاهش می دهد.

● روغن زیتون برای کاهش خطر سکته مغزی مفید است.

● فندق برای تقویت بدن به ویژه در دوران نقاهت توصیه می شود.

● روغن زیتون برای کاهش خطر سکته مغزی مفید است.

● آهن موجود در ماهی جذب آهن منابع گیاهی را افزایش می دهد.

● جمجمه زنان ضخیم تراز جمجمه مردان است.

● سیگار عمر پروتزهای دندانی را کاهش می دهد.

● افراد خیلی شاد در مواجهه با مشکلات ضعیف هستند.

● سرطان کلیه در افراد سیگاری شایع تر است.

● عوارض دارویی در افراد سالمند و چاق شدیدتر از دیگران است.

● مصرف غذاهای چرب و ادویه دار یک تا ۳ ساعت قبل از خواب باعث خستگی در روز بعد می شود.

● خوردن تنقلات هنگام گرسنگی موجب ایجاد عادات غذایی نادرست می شود.

● پرداختن به کاری همزمان با غذا خوردن باعث افزایش وزن ناشی از پرخوری می شود.

● انجام ندادن نرمش قبل از ورزش علت عمده آسیب دیدگی های ورزشی است.

● ورزش کردن فرد را ۹ سال جوان تر نگه می دارد.

● مصرف حبوبات و میوه های خام برای مبتلایان به زخم اثنی عشر مفید است.

● مصرف کرفس خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد.

● جویدن آدامس پس از تمام وعده های غذایی از دندان مراقبت می کند.

● مصرف سویا باعث افزایش هوش و تقویت حافظه می شود.

● اگر امکان ضد عفونی کردن سبزی مقدور نیست، باید آن را آب پز و سپس مصرف کرد.

۹ عادت خوب برای زندگی سالم تر

۹عادت خوب برای زندگی سالم تر

سلامتی، کالای گرانبهایی است که بازآوردن آن کار ساده ای نیست، اما رعایت نکات ساده می تواند در حفظ آن کمک کند.
با رعایت نکات ساده ای در آداب و عادات روزانه می توانید به حفظ سلامتی خود و خانواده تان کمک کنید. ۹ مورد از این نکات ساده عبارتند از:

۱) نوشیدنی موردعلاقه شما برای آغاز روز می تواند چای، قهوه، کاپوچینو همراه شیر یا هر نوشیدنی دیگر باشد، فقط دقت کنید برای شیرین کردن نوشیدنی خود حداکثر از یک قاشق چای خوری شکر استفاده کنید، با متعادل کردن مقدار مصرف شکر می توانید کالری و مواد شیمیایی مصنوعی مصرفی روزانه تان را کاهش دهید.

۲) خود را به خوردن صبحانه عادت دهید. صبحانه ای که شامل فیبر و پروتئین باشد. می توانید از نان های غنی شده، نوشیدنی های حاوی ویتامین C و تخم مرغ استفاده کنید.

۳) در بین روز از میان وعده ها استفاده کنید. مثلاً در حدود ۱۱ صبح می توانید یک میان وعده داشته باشید. دقت کنید که بیش از ۱۰۰ کالری نداشته باشد.

۴) برای ناهار از غذاهایی با فیبر بالا و متناسب با آن پروتئین ها استفاده کنید. حتماً سالاد مصرف کنید. مصرف دو وعده سبزی و سالاد باعث جوان تر شدن زنان می شود؛ برای تهیه سس سالاد می توانید از دو قاشق سرکه قرمز و یک قاشق روغن زیتون، لیموترش، شکر و فلفل استفاده کنید.

۵) دسر را فراموش نکنید؛ البته باز هم به خاطر داشته باشید باید کم کالری باشد.

۶) از ماهی استفاده کنید، ماهی حاوی منابع اصلی و مهم اسیدهای چرب امگا۳ مفید برای قلب است. سعی کنید حداقل دو بار در هفته از آن استفاده کنید.

۷) هفت تا نه ساعت در شب بخوابید. خواب کافی باعث کاهش وزن می شود. طبق تحقیقات شانزده ساله ای که روی ۲۳۸ پرستار انجام شد، زنانی که کمتر از هفت ساعت می خوابند اضافه وزن پیدا می کنند.

۸)روزانه حداقل ۳۰ دقیقه پیاده روی کنید. پیاده روی برای قلب، مغز، استخوان ها، مفاصل و تناسب اندام شما مفید است.

۹) در روز ۸ تا ۱۲ لیوان آب بنوشید، آب با جلوگیری از چسبیدن سلول ها به هم باعث شادابی آنها می شود و نقش مهمی در فعالیت های حیاتی بدن ایفا می کند. آب کافی باعث می شود تمامی خستگی های مغزی نظیر گیج شدن و غیره از بین برود، چون اکسیژن موجود در آب باعث می شود انرژی طبیعی مغز بدون هیچگونه کالری و مواد شیمیایی اضافی افزایش یابد.

خوردنی های مفید برای افزایش طول عمر

خوردنی های مفید برای افزایش طول عمر

کارشناسان تغذیه می‌گویند اگر به دنبال راهکاری موثر برای افزاش طول عمر خود هستید، بدون شک روشهای سالم و طبیعی بیشترین تاثیر را با کمترین عوارض جانبی دارند.
تغذیه سالم و انتخاب مناسب مواد غذایی قابلیت آن را دارد که روند پیری بیولوژیک را کندتر کند و پیامدهای سالمندی را به تعویق بیاندازد.

چاپ کانادا در یک مقاله جدید فهرستی از ۲۵ ماده غذایی سودمند را ارائه کرده که همگی در افزایش طول عمر نقش بسزایی دارند.

این ۲۵ ماده غذایی حاوی آنتی اکسیدان‌ها و ریز مغذی‌هایی هستند که تا حد زیادی سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند، با مولکول‌های مخرب رادیکال آزاد می‌جنگند و میزان قند خون و انسولین را در حد طبیعی و سالم نگه می‌دارند که در نهایت این فاکتورها به دور نگه داشتن التهاب از بدن منجر می‌شوند.

در این مقاله آمده است: بادام به عنوان منبعی سرشار از ویتامین E‌ و چربی‌های اشباع نشده تک زنجیره‌ای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی بالایی دارد.

آووکادو نیز یک منبع غذایی از چربی‌های اشباع نشده تک زنجیره‌ای و فولیت است که به ترمیم مولکول DNA در سلولها کمک می‌کند.

خوردنی بعدی چغندر است که سرشار از «آنتی اکسیدان‌ها» و «بتایین» بوده است و از سلولها در برابر پیری محافظت می‌کند.

گزینه بعدی توت‌ها هستند که به دلیل دارا بودن سطح بالایی از فیتو مواد شیمیایی بعنوان آنتی اکسیدانی قوی عمل می کند.

لوبیای سیاه نیز یک ماده غذایی با ارزش حاوی مقادیر زیادی پروتئین گیاهی و آنتی اکسیدانها است که نسبت به سایر دیگر گونه‌های لوبیای خوراکی خاصیت ضد سرطانی فوق العاده‌ای دارد.

سایر مواد غذایی که در این فهرست گنجانده شده‌اند شامل کلم، کلم بروکلی، شکلات تلخ، دانه کتان، سیر، چای سبز، کلم پیچ،‌ عدس، جوی دو سر، روغن زیتون،‌ پرتقال، انار،‌ فلفل قرمز، انگور قرمز، ماهی آزاد (سالمون)، دانه‌های سیاه، اسفناج، سیب زمینی شیرین، گوجه فرنگی و گردو هستند. این خوردنی‌ها هر کدام به نوبه خود حاوی انواع مختلفی از آنتی اکسیدانهای ضد التهابی، ضد سرطانی و ضد پیری، فیبرهای خوراکی مفید، منابع طبیعی انواع ویتامین‌های سودمند و ضروری و چربی‌های مفید هستند که به حفظ سلامت بدن کمک می‌کند و در نتیجه مصرف آنها در افزایش طول عمر موثر و حائز اهمیت است.

14 توصیه کلیوی

14 توصیه کلیوی

احتمالا می دانید که غلیظ شدن ادرار سبب ته نشینی و رسوب ترکیبات موجود در آن و در نتیجه تشکیل سنگ کلیه می شود. این سنگ ها در این عضو حساس، متشکل از مواد آلی هستند و گاهی مواقع در اندازه های مختلف به کوچکی یا بزرگی یک قلوه سنگ یافت می شوند.
همان طور که اشاره شد، حجم کم ادرار مهم ترین عامل خطر برای تشکیل سنگ های ادراری شناخته شده است اما سنگ های کلسیمی، شایع ترین نوع آنها هستند زیرا دفع کلسیم در این موارد افزایش می یابد:
هیپوتیروییدیسم (کم کاری تیروئید)، پس از مصرف مقدار زیاد ویتامین D، در طی عدم تحرک برای طولانی مدت، استئوپروز (پوکی استخوان) و بعد از مصرف مقدار زیاد کلسیم.
از سوی دیگر، کاهش جذب آب به وسیله روده در اثر اسهال یا از دست رفتن آب به صورت تعریق در مناطق گرمسیر نیز در ایجاد این نوع سنگ ها موثر شناخته شده اند. اما عارضه آن، درد شدیدی است که در اثر جا به جایی سنگ ایجاد می شود. توصیه های تغذیه ای که مبتلایان به سنگ کلیه باید به آن توجه کنند، آن است که مقدار زیادی مایعات دریافت کنند که به این ترتیب ادرار رقیق خواهد شد و در بعضی موارد با تغییر اسیدیته ادرار از رسوب سنگ می توان جلوگیری کرد. و اما توصیه های ۱۴گانه:

 ۱) متبلایان باید دریافت مایعات را به بیش از ۳ تا ۴ لیتر در شبانه روز افزایش دهند. این کار موجب افزایش حجم ادرار و کاهش غلظت مواد تشکیل دهنده سنگ می شود. افرادی که کلیه های سنگ ساز دارند باید حداقل ۲ لیتر در طی روز مایعات مصرف کنند.

 ۲) هرگز خود را به مرحله احساس تشنگی نرسانید زیرا بروز این حس نشان از لااقل ۲درصد کاهش آب بدن است.

 ۳) در مورد سنگ های کلسیمی، از غذاهای غنی از کلسیم و ویتامینD پرهیز و در محدوده توصیه شده (۲ لیوان شیر یا مایعات،یا ۳۰ گرم پنیر) دریافت شود.

 ۴) در مورد سنگ های فسفات کلسیم و سنگ های فسفات آمونیوم و منیزیم، باید PH ادرار را اسیدی کرد.

 ۵) در مورد سنگ های اگزالات کلسیمی باید از مصرف غذاهای غنی از اگزالات (آلبالو، آلو، کشمش، تمشک، ریواس، جوانه گندم، گوجه فرنگی، چغندر، کرفس، بادمجان، تره فرنگی، جعفری، اسفناج، شکلات، بادام زمینی، فلفل سبز، هویج، قهوه فوری و چای)خودداری شود. از مکمل ویتامینC نیز نباید استفاده شود؛ به دلیل آنکه موجب افزایش دفع اگزالات و رسوب آن در کلیه ها می شود و در این شرایط PH ادرار باید قلیایی شود.

 ۶) در مورد سنگ های سیستئینی هم PH ادرار باید قلیایی شود.

 ۷) در مورد سنگ های اسید اوریکی، پورین رژیم غذایی را باید کاهش داد و PH ادرار را هم قلیایی کرد.

 ۸) کاهش مصرف پروتئین حیوانی نیز لازم است. این پروتئین ها مقدار کلسیم، اگزالات و اسید اوریک را افزایش می دهند.

 ۹) در افرادی که مستعد تشکیل سنگ هستند، دفع ادراری کلسیم کاهش می یابد. رژیم غذایی حاوی چربی و نمک زیاد و میزان کم فیبر خطر تشکیل سنگ های کلیوی را بالا می برد. پس این افراد باید فیبر غذایشان را افزایش دهند.

 ۱۰) کاهش دریافت کافئین نیز توصیه دیگری به این بیماران است. دریافت زیاد مواد غذایی کافئین دار، دفع ادراری کلسیم را افزایش داده و شانس تشکیل سنگ را بیشتر می کند. احتمال تشکیل سنگ در افرادی که مقدار زیادی الکل مصرف می کنند نیز بالاست.

 ۱۱) از آنجایی که ویتامین C نیز می تواند به اگزالات تبدیل شود به نظر می رسد که دریافت بالای ویتامین C احتمال تشکیل سنگ کلیه را افزایش می دهد. با وجود این، معمولاً میزان اگزالات ادرار افزایش نمی یابد مگر اینکه دوز ویتامین C دریافتی از ۶ گرم در روز تجاوز کند که این امر هم در افراد معدودی دیده شده است. در افراد مستعد تشکیل سنگ که مقادیر بالای ویتامین C دریافت می کنند، مکمل یاری با ویتامین B۶ و منیزیم می تواند خطر افزایش اگزالات در ادرار را کاهش دهد.

 ۱۲) جالب است بدانید که ویتامین B۶ برای شکستن اگزالات مورد نیاز است و در افرادی که میزان اگزالات ادرار آنها بالاست، احتمال تشکیل سنگ را کم می کند. از منابع غذایی این ماده مغذی می توان به موز، سیب زمینی، عدس و اسفناج اشاره کرد.

 ۱۳) غذاهایی که PHادرار را اسیدی می کنند عبارتند از انواع گوشت قرمز و سفید، پنیر، تخم مرغ، نان و غلات، ذرت و عدس، آلو، گوجه، آب آلو وگوجه اما غذاهایی که PH ادرار را قلیایی می کنند شامل شیر و فرآورده های آن به جز پنیر، تمام سبزی ها به غیر از ذرت و عدس و تمام میوه ها به استثنای آلو و گوجه سبزند. کره، عسل، روغن، شکر، چای، قهوه و خامه نیز جزو غذاهای خنثی به حساب می آیند.

 ۱۴) ماءالشعیر نیز می تواند برای کسانی که سنگ هایی از جنس اگزالات کلسیم دارند، مفید واقع شود.البته باید چند روزی پشت سر هم مصرف شود. اگر اثر نکرد، دیگر ادامه مصرفش فایده ای ندارد چون تأثیر ماءالشعیر کوتاه مدت است.

کف پای صاف و نسخه ای شفاف برای آن

اگر کف پای‌ فرزندتان صاف است و به خاطر درد پای او غصه می‌ خورید و نگران بروز مشکلات چشمی و کمردردهای آتی ‌اش هستید، خواندن گفتگوی زیر با دکتر محمدرضا گل‌ بخش، استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران در رشته ارتوپدی و فلوشیپ بیماری‌ های ستون فقرات در بیمارستان های سینا و شریعتی، را به ‌شما توصیه می ‌کنیم.

برای بچه ‌ای که با صافی کف پا به مطب یا درمانگاه مراجعه می ‌کند، چه کارهایی انجام می ‌شود؟

اولین قدم برای بچه این است که پزشک مطمئن باشد که آیا صافی کف پای او علت زمینه ‌ای خاصی داشته است یا نه. ممکن است در بعضی موارد، تغییرات زمینه‌ ای مثل دگرگونی در زاویه یا چسبیدن استخوان ‌های کف پا به هم وجود داشته باشد. همچنین ممکن است یکی از استخوان‌ های مچ پا به جای آن که افقی باشد، عمودی قرار گرفته باشد و این قرار گرفتن به صورت عمودی موجب صافی کف پا بشود.

برای کودک مبتلا به صافی کف پا چه درمان‌ هایی لازم است؟

در قدم اول همان‌ طور که عرض کردم باید علت‌ های زمینه‌ ای را بررسی کنیم. اگر علت اولیه‌ ای در کار نبود و ما تنها با صافی کف پا به صورت ساده رو به ‌رو هستیم، باید در نظر بگیریم که ممکن است با رشد و بزرگ شدن بچه، قوس کف پای او به حالت طبیعی برگشت کند. در واقع باید به بچه فرصت داده شود تا به سن 8 تا 10 سالگی برسد چون در خیلی از مواردی که کودک در سنین پایین، کف پای صافی دارد، دیده می ‌شود که با رسیدن به سن 8 تا 10 سالگی قوس کف پای او به حالت طبیعی برمی ‌گردد، بنابراین در این کودک اگر صافی کف پا بهبود نیابد، می ‌توانیم مطمئن باشیم که فرزند ما به صافی کف پا مبتلا است.

در این صورت برای این بچه باید چه کرد؟

حتی در این صورت هم اگر راه رفتن فرد همراه با درد نباشد یا درد پای او تداخلی در کارش ایجاد نکند، درمانی برای بیمار انجام نمی ‌شود چون اصلا در این فرد، صافی کف پا مشکلی ایجاد نمی‌ کند که ما آن را درمان کنیم. دوباره هم تاکید می ‌کنم تا زمانی که بیماری با صافی کف پا مشکلی در راه رفتن ندارد و احساس درد نمی ‌کند، برای او درمانی انجام نمی‌ دهیم.

و اگر احساس درد یا مشکل در راه رفتن داشته باشد؟

تنها در یکی از حالت‌ ها که ممکن است ما در مچ پا یک استخوان فرعی داشته باشیم می ‌توان از کفش طبی استفاده کرد، آن هم برای مدتی و اگر درد بچه خوب نشود، باید جراحی را در نظر گرفت. در سایر موارد، در صورت وجود علت زمینه ‌ای و درد ناتوان ‌کننده باید از همان ابتدا به فکر جراحی بود.

فیزیوتراپی یا استفاده از مُسکن‌ چه تاثیری در برخورد با این بیماران دارد؟

اگر به دوران نوزادی برگردیم، چون کف پای یک ‌سری از نوزادان دارای چربی است یا به اصطلاح تپل هستند و یا در نوزادانی که تازه متولد شده ‌اند به دلیل نحوه ی قرار گرفتن در شکم مادر، ممکن است کف پای آن ها به طور کاذب، صاف به نظر برسد.

تنها در درصد کمی از نوزادان ممکن است صافی کف پای آن ها حقیقی باشد. همچنین در کودکان 18 ماهه که پدر و مادر به تازگی متوجه صافی کف پای آن ها شده‌ اند، اکثرا از نوع انعطاف ‌پذیر است که آن هم نیاز به صبر و حوصله دارد تا با نظارت پزشک و گذشت زمان آرام‌ آرام بهبود پیدا کند.

استفاده از داروهای مُسکن هم تنها در فاز حاد درد و التهاب می ‌تواند مفید باشد. نکته ی جالب این است که در مقایسه با سایر بیماری‌ های ارتوپدی، فیزیوتراپی در این جا تاثیر کمتری دارد.

ممکن است حالت صافی کف پا تغییر کند؟

ببینید؛ ما دو نوع صافی کف پا داریم: انعطاف‌ پذیر و انعطاف ‌ناپذیر.

در نوع انعطاف‌ پذیر، تنها در حالتی که بیمار ایستاده و وزن روی پای خود می‌ گذارد، کف پای او صاف است ولی اگر همین بیمار وزن را از روی پای خود بردارد و مثلا روی لبه ی تخت بنشیند، قوس کف پای او تشکیل می ‌شود.

برعکس در نوع انعطاف ‌ناپذیر، صافی کف پا در همه ی حالت‌ ها وجود دارد، یعنی چه بیمار نشسته باشد، چه ایستاده، کف پای او صاف خواهد بود.

این درست است که می‌ گویند صافی کف پا در درازمدت باعث کمردرد می ‌شود؟

خیلی ‌ها بر این باور هستند که صافی کف پا باعث درد کمر و ضعف بینایی می ‌شود. البته عرض می‌ کنم که اگر صافی کف پا علامت ‌دار باشد، می‌ تواند باعث درد پا و اشکال در راه رفتن بشود اما مطالعات انجام شده نتوانسته ارتباطی را میان صافی کف پا و کمردرد یا اختلال بینایی ثابت کند. پس می ‌توان گفت که در حال حاضر هیچ رابطه ‌ای بین صافی کف پا با کمردرد یا مشکلات بینایی‌ نشان داده نشده است.

می ‌توان با استفاده از کفش ‌های طبی، صافی کف پا را درمان کرد؟

بحث اعتقاد به کفش‌ های طبی از موضوعات مورد علاقه و رایج در خانواده‌ هایی است که فرزند آن ها دچار صافی کف پا است. بسیاری از خانواده ‌ها در مراجعه به پزشک به او اصرار می‌ کنند که برای فرزندشان کفش طبی تجویز کند. اگر خانواده ‌ای برای اولین بار متوجه صافی کف پای فرزند خود شود و با عجله و اضطراب او را به مطب پزشک بیاورد، باید به این نکته توجه کند که دادن کفش طبی هیچ تاثیری در درمان کودک ندارد و تنها اثر مثبت آن، ایجاد آرامش در والدین کودک است و این نکته ‌ای که من عرض می ‌کنم یک نکته کاملا علمی است.

علت اصرار پدر و مادرها به تهیه کفش طبی چیست؟

علت ‌اش این است که از نظر ذهنی پدر و مادرها نمی ‌توانند قبول کنند که بچه صافی کف پا داشته باشد و هیچ درمانی نگیرد. در واقع، کفش طبی جز تحمیل هزینه بر دوش خانواده(با توجه به این که کفش ‌های ارتوپدی در همه جای دنیا گران هستند) و اذیت شدن بچه، هیچ فایده ‌ای برای کودک مبتلا به صافی کف پا ندارد. دوباره و به طور کاملا جدی عرض می‌ کنم که تنها فایده ی کفش طبی آرام شدن نگرانی و اضطراب پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ بچه است. البته در مورد کفش طبی تنها یک استثنای نادر وجود دارد که توضیح دادم.

پس باید چه کار کرد؟

منابع علمی پزشکی که ما از آن ها استفاده می ‌کنیم به ما توصیه می‌ کند که بهترین کار این است که پزشک برای بیمار وقت بگذارد. با پدر و مادر بیمار صحبت کند و به آن ها توضیح بدهد که صافی کف پا در درازمدت عوارضی ندارد و کفش طبی هم باعث بهبود فرزندشان نخواهد شد. اگر این تعامل دو طرفه بین پزشک و خانواده بیمار ایجاد نشود، تنها اتفاق این است که خانواده بیمار، پزشک کودک خود را عوض می ‌کند. از پزشک اول به پزشک دوم و از پزشک دوم به پزشک سوم و این روند تا آن جا ادامه می ‌یابد که بالاخره برای بیمار کفش طبی تجویز شود. این مشکل را باید حل کرد و راه‌ حل آن همان است که عرض کردم، یعنی صحبت مسوولانه و دلسوزانه با بیمار و توضیح دادن برای او که این چیزی که شما به دنبال آن هستی، ممکن است ریشه در باوری نادرست داشته باشد.

پس صافی کف پا می ‌تواند بیماری نگران ‌کننده‌ ای نباشد؟

دقیقا. باید به خانواده ها اطمینان داد و باید به بیمار اجازه داد که فعالیت‌ های عادی روزمره ی خود را در پیش بگیرد. اگر درد برای او ایجاد شد، اولین قدم، تعدیل فعالیت ‌های شدید است و در صورت بی‌ فایده بودن می ‌توان به فکر درمان‌ های جدی‌ تر بود.

کفش ؛ از دیروز تا امروز

بدون تردید کفش یکی از نخستین پوشیدنی هایی است که اجداد و نیاکان ما انسان ‌های امروزی، به ضرورت ساخت آن پی بردند. کفش ‌هایی که انسان‌ های اولیه از آن ها به عنوان پوششی برای محافظت از پاهای شان در برابر هر گونه آسیب احتمالی استفاده می‌ کردند بسیار متفاوت بوده از آن چه ما امروزه به عنوان کفش می ‌پوشیم.

وارد یک فروشگاه کفش ‌فروشی امروزی شوید و نگاهی به اطراف تان بیندازید؛ کفش‌ های پاشنه ‌بلند، کفش ‌های بدون پاشنه، چکمه، کفش‌ های پوست ماری، صندل و کفش ‌های تخت چرمی انواع مدل‌ هایی هستند که در ویترین این فروشگاه می ‌بینید.

اگر چه به نظر می ‌رسد که این کفش ‌ها مدل‌ های جدیدی هستند اما شاید برای تان جالب باشد بدانید که هیچ یک از این مدل ‌های مختلفی که امروزه در کفش ‌فروشی ‌ها می ‌بینید کمتر از 400 سال قدمت ندارند.

کفش در گذر زمان

شاید شنیده باشید که برخی از افراد بر این باورند کفشی که هر فردی می ‌پوشد می ‌تواند نشان‌ دهنده ی جایگاه اجتماعی او باشد.

این باور نیز ریشه در گذشته‌ های دور دارد. از گذشته ‌های خیلی دور یعنی حدود 5 هزار سال پیش مصری ‌ها چیزهایی به عنوان پاپوش که تا حدودی شبیه کفش ‌های امروزی بود به پا داشتند که در بردارنده ی حقایقی درباره ی وضعیت زندگی و طبقه اجتماعی آن ها بود.

کفش ‌هایی که در گذشته می ‌پوشیدند کفش ‌هایی روباز و شبیه به صندل‌ های امروزی بودند اما از آن جایی که مسیحی ‌ها عقیده داشتند که کفش باید کاملا پاها را بپوشاند به تدریج پوشیدن کفش ‌هایی در بین مردم مرسوم شد که کفش ‌هایی روبسته بودند.

از آن جایی که در قرن چهاردهم میلادی، پیشرفت ‌های به دست آمده در زمینه صنعت، زمینه ی مناسبی را به وجود آورد تا از آن پس از پارچه و چرم برای ساخت کفش استفاده شود بسیاری، قرن چهاردهم میلادی را نقطه عطفی برای رواج مُد در میان انسان ‌ها می‌ دانند.

جالب است بدانید که کفش ‌های نوک‌ تیز از اولین مدل‌ های کفش‌ های چرمی بودند که قدم به دنیای مُد گذاشتند و همه ی افراد پوشیدن کفش ‌های نوک ‌تیز را نشان ‌دهنده شخصیت اجتماعی افراد می ‌دانستند. اما در قرن پانزدهم کفش‌ های نوک ‌پهن جایگزین کفش‌ های نوک ‌تیز شدند.

یکی از کفش‌ هایی که پوشیدن آن ها در آن زمان در بین خانم‌ ها متداول و مرسوم بود کفش‌ هایی بودند که به اصطلاح به آن ها کفش ونیزی گفته می‌‌ شد.

تا سال 1800 میلادی کفش‌ ها به گونه‌ ای طراحی و ساخته می ‌شدند که هیچ تفاوتی بین پای راست و پای چپ وجود نداشت تا این که به تدریج کفش‌ های استانداردی جایگزین این کفش ‌ها شدند که هر لنگه از آن ها به طور اختصاصی برای پاهای چپ و راست طراحی و ساخته می ‌شد.

در گذشته بسیاری از افراد بر این باور بودند که با پوشیدن کفش ‌های پاشنه‌ بلند می ‌توانند به همه نشان بدهند که از قدرت بیشتری برخوردار هستند.

اگرچه پیش از قرن هجدهم میلادی پوشیدن کفش هنوز چندان در بین همه مردم مرسوم نبود اما از آن پس با وجود چرخ خیاطی و همچنین تولید پارچه ‌های ارزان‌ قیمت، کفش در مقایسه با قبل بسیار ارزان شد و به این ترتیب زمینه مناسبی فراهم شد تا از آن پس همه افراد بتوانند پوشیدن کفش را تجربه کنند.

بدون شک مدل‌ های مختلف کفش‌ هایی که پوشیدن آن ها در هر منطقه‌ ای متداول و مرسوم است برگرفته از محیط زندگی افراد و فرهنگ و باورهای حاکم بر آن جامعه است.

اگرچه این روزها صنعت تولید کفش مراحل بسیار مهمی را پشت سر گذاشته و در مقایسه با گذشته از پیشرفت قابل توجهی برخوردار شده، اما همچنان در برخی از کشورها، مردم هنوز پا برهنه راه می ‌روند!

کفش‌ هایی از جنس LED

یک طراح ایتالیایی کفش‌ های جدیدی را طراحی کرده است که در ساخت آن ها از نوارهای باریک LED استفاده شده است.

در ساخت این کفش از مواد الکترولومینسانس استفاده شده است. از اول ماه فوریه سال جدید میلادی این کفش‌ ها به قیمت 1650 دلار به فروش گذاشته می‌ شود.

این کفش ‌ها که از قابلیت شارژ برخوردار است در تاریکی می ‌درخشند.

بنابراین شما می ‌توانید بدون نیاز به داشتن یک منبع نور در تاریکی با این کفش‌ ها قدم بزنید و از نور آن برای روشنایی محدوده اطراف خود استفاده کنید. بسیاری بر این باورند که این کفش ‌ها نسل جدیدی از کفش ‌ها هستند که می ‌توان آن ها را ترکیبی از نیازهای اولیه انسان‌ ها با جدیدترین تحولات دنیای فناوری به شمار آورد.

در تهیه کفش به چه نکاتی توجه کنیم

مهم ترین وظیفه ی کفش حفاظت از پا و ممانعت از آسیب رسیدن به آن است ولی متاسفانه بسیاری از کفش ها به پا آسیب می رسانند. کفش نامناسب یکی از علل مهم بسیاری از بیماری های پا است و می تواند موجب بروز بیماری هایی مانند انحراف شست پا، ساییدگی شست پا، میخچه، انگشت چکشی و فرو رفتن ناخن در انگشت شود. کفش جدای از زیبایی باید با دوام و راحت هم باشد.

مهم ترین معیارهایی که موقع تهیه ی کفش باید به آن ها دقت کنیم عبارت هستند از:

* هر چه سن شما بالاتر می رود اندازه ی پای شما بزرگ تر می شود. پس هر بار که کفش می خرید آن را امتحان کنید.

* خانم ها نباید کفش های با پاشنه ی بلندتر از پنج سانتی متر بپوشند.

* کفش را در عصرها بخرید چون عصرها پای شما بزرگ تر است.

* کفش باید هم در ناحیه پنجه و هم در ناحیه پاشنه فیت و اندازه پای شما باشد.

* هر دو کفش چپ و راست را پوشیده و امتحان کنید. در بسیاری از مردم اندازه ی پاها با هم متفاوت است. کفش را به اندازه ی پای بزرگ تر بخرید و در داخل کفشی که پای کوچک تر در آن می رود یک کفی نازک بگذارید.

* وقتی برای امتحان کردن کفش سرپا می ایستید باید در جلوی کفش و در جلوی بلندترین انگشت شما یک سانتی متر فضای خالی وجود داشته باشد.

* با کفش چند قدم راه بروید تا از راحت بودن آن مطمئن شوید.

* هیچ وقت معیار شما برای انتخاب اندازه کفش شماره ای که روی آن نوشته شده است نباشد. این اندازه ها بر حسب شکل و سازنده کفش متفاوت است. همیشه کفش را به پا کرده و امتحان کنید.

* کفشی را انتخاب کنید که تا حد امکان به شکل پای تان باشد.

* مطمئن شوید پنجه کفش تان به اندازه ی پنجه پای تان بوده و تنگ نباشد. پنجه پهن ترین قسمت پا و کفش است. کفش های نوک تیز و با پنجه تنگ نخرید.

* هیچ وقت کفش تنگ نخرید و فکر نکنید کفش به تدریج و با پوشیدن، جا باز می کند.

* پاشنه پا در عین این که باید در کفش احساس راحتی کند، باید فیت هم باشد. پشت کفش باید پاشنه پای تان را کاملا دربر گرفته و اجازه ی سُرخوردن و حرکت در کفش را به آن ندهد. در حین راه رفتن نباید پاشنه ی پای تان از کفش بیرون بیاید.

* وقتی پای تان در کفش است باید بتوانید به راحتی انگشتان پای تان را خم و راست کنید.

کفش بچه ها

بچه ها تا زمان راه رفتن نیاز به کفش ندارند. کفش بچه باید نرم و قابل انعطاف باشد. پنجه ی آن باید به اندازه ی کافی پهن و جادار باشد که انگشتان پا به راحتی در آن خم و راست شوند و جا برای رشد پنجه داشته باشد. اگر طول کفش بچه را به اندازه ی عرض یک انگشت بلندتر تهیه کنید جا برای رشد شش ماه پا خواهد داشت. پای بچه را به طور مرتب برای علایم فشار کفش مثل قرمزی، پینه و یا تاول نگاه کنید. برای بچه های کوچک کفش های چکمه ای نخرید چون پوشیدن آن ها برای شان مشکل است.

کفش خانم ها

بهترین کفش برای خانم ها کفش با پاشنه ی 2 تا 3 سانتی متر با یک پنجه ی پهن است. هرچه پاشنه بلندتر باشد فشار بیشتری را به پنجه وارد می کند. بسیاری از کفش های پاشنه بلند پنجه های باریک هم دارند و این وضعیت شرایط را برای پنجه و انگشتان پا بدتر می کند.