بیماری های مربوط به ناخن پا

شاید بسیاری از افراد ناخن را قسمتی کم ارزش در بدن یک انسان تصور کنند اما در واقع نقش بسیار زیادی در زیبایی دست و پا دارد. پزشکان با بررسی ناخن می توانند به تعدادی از بیماری های سیستمیک در افراد پی ببرند. همچنین ناخن در کار کرد انگشتان و حفاظت از بافت نرم دست و پا نقش مهمی دارد و از همه مهم تر در صورتی که ناخن دچار بیماری و یا عفونت گردد، درد بسیار شدیدی به وجود خواهد آورد که آسایش را از بین می برد.

ناخن نیز مانند هر عضو دیگری از بدن در معرض بسیاری از عوامل بیماری زا قرار دارد: باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها، عوامل شیمیایی و فیزیکی،...، همچنین گاهی یک عامل بیماری زا تنها ناخن را مورد تهاجم قرار می دهد و در آن ایجاد بیماری می کند و گاهی یک بیماری که قسمت های دیگر بدن را مبتلا کرده، به ناخن نیز گسترش پیدا می کند. با این وجود می توان گفت به طور کلی بیماری های ناخن خیلی شایع نیستند.

"گفته می‌ شود در بانوان، شیوع بیماری‌ های پا و ناخن، بسیار شایع ‌تر از آقایان است".

دکتر رحیمی معتقد است؛ جدا از مساله وراثت، آنچه بیش از سایر موارد، زنان را درگیر این مساله می‌ کند، استفاده از کفش ‌های پاشنه بلند و نوک باریک است، به همین جهت شیوع اعمال جراحی پا در آن ها 15 برابر بیشتر از آقایان است.

این جراح پا معتقد است؛ کفش‌ های پاشنه بلند و نوک باریک، یکی از عوامل اصلی تغییر شکل یافتن پنجه پا است، به عنوان مثال بیماری هالوکس و الگوس یا همان (قوز شست)‌ که ناشی از انحراف شست پا به سمت سایر انگشتان است، ناشی از پوشیدن همین کفش‌ ها است.

همچنین دکتر رحیمی خاطرنشان می ‌کند: پیدایش میخچه‌ های دردناک در انگشتان کف پا (پنجه)‌ و فرو رفتن ناخن در گوشت انگشت (به خصوص شست)‌ می ‌تواند ناشی از همین نوع کفش‌ ها باشد؛ هرچند که در آقایان، بیشتر به علت صدمات حین ورزش رخ می ‌دهد.

گفتنی است؛ اغلب دردهای پاشنه پا به علت اشکال در کف و پاشنه کفش است. این جراح پا می ‌افزاید: کفش‌ های تخت و بدون پاشنه، از عوامل ایجاد خار پاشنه و التهاب تاندون آشیل در قسمت خلفی پاشنه است.

وی متذکر می ‌شود: کفش‌ هایی که پنجگی آن سفت و غیرقابل انعطاف است، فشار زیادی را به پاشنه پا منتقل می‌ کند که باعث ایجاد درد در ناحیه تاندون آشیل می‌ شود.

دکتر رحیمی درباره کفش‌ های گران قیمتی که درون پاشنه آن ها، از هوا پر شده است، متذکر می ‌شود: این نوع از کفش ‌ها نیز باعث می ‌شوند فشار غیرمعمولی به ناحیه تاندون آشیل در پشت پاشنه پا وارد شود. پس هیچ‌ گاه نباید این گونه فکر کرد که کفش ‌های گران قیمت، فاقد هرگونه عیب و نقص‌ می باشند.

پاهای صاف، قوس زیاد

اگر پاهای شما صاف یا دارای قوس زیادی هست به هر حال متعادل نیستند .دکتر شاپیرو می گوید" قوس زیاد مانند 3 پایه می ماند که 1 پایه آن در پاشنه و دوتای دیگر در قسمت زیر قرار دارد. اگر پای شما قوس زیادی دارد، مشکلات مکانیکی ای در پا وجود دارد چون ما نوع پای خود را به ارث می بریم پس پای صاف یا قوس زیاد معمولا ژنتیکی است و نمی توان از آن جلوگیری کرد. اگر احساس درد می کنید به یک پزشک متخصص پا مراجعه کنید تا ببینید، چنین شرایطی را دارید یا نه به خصوص اگر سابقه خانوادگی دارید.

درد انگشتان پا

طبق انجمن پزشکی پا در آمریکا، 87 درصد زنان از پا درد ناشی از پوشش بد کفش ها رنج می برند. قطعاً وقتی یک خانم کفش غیر راحتی یا پاشنه بلند می پوشد مستعد درد پا یا انگشت پا می باشد. نکته این جا است که باید دید پس از مدتی نپوشیدن این نوع کفش ها باز هم این درد وجود دارد یا خیر.

دکتر کلین توصیه می کند که این کفش ها را در بیاورید و ببینید که پاهای شما بدون آن، چه احساسی دارند و آیا باز هم درد می کنند یا خیر. وقتی احساس می کنید روی یک سطح نوک تیز راه می روید، درد را به پاهای خود وارد می کنید مثل این که روی سنگ مرمر راه می روید، و جرات شما بیشتر شده است، این نشان می دهد که شما شرایط بی خطر و درمان پذیری دارید که با درد بین انگشتان پا مشخص می شود.

پینه پا (bunion)

دکتر مورین می گوید"بارها شده که استخوان ها از جای خود حرکت کرده اند. در مورد پینه پا، این منطقه از استخوان و مفصل بین پا و استخوان شست حرکت می کند و می تواند بسیار دردناک باشد. طبق معمول، شما می توانید کفش خود را عوض کنید یا با یک پارچه دور آن را ببندید اما در شرایط خاص ممکن است نیاز به جراحی نیز باشد. با این که هرچه زودتر به دنبال درمان بروید بهتر است اما پینه پا یک مورد موضعی است. ژنتیک هم ممکن است نقش داشته باشد بنابراین ممکن است زمینه رشد پینه پا را داشته باشید.

ناخنک ( Ingrown Nail )

رشد و نفوذ ناخن به گوشت و بافت نرم زیرین این حالت را ایجاد می کند، که در شست پا بیشتر دیده می شود. کفش تنگ و اصلاح نا مناسب ناخن از علل آن هستند. این بیماری دردناک است و احتمال عفونت در آن بالا است.

عفونت های قارچی ( Onychomycosis)

قارچ ها نزدیک به نیمی از بیماری های ناخن را ایجاد می کنند و درمان شان آسان نیست. در این موارد ذراتی debris به رنگ های مختلف در زیر ناخن پدید می آیند که ضمن جدا کردن ناخن از بستر آن (onycholysis)، بسته به نوع قارچ موجب تغییر رنگ ناخن عمدتا به رنگ های سفید، زرد، قهوه ای یا مشکی می شوند. با رشد بیشتر قارچ، بافت و نمای ظاهری ناخن تغییر می کند. در صورت عدم درمان و با تجمع بیشتر debris صفحه ناخن به تدریج خرد شده، کاملا از بستر ناخن جدا می شود.

رعایت نکردن بهداشت فردی و پدیکور یا مانیکور نامناسب ازعلل مستعد کننده ابتلا می باشند. Onychomycosis در انگشتان پا تا چهار برابر بیشتر دیده می شود.

دکتر کلین می گوید: ناخن قارچی باید طی دو هفته به خوبی درمان شود. این بیماری یکی دیگر از مشکلات مربوط به باکتری است. هنگامی که قارچ ها زیر ناخن می روند، دوست دارند که جا خوش کنند. افزایش سن، جراحت ناخن، بوی عرق پا، گردش بد خون، نظافت نادرست، قارچ پا و کم شدن سیستم دفاعی بدن، همه به ناخن قارچی مربوط می شوند.

قارچ انگشتان پا و بیماری دیابت

هنگامی که پا دچار خارش می شود، پوسته پوسته شده و احساس سوزش می کنید، این علائم بیشتر علائم قارچ انگشتان پا را نشان می دهند. با این که شرایط جالبی نیست اما واقعاً با کرم ها یا لوسیون های ضد قارچی درمان می شود. اگر قارچ انگشتان پا از بین نرفت و خوب نشد، علامت این است که بیمار دیابت دارید.

رابرت کلین دکتر و متخصص پا پزشکی، دارای بورد جراحی پا در کلینیک پا درمانی و ارتوپدی کلوم و کارنی می گوید" بیماران دیابتی نمی توانند با باکتری و قارچ ها خوب مبارزه کنند و مستعد عفونت های قارچی هستند"

قارچ انگشتان پا به خصوص ضعیف شدن سیستم دفاعی بدن و عفونت قارچی مزمن ممکن است از علائم دیابت باشند.

پیشگیری بسیار آسان تر از درمان است. برای پیشگیری لازم است ناخن ها همیشه خشک و تمیز نگاه داشته شوند. جوراب ها را باید مرتب تعویض نمود. همچنین باید از آسیب به پوست و بافت اطراف ناخن جدا پرهیز شود. در هنگام پدیکور یا مانیکور کردن ناخن پا و دست نباید کوتیکول را برداشت.

فرو رفتگی ناخن پا در گوشت

ناخن فرورفته پا (ingrown toenail) ، هنگامی رخ می دهد که ناخن پا به درون پوست رشد می کند.

این عارضه ممکن است کاملا دردناک باشد و عفونی شود، بنابراین مهم است که به محض تشخیص ناخن فرورفته مراقبت فوری از آن به عمل آید.

این اقدامات را برای درمان ناخن فرورفته انجام دهید:

* سه تا چهار بار در روز پا را در آب گرم بخیسانید.

* هنگامی که پا را نخیسانده اید، پنجه پا را پاک و خشک نگهدارید.

* در هنگامی که این عارضه در حال بهبود یافتن است، صندل های جلو باز بپوشید. اگر حتما باید کفش بپوشید، کفش راحتی را انتخاب کنید که به پنجه پایتان فشار نیاورد.

* به دقت یک برش از یک تکه کوچک از پنبه پاک یا نخ دندان موم دار را بین پوست و ناخن پا قرار دهید. هر روز این پانسمان را عوض کنید.

* از یک مسکن معمولی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای تخفیف درد استفاده کنید.

* معمولا در طول دو یا سه روز باید علائم بهبودی را مشاهده کنید. در غیر این صورت با دکترتان تماس بگیرید.

سلامت پاها و سه مشکل شایع آن

پاها یکی از بهترین بخش های طراحی شده ی بدن هستند. هر پای انسان 33 مفصل، 26 استخوان، بیش از صد عضله، رباط و تاندون دارد که همگی با هم باعث می شوند وزن انسان در همه جای بدن پخش شود (یعنی وزن بدن فقط به یک قسمت وارد نشود) و انسان بتواند حرکت کند.

متاسفانه بسیاری از افراد به سلامتی پاهای شان توجهی ندارند، مگر این که آسیبی ببینند.

مشکلات مربوط به پا بایستی سریعاً تشخیص داده شوند و درمان گردند، قبل از این که پاها خیلی دردناک، ناتوان و از کار افتاده شوند.

در بعضی موارد، ناهنجاری های دردناک پا، علائم هشداردهنده ی بیماری جدی تری مثل دیابت، اختلالات گردش خون و مشکلات عصبی هستند. لذا باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

در قسمت پایین سه مشکل شایع مربوط به پا بیان شده است که اگر سریعاً درمان شوند، از بروز درد و ناراحتی جلوگیری می گردد.

1- میخچه و پینه ی پا

هر کسی که کفش نامناسبی بپوشد، احتمالاً دچار میخچه و پینه ی پا خواهد شد. میخچه و پینه زمانی ظاهر می شوند که فشار زیادی روی پوست پا وارد شود؛ مثلاً زمانی که کفش تنگ یا سفتی، استخوان های پا را فشار دهد. این مشکلات معمولاً روی انگشت بزرگ و انگشت پنجم (کوچک) پا بروز می کنند، زیرا فشار در این قسمت ها بیشتر است.

این مشکل پا، به راحتی قابل درمان است. پزشک استفاده از کفش گشادتر یا بالشتک ضربه گیر را برای کاهش فشار توصیه می کند. ولی در موارد وخیم تر از جراحی برای درمان استفاده می شود.

2- عفونت ناخن پا

گاهی اوقات، تمیز و مرتب کردن ناخن های پا بیشتر مضر است تا مفید. کوتاه کردن ناجور ناخن ها باعث می شود، لبه تیز ناخن موقع در آمدن در گوشت پا فرو برود که بیشتر در مورد انگشت شست پا اتفاق می افتد. فرو رفتن گوشه ناخن در گوشت باعث ایجاد ورم، التهاب، قرمزی، درد و عفونت در آن قسمت از پا می شود.

پزشک متخصص برای درمان این مشکل، ناخن را برمی دارد و محل را از عفونت پاک می کند. بعضی مواقع برای بهبود عفونت، باید آنتی بیوتیک مصرف کرد. در موارد شدید و وخیم نیاز به عمل جراحی ساده است.

3- پای ورزشکار

قارچ ها جذب مناطق گرم و مرطوب بدن مثل پاها (معمولاً بین انگشتان عرق کرده ی پا) می شوند و در آنجا رشد می کنند.

عدم رعایت بهداشت پاها و مراقبت نکردن از سلامتی آنهااستخرهای شنا با پا تماس پیدا کند. باعث می شود قارچ در جاهایی مثل

قارچ باعث ایجاد خارش، سوزش، قرمزی، ترک و کنده شدن پوست پا می شود.

اگر عفونت قارچی پا در مراحل اولیه درمان نشود، به سمت ناخن های پا نیز گسترش می یابد و باعث ایجاد مشکلات شدیدی در پا می شود که «پای ورزشکار» نام دارد.

خوشبختانه، بهبود این مشکل، آسان است. پودر، کرم و اسپری های ضد قارچی در داروخانه وجود دارند که نیازی هم به نسخه پزشک ندارند.

عفونت های خفیف را می توان با استفاده از پودرهای ضد قارچ درمان کرد. زمانی که قسمت عفونی شده، مرطوب است باید از اسپری ضد قارچ و زمانی که خشک است، باید از کرم ضد قارچ استفاده کرد.

نکات مفید برای حفظ سلامتی پاهایتان:

مراقبت از پاها و حفظ سلامتی آنها زحمت زیادی ندارد. انجام منظم و همیشگی کارهای زیر، احتمال بروز مشکل در پاهای شما را کم می کنند:

1- کفش مناسب پاهای تان را بپوشید.

پاهای شما برای تنفس نیاز به فضای خالی دارند، بنابراین آنها را در کفش های نامناسبی که صرفا شیک و بر اساس مُد هستند، زندانی نکنید.

2- پاهای خود را خشک نگه دارید.

قبل از پوشیدن جوراب، مطمئن شوید که بین انگشتان پاهای شما خشک است. اگر پاهای شما خیلی عرق می کنند، به طور مرتب آن ها را با یک پارچه نخی، خشک کنید.

دو روز پشت سر هم یک کفش را نپوشید. حداقل 24 ساعت بین دو بار استفاده از یک کفش، فاصله بگذارید.

3- هر روز پاهای خود را بشویید.

شستن پاها با صابون و لیف یا صابون و سنگ پا، تاثیر زیادی در کاهش عفونت دارد.

4- جوراب های تمیزی بپوشید.

هرگز جوراب های کثیف یا آلوده به قارچ را قبل از شستن آنها نپوشید.

چگونه بوی کفش و پا را از بین ببریم؟

باکتری هایی که در محیط مرطوب و تاریک رشد می کنند، باعث ایجاد بوی بد در پاها می شوند. لذا برای جلوگیری و از بین بردن بوی بد پاها و کفش ها، باید جلوی رشد و تکثیر این باکتری ها را بگیرید.

بایستی کفش ها و پاهای تان را تمیز نگه دارید و کفش ها را در هوای آزاد قرار دهید تا بوی بد نگیرند.

برای از بین بردن بوی پاها و کفش هایتان به توصیه های زیر عمل کنید:

1- بیرون و داخل کفش تان را با مواد شوینده، بشویید.

2- شب قبل، داخل کفش تان کمی جوش شیرین بریزید. فردا قبل از پوشیدن کفش، آن را بتکانید تا پودرها بریزند. سپس کفش تان را بپوشید.

3- داخل کفش، کمی جوش شیرین بریزید. سپس کفش را داخل یک کیسه نایلونی بگذارید و داخل فریزر قرار دهید. جوش شیرین، بوی بد کفش را از بین می برد و سرما باکتری های مولد بو را می کشد.

4- داخل دو جوراب کهنه، جوش شیرین پُر کنید و سر آنها را گره بزنید. داخل هر کفش یکی از این جوراب ها را قرار دهید تا بو را از بین ببرد. این کار نسبت به پاشیدن جوش شیرین در داخل کف، کثیف کاری کمتری دارد و برای مدت طولانی تری بوی کفش را از بین می برد.

5- هر روز داخل کفش تان مواد ضدعفونی کننده یا بو زدا بپاشید، مخصوصا از آنهایی که مخصوص بوی بد پا هستند.

6- کمی الکل ضد عفونی کننده داخل یک شیشه ی عطر خالی بریزید و به سطح داخلی کفش بودار بپاشید. سپس کفش را در هوای آزاد قرار دهید تا خشک شود. کمی هم جوش شیرین داخل کفش بریزید تا هر نوع بوی باقیمانده را از بین ببرد.

7- از پودرهای مخصوص رفع کننده بوی بد پا که در داروخانه ها می فروشند، برای پاها و کفش هایتان استفاده کنید.

8- از کفی های از بین برنده بو در کفش تان استفاده کنید. این کفی ها، پاهای شما را خشک نگه می دارند و جلوی رشد باکتری های مولد بو را می گیرند.

9- پاهای تان را با صابون بشویید. هنگام شستن دقت کنید تا لای انگشتان پاهای تان نیز به خوبی تمیز شوند. بعدا پاها را کاملا با پارچه یا حوله خشک کنید.

10- اگر پاهای تان خیلی عرق می کنند، برای کاهش رطوبت پاهای تان از ضد تعریق ها استفاده کنید. سعی کنید از ضد تعریق های مخصوص پا استفاده کنید تا از ضد تعریق های مخصوص زیر بغل.

همچنین برای کاهش رشد باکتری ها در پاهای تان از ژل های ضد باکتری استفاده کنید، یا برای جلوگیری از ایجاد مشکل «پای ورزشکاران» از پودرهای ضد قارچ استفاده کنید.

11- هر وقت کفش می پوشید، حتما جوراب هم بپوشید. جورابی بپوشید که عرق پا را جذب کند مثل جوراب نخی. جوراب پلاستیکی یا نایلونی نپوشید، زیرا عرق پا را به خوبی نمی گیرد. اگر پاهای تان خیلی عرق می کنند، یک یا دو بار در روز جوراب هایتان را عوض کنید.

12- کفشی بپوشید که امکان تبادل هوا داشته باشد؛ مثل صندل یا کفش های پارچه ای و سوراخ دار. برای کاهش باکتری های مولد بوی بد، باید پاهایتان را از کفش در آورید تا هوای آزاد به آنها بخورد.

13- دو روز پشت سر هم یک کفش را نپوشید تا حداقل 24 ساعت هوا بخورد.

14- بعد از این که فعالیت زیادی داشتید و پاهای تان خیلی عرق کردند، کفی کفش تان را در آورید و 24 ساعت در هوای آزاد قرار دهید. همچنین اگر داخل کفش تان خیس شده بود، بایستی کفی آن را در آورید تا خشک شود.

15- همیشه پاها و کفش هایتان را خشک نگه دارید. اگر پاهای شما خیس بود، قبل از پوشیدن کفش، حتما آنها را خشک کنید. همچنین می توانید پودر تالک یا نشاسته ذرت در داخل کفش هایتان بریزید تا رطوبت اضافی را جذب کند.

* توصیه ها:

1- اگر کفش هایتان را بدون جوراب می پوشید، داخل آن کمی پودر تالک بپاشید تا عرق پا را بگیرد.

2- اگر در یک روز بارانی یا به هر دلیلی کفش تان خیس شد، قبل از استفاده مجدد اجازه دهید کفش ها کاملا خشک شوند.

3- مواد ضد بوی پا ، ژل های ضد باکتری و پودرهای ضد قارچ را از داروخانه می توانید تهیه کنید.

کفش ورزشی مناسبی بخرید

کفش‌ ورزشی مناسب، قسمت ضروری انجام هر تمرین ورزشی است. انتخاب کفش ورزشی مناسب در سلامت عضلات و اسکلت شما در حین ورزش موثر می باشد. یک کفش مناسب می‌تواند جلوی بروز بسیاری حوادث، جراحات و دردها را بگیرد.

پیش از رفتن به خرید پیشنهاد می‌کنیم مطلب زیر را بخوانید تا کفش مناسبی برای خودتان تهیه کنید.

1) خرید بعد از ظهر: بعد از فعالیت روزانه و یا حتی ورزش پاهای تان ورم می‌کنند، بنابراین بهترین زمان برای خرید کفش ورزشی، بعد از ظهر و یا بعد از فعالیت ورزشی است. اگر صبح کفش ورزشی ای بخرید که کیپ پای تان باشد، ممکن است بعد از ظهر یا هنگام ورزش پای تان را بزند.

2) کفش یکی، جوراب یکی: وقتی برای خرید کفش ورزشی می‌روید، همان جورابی را بپوشید که قرار است از این پس در کفش‌تان هنگام تمرین بپوشید، چون اگر بعدها جوراب ضخیم‌تری به پا کنید، کفش پایتان را هنگام تمرین می‌زند و یا اگر جوراب‌تان بعدا نازک‌تر باشد، پایتان حین ورزش درون کفش حرکت خواهد کرد.

3) اول پاشنه، بعد پنجه: بند کفش‌های ورزشی‌تان را محکم ببندید؛ حالا امتحان کنید ببینید پنچه ‌پایتان به آسانی درون کفش حرکت می‌کند؟ پاشنه‌هایتان چطور؟ هنگام راه ‌رفتن درون کفش نمی‌لغزند؟

4) کمی مانکن شوید: کفش ورزشی را که می‌خواهید از مغازه بخرید، پایتان کنید و چند قدمی داخل مغازه راه بروید، ببینید در آن کاملا راحت هستید. اگر پنجه پایتان را می‌زند، بعدا هم اندازه پایتان نخواهد شد و هنگام تمرین باید درد پایتان را تحمل کنید. پس، از خیر زیبایی چنین کفش‌های تنگی که سایز مناسب پای شما را فروشنده تمام کرده است، بگذرید.

5) کفشی برای ورزش‌تان: کشتی گیر هستید؟ دو میدانی انجام می‌دهید؟ آیا آیروبیک، کار می‌کنید؟ با راهنمایی مربی ورزش‌تان، کفشی ورزشی ای را انتخاب کنید که مناسب تمرینی باشد که به صورت روزمره انجام می‌دهید. فراموش نکنید کفش دومیدانی با کفش فوتبال متفاوت است، چون دامنه حرکتی پا، مفاصل و وضعیت انگشت‌ها برای حرکات در ورزش های گوناگون، متفاوت است.

6) اول سلامت؛ دوم زیبایی: تنها به ظاهر کفش ورزشی توجه نکنید. همیشه بهداشت و سلامت پا در کفش را پیش از هر چیز در نظر بگیرید. بنابراین برای خرید کفش به سراغ تولیدکنندگان صاحب نام بروید، شاید پول بیشتری بپردازید، ولی در عوض سلامت پاهایتان را حین ورزش تضمین می‌کنید و کفشی می‌خرید که مدت زمان بیشتری برایتان کار خواهد کرد.

7) یک بند انگشت: هنگام خرید کفش ورزشی اجازه دهید جلوی پایتان (در مقابل انگشت بزرگ) به اندازه عرض یک انگشت خالی بماند. به این ترتیب، هنگام تمرین راحت‌تر ورزش خواهید کرد.

8) مکانی برای خم‌ شدن: اطمینان حاصل کنید که کفش مورد نظرتان تنها از قسمت بند انگشتان که در واقع پهن‌ترین قسمت کفش است، در پایتان خم می‌شود. این محل باید منطبق بر محل خم شدن کف پا باشد.

9) هم‌تراز زمین: یک کفش ورزشی خوب باید در سطح صاف، هم‌تراز زمین باشد و بخشی از آن بالاتر و بخش دیگر پایین‌تر نباشد.

10) کنترل کنید: بعد از مدتی که از پوشیدن کفش گذشت، آن را کنترل کنید و زیره و رویه آن را به خوبی بازدید کنید تا به سمت جلو یا پهلو کج نشده باشد و به پاهایتان آسیب نرساند.

11) سفت نباشد: برخی کفش‌های ورزشی که می‌خرید ظاهر زیبایی دارند، ولی بسیار سفت و محکم هستند. کفش سفت و غیرقابل انعطاف، فشار زیادی به تاندون‌های پا وارد می‌کند.

12) بالشتک‌دارها را انتخاب کنید: دقت کنید کف کفش ورزشی شما نباید ارتفاع زیادی داشته باشد (لژدار باشد)، چون موجب پیچ‌خوردگی پای تان می‌شود. از طرف دیگر، کفش ورزشی نباید کف صاف داشته باشد، چون فشار وارده از زمین را به کمر انتقال می‌دهد. بهترین کفش‌های ورزشی کفش‌هایی هستند که یک بالشتک نازک در کف‌شان دارند که فشارهای وارده به پا و بدن را تعدیل می‌کنند.

چه کفشی، برای چه ورزشی؟

برای انجام هر گونه فعالیت ورزشی لازم است کفشی مناسب تهیه کنید. نوع ورزش، مهم‌ترین و در عین حال واضح‌ترین معیار برای خرید کفش ورزشی است. باید به این موضوع توجه داشته باشید که کفشی که برای تنیس انتخاب می‌کنید، مناسب دویدن نیست و برعکس.

در این جا به برخی از ویژگی‌های کفش‌های مناسب برای ورزش دو، بدن‌سازی، فوتبال، تنیس و ... اشاره می‌کنیم:

* دو میدانی: در حین دویدن ممکن است با موانعی برخورد کنید. کفشی که برای این ورزش انتخاب می‌کنید باید کاملا پوشیده باشد. در ضمن زیره‌‌ای داشته باشد که هم از درون و هم از بیرون بتواند ضربات را گرفته و خنثی کند. در زیره ی اغلب کفش‌های مخصوص دو میدانی کربن به کار رفته است که سبب ثابت ماندن کفش در پا می‌شود.

* بدن‌سازی: کفش مناسب این ورزش کفشی سبک و راحت است. قسمت کف کفش به‌ ویژه در ناحیه نوک بسیار محکم است، زیرا در این ورزش به‌‌ طور‌معمول نوک کفش برخورد زیادی با زمین دارد. در ضمن قوزک‌ پا در این کفش‌ها کاملا حفظ می‌شود.

* فوتبال: مهم‌ترین نکته درباره کفش‌ فوتبال، استوک و رویه کفش است تا جلوی لیز خوردن بازیکن را بگیرد و در پی ضربات فراوان به توپ، پاره نشود.

* تنیس: کفش‌های مخصوص این ورزش به نوعی تعبیه شده‌اند که ثبات بالایی روی زمین دارند و نامتعادلی ناشی از حرکات فراوان را دفع می ‌کنند. کف این کفش‌ها نیز از جنس بسیار مقاوم و سخت است.

* بوکس، ایروبیک، بسکتبال و .... ، هر یک کفش‌های مخصوص به خود را دارند که شما می‌توانید با مراجعه به مراکز فروش کفش‌های ورزشی و عنوان کردن نوع ورزش و کفشی که می‌خواهید، آن را تهیه کنید.

میزان استفاده شما از کفش مهم است!

وقتی می‌خواهید یک کفش ورزشی بخرید، به کیفیت اهمیت بالایی بدهید. کفش‌های ورزشی، کیفیت و قیمت‌های متفاوتی دارند. اگر شما یک ورزشکار هستید و مدام از کفش‌هایتان استفاده می‌کنید، بهتر است کفشی با کیفیت بالا و جنس خوب تهیه کنید. شاید قیمت کفش‌های خوب کمی بالا باشد، اما در سلامت نگه داشتن شما دخیل است.

از سوی دیگر توجه داشته باشید که کفش‌های ورزشی را هر چند وقت یک بار باید عوض کنید، چون صدمه دیدن نوک آن یا ساییده شدن پاشنه آن می‌تواند سبب بروز دردهایی در پا و کمر شود.

راحتی پاهای‌تان را فراموش نکنید

کفش ورزشی نباید خیلی گشاد یا خیلی تنگ باشد. بهترین حالت زمانی است که پشت پای شما با کفش به اندازه قطر یک انگشت فاصله داشته باشد. کفشی که می‌خرید باید با فرم پای شما نیز هماهنگی داشته باشد و در آن راحت باشید.

کفش ورزشی باید :

* از پا محافظت کند.

* پا در آن راحت باشد.

* هنگام حرکت، فشار‌ها و نیروهای وارد به پا را تعدیل کند.

* اندازه ی پا باشد.

* وزن مناسبی داشته باشد.

* نرم و انعطاف ‌پذیر باشد.

* آب و رطوبت در آن نفوذ نکند.

* هوا بتواند در آن جریان پیدا کند و قابلیت تبادل هوا را داشته باشد.

5 توصیه مهم

1- در هنگام خرید کفش ورزشی به شکل کفش، رنگ و قیمت آن کاری نداشته باشید. پیش از اعمال هر گونه سیلقه‌ای، به فروشنده بگویید که برای چه نوع ورزشی، چه کفشی می‌خواهید و از میان گزینه‌های پیشنهادی او، گزینه مورد علاقه ‌تان را انتخاب کنید.

2- کفش‌های مارک‌دار و گران الزاما کفش‌های مناسبی نیستند، پس تنها در پی مد نباشید!

3- وقتی کفش ورزشی جدیدی خریدید، با آن ورزش طولانی مدت نکنید. پیش از آغاز یک دوی ماراتون، حداقل 5 ساعت با کفش جدید راه بروید و حرکات نرمشی انجام دهید.

4- همیشه هنگام خرید کفش جدید، کفش ورزشی قدیمی خود را نیز همراه ببرید، چون مشاهده نقاط ساییده شده یا خراب کفش قدیمی می‌تواند به فروشنده در شناخت وضعیت پای شما کمک کند و کفش مناسب‌تری بخرید.

5- توجه داشته باشید که در بازار، کفش‌های شکیل اما نامرغوب فراوان هستند. بنابراین سعی کنید تا حد امکان از مراکز و فروشگاه‌های معتبر خرید کنید تا کفش‌های بی‌کیفیت چینی را با عنوان کفش مارک‌دار به شما نفروشند.

از ویژگی های کفش مناسب چه می دانید؟

1) کفش مناسب کفشی است که هنگام پوشیدن طولانی‌ مدت، پا را تحت فشار قرار ندهد.

2) هنگام انتخاب کفش‌ در نظر داشته‌ باشید انگشتان پاهای تان دچار تغییر حالت نشوند و یا کناره‌های پاهای تان تحت فشار ناشی از کفش قرار نگیرند.

3) سعی کنید کفشی را که انتخاب می‌کنید تنها جنبه زیبایی نداشته ‌باشد، بلکه از هر لحاظ مانع آسیب دیدن پای شما در برابر گرما، سرما و ناهمواری‌های زمین باشد.

4) به موقعیت و شرایط خودتان هنگام خرید کفش دقت کنید.

5) در نظر گرفتن بیماری‌هایی مثل دیابت ممکن است انتخاب تان را محدود کند، ولی در نهایت با آگاهی از بیماری و شرایط حاکم بر شما، یک انتخاب صحیح خواهید داشت.

6) در دوران بارداری کفش‌هایی بپوشید که فشار زیادی بر پا و ناحیه پشت شما وارد نکند، مثل کفش‌های راحت و تختی که جنس و بافت نرمی دارند. معمولا در این دوران، بین نیم تا یک نمره، تغییر سایز خواهید داشت که با توجه به این تغییر، باید کفشی مناسب انتخاب کنید.

7) اگر از کمردردهای مکرر رنج می‌برید،‌ حتما با دقت بیشتری کفش‌هایتان را انتخاب کنید و سعی کنید کفش‌های طبی به پا کنید، زیرا این کمردردها گاهی از عواقب پوشیدن کفش‌های نامناسب و غیر استاندارد هستند.

8) اگر اضافه وزن دارید، پوشیدن کفش‌های تخت و راحت به شما توصیه‌ می‌شود. راه رفتن با کفش‌های پاشنه بلند برای کسانی‌ که اضافه وزن دارند باعث عدم تعادل می‌شود.

9) ‌قبل از خرید کفش حتما چند بار آن را امتحان کنید و مطمئن شوید به پایتان فشار نمی‌آورد.

10) ‌بهترین زمان برای خرید کفش، پایان روز است. در طول روز پاهای شما دما، فشار و استرس زیادی را تحمل می کنند و برای انتخابی آگاهانه و شناسایی سایز دقیق و مناسب، وقت مناسب‌تری است.

11) ‌هنگام خرید کفش‌ بهتر است جورابی مناسب به پا داشته باشید که بسیار نازک یا بسیار ضخیم نباشد.

12) خانم‌هایی که قدی متوسط یا کوتاه همراه با اندامی متوسط و چاق دارند، بهتر است از کفش‌های پاشنه‌داری استفاده کنند که پاشنه‌هایش ضخیم و بلند است.

استفاده از این کفش‌ها، باعث زیباتر شدن حرکات و برقراری تعادل بیشتر هنگام راه ‌رفتن می‌شود. ولی استفاده از کفش‌های پاشنه‌دار سوزنی برای این خانم‌ها مناسب نیست.

13) ‌بهترین کفش‌ها برای پیاده‌روی، کفش‌هایی هستند که به خوبی پاها را در بر‌گیرند و هنگام پیاده‌روی به عنوان محافظی برای پا عمل کنند. همچنین انعطاف‌پذیر باشند و پا در آن خسته نشود. کفش‌های پیاده‌روی باید بسیار سبک باشند به نحوی که اصلا احساس نکنید کفشی به پا دارید.

14) ‌اگر به صورت حرفه‌ای و مداوم پیاده‌روی می‌کنید بهتر است کفش‌های ساق دار را انتخاب کنید که در پیاده‌روی‌های طولانی‌مدت به ساق پایتان آسیبی نرسد.

15) ‌اگر با کفش پاشنه‌دار مشکل دارید بهترین راه حل این است که، آن را به پا کنید و چندین بار در مقابل آینه‌های بزرگ قدم بزنید. یادتان باشد اول بر ‌روی فرش آنها را امتحان کنید و از زوایای مختلف، حرکات و قدم زدن خودتان را در آینه ببینید. با انجام این کار، با تسلط و اطمینان خاطر بیشتری می‌توانید این کفش‌ها را بپوشید.‌

چگونه کفش راحت و مناسبی بخریم؟

آیا تا به حال برای شما اتفاق افتاده است که در مغازه از کفشی خوشتان بیاید و آن را بخرید، ولی بعد از آمدن به منزل، از خرید خودتان پشیمان شوید؟ علت پشیمانی شما هم این باشد که بعد از پوشیدن کفش ها، پاهای تان ورم کنند، تاول بزنند و درد زیادی داشته باشند.

بنابراین برای این که دچار این مشکل نشوید، توصیه های زیرا را هنگام خرید کفش در نظر داشته باشید:

1- قبل از رفتن به مغازه، تصمیم بگیرید که چه کفشی می خواهید بخرید.

2- جورابی که می خواهید با آن کفش بپوشید، قبل از رفتن به خرید به پا کنید.

3- همچنین می توانید جوراب های ضخیم یا نازک تری را هم بردارید تا اگر از کفش دیگری خوشتان آمد با آن بپوشید، مثلا کفش زنانه پاشنه بلند را معمولا با جوراب های ظریف و کفش اسپرت زنانه را با جوراب های نخی می پوشند.

4- ناخن های پای خود را کوتاه کنید یا ناخن های پای تان را در اندازه ای نگه دارید که می خواهید همیشه باشند.

5- حال می توانید برای خرید یک کفش مناسب به بازار بروید و بگردید.

6- کفش دلخواه تان را انتخاب کنید و به مغازه دار بگویید، سه شماره مختلف از کفش انتخابی را برایتان بیاورد؛ یکی شماره پای خودتان، یکی بالاتر و یکی پایین تر.

7- جوراب مناسب را بپوشید.

8- هر سه شماره کفش را امتحان کنید؛ به این شکل که هر جفت کفش را که پوشیدید، در داخل مغازه به طور عادی راه بروید. سپس کمی بدوید، همانطور که وقتی عجله دارید به اتوبوس برسید.

9- حداقل مدت 10 تا 15 دقیقه کفش ها را در پاهای تان نگه دارید و راه بروید.

10- کفش ها را درآورید. یکی از کفش ها را بردارید و با دو دست، آن را خم کنید تا ببینید آیا به قدر کافی قابل انعطاف است یا خیر.

11- کفی داخل کفش را با انگشتان دست فشار دهید تا ببینید برای کف پای شما مناسب است. همچنین به قوس مناسب آن برای کف پای تان دقت کنید.

12- موقع خرید دقت کنید که کفش های راحتی باشند و فشاری بر انگشت شست پای شما وارد نکنند.

13- فقط به رنگ و مدل کفش نگاه نکنید و فقط دنبال مُد نباشید، بلکه دقت کنید کفشی که می خرید کاملا راحت و مناسب پای شما باشد، زیرا سلامت پاهای شما به کفش شما نیز بستگی دارد و سلامت پاها بر سلامت کل بدن موثر است.

۵ اشتباه پوستی که برخی افراد انجام می دهند

۵ اشتباه پوستی که برخی افراد انجام می دهند

پرهیز از مصرف کرم‌های ضدآفتاب در روزهای تاریک زمستانی یا رفتن به رختخواب بدون پاک کردن آرایش برای پوست بسیار مضر است. چه خوب است که همه ما چند دقیقه‌ای از روز را به پوستمان اختصاص دهیم تا از بروز چین‌وچروک بیشتر، بروز لکه‌های قبلی خودداری شود. 5 اشتباه پوستی می‌تواند سبب پیر شدن سریع‌تر پوست می‌شود در حالی که کمی توجه بیشتر موجب می‌شود که پوستی جوان‌تر و شاداب‌تر داشته باشیم.

اشتباه اول:
خیلی‌ خسته‌امروز طولانی را سپری کرده‌اید و بسیار خسته‌اید و آخرین کاری که می‌خواهید انجام بدهید شستن صورت‌تان است. در حالی که این غلط است، شست‌وشوی صورت تنها 2 دقیقه وقت شما را می‌گیرد در صورتی که شست‌وشوی صورت در طول روز و قبل از خواب سبب می‌شود برای چند سال صورتی جوان‌تر داشته باشید. خوابیدن با صورتی پر از عرق و گردوغبار و چربی و وجود مواد آرایشی روی آن می‌تواند سبب بروز آکنه و لکه شود.

اشتباه دوم:
ضدآفتاب مخصوص تابستان استنیازی به ضدآفتاب نیست، الان زمستان استخیلی‌ها با داشتن این تصور غلط در روزهای تاریک زمستان و پاییز به صورت و دست‌های خود ضدآفتاب نمی‌زنند. در حالی که اشعه ماورای‌بنفش خوشید همیشه وجود دارد و می‌تواند سبب پیری زودرس پوست شود. اشعه می‌تواند از شیشه هم عبور کند و حتی وقتی ما درون اتاق هستیم از تاثیر اشعه ماورای بنفش خورشید در امان نیستیم. بنابراین هر چه بیشتر بتوانیم پوست‌مان را در مقابل اشعه حفظ کنیم پوستی جوان‌تر خواهیم داشت، بنابراین هر روز حتی در روزهای زمستان از کرم‌های ضدآفتاب یا مرطوب کننده‌های حاوی spf 30 استفاده کنید. برای محافظت بهتر نوعی ضدآفتاب را انتخاب کنید که حاوی هم آوبنزین باشند و هم هلیوپلکس، تتانیوم دی‌اکسید یا زنیک اکسید.

اشتباه سوم:
گران هستندمراقبت از پوست و خریدن کرم‌های بهداشتی خیلی هزینه‌بر هستند. این هم یک اشتباه دیگری است که موجب می‌شود افراد کمتر به سلامت پوست‌شان توجه کنند. در حالی که اگر می‌خواهید پولتان را پس‌انداز کنید از دراگ‌استور خرید کنید. مطالعات نشان می‌دهد که خیلی وقت‌ها باید هزینه‌هایی را کرد تا از هزینه کردن‌های بعدی جلوگیری شود. مراقبت از پوست جزو این هزینه‌هاست. خرید کردن لوازم و مواد آرایشی و محافظتی پوستی شاید کمی گران باشد اما این موجب می‌شود از هزینه‌های درمانی بعدی که حتی گران‌تر هم هست کاسته شود. خرید یک کرم ضدآفتاب ارزان‌تر از هزینه‌ای است که برای خرید داروهای درمانی می‌شود. موثرترین محصولات ضدپیری آلفایی هستند که حاوی رتینوئید، ahaها، پپتیدها ویتامین c و هیالورونیک اسید است.

اشتباه چهارم:
عجله چند بار اقدام کردم اما دیگر خسته شدمخیلی‌وقت‌ها ما انتظار داریم نتایج درمانی زود آشکار شوند در حالی که حداقل 8 هفته طول می‌کشد تا نتیجه خیلی از دستورات پزشکی و درمان‌ها جواب بدهد. پس به داروها و کرم‌های پوستی فرصت بدهید تا تاثیرشان را نشان بدهند. هر داروی جدیدی را باید 2 ماه بعد امتحان کرد. چرا که پوست لازم دارد تا لایه‌های ضدپیری بسازد. مصرف مداوم و تعویض کرم‌ها و داروهای پوستی می‌تواند سبب التهاب، افزایش خطوط و چروک‌های پوستی و نقاط قهوه‌ای در روی پوست شود.

اشتباه پنجم:
پوستم خیلی حساس است!کرم‌‌ها پوستم را قرمز و حساس می‌کنند. عدم مصرف کرم‌های محافظ پوست و فرار از مصرف آنها و همچنین عدم توجه به بهداشت پوست موجب می‌شود که سلول‌های مرده روی پوست انباشته شده و پوست چروکیده‌تر شود. در حالی که حذف این لایه‌های مرده، موجب نرمی پوست و روشن شدن پوست می‌شود. البته مالش شدید پوست هم می‌تواند به قرمزی و حساسیت آن منجر شود. برای همین باید با صابون‌های ملایم و حاوی گلیکولیک اسید یا اگزفولیتور و دستمال‌های نرم پوست‌تان را بشویید. از مالش شدید پوست با پارچه‌های خشن بپرهیزید.

نقش میزان تحصیلات در ازدواج

در قسمت قبل به نقش عوامل فرهنگی در ازدواج پرداختیم اینک در ادامه می خوانیم...

میزان تحصیلات از عوامل مهم تشکیل دهنده شخصیت و بخصوص در ایران تعیین کننده وجهه اجتماعی است.

احتمالات زیر را می توان درباره میزان تحصیلات زن و شوهر در نظر گرفت:

1- مرد دارای تحصیلات عالی است؛ ولی زن دارای تحصیلات متوسط یا کمتر است.

2- مرد و زن هر دو دارای میزان تحصیلات یکسانی هستند.

3- زن دارای تحصیلات عالی و مرد از تحصیلات کمتری برخوردار است.

4- مرد دارای تحصیلات عالی و زن بی سواد است  ، یا تحصیلات اندکی دارد.

در حالت 1 و 2 مشکلی ایجاد نمی شود؛ ولی در حالت 3 و4 غالباً زندگی زناشویی مواجه با ناسازگاری و در پاره ای موارد از هم پاشیده می شود. زنی که دارای تحصیلات عالی بوده، پزشک یا مهندس است، از نظر تفاهم با مردی که حداکثر تحصیلات ابتدایی دارد و مثلاً راننده یا لوله کش است تفاهم ندارد. مرد دنیا را به گونه ای می بیند و زن گونه ای دیگر . زن در مجالس و محافل، زمانی که شوهرش صحبت می کند و احتمالاً بیشتر کلمات را غلط ادا می نماید و یا مطالب ناخوشایندی را مطرح می نماید، احساس ناراحتی و حقارت می کند؛ و در نهایت زندگی برای هر دو تلخ خواهد شد.

در حالت دوم که مرد دارای تحصیلات عالی و زن بی سواد یا کم سواد است نیز همان وضعیت اول برای مرد وجود دارد. این حالت وقتی اتفاق می افتد که مرد در روستای خود در سن 18 تا 20 سالگی زمانی که در دبیرستان درس می خوانده  با یکی از دختران بی سواد روستایی خود ازدواج کرده و صاحب فرزند نیز شده است. سپس با توجه به استعداد و آمادگی ذهنی که داشته به شهر آمده و تحصیلات خود را تا مراحل عالی ادامه داده است. در چنین زندگی نیز فضای شادی و مسرتی حاکم نخواهد بود.

لازم به یادآوری است که نوع  تحصیلات مهم نیست. آنچه در ازدواج مهم است؛ سطح تحصیلات است. در عین حال چنانچه تحصیلات زن و شوهر در یک حوزه باشد؛ تفاهم زناشویی بیشتر خواهد بود. به عنوان مثال ازدواج یک پزشک با یک پرستار بیشتر موفق خواهد بود؛ تا ازدواج یک پزشک با یک مهندس. معذلک نوع تحصیل در موقعیت ازدواج در مقام مقایسه با سطح تحصیلات بسیار کم اهمیت است. اهمیت سطح تحصیلات در ازدواج به قدری است که چنانچه تفاوت زیاد باشد ، می توان گفت به ندرت سازگاری وجود خواهد داشت.

مشاوره در امر ازدواج در رابطه با عامل تحصیل

میزان تحصیلات عامل مهمی در زندگی زناشویی است. بنابراین در انتخاب همسر باید مورد توجه قرار گیرد. مشاوران در رابطه با عامل تحصیل در امر همسر گزینی باید مراجعان را به اهمیت موضوع توجه دهند و در موارد مختلف به شرح زیر عمل نمایند.

1- با توجه به فرهنگ ایرانی چنانچه مرد تحصیلات بیشتری داشته باشد ، در زندگی زناشویی مشکلی ایجاد نمی شود. معمولاً مردانی که تحصیلات عالی دارند ، میزان تحصیلات همسر خود را در سطح متوسطه ، در صورت هماهنگی سایر عوامل می پذیرند. بنابراین مشاوران در مورد مراجعان خود باید این نکته را مورد توجه قرار بدهند. مواردی دیده می شود که مرد با وجود داشتن تحصیلات عالی همسر خود را با تحصیلات متوسطه انتخاب می کند و مایل نیست که او تخصصی داشته باشد و خارج از خانه شاغل گردد. تمایلات دختر و پسر در مورد سطح تحصیل ، در مشاوره همسر گزینی باید مورد توجه قرار گیرد. ولی به هر حال پایین تر بودن سطح تحصیلات دختر در مقابل پسر غالباً مشکل اساسی ایجاد نمی نماید.

2- دختر دارای تحصیلات عالی و پسر دارای سواد اندک و یا تحصیلات در حدود متوسطه است. در این حالت ممکن است در زمان ازدواج به علت نکات مثبتی که در پسر وجود دارد ، پیوند زناشویی انجام گیرد؛ ولی این تفاوت احتمال دارد به تدریج به علل اشتغال اجتماعی زن و احساس برتری نسبت به شوهر و برعکس احساس حقارت شوهر در مقابل زن موجب اختلاف شود و زندگی شیرین زناشویی مبدل به کشمکش روانی و اخلاقی گردد. بنابراین مشاور باید عواقب بعدی این حالت را به پسر و دختر گوشزد کند و آنان را متوجه سازد که اختلاف سطح تحصیل بالاخره ممکن است زمینه ای برای اختلاف باشد و آنان باید در انتخاب همسر به این نکته توجه نمایند.

3- حالت دیگر آن است که زن یا شوهر پس از ازدواج درس خوانده و اختلاف سطح تحصیل ایجاد شده باشد و این امر موجب از هم گسیختن و یا به هم خوردن محیط گرم خانواده گردد. در این موارد مشاور باید شوهر را به زندگی پس از ازدواج مجدد و وضعیت زن اول و احیاناً فرزندان قبلی او توجه دهد و با مقایسه دو حالت عدم ازدواج و ازدواج دوم او را به نابسامانی های  حالت دوم متوجه سازد. وانگهی زن را در جهت تطبیق دادن خود با شرایط زندگی جدید شوهر ترغیب نماید و بالاخره زوجین را در جهت این واقعیت که از هم گسیختگی زندگی آنان شرایط بهتری را ایجاد نمی نماید؛ آگاهی دهد.

4- حالت دیگر موردی است که زن پس از ازدواج تحصیلات عالی می نماید و به فکر جدایی و طلاق می افتد. در این حالت نیز مشاور باید با تشکیل جلسات مشاوره ای با زن و شوهر، به ویژه زن را متوجه زندگی بعد از طلاق و شوهر را در جهت هماهنگ ساختن خود با همسرش توصیه نماید.

5- دخترانی هستند با تحصیلات عالی که به علل مختلف با مردی کم سواد یا بی سواد ازدواج می کنند.  در مورد این گونه دختران و بالعکس پسرانی با این حالت ، مشاور باید در انتخاب همسر، آنان را با اهداف ازدواج آشنا سازد و به آنان بینش دهد که هدف ازدواج نه ترحم و ثواب اخروی است و نه افکار غیر واقعی در جهت جلب رضایت والدین و یا حفظ موقعیت آنان. در این صورت مسلماً این گونه دختران و پسران تن به چنین ازدواج هایی نخواهند داد و در نتیجه با ناراحتی های بعد از ازدواج و یا با طلاق و از هم گسیختگی خانواده مواجه نخواهند شد.

 زیر سقف مشترک،غریبه ایم

یکی شاخه نبات ها را روی ساتن سفید توردوزی شده می سابید که زن گفت: با اجازه بزرگ ترها، بله!

دیگر صدای کل کل شادی، سوت و دست ها را نشنید برای آنکه پدر آمده بود بالای سرش و گفته بود: با لباس سفید می روی خانه بخت، با لباس سفید هم می آیی بیرون، مبارکت باشد!.

زن دلش نمی خواست آن لحظه لباس سفیدی از جنس کفن را تصور کند، با این حال لبخند زد، گفت: چشم پدر!

حالا سال ها از گفتن آن کلمه (بله) می گذرد، سال هاست که آنها از هم طلاق گرفته اند بدون اینکه پله های دادگاه را بالا و پایین رفته باشند، مهر را بخشیده و یا تا ریال آخر تسویه کرده باشند، اصلا چه فرق می کند حضانت بچه ها با پدر باشد یا مادر؟! سال هاست که او زن خانه و آن یکی پدر بچه هاست. نه خودشان که هیچ کس آنها را جزو آمار (حدود صدهزار نفری در سال) طلاق نمی شمارد اما وقتی هیچ رابطه احساسی و عاطفی عمیقی بین زن و مرد نباشد، سر هرکدام برود توی لاک تنهایی خودشان، آن وقت به اصطلاح روانشناسی امروز آنها دچار طلاق پنهان یا خاموش شده اند بدون اینکه متوجه باشند.

سال هاست که آنها از هم طلاق گرفته اند بدون اینکه پله های دادگاه را بالا و پایین رفته باشند، مهر را بخشیده و یا تا ریال آخر تسویه کرده باشند، اصلا چه فرق می کند حضانت بچه ها با پدر باشد یا مادر؟! سال هاست که او زن خانه و آن یکی پدر بچه هاست.

قدیمی ترها چیزی به نام طلاق پنهان نداشتند آنها تنها یک طلاق می شناختند که ننگ می شد و می چسبید روی پیشانی ها!

تا قبل ازاین صد سال اخیر ازدواج تنها دو بعد زیست شناختی و جامعه شناختی داشت، همین قدر که مرد و زنی نیازهای روحی و عاطفی خود را در مسیر هدایت شده قرار می دادند و بعد پدر و مادر می شدند، برای داشتن یک زندگی خوب کافی بود.

آدم های صد سال قبل وقتی به یک رابطه عاطفی و خویشاوندی جدید با یک ایل و یا عشیره دیگر دست پیدا می کردند برایشان کافی بود تا بتوانند بعد اجتماعی ازدواج را تکمیل کنند. اما حالا سال هاست که بعد تازه روانشناسی را آورده اند و چسبانده اند به ازدواج که اگر این بعد آخر نباشد آن وقت زن ومرد دچار طلاق پنهان می شوند و روابط آنها خالی از عواطف و درک متقابل می شود. امروز ازدواجی را کامل می دانند که در آن هر سه بعد روانشناختی، زیست شناختی و جامعه شناختی وجود داشته باشد.

گاهی بین زن و شوهر اختلافاتی وجود دارد که ترجیح می دهند باهم اما جدا از هم زندگی کنند مانند:اختلافات در میزان هوش، خواسته ها، سلیقه ها و علاقه ها، دیدگاه ها، ابعاد معنوی و نیز ترس از طلاق و حرف های اطرافیان و حواشی بعدی آن، محدودیت های اجتماعی و فرهنگی، مشکلات اقتصادی،  ازدواج های تحمیلی، ترس و فرار از تنها ماندن، چشم   و  هم چشمی با دوستان و فامیل، خشونت و عصبانیت،  مادیات، تجمل گرایی و تشریفات بیش از حد، خود  بزرگ بینی و تحقیر دیگری، دو رویی، پنهان کاری، لجاجت و مسائلی از این دست، همگی مسیر زندگی عاشقانه را به زندگی بدون احساس و خالی از مفاهیم اولیه زناشویی مبدل می سازد. این بی تفاوتی، آخرین مرحله روابط احساسی بین زن و مرد است . اگر چه همسران با هم زندگی می کنند ولی فقط جسم خاکی آنان با هم است و آنان فارغ از هم و در فضایی کاملا غریب و شخصی ایام را سپری می کنند و مقصد بعدی آنها منزلگاهی جز طلاق رسمی و جدایی فیزیکی نخواهد بود.

وقتی خلأ احساسی پیدا شود آنهایی که به دلایل متعدد اجتماعی و اقتصادی نتوانند طلاق بگیرند سرشان می رود توی لاک تنهایی خودشان و به تدریج همان رابطه محدود عاطفی با طرف مقابل را هم قطع می کنند

نگران شده اید، نشسته اید به مرورکردن زندگیتان؟ فکر می کنید نکند شما هم طلاق گرفته اید و حواستان نیست؟!

دارید از خودتان می پرسید «چرا، غیر از بچه ها و دخل وخرج هایی که با هم نمی خوانند، هیچ وقت هیچ حرف دیگری باهم نزده اید؟راستی همسرتان از کی سرش مدام رفت توی ورق های روزنامه؟

اگر کارتان از بیخ غلط نباشد جای نگرانی نیست! آنهایی دچار طلاق پنهان می شوند که بدون هماهنگی عاطفی، وجود عشق و شناخت نیاز های خود و طرف مقابل ازدواج کرده باشند.

این جور ازدواج ها تا وقتی شیرین است که عروس خانم ها و آقا دامادها سرگرم گرفتن هدایای کادو پیچ جوروا جور باشند و بعد مشغول برپایی مراسم عروسی شوند، البته تا وقتی مهمانی های روزها و ماه های اول و به اصطلاح پاگشایی ها تمام نشده آنها احساس خوشبختی می کنند اما این رفت و آمدها و تازگی روزهای اول ازدواج که تمام شود، آن وقت احساس می کنند یک چیزی میان این رابطه دو نفره کم است و آن چیزی جز همان نقاط احساسی و فکری مشترک نیست.

وقتی خلأ احساسی پیدا شود آنهایی که به دلایل متعدد اجتماعی و اقتصادی نتوانند طلاق بگیرند سرشان می رودتوی لاک تنهایی خودشان وبه تدریج همان رابطه محدود عاطفی با طرف مقابل را هم قطع می کنند و طلاق می گیرند بدون اینکه صدایش را در بیاورند. آنها از همان وقت می روند جزو آمار طلاق های پنهان (که البته هیچ آماری از آن در دست نیست.)

 آنها تنها به ظاهر یک زندگی مشترک دارند که به شدت ملال آور و یکنواخت است، هر چند که زن و شوهر قرارداد اجتماعی و مذهبی ازدواج را رعایت می کنند اما زندگی آنها خالی از عشق و هماهنگی روانشناختی است درحالی که وجود این بعد از رابطه می تواند زندگی زن و مرد را معنادار و شکوفا کند.