این مواد غذایی ضد درد هستند!

ین مواد غذایی ضد درد هستند!

زنجبیل، ماهی قزل آلا، قهوه، مریم گلی، بومادران، کرفس، نعناع و مرزه از مواد غذایی ای هستند که موجب کاهش درد می شوند.

با استفاده از گیاهان دارویی و مواد غذایی طبیعی، بدون عوارض، با بیماری ‌ها مبارزه کنید. گیاهان دارویی و مواد غذایی بسیاری در طبیعت وجود دارند که می ‌توانند بدون هیچ گونه عارضه‌ ای درمانگر خوبی برای انواع دردها و بیماری ‌ها باشند.

در این جا چند نمونه از این گیاهان و مواد غذایی را به شما معرفی می ‌کنیم:

1- زنجبیل

برای درمان دردهای عضلانی و مفاصل مفید است. از این ماده ی غذایی نه‌ تنها برای درمان سرماخوردگی و دردهای شکمی استفاده می ‌شود، بلکه به خاطر داشتن ترکیبات فراوان ضد التهاب مانند "جینجرول ‌ها"، دردهای عضلانی و مفاصل را نیز کاهش می ‌دهد.

در یک بررسی، به گروهی از افرادی که دچار دردهای عضلانی و مفاصل بودند طی یازده روز، کپسول ‌های زنجبیل و به گروهی دیگر کپسول‌ های دارونما داده شد. در این بررسی مشخص شد افرادی که کپسول زنجبیل مصرف کرده بودند با کاهش 25 درصدی درد در این نواحی مواجه بودند در حالی که گروه مقابل چنین احساسی نداشتند.

طی تحقیقی دیگر،‌ مشخص شد تزریق عصاره زنجبیل نیز راهی مناسب برای کاهش درد زانو است.

2- ماهی آزاد یا قزل‌ آلا

برای درمان التهاب مفاصل و دردهای شدید شکمی مفید است. تحقیقات نشان داده، امگا 3 می ‌تواند برای درمان دردهای ناشی از التهاب مفاصل مفید باشد. امگا 3 دارای خواص بسیاری است که درمان دردهای شدید شکمی به خصوص آن که ناشی از استرس باشند، از جمله آن ‌‌ها است.

3- قهوه

برای درمان سردرد مفید است. تحقیقات نشان داده مصرف 200 میلی ‌گرم کافئین - دو فنجان قهوه - سردردهای مختلف از جمله میگرن را تسکین می ‌دهد. مراقب باشید به مدت طولانی از این نوشیدنی استفاده نکنید چرا که ممکن است نتیجه عکس از این کار بگیرید.

کسانی که خوردن قهوه جزو عادت روزانه شان شده، ترک این عادت و نرسیدن کافئین به بدن شان، معمولا موجب سردردهای شدید در آن ‌ها می‌ شود.

4 - مریم گلی

برای درمان گلو درد مفید است. اگر در ناحیه گلوی تان احساس خارش و حساسیت می‌ کنید طبق نظر کارشناسان گیاه دارویی می‌ توانید از دم‌ کرده مریم گلی برای درمان آن استفاده کنید.

5- کرفس

نتایج تحقیقات اخیر نشان می دهد گیاه کرفس به دلیل وجود روغن های فرار، رزین ها و فلاونوییدها خاصیت ضد التهابی و ضد درد دارد.  این پژوهش با هدف بررسی اثر ضد التهابی و ضد دردی عصاره هیدروالکلی میوه کرفس توسط سیما نصری، استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه پیام نور تهران و جمعی از همکارانش انجام شده است.

در این مطالعه تجربی از 84 سر موش نر استفاده شد. در تست التهاب، حیوانات به یک گروه شاهد، یک گروه کنترل مثبت(دریافت کننده دگزامتازون) و پنج گروه دریافت کننده عصاره هیدرو الکلی میوه کرفس تقسیم و جهت ایجاد التهاب از گزیلن استفاده شد.

 یافته های حاکی از این بررسی نشان می دهد عصاره هیدروالکلی میوه ی کرفس باعث کاهش معنی دار التهاب در دوزهای 300 شد و باعث کاهش درد در هر دو فاز اول و دوم شد. بیشترین اثر ضد دردی در فاز اول و فاز دوم تست فرمالین مربوط به دوز 300 بود.

نتایج این تحقیق مشخص کرد که عصاره میوه کرفس دارای اثرات ضد التهابی و ضد دردی بود که به نظر می ‌رسد مربوط به روغن های فرار، رزین ها و فلاونوییدها باشد.

6- بومادران

محمد صالحی سورمقی می گوید: گیاه دارویی بومادران به شکل خوراکی استفاده می ‌شود و اثرات ضد نفخ، ضد درد، ضد التهاب و ضد تحریکات معده دارد.

7- نعناع

کارشناسان بهداشت عمومی در استرالیا تاکید کردند که نعناع واکنش ضد درد را در روده فعال می کند.

این کارشناسان می گویند نعناع در فعال کردن یک کانال ضد درد در روده و کاهش دردهای التهابی در مجاری روده و معده نقش مفید موثری دارد.

دکتر استوارت برییرلی از کارشناسان بهداشت عمومی در دانشگاه آدلاید در این باره می گوید نعناع سال های مدیدی است که به دلیل خواص پزشکی قابل توجهی که دارد مورد استفاده قرار گرفته است اما تاکنون هیچ مدرک پزشکی بالینی وجود نداشته که نشان دهد چرا این گیاه تا این اندازه در تسکین درد موثر است.

وی افزود: این بار آزمایشات ما معلوم کرد که نعناع ازطریق فعال سازی یک کانال خاص ضد درد موسوم به "TRPM8" رشته های عصبی احساس درد را کاهش می دهد به ویژه رشته هایی که با مصرف فلفل و خردل فعال می شوند.

به گزارش شبکه خبری ان بی سی، به گفته کارشناسان این اولین گام برای شناسایی نوع جدیدی از روند درمان های بالینی برای سندرم روده تحریک پذیر است. این سندرم موجب بروز دردهای شکمی، نفخ، اسهال و یا یبوست می شود و درمانی برای آن وجود ندارد.

8- مرزه

نشریه پزشکی مستند مکمل و جایگزین در جدیدترین شماره ماه مارس خود نتایج تحقیقات یک گروه 4 نفره از پژوهشگران از دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران را به چاپ رسانده که نشان می دهد 4 ترکیب شیمیایی ضد درد قبلا شناخته شده در گیاه مرزه وجود دارد.

گیاهی که در این تحقیق استفاده شده با نام علمی ساتوریا خوزستانیکا شناخته می شود که محل رویش طبیعی آن در استان های خوزستان و لرستان در ایران است و در گویش محلی به نام مرزه خوزستانی شناخته می شود.

رویش مرزه خوزستانی نه تنها در این استان بلکه در سایر استان های جنوبی و تا میانه ایران نیز گسترش دارد.

تاکنون گزارش های مختلفی درباره وجود انواعی از روغن های ضروری در این گیاه به چاپ رسیده است. آن چه در تحقیق جدید به آن اشاره شده وجود ترکیبات شیمیایی با خواص ضد التهابی در نمونه هایی از گیاه است که نه به شکل وحشی بلکه به صورت دستی کاشته شده اند.

انواع وحشی گیاه مرزه که به عنوان گیاه گلدار چند ساله شناخته می شود در غرب آسیا و نیز شرق مدیترانه رشد می کنند و استفاده از خواص آن در بسیاری از مناطق جهان مرسوم است.

در بین مصارف بومی از گیاه مرزه در ایران می توان به استفاده از آن برای تسکین دندان درد اشاره کرد

پیش از این و از جنبه آزمایشگاهی به خواص دو ترکیب از ترکیب شیمیایی موجود در قسمت برگ و ساقه مرزه اشاره شده است. این دو ترکیب عبارتند از بتا سیتروزول و اسید اورسولیک.

گزارش های متعددی مبنی بر اثر ضد التهابی اسید اورسولیک برای درمان سوختگی ها و نیز اثر بازدارندگی آن بر رشد تومورها منتشر شده است. خواص ضد التهابی اسید اورسولیک منجر به استفاده وسیع از این ترکیب در صنایع آرایشی شده است.

گزارش جدید حاکی از وجود مقادیر زیادی اسید اورسولیک در گل، ساقه و برگ گیاه مرزه است.

در بین مصارف بومی از گیاه مرزه در ایران می توان به استفاده از آن برای تسکین دندان درد اشاره کرد.

معایب کاهش سریع تب کودکان با دارو

اغلب والدین به محض مواجهه با تب بالای فرزندان شان به سراغ دارو می‌ روند. براساس گزارش جدید آکادمی امراض کودکان آمریکا که اخیرا در مجله پدیاترکس منتشر شده است، صرفا دخالت دارویی برای کاهش تب ضروری نیست.

طبق گفته دکتر جانیس سالیوان، نویسنده ارشد این گزارش، باید بر رفع ناراحتی ‌های کودک تمرکز کرد، نه صرفا دمای بدن وی. تب یکی از راه‌ های بدن برای مقابله با بیماری است و بدن ضمن افزایش دما، سیستم ایمنی را تحریک و مانع پیشروی باکتری ‌ها و رشد ویروس‌ ها می ‌شود.

سالیوان اذعان داشت، این فواید تب می ‌تواند طول مدت بیماری فرزند شما را کوتاه کند. والدین باید آگاه باشند که اگرچه تب نشانه بیماری یک کودک است، اما ممکن است درصورت عدم بروز علائمی چون بی‌ حالی، درد یا کم شدن آب بدن نیازی به مراجعه به پزشک وجود نداشته باشد. نویسنده تأکید کرده است که هدف اولیه از درمان تب، بهبود سطح آسایش و راحتی کلی کودک است.

براساس دستورالعمل ‌های ارائه شده در این گزارش، برای رفع ناراحتی کودک در هنگام تب می ‌توان از داروهای ضد تب، نظیر استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کرد.

محققان این گزارش اشاره کرده ‌اند که طبق مدارک موجود تفاوتی میان اثربخشی ایبوپروفن و استامینوفن برای کاهش علائم تب وجود ندارد، اما براساس برخی شواهد استفاده از دوزهای متناوب از این دو دارو می ‌تواند مثمرثمر واقع شود.

با این حال پژوهشگران هشدار داده ‌اند که ممکن است اجرای این دستور، عوارض جانبی به همراه داشته و برای والدین گیج کننده ‌تر باشد. حتی هنگام مصرف جداگانه این دو دارو نیز باید مراقبت‌ های لازم به عمل آید؛ زیرا ثابت شده است که آن ها دارای اثراث جانبی نادر هستند.

ممکن است ایبوپروفن خطر مسمومیت سلول‌ های کلیه را به ویژه در کودکان مبتلا به کم ‌آبی بدن یا بیماری‌ های جدی ایجاد کند. به همین ترتیب نیز مسمومیت حاد با استامینوفن می ‌تواند موجب آسیب شیمیایی کبد شود.

ممکن است مسمومیت مزمن با استامینوفن که در نتیجه تجمع مقادیر زیادی از این دارو در بدن به علت مصرف مقدار متعادل آن طی یک دوره طولانی ایجاد می‌ شود، بیماری هپاتیت را وخیم‌ تر کند.

برای پیشگیری از مسمومیت کودکان با داروهای کاهش ‌دهنده تب، والدین باید از روش درست اندازه‌ گیری دارو استفاده کنند. مقدار تجویزی دارو به وزن کودک بستگی دارد نه سن یا قد. به علاوه، هنگام دادن یک داروی تب ‌بر به کودکان، از قاشق مخصوص استفاده کنید نه قاشق‌ های چای ‌خوری آشپزخانه؛ زیرا آن ها از نظر اندازه خیلی با قاشق‌ های مخصوص شربت ‌های دارویی کودکان متفاوت هستند و می ‌توانند منجر به کم درمانی یا بیش درمانی شوند.

سالیوان توصیه می کند که: والدین از بیدارکردن کودکان‌ شان برای دادن داروی تب بر به آن ها خودداری کنند؛ زیرا به خواب رفتن کودکان نشانه این است که آن ها درد و ناراحتی ندارند. بهتر است که والدین از دادن داروهای ضدسرفه و سرماخوردگی حاوی استامینوفن، ایبوپروفن و همچنین داروهای تب ‌بر دیگر خودداری کنند.

اغلب والدین اطلاع ندارند که این داروها در ترکیبات شربت‌ های سرفه نیز وجود دارد و در نتیجه 2 برابر به کودکان شان داروی ضد تب می ‌دهند. از این رو به جای استفاده از داروهای تب بر، می ‌توانند از روش ‌های طبیعی مانند پاشویه و دادن مایعات کافی برای پایین آوردن تب کودکان استفاده کنند.

گرچه تب به تنهایی دلیلی برای ترس نیست اما توصیه می ‌شود که والدین نسبت به علائم جدی بیماری فرزندان شان دقت نظر داشته باشند و اطمینان یابند که به‌ طور درست به بدن کودکان شان آب‌ رسانی می ‌شود و درصورت وخیم شدن حال عمومی آن ها به پزشک مراجعه کنند.

نسبت به تب کودکان بی توجه نباشید

با این حال نمی توان گفت هنگام تب کودک جای هیچ نگرانی نمی باشد، اما به ندرت عوارض بعدی تب برای سلامت کلی کودک مضر است. تب به معنای این است که دمای بدن کودک از حد نرمال بالاتر است.

دمای طبیعی بدن در حال عادی بین 5/36 تا 5/37 درجه سانتی گراد می باشد.

دمای بدن کودکان نسبت به بچه های سنین مدرسه اندکی بالاتر است و باید توجه داشت که دمای بدن تمامی افراد در طول روز مقداری بالاتر از حد عادی می شود و پس از نیمه شب نیز مقداری کاهش می یابد که این امر طبیعی محسوب می شود؛ به عبارت دیگر دمای بدن کودکان صبح گاه حدود 7/37 درجه و عصر حدود 2/38 درجه سانتی گراد باشد.

بسیاری از کودکان هنگام تجهیز سیستم ایمنی؛ یعنی پس از دریافت واکسن، سرماخوردگی و گلودرد، یا عفونت گوش و دستگاه ادرار دچار تب می شوند.

رفتار کودک وقتی که تب دارد

* در این مورد لازم به ذکر است، که رفتار کودک شما مهم تر از دمای بدن او است. اگر دمای بدن او تا 9/38 درجه باشد؛‌ رفتاری طبیعی، راحت و آرام دارد، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.

* اما اگر دمای بدن او حتی 2/38 درجه سانتی گراد باشد، ولی مرتب گریه کند، یا واکنش مناسب به محرک ها نشان دهد، یا حالاتی شبیه شوک داشته باشد، بی وقفه باید او را نزد پزشک ببرید، حتی اگر گریه و بی قراری او به گونه ای باشد که نتوانید او را آرام کنید، باید با پزشک تماس بگیرید.

* اگر کودک شما زیر سه ماه سن دارد؛ در صورت بروز تب حتماً باید او را برای معاینات بیشتر نزد پزشک متخصص ببرید. به یاد داشته باشید که کودکان به سرعت بیمار می شوند، اما خیلی زود بهبود می یابند و در بسیاری از موارد جای نگرانی نیست.

* هرگاه دمای بدن کودک شما ناگهان بالا رود و دچار لرز و تکان های غیر قابل کنترل شود و حتی هوشیاری خود را نیز از دست بدهد، در معرض حمله ی تب یا تشنج می باشد.

این موضوع نیاز به رسیدگی سریع دارد، اما در بیشتر موارد مشکل حاد برای آینده ی او ایجاد نمی کند؛ این گونه حملات معمولاً پس از 20 ثانیه برطرف می شود، اما در شرایط خاص ممکن است تا 4 دقیقه نیز طول بکشد؛ در این صورت کودک را نزد پزشک ببرید و در این فاصله هر گونه لباس تنگ را از تن او بیرون آورید و هرچه را در دهان دارد، خارج کنید تا دچار خفگی نشود.

تشخیص تب در منزل

بررسی ها نشان می دهد که والدین در 75 درصد موارد با لمس کردن پیشانی کودک، یا بوسیدن این ناحیه از صورت او دمای بالای بدن او را تشخیص می دهند، البته به منظور تشخیص دقیق تر میزان تب می توان از یک دماسنج در زیر زبان او استفاده کرد.

اگر کودک احساس ناراحتی کند، یا سابقه تشنج داشته باشد؛ می توانید از شیوه های ذیل استفاده نمایید:

ـ در کودکان بالای دو ماه می توانید از قطره یا شربت استامینوفن استفاده نمایید که البته دوز و فاصله میان وعده ها باید با توجه به وزن و سن و شرایط کودک تعیین شود.

- لباس های اضافی و ضخیم را از تن کودک درآورید.

- اتاق را خنک نگاه دارید و در صورت نیاز فقط یک ملحفه برای کودک کافی است.

- به کودک آب و مایعات خنک بنوشانید. خورانیدن شیر نیز مانعی ندارد. آب میوه و سوپ هم مفید است. همچنین می توانید به صورت، دست و پاها و در برخی موارد تمام بدن او آب خنک بزنید.

- وقتی کودک را با آب خنک ـ نه خیلی سرد ـ خیس می کنید، بدن او را خشک نکنید تا دمای بدن همراه تبخیر آب به تدریج کاهش یابد.

- به کودک اصرار نکنید که به رختخواب برود و بخوابد. او بدون تقلای زیاد می تواند به آرامی بازی کند، یا در کنار شما باشد.

- به کودک گرسنگی ندهید و او را از خوردن محروم نکنید؛ زیرا کودکان بیمار نیاز به کالری و مایعات زیادتری دارند.

داروهای موضعی چرا و چگونه؟ 

پوست با عملکرد دفاعی به عنوان سدی در برابر میکروب ها، عوامل شیمیایی، اشعه، الکتریسیته، فشار مکانیکی و گرما عمل کرده و در کنترل دمای بدن موثر است. درمان موضعی با دستکاری سد پوستی باعث نفوذ دارو به لایه های مختلف پوست می شود.

محل جذب داروهای موضعی پوست در لایه های مختلف پوست متفاوت است.

* لایه سطحی پوست محل جذب پر کننده ها، داروهای محافظت کننده پوست، ضد حشره ها و ترکیبات آنتی میکروبیال است.

* لایه استراتوم کورنئوم محل جذب مرطوب کننده ها و کراتوزها است.

* ضمائم پوست محل جذب ضد تعریق ها، اکسفولیانت، آنتی بیوتیک و دپیلاتورها است.

* اپیدرم قابل مشاهده، مکان اصلی جذب ضد التهاب ها و بی حس کننده ها و در درم، ضد خارش ها و آنتی هیستامین ها بوده پوست می تواند محل جذب داروهای سیستمیک بدون اثر بر روی موضع باشد که از جمله نیتروگلیسیرین با تاثیر بر گردش خون پوست، عملکرد خود را ایفا می کند.

عواملی از جمله سن پوستی، خصوصیات پوست، مکان مورد استفاده، متابولیسم پوست و جریان خون موضعی منطقه بر جذب موضعی داروها موثر هستند.

داروهای موضعی به دلیل فاصله کم بین امکان مصرف دارو و محل جذب، پاسخ سریع تر، مصرف داروی کمتر، قیمت مناسب تر و کاهش عوارض جانبی دارو می تواند ایده آل باشد ولی حامل دارو یکی از عوامل موثر در پاسخ پوستی خواهد بود.

حامل باید به راحتی قابل استفاده و پاک کردن باشد. سمی نباشد، آلرژن نبوده و پایدار و یکنواخت باشد، از لحاظ عملکرد زیبایی قابل پذیرش توسط بیمار باشد و به راحتی ماده دارویی را از خود آزاد کند. حامل ها به اشکال مختلف محلول، روغن، کرم، اسپری و ژل یافت می شوند و انتخاب حامل به نوع بیماری، تیپ پوستی، مکان مورد استفاده، فاکتورهای محیطی و پذیرش بیمار از لحاظ زیبایی بستگی دارد.

قاعده کلی این است که وقتی بیماری به شکل مرطوب بروز می کند، بایستی با استفاده از ترکیبات موضعی مناسب ضایعه به نوع خشک تبدیل شود و از رشد باکتری و میکروارگانیسم روی زخم جلوگیری کرد.

ترکیبات موضعی پوست

موادی هستند برای استعمال بر روی پوست و دیگر بافت های سطحی بدن. معمولاً برای کاهش رشد باکتری ها مواد محافظ به‌ آن ها می افزایند.

کرم

کرم یک فرآورده روغنی برای مالیدن بر پوست بدن، خنک یا مرطوب کردن پوست است.

پماد

یک فرآورده روغنی یا چرب است که دارو را از طریق آن به بدن می مالند تا لایه ای حفاظتی و نرم برای التیام بیماری های پوستی به وجود آورد.

لوسیون

محلول یا سوسپانسیونی است برای خنک و خشک کردن پوست سالم و برخی از آن ها برای جاهای مودار بدن مناسب ترند زیرا لوسیون ها مثل کرم یا پماد چسبنده نیستند.

نحوه صحیح استفاده ازداروهای موضعی ضدجوش یا اکنه 

برخی از داروهای مالیدنی یا موضعی ضدجوش منجر به تحریک، خشکی، قرمزی و یا خارش پوست می شوند. برای مقابه با این مشکل باید چندقانون کلی راعایت شود.

?- در شروع مصرف داروهای موضعی باید از مقدار کم و مدت مواجهه(مدت زمانی که دارو روی پوست می ماند) کوتاه داروه ها استفاده شود. تا پوست به تدریج به داروها عادت کند.

2- باید میزان مصرف داروها(چه از لحاظ مقدار و چه از لحاظ مدت مواجهه) براساس تحمل پوست تنظیم شود. یعنی اگر به دنبال مصرف داروهای موضعی پوست خشک یا قرمز شد، نوبت بعدی مقدار کمتر دارو استفاده شود و همچنین مدت مواجهه دارو با پوست کاهش یابد. دارو پس از مثلاً پنج دقیقه، یک ربع یا یک ساعت شسته شود.

3- هرگز نباید روی پوست قرمز و ملتهب داروی مالیدنی محرک استفاده شود. اگر به دنبال مصرف داروهای مالیدنی، پوست شما قرمز و ملتهب شده صبر کنید تا قرمزی و التهاب بخوابد و سپس داروها را ادامه دهید.

4- داروهای مالیدنی را فقط در نواحی ایجاد جوش استفاده کنید. مثلاً اگر جوش ها فقط در ناحیه پیشانی ایجاد می شوند داروها را فقط به ناحیه پیشانی بمالید. اگر جوش در همه صورت پراکنده است داروها را به همه صورت بمالید.

5- بیاد داشته باشید نواحی تحتانی صورت مثل چانه و اطراف دهان به داروها حساس تر هستند و بیشتر در معرض خشکی و قرمزی می باشند. داروها را در این ناحیه با احتیاط مصرف کنید.

6- همیشه از یک شوینده ملایم برای شستشوی صورت استفاده کنید. صابون هایی که پوست راخشک می کنند،برای افرادی که درحال مصرف داروهای موضعی هستند مناسب نیستند. شوینده ایی برای پوست ایده ال است که به دنبال شستشو، پوست را خشک نکند. اگر پوست با آب خالی تمیز می شود نیازی به استفاده از شوینده نیست.

7- همیشه از یک مرطوب کننده مناسب و فاقد چربی استفاده کنید. استفاده از یک مرطوب کننده به دنبال هربار شستشوی صورت، پوست را نرم کرده و تحمل پوست را به داروهای موضعی افزایش می دهد.

باید و نبایدهای آرایش در دوران بارداری

بیشتر خانم‌ های باردار از ترک‌ ها و تیرگی پوست بدن و صورت‌ شان خسته می شوند و وقتی سراغ کیف آرایش ‌شان می ‌روند، نگران این می شوند که آیا استفاده از این مواد آرایشی و بهداشتی در دوران بارداری، خطری برای جنین آن ها ایجاد نمی‌ کند؟

تا کنون هیچ شواهد ثبت ‌شده‌ ای وجود ندارد که مواد شیمیایی موجود در کرم‌ های ضدآفتاب که از طریق پوست جذب می‌ شوند، به مادر یا به جنین آسیبی رسانده باشد. اگر می خواهید خیلی محتاط باشید، بهتر است از یک کرم ضدآفتاب غیرشیمیایی استفاده نمایید.

بارداری و برنزه ‌کننده‌ ها

استفاده از لوسیون‌ های حمام آفتاب (برنزه‌ کننده‌ ها) کمتر از خود آفتاب گرفتن ضرر دارد. سوختگی ‌ها و برنزه کردن پوست احتمال ایجاد چین و چروک را در پوست زیاد می‌ کند. تابش مستقیم خورشید روی پوست صورت و پیشانی سبب ایجاد لکه‌ هایی در صورت می ‌شود که در زنان باردار که به دلیل تغییرات هورمونی مستعد به وجود آمدن لک هستند، بیشتر ظاهر می شود.

بنابراین به زنان باردار توصیه می ‌شود که در معرض آفتاب و نور مستقیم خورشید قرار نگیرند.

بارداری و کرم ‌های ضدترک

در ماه چهارم بارداری به تدریج  روی پاها، شکم و دستان راه‌ راه‌ های سفید یا صورتی ‌رنگی ایجاد می شود. البته این حالت در تمامی‌ زنان باردار وجود ندارد و به میزان کشش پوست بدن آن ها بستگی دارد. برای جلوگیری از به وجود آمدن این راه ‌راه‌ ها که دیگر ناپدید هم نخواهند شد، باید ازهمان ماه اول بارداری از کرم ‌های ضدترک ویژه زنان باردار استفاده نمایید.

بارداری و رنگ مو

- از موادی که موها را صاف، بی‌ رنگ، رنگ یا فر می‌ کنند، تا سه ماهه دوم بارداری استفاده نکنید.

- استفاده از این مواد در را باید جایی با تهویه خوب انجام دهید.

- موها و پوست سرتان پس از استفاده از این مواد باید کاملا شسته شوند.

- برای این که مطئن شوید که به این مواد‌‌ آلرژی ندارید، ابتدا آن ها را روی دسته کوچکی از موهای‌ تان آزمایش نمایید.

بارداری و کرم‌ های ضدآکنه

چنانچه از لوازم آرایش استفاده می ‌کنید از محصولاتی استفاده کنید که به جای روغن بر پایه آب ساخته شده باشند و روی آن برچسب "غیر کومدون ‌زا" داشته باشد که به این معنا است که منافذ پوست را مسدود نمی کند و آکنه را تشدید نمی کند. پیش از خوابیدن حتما آرایش را پاک کنید. با مشورت پزشک از ژل‌ های دارویی برای درمان آکنه استفاده نمایید زیرا ممکن است آکنه پوست شما شدید باشد.

برخی از محصولات که بـدون نسـخه به فـروش می‌ رسند و یا داروهایی که برای تهیه آن ها نسخه لازم است، به از بین بردن آکنه کمک می‌ کنند اما استفاده بعضی از موادی که داخل آن ها به کار رفته ‌اند به خوبی در دوران بارداری مطالعه نشده است. بنابراین بدون تأیید پزشک از داروهای ضدآکنه استفاده ننمایید.

استفاده از داروی ایزوترتینوئین خوراکی در دوران بارداری اکیدا ممنوع است زیرا به ناهنجاری جنین منجر می ‌شود (از مصرف ترتینویین موضعی نظیر Retin-A نیز بپرهیزید). مصرف کرم‌ های حاوی آنتی ‌بیوتیک نظیر اریترومایسین و کلیندامایسین در دوران بارداری کاملا مجاز است اما استفاده کرم های حاوی تتراسیکلین مجاز نمی باشد.

آرایش در سه‌ ماهه اول و سه‌ ماهه دوم بارداری

در سه‌ ماهه اول و سه‌ ماهه دوم بارداری دو دوره ‌ای هستند که خانم باردار باید بسیار مراقب باشد. سوالی که در ذهن بیشتر خانم های باردار می باشد این است که آیا می‌ توانند در این دو دوره بارداری از لوازم آرایشی مختلف استفاده نمایند؟

یکی از معضلاتی که بیشترخانم‌ ها در دوران بارداری با آن مواجهه هستند ایجاد لک بارداری در صورت آن ها است و برای کاهش این لک ها و بهبود نسبی آن ها استفاده از ضدآفتاب‌ ها ضروری می باشد.

توصیه می شود که ازضدآفتاب‌ های فیزیکال جایگزین ضدآفتابکرم‌ های لایه ‌بردار نیز توصیه می شود که از کرم‌ های ترتینوئین که احتمال تاثیر ناخوشایند بر روی جنین در صورت جذب دارو دارد استفاده نشود. ‌های شیمیایی در دوران بارداری استفاده شود. در مورد

اما استفاده از کرم‌ ها و لوسیون ‌های که حاوی اسید میوه هستند، اشکالی ندارد، البته به شرط آن که به هنگام روز از کرم ضدآفتاب‌ های فیزیکی استفاده ‌شود.

از رنگ کردن موها مخصوصا رنگ ‌های تیره در سه ماهه اول و حتی سه ماهه دوم بارداری جدا خودداری کنید زیرا مواد شیمیایی موجود در این رنگ ‌ها به ویژه پارافنیلن دی‌ آمین قابل جذب هستند و برای جنین خطرناک هستند.

بهترین روش در این دوران استفاده از های‌ لایت است که خطر تماس مواد شیمیایی رنگ با کف ‌سر بسیار کم است. البته تاکنون مطالعات علمی را اثبات نکرده‌ اند که مصرف رنگ مو در دوران بارداری باعث بروز مشکلات برای جنینی می شود اما بهتر است از مصرف هرنوع ماده شیمیایی قابل جذب که احتمال مضر بودن آن برای سلامت جنین وجود دارد، پرهیز شود.

برخی مواد آرایشی‌ حاوی مواد ضدآفتاب هستند که میزان آن به هیچ وجه برای پیشگیری یا درمان لک‌ بارداری کافی نمی باشند لذا این کرم‌ پودرها نباید جایگزین مصرف ضدآفتاب ‌های فیزیکی گردند.

کسانی که مستعد جوش صورت هستند و یا احتمال تشدید شدن آکنه صورت آن ها در دوران بارداری زیاد است نباید از کرم‌ پودرهای چرب استفاده کنند زیرا باعث وخیم تر شدن جوش‌ های صورت‌ آن ها می گردد.

استفاده کم از کرم پودر و پنکیک برای کسانی که عادت به آرایش کردن دارند کمترین خطر را دارد. برخی از مواد آرایشی مانند برخی از رژلب‌ ها حاوی مقادیر بیش از حد فلزات سنگین مانند سرب هستند که امکان جذب مخاطی و پوستی آن ها وجود دارد و لذا در دوران بارداری از مصرف این لوازم آرایشی تا حد امکان اجتناب کنید، مخصوصا انواع غیراستاندارد آن ها که حاوی مقدار نامتعارف سرب هستند و ممکن است که خطرناک ‌تر باشند.

بنابراین توصیه می ‌شود که تا حد امکان از مصرف لوازم آرایشی به خصوص انواع غیراستاندارد به شدت خودداری کنید، زیرا سلامت جنین از زیبا بودن صورت مادر مهم تر است.

در هوای آلوده کمتر آرایش کنید

دبیر انجمن پوست و موی ایران گفت: آرایش کردن به ویژه از نوع غلیظ آن در هوای آلوده شهرها اثرات سویی در روند تکثیر و بازسازی سلول‌ های اپیدرم به همراه دارد.

دکتر محمد گلشنی، با اعلام این خبر گفت: "میزان بالای غلظت مونواکسیدکربن و دود حاصل از سوخت‌ های فسیلی علاوه بر تاثیرات زیانبار قلبی و ریوی موجب اختلال در کارکرد سلول‌ های پوست و ایجاد چهره‌ ای غیرشاداب و کدر در افراد می ‌شود." وی با اشاره به این که سلول ‌های اپیدرم (لایه سطحی) هر 28 روز یک بار بازسازی کاملی انجام می‌ دهد افزود: "در صورت نارسایی اکسیژن به این سلو‌ل ‌ها، شاهد اثرات سوء در پوست بدن به ویژه صورت، گردن و دست ‌ها خواهیم بود."

دکتر گلشنی با هشدار به افرادی که در این روزها از لوازم آرایشی با میزان بالا استفاده می‌ کنند توصیه کرد: "با تهیه پاک ‌کننده‌ های غیرصابونی با PH اسیدی سازگار با پوست که به Syndet Bar معروف ‌اند (از داروخانه‌ ها) به حفظ سلامت و شادابی پوست بدن خود کمک کنند. این پاک ‌کننده‌ ها در مقایسه با صابون ‌های جامد و مایع علاوه بر امکان استفاده مکرر در طول شبانه‌ روز، به دلیل سازگاری چربی‌ های طبیعی پوست از جمله سرامیدها را کمتر برداشته و اثرات خشکی پوست و تحریکی کمتر خواهند داشت."

دبیر انجمن پوست ایران استفاده از کرم‌های درمانی تجویز شده از سوی پزشکان همچنین مصرف کرم ضدآفتاب و کرم ‌های مرطوب ‌کننده پوست را در روزهای آلودگی هوا مورد تایید قرار داد و گفت: "هموطنان پس از بازگشت به منزل، در پی شست ‌وشوی سریع، حتما از مرطوب‌ کننده پوست ‌های خشک و یا چرب استفاده کنند.

وی در پایان گفت: "استحمام و شست‌ وشوی موها با شامپوهای معمولی به صورت روزانه جهت حذف آلاینده ‌های هوا و محیط ‌زیست از مهم‌ ترین نکات بهداشتی در ایام آلودگی هوا است که به نشاط و شادابی پوست و موها کمک فراوانی می ‌کند."

کاهش وزن برای بهبود درد آرتروز

کاهش وزن و افزایش فعالیت بدنی از ارکان اصلی در درمان استئوآرتریت هستند. لذا افرادی که مبتلا به استئوآرتریت و اضافه وزن هستند، باید حتما از یک رژیم غذایی کاهش وزن پیروی کنند.

مطالعات انجام شده در سال های اخیر نشان داده اند که با افزایش شیوع چاقی شاهد افزایش شیوع بیماری استئوآرتریت  یا آرتروز به عنوان یک بیماری تهدید کننده حرکتی نیز می باشیم. داشتن وزن زیاد بار اضافی را به زانوها و ران های شما تحمیل می کند، و مطالعات یکی پس از دیگری نشان داده اند که این فشار اضافی، شما را در خطر استئو آرتریت قرار می دهد.

همچنین جالب است بدانید که اگر از قبل به آرتروز مبتلا بوده باشید، چاقی و اضافه وزن دردهای شما را تشدید خواهد کرد و تداوم  فعالیت و مستقل باقی ماندن را برای شما دشوارتر خواهد نمود. 

خیلی از بیماران چاقی که از دردهای آرتروز رنج می برند از آن جا که دچار افزایش شدید وزن هستند نسبت به ثمربخشی رژیم غذایی و کاهش وزن در التیام دردهای مفاصل خود ناامید هستند. این موضوع باعث می شود که با بی توجهی به کنترل وزن، مشکل آنان روز به روز حادتر شده و محدودیت حرکتی و درد بیشتری را تجربه می نمایند.

بر طبق دانسته های فعلی، از زمانی که بیماری استئوآرتریت شروع می شود هیچ دارویی نمی تواند توسعه ی این بیماری را به طور قطعی درمان یا متوقف کند.

کاهش وزن و افزایش فعالیت بدنی برای پیشگیری از پیشرفت این بیماری بسیار حائز اهمیت است؛ چرا که اضافه وزن فشار مضاعفی را به مفاصل وارد می کند و تاندون ها و سیستم های اطراف مفاصل شما از جمله عضلات را تحت فشار و استرس قرار می دهد.

از طرف دیگر باید بدانید که اگر شما دارای اضافه وزن قابل توجه باشید بسیاری

از جراحان متخصص ارتوپدی حتی جراحی را انجام نخواهند داد، چرا که اضافه

وزن خطر هر جراحی از جمله جایگزینی مفصلی را افزایش می دهد

از آن جا که در افراد چاق، معمولا روند پیشرفت بیماری استئوآرتریت در مفاصل تحمل کننده ی وزن، از جمله مفصل زانو و مفصل ران، تسریع می یابد، لذا یکی از استراتژی های درمان این بیماری، کاهش دادن وزن می باشد.

کاهش وزن و استئوآرتریت: آیا هر میزان کاهش وزنی مفید واقع می شود؟

هر میزان کاهش وزنی می تواند تاثیر مثبتی را در کمک به کنترل دردها و به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری ایجاد کند. در برخی مواقع این کاهش وزن حتی می تواند از نیاز به عمل جراحی در بیمار پیشگیری کند، اما این اثربخشی بستگی به میزان پیشرفت بیماری دارد.

جالب است بدانید که یک کاهش وزن متعادل(کاهش دادن تنها 5 تا 7 کیلو گرم) تفاوت چشمگیری را در تخفیف دردهای زانو و یا ران(در اطراف لگن) خواهد نمود و حتی ممکن است عمل جایگزینی مفاصل را به تعویق بیندازد و یا از آن پیشگیری کند.

از طرف دیگر باید بدانید که اگر شما دارای اضافه وزن قابل توجه باشید بسیاری از جراحان متخصص ارتوپدی حتی جراحی را انجام نخواهند داد، چرا که اضافه وزن خطر هر جراحی از جمله جایگزینی مفصلی را افزایش می دهد. پس در حقیقت بدون این که ابتدا لاغر شوید راهی برای احساس بهتر و تخفیف بیماری استئوآرتریت برای شما وجود ندارد.

از آن جا که در افراد چاق، معمولا روند پیشرفت بیماری استئوآرتریت در مفاصل تحمل کننده ی وزن، از جمله مفصل زانو و مفصل ران، تسریع می یابد، لذا یکی

از استراتژی های درمان این بیماری، کاهش دادن وزن می باشد

برای تخفیف بیماری استئو آرتریت، کاهش وزن و قدری افزایش فعالیت بدنی توصیه می شود. اما این موضوع یک تناقض را برای مبتلایان به آرتروز ایجاد می کند، چرا که آن ها از هر تحرکی به دلیل درد مفاصل دوری می جویند در حالی که به آن ها توصیه می گردد فعالیت بدنی را آغاز نمایند. بر این اساس، بهترین ورزش برای شما ورزش های آبی(ورزش در آب) است چرا که در آب، بدن شما شناور می شود و فشار اضافی به مفاصل و عضلات شما تحمیل نمی گردد.

پیاده روی می تواند به تلاش های شما در جهت کاهش وزن کمک کند و بهترین سطح برای پیاده روی روی چمنزار و یا یک سطح هموارتر می باشد زیرا راه رفتن بر روی ناهمواری ها می تواند تخریب تاندون ها را تحریک کند. میزان اثربخشی کاهش وزن بر تخفیف بیماری بسته به شرایط بیمار، از فردی تا فرد دیگر متفاوت است. جالب آن که در یک مطالعه ای که اخیرا در Arthritis & Rheumatism  چاپ شده، نشان داد که تنها کاهش دادن یک پوند(حدود نیم کیلو) وزن در افراد چاق و یا دارای اضافه وزن مبتلا به استئوآرتریت، منجر به کاهش چهار برابری در بار وارد شده بر مفاصل زانو گشت.

بهترین ورزش برای شما ورزش های آبی(ورزش در آب) است چرا که در آب، بدن شما شناور می شود و فشار اضافی به مفاصل و عضلات شما تحمیل نمی گردد

بنابراین کاهش وزن و افزایش فعالیت بدنی از ارکان اصلی در درمان استئوآرتریت هستند. لذا افرادی که مبتلا به استئوآرتریت و اضافه وزن هستند باید حتما رعایت یک رژیم غذایی کاهش وزن نزد یک متخصص تغذیه را نیز جزو ارکان اصلی درمان بیماری خویش قرار دهند. احتمالا متخصص مربوطه با ارائه ی توصیه های لازم در جهت اصلاح رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی  فرد را به سمت کاهش وزن پیش می برد و زمینه ی بهبود این بیماری تسهیل می گردد. 

چند نکته ناب تغذیه ای:

-کلسیم انجیر  بیشتر از شیر است.

-میوه های قرمز قلب شما را قوی نگه می دارد.

-ویتامین سی موجود در کیوی دوبرابر پرتغال است.

-سیب ها در آب شناورند چون 25 درصد آن را هوا تشکیل می دهد.
 
-پرتغال ها چشم های شما را سالم نگه می دارند.

-میوه های زرد شما را در برابر مریض شدن محافظت می کند.

-میوه های سبز به قدرت دندان ها و استخوان های شما کمک می کند.

-میوه های آبی و بنفش به حافظه ی شما کمک می کند.

-خوردن یک عدد سیب روش معتبرتری برای بیدار ماندن از خوردن یک فنجان قهوه است.

آلرژى بهاره-سرماخوردگی

آلرژی بهاری شروع می شود

آلرژی‌های بهاری هم با آمدن فصل بهار، در بین مردم فراگیر می‌شود.

آلرژی به واکنش‌های شدید و غیر عادی سیستم ایمنی بدن نسبت به ورود عوامل خارجی گفته می‌شود که عوارض گوناگونی را برای فرد ایجاد می‌کند. این عوارض اگرچه در بیشتر موارد مقطعی و زودگذر هستند، ولی در مواردی نیز واکنش‌های شدید بدن را سبب می‌شوند و تا مدت طولانی ادامه می‌یابند.

آلرژی بهاری معمولا با آب ریزش بینی و سوزش چشم همراه است و در برخی موارد همانند سرماخوردگی حالت کرختی ایجاد می‌کند و فرد به  عطسه‌های مکرر مبتلا می‌شود.

به گفته پزشکان، حساسیت بهاری می‌تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود و چند دقیقه تا چند ماه به طول بینجامد.

آلرژی در بیشتر موارد زمینه ژنتیکی دارد، ولی عوامل محیطی نیز بر آن موثرند. بنا بر باور پزشکان درمان آلرژی به شناخت دقیق عوامل حساسیت زا نیاز دارد و به این منظور باید آزمایش‌های متعددی انجام شود. پس از شناسایی این عوامل به بیمار توصیه می‌شود که حتی‌الامکان از این عوامل دوری کند. البته در برخی موارد داروهای ضد حساسیت تجویز می گردد  و در صورتی که آلرژی خیلی شدید باشد، تزریق آمپول هم انجام می‌شود.

چرا بروز حساسیت در فصل بهار بیش از سایر فصل‌ها دیده می‌شود؟

به طور کلی 20 تا 30 درصد افراد جامعه ممکن است دچار آلرژی شوند. این آلرژی می‌تواند به صورت فصلی و یا دایمی باشد که شیوع نوع فصلی آن بیش از نوع دایمی است. آلرژی‌های فصلی برای بروز نیاز به یک عامل محرک دارند و فصل بهار که فصل گرده‌افشانی و رویش گیاهان مختلف است می‌تواند محرک خوبی برای آن باشد.

پس این مطلب صحیح است که گرده گل‌ها باعث بروز آلرژی در بهار می‌شود؟

بله، البته باید به این نکته توجه داشت که کدام گرده‌ها موجب بروز آلرژی می‌شوند. بر خلاف نظر عامه مردم، گل‌هایی مثل رز و سرخ به دلیل این که گرده آنها بزرگ است، کمتر در ایجاد آلرژی نقش دارند و در مقابل، گرده‌ گل‌های کوچک و گرده درختان سوزنی برگ مثل سرو در ایجاد آلرژی بسیار موثرند.

ذرات معلق در هوای شهرهایی مثل تهران همواره وجود دارند، پس چرا این ذرات موجب ایجاد آلرژی نمی‌شوند؟

برای پاسخ به این سوال ابتدا باید دانست که ماده حساسیت‌زا باید دارای چه مشخصاتی باشد تا موجب ایجاد آلرژی شود. مهم‌ترین نوع آلرژی، آلرژی بینی است که 25 تا 30 درصد مبتلایان را دربرمی‌گیرد که در آن دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی درگیر می‌شود.

به بیان علمی باید گفت برای تحریک دستگاه تنفسی افرادی که مستعد آلرژی هستند، یک ماده آلرژن (حساسیت‌زا) باید وزنی بین 10 تا 70 دالتون داشته باشد و گرده گیاهان بهاری در این دسته قرار می‌گیرند.

یعنی آلاینده‌های هوا در ایجاد آلرژی‌های فصل بهار بی‌تاثیرند؟

نه، آلاینده‌های هوا نیز به نوبه خود در این پدیده نقش دارند. طبق نتایج تحقیقات انجام شده در کشور، مشخص شده است که آلاینده‌ها می‌توانند شکل آلرژن‌ها را تغییر دهند و باعث حساسیت‌زایی بیشتر آنها ‌شوند. با بررسی میکروسکوپی گرده گیاه سرو نقره‌ای در تهران، مشخص شده است که گرده این گیاه در نواحی آلوده‌تر شهر، از لحاظ ظاهری تغییر شکل می یابد و علایم حساسیت‌زای بیشتری از خود نشان می‌دهد.

آیا آلرژی درمان دارد؟

اگر منظور از این درمان، علاج و مداوای قطعی بیماری باشد، باید گفت جز در موارد معدودی این امر امکان‌پذیر نیست که البته مدت درمان این تعداد محدود نیز طولانی خواهد بود. بروز آلرژی در زمان‌های مختلف متفاوت است، یعنی ممکن است در طول یک دوره زمانی به اوج خود برسد، ولی در مقابل ممکن است چند سال به صورت خفته بماند و بروز نکند.

در کل ریشه‌کنی آلرژی بسیار مشکل است.

ساعت 10 صبح و 5 بعد از ظهر اوج آلرژی است. پس مراقب باشید.

پس چه‌طور می‌توان با این پدیده مقابله کرد؟

طبق بررسی‌های انجام شده، اولین و مهم‌ترین قدم در جلوگیری از بروز آلرژی، پیشگیری است. برای این کار مناسب‌ترین عمل، دور کردن فرد از عامل حساسیت‌زاست، مثلا اگر فرد به گیاهی خاص حساسیت دارد، بهترین کار دور کردن فرد از آن گیاه است ولی اگر این کار مقدور نبود، می‌توان از ورود عامل حساسیت‌زا به منزل جلوگیری کرد، مثلا با بستن پنجره‌ها و بالا کشیدن شیشه اتومبیل در هنگام خروج از منزل می‌توان تا حد زیادی از بروز آلرژی جلوگیری کرد.

آگاهی از این نکته نیز بسیار مهم است که ازدحام گرده‌های گیاهان در دو مقطع زمانی بسیار زیاد است: یکی ساعت 10 صبح و دیگری ساعت 5 بعد از ظهر. افراد مستعد آلرژی باید در این ساعات، موارد بهداشتی از قبیل استفاده از ماسک را بیشتر مدنظر قرار دهند.

چه داروهایی برای درمان آلرژی وجود دارد؟

معمول‌ترین داروهایی که در این مورد استفاده می‌شوند آنتی‌هیستامین‌ها هستند که در واقع علایم بالینی آلرژی را کاهش می‌‌دهند، نه این که آن را درمان کنند. از عوارض مهم این داروها ایجاد خواب‌آلودگی است.

داروهای دیگری که برای درمان آلرژی کاربرد دارند، داروهای استروییدی هستند که انواع قدیمی آنها عوارض بسیاری داشتند، ولی در حال حاضر عوارض آنها بسیار کاهش یافته است. باید به این نکته نیز توجه داشت که مصرف داروهای استروییدی به شکل خوراکی یا تزریقی، به‌صورت خودسرانه آثار بدی را می‌تواند به دنبال داشته باشد.

آلرژی فصلی، سرماخوردگی نیست

بهار هر سال با هشدار کارشناسان نسبت به افزایش شیوع آلرژی‌های فصلی به‌ خصوص هنگام مواجهه با گرده گیاهان و درختان شروع می‌شود. در این فصل ناراحتی‌های تنفسی و حملات آسم بیشتر خود را نشان می‌دهند.

التهاب بینی ناشی از آلرژی یکی از شایع‌ترین انواع آلرژی‌هاست. به گفته کارشناسان این بیماری ناشی از استنشاق گرده‌های گیاهی و نیز وارد شدن آنها به چشم است.

البته متخصصان می‌گویند زمان بروز علائم این بیماری از اوایل بهار تا اواخر تابستان ممکن است بر حسب گرده گیاهی که به آن حساسیت وجود دارد و زمان معین گرده افشانی آن گیاه، متفاوت باشد.

 در مورد علت حساسیت نسبت به گرده گیاهان این گونه توضیح می‌دهیم:

این گیاهان از جنس مواد زنده و آلی هستند و وقتی فرد با این مواد آلی تماس پیدا می‌کند، سیستم ایمنی بدنش نسبت به آن ها واکنش نشان می‌دهد.

این واکنش در افراد سالم طبیعی است، ولی در مبتلایان به آلرژی فصلی ، شدید است. علائم اصلی این بیماری عطسه های مکرر، آب‌ریزش بینی ، خارش و آب‌ریزش چشم‌ها، احساس خارش در گلو و سقف دهان و گوش‌ها، کاهش تمرکز و احساس ناخوشی کلی است.

افراد مبتلا به این بیماری برای جلوگیری از شروع علائم آن باید در تمام شرایط درها و پنجره‌های خانه و اتومبیل خود را ببندند. همچنین اگر افراد در محیطی باشند که احتمال نفوذ گرده‌های گیاهان در لابه‌لای موها و لباس‌ها وجود دارد، قبل از رفتن به رختخواب، حمام کرده، لباس‌های خود را عوض کنند و از حیوانات کوچک اهلی نیز دوری کنند.

هر چند با وجود تمام این مراقبت‌ها، شاید پرهیز کامل از مواد آلرژی‌زا غیرممکن باشد.

مهم‌ترین نکته‌ در مورد این بیماری، تفاوت آن با سرماخوردگی است. افراد مبتلا به آلرژی نباید با آنتی‌بیوتیک یا دیگر داروهای سرماخوردگی علائم آلرژی را از بین ببرند.

نحوه پیشگیری و درمان آلرژی فصلی :

افراد مبتلا، برای کنترل بیماری خود باید از داروهای استنشاقی داخل بینی و آنتی‌هیستامین‌ها و گشاد‌کننده‌های برونش استفاده کنند.

استفاده از کورتیزون استنشاقی (بکلومتازون) نیز می‌تواند التهاب مجاری بینی و برونشیت‌ها را کاهش دهد و درمان مؤثری باشد.

بهتر است برای جلوگیری از حساسیت، داخل بینی را با سرم فیزیولوژی (نرمال سالین) شستشو دهیم و یا با اندکی وازلین داخل بینی را چرب کنیم.

باید یادآور شد که مصرف هر نوع داروی ضد آلرژی باید تحت نظر پزشک متخصص و با تجویز ایشان باشد و از مصرف هر گونه دارویی به طور خودسرانه باید پرهیز نمود.

برای درمان علایم این بیماری بهتر است از قرص‌های آنتی هیستامین و اسپری های ضد التهابی بینی استفاده شود، زیرا اسپری ها یا قطره های بینی ، با کاهش تورم، گرفتگی بینی را برطرف می کنند.

اسپری ها یا قطره های بینی ضد آلرژی مانع اثر عامل آلرژی زا می شوند. همچنین در موارد مقاوم، از اسپری های بینی کرومولین سدیم استفاده می شود که با جلوگیری از آزاد شدن هیستامین در بدن از بروز علایم آلرژی ممانعت می کند. اگر گرفتگی بینی باعث ناراحتی چندانی نشود، قرص یا اسپری ها خیلی مفید نیستند.

اگر به رغم درمان‌های دارویی، علایم شدید حساسیت در فرد باقی بماند، باید به روش خاصی نسبت به گرده گیاهی عامل بیماری، حساسیت زدایی انجام شود.

زمان گرده افشانی معمولا اوایل صبح و نزدیک غروب است. گرده گیاهان در همه ساعات شبانه روز به سطح زمین نزدیک نیستند، در ابتدای صبح و نزدیک غروب این گرده ها به سطح زمین نزدیک تر می شوند و با گرم شدن هوا به ارتفاع بالاتری از سطح زمین می روند و کمتر افراد را تحت تاثیر قرار می دهند.

آلرژى بهاره درمان قطعی دارد؟

عضو انجمن متخصصان گوش، گلو و بینی گفت: بیماری آلرژی بهاره یک بیماری ژنتیک است که هنوز درمان قطعی ندارند و بهترین درمان آن، دوری جستن از عوامل آلرژی زا است.

ابراهیم رزم‌ پا در گفتگو با خبرنگار اجتماعی فارس اظهار داشت:‌ همزمان با فرا رسیدن فصل بهار آلرژن‏ هاى(مواد آلرژی ‌زا) مختلفى وارد محیط مى ‏شود که اغلب این آلرژن ‏ها گرده‏ هاى گیاهان هستند.

آبریزش و خارش بینى، عطسه هاى فراوان، سرفه وسوزش گلو از علایم استنشاق گرده‏ هاى آلرژى ‌زا است.

وی اضافه کرد: بهترین کار براى جلوگیرى از بروز آلرژی بهاره پرهیز از ارتباط با ماده ی حساسیت ‌زا با استفاده از ماسک بر روى دهان و دورى از محیط‌ هاى گرده ‌زا است.

وی افزود: ورود این مواد به بدن اغلب منجر به افزایش ترشح هیستامین مى‌ شود. هیستامین ماده ترشحى درون‌ ریزى است که با تحریک اعصاب، پیام را در سراسر بدن منتشر مى ‌کند. حالتى که موجب آشفتگى و برانگیختگى سیستم ایمنى مى‌ شود. تقریباً تمام داروهایى که در مورد انواع مختلف آلرژی‌ ها تجویز مى‌ شوند تنها آرامش ‌بخش و ضد التهاب هستند.

رزم‌ پا گفت: این داروها به طور موقت، ‌شدت برانگیختگى سیستم ایمنى را کاهش مى‌ دهند و فرد را کمى آرام مى ‌کنند. اما تا زمانى که فرد در ارتباط با ماده آلرژى ‌زا است و این ماده وارد بدن مى ‌شود تحریک سیستم ایمنى ادامه خواهد داشت.

داروها به طور موقت، ‌شدت برانگیختگى سیستم ایمنى را کاهش مى‌ دهند و فرد را کمى آرام مى ‌کنند.

وی افزود: ادامه ی این شرایط و طولانى شدن دوره ی حساسیت یا آلرژى عواقب جدی ‌ترى به دنبال خواهد داشت.

وی با اشاره به این که بهترین کار براى جلوگیرى از بروز آلرژی استفاده از ماسک بر روى دهان و دورى از محیط‌ هاى گرده‌ زا است، تصریح کرد: در گروه‏ هاى دیگر از بیماران علایمى نظیر خارش چشم، قرمزى، کبودى چشم و گاه علایم پوستى تظاهر پیدا مى‏ کند و گروه کمترى نیز به علایم تنفسى مانند، سرفه، تنگى نفس و خلط دچار مى ‏شوند.

رزم‌ پا ادامه داد: در فصل بهار به علت وجود آلرژن‏ ها، برخی به حملات شدیدى با کنترل سخت دچار مى ‏شوند؛ بنابراین این افراد و مبتلایان به بیمارى ‏هاى تنفسى ‏باید در بهار بیشتر مراقب خود باشند.

وی گفت:‌ درمان این بیمارى‏ ها نسبت به تناسب علایم تظاهر یافته متفاوت است و بیشتر براى تخفیف علایم از آنتى هیستامین‏ ها استفاده مى ‏شود؛ اما اگر این حساسیت ‏ها از راه‏ هاى تنفسى نظیر سرفه و آبریزش بینى باشد، استفاده از کورتون استنشاقى توصیه مى‏ شود.

این متخصص گوش، گلو و بینی، بهترین راه پیشگیرى از بروز حساسیت را دورى از عوامل محیطى آلرژى ‌زا بر شمرد و تأکید کرد: بیمارانى که آلرژى آن ها فصلى است، باید در فصل مذکور داروهای شان را مصرف کنند. آلرژى بیمارى ژنتیک است و تا به امروز بیماری هاى‏ ژنتیکى، هیچ درمان قطعى نداشته‏ اند.

رزم‌ پا خاطر نشان کرد: اقدامات اولیه مبتلایان به آلرژى و دچار تنگى نفس، استفاده از اسپرى‌ گشاد کننده برونش و مراجعه به پزشک در اسرع وقت است.

پُرخوری روانی

(bulimia)

در مقابل افرادی که خود را در مقابل خوراکی ها قرنطینه کرده اند(منظور افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا است)، کسانی هم هستند که نمی توانند رنگ و لعاب غذا را با یاد آوری عقربه ترازو فراموش کنند. این عده، به طرف غذاها هجوم می برند و پس از پرخوری، با عذاب وجدانی مواجه می شوند که آنها را به هر قیمتی به دنبال جبران آن می فرستد.

پراشتهایی روانی یا "بولیمیا" (bulimia) یک نوع اختلال در خوردن است که در آن فرد بیمار یک الگوی زیاده خوری – پاک سازی را شدیدا دنبال می کنند. فرد پُر اشتها ابتدا پرخوری می کند و سپس خود را وادار به استفراغ می کند، یا از ملین استفاده می کند.

اغلب کسانی که این شیوه را در پیش می گیرند، زنانی هستند که در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بیست سالگی به سر می برند. اکثر افراد پر اشتها مانند کسانی که بی‌اشتهایی روانی دارند، مجذوب غذا هستند و ترس زیادی از اضافه وزن دارند و افسرده اند."

برخلاف بی اشتهایی روانی، پراشتهایی روانی در یک محدوده وزنی نرمال اتفاق می افتد، به همین دلیل گاهی تشخیص آن برای متخصصان هم مشکل است.

برچسب بیمار به کسی می چسبد که حداقل 2 بار در هفته و برای مدت 3 ماه این کار را انجام می دهد.

"درعلم پزشکی معیارهای مختلفی برای تعیین چاقی و لاغری افراد وجود دارد که معتبر‌ترین و مشهورترین آنها "شاخص توده ی بدنی"یا BMI است.

این معیار از تقسیم وزن (بر حسب کیلوگرم) بر مجذور قد (بر حسب متر) به دست می‌آید.

طبق این معیار فقط کسانی که شاخص توده بدنی شان بین 19 تا 25 است، وزنی ایده‌آل دارند."

پُرخوری در اثر عصبانیت

مشاهده شده است که اغلب چاقی ها در اثر زیاد خوردن برای فروکش کردن عصبانیت یا اضطراب رخ می دهد.

اصولا این افراد برای گرسنگی غذا نمی خورند. این افراد، غالبا غذاهای پرچرب و پرکالری را مصرف می کنند تا از نظر روحی آرام شوند و به مسئله ای فکر نکنند.

در افراد احساساتی، غذا به عنوان ابزار روانی به کار می رود و فرد را از عصبانیت و خشمگین شدن رها می کند؛ به عنوان مثال 32 درصد اینگونه افراد، زمانی که خوشحالند، استیک و گوشت مصرف می کنند، 39 درصد آنان هنگامی که ناراحتند، بستنی یا شیرینی مصرف می کنند و 36 درصد آنها هنگامی که افسرده و خسته اند، چیپس و سیب زمینی سرخ شده می خورند.

نشانه های این گرسنگی کاذب به صورت کم وزنی، کم پشتی موها ، بیماری و ... می باشد.

گرسنگی جسمی با گرسنگی احساسی چه تفاوتی دارد؟

بر اساس تحقیقات انجام شده، تفاوت زیادی در گرسنگی جسمی و گرسنگی از نظر احساسی وجود دارد.

- گرسنگی احساسی، ناگهان اتفاق می افتد، اما گرسنگی جسمی به تدریج رخ می دهد.

- افراد احساسی فقط به خاطر پُِرشدن معده غذا می خورند و با سرعت غذاهایی مثل بستنی، چیپس و پیتزا می خورند.

ولی در گرسنگی جسمی ، فرد به خاطر آنکه واقعا گرسنه است، غذا می خورد. این افراد کمتر می خورند و از همه مهم تر اینکه غذاهای سالم و مغذی می خورند.

مشاهده شده اولین خوراکی که افراد احساسی تمایل به مصرف آن دارند، بستنی است و بعد از آن در خانم ها شکلات و شیرینی و در آقایان پیتزا و استیک می باشد.

خوردن از روی احساسات بر روی وزن بدن تاثیر می گذارد و آن را از حالت تعادل خارج می کند. به طور کلی، اگر رژیم درستی بگیرید و مرتب ورزش کنید، مطمئن باشید که افزایش وزن نخواهید یافت، به شرط آنکه احساسات خود را نیز بتوانید کنترل کنید.

از کجا می توان تشخیص داد که گرسنگی کاذب دارید و جزو گروه احساسی در غذا خوردن هستید یا نه؟

به سوالات زیر پاسخ دهید:

آیا گرسنگی در شما ناگهان ظاهر می شود؟

آیا هنگام استرس یا عصبانیت زیاد غذا می خورید؟

آیا بعد از صرف غذا، از اینکه غذا خوردید، احساس گناه می کنید؟

آیا غالبا تنها غذا می خورید؟

آیا بعد از یک اتفاق ناخوشایند غذا می خورید ،حتی اگر احساس گرسنگی نکنید؟

آیا دیدن غذا خوردن یک نفر، در شما انگیزش خوردن را به وجود می آورد؟

آیا شما غذا می خورید، به علت آنکه کاری ندارید؟

آیا علاقه به خوردن غذاهای ناسالم دارید؟

آیا برای راضی و خوشحال کردن خود، غذا می خورید؟

اگر به سوالات بالا جواب مثبت دهید، بدان معنی است که شما جزو گروه احساسی هستید.

تقریبا یک سوم زنانی که رژیم لاغری می گیرند ، دچار اختلالات غذا خوردن می باشند. این اشخاص باید اتفاقات اطراف خود را تجزیه و تحلیل کنند و باید بدانند که چه کاری از خوردن جلوگیری می کند و با آن کار رژیم خود را درست کنند.

پنج گروه از افراد احساسی در غذا خوردن

1-افراد عصبانی

هنگامی که عصبانی هستید، غذا نخورید و یا اینکه احساسات خود را خاموش کنید و بعد غذا میل کنید.

2- افراد ناامید

این گروه از افراد معتقدند که هیج موقعیت خوبی برایشان پیش نمی آید و قادر به انجام هیچ کاری نیستند. لذا با خود می گویند: «چرا باید به سلامتی و وزن خود اهمیت بدهم. غذا خوردن به من کمک می کند تا از این مسائل رهایی یابم.» 

3- افرادی که عدم کنترل در زندگی دارند

این گونه افراد معتقدند زندگی برایشان مشکل شده و همه برای آنها قانون وضع می کنندو با خود می گویند:«اما خوشبختانه برای خوردنم، خودم مسئولم. پس من هر چقدر می خواهم می خورم.»

4- افراد حساس و خواهان تشکر و قدردانی از اطرافیان خود

کاری را انجام داده اید و هیچ کس به آن کار توجهی نمی کند و از شما قدردانی نمی کند. برای اینکه خود را خوشحال کنید، با خود می گویید که خودم می دانم چه کار مهمی انجام داده ام، پس جشن می گیرم و از خودم پذیرایی می کنم و امشب را به عیش و نوش می گذرانم.

لازم به ذکر است زنان از آنجایی که روحیه لطیفی دارند، بیشتر در معرض این مشکل می باشند. لذا برای جلوگیری از این افکار، از آنها تعریف کنید.

5- افراد خسته

احساس تنهایی و بی کسی می کنید، هرکسی مشغول کاری است و هیچ کس به شما توجه نمی کند. اما تنها چیزی که برای رفع تنهایی وجود دارد، غذاست.

راه های جلوگیری از خوردن بر اساس احساسات

1- ورزش کنید. ورزش باعث کاهش استرس و عصبانیت می شود و به شما انرژی و روحیه می دهد.

2- آب بنوشید. نوشیدن آب باعث جلوگیری از  ورود کالری اضافی به بدن می شود.

3- راه بروید.

4- به دوستتان زنگ بزنید.

5- چای بنوشید.

6- ورزش یوگا انجام دهید.

7- بهترین راه حل آن است که برنامه غذایی خود را هفتگی تغییر دهید و این برنامه را هر روز رعایت کنید.

8- بنشینید و با خود فکر کنید تا راه حلی برای شاد شدن را بیابید.

9- خوشحال باشید از اینکه سالم هستید و می توانید به دیگران کمک کنید.

مقابله با پُرخوری عصبی

متخصصین بیماری های اعصاب و روان به اهمیت آموزش بیمار از سوی درمانگر، در مقابله با پُرخوری عصبی یا بولیمیا (bulimia) معتقدند. آموزش ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

* وزن بدن:

باید به بیمار درباره وزن مطلوب برای سن و قد او ، اطلاعاتی ارائه کرد. باید به او اطمینان داد که نگران وزن دقیق مطلوب نباشد و از انتخاب رژیم غذایی بیش از حد متوسط، پرهیز کند.

* پیامدهای جسمی پرخوری عصبی، استفراغ عمدی و ملین‌ها:

همه بیماران باید درباره عوارض جسمی پُراشتهایی عصبی مطلع باشند. به‌ طور مثال باید درباره اختلال مواد معدنی و الکترولیت ناشی از استفراغ و استفاده از ملین یا مسهل‌ها، بزرگ شدن غده ترشح‌ کننده بزاق، فرسایش مینای سطح داخلی دندان‌های پیشین و بی ‌نظمی در عادت ماهیانه، اطلاعاتی داشته باشند. البته از میان این ها اختلالات الکترولیتی از نظر طبی جدی و خطرناک‌اند.

* مفید نبودن استفراغ عمدی و مصرف مسهل‌ها برای کنترل وزن:

جوانان و نوجوانان مبتلا‌ به اختلال رفتار پُرخوری حریصانه، باید بدانند که با مصرف مقدار زیاد غذا، مقدار زیادی انرژی وارد بدن می‌ شود و استفراغ عمدی، همه موادی را که خورده شده، دفع نمی ‌کند و استفاده از مسهل‌ها، اثر بسیار کمی در دفع انرژی دارند و اثر آنها در کاهش وزن بدن مانند داروهای مدر، کوتاه‌ مدت است.

برخی از بیماران تمایلی به خوردن غذای اصلی یا غذای سبک در وعده‌های منظم ندارند، چون فکر می ‌کنند افزایش وزن پیدا می ‌کنند. باید اطمینان داد که معمولاً برعکس این موضوع اتفاق می ‌افتد، چون پیروی از این الگوی غذایی از افراط در پُرخوری عصبی و حریصانه می کاهد و به این ترتیب، مقدار کالری که وارد بدن می ‌شود، کم خواهد شد.‌

* آثار ناگوار رژیم غذایی:

سه نوع برنامه غذایی وجود دارد:

- پرهیز از خوردن در فواصلی از روز

- پرهیز از خوردن انواع خاصی از غذاها

- محدود کردن مقدار کلی غذایی که خورده می‌ شود

بیشتر بیماران مبتلا‌ به پُرخوری عصبی، از هر سه نوع برنامه غذایی پیروی می‌ کنند و اغلب به‌ طرز افراطی، این کار، بیش ‌خواری را بیشتر می ‌کند. هدف این است که بیمار به این نتیجه برسد که باید رژیم غذایی را کنار بگذارد و این نکته باید در سراسر دوره درمان ادامه یابد.

چه باید کرد؟

* تجویز یک الگوی منظم غذایی:

بیمار باید غذای خود را به سه یا چهار وعده تعیین شده، به علاوه یک یا دو وعده از غذای سبک که از پیش مشخص شده است، محدود کند.

نباید بیش از سه ساعت، بین وعده‌های غذایی فاصله باشد و بیمار باید همیشه زمان وعده بعدی را بداند.

در فاصله این وعده‌های غذایی، باید کوشش کند تا از خوردن هر ماده غذایی پرهیز کند. خوردن غذا در سه وعده باعث می‌ شود که از انجام دادن تلاش‌های غیر واقع ‌بینانه برای به تعویق انداختن خوردن، جلوگیری شود و به این ترتیب یکی از انواع فعالیت‌های رژیمی حذف شود.

البته این الگوی غذایی باید متناسب با مسئولیت‌های روزانه بیمار تنظیم شود و معمولاً‌ لازم است که در تعطیلات آخر هفته، تغییراتی در این الگوی صرف غذا داده شود.

برخی از بیماران تمایلی به خوردن غذای اصلی یا غذای سبک در وعده‌های منظم ندارند، چون فکر می ‌کنند افزایش وزن پیدا می ‌کنند. باید اطمینان داد که معمولاً برعکس این موضوع اتفاق می ‌افتد، چون پیروی از این الگوی غذایی از افراط در پُرخوری عصبی و حریصانه می کاهد و به این ترتیب، مقدار کالری که وارد بدن می ‌شود، کم خواهد شد.‌