ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
دو بار در روز مسواک بزنید و یک بار نخ دندان بکشید. این دو راه، ساده ترین و مهم ترین راه برای داشتن دندانهایی سالم و زیباست.
سالهای پیش و شاید همین امروزه در بسیاری از فرهنگها و مجامع، شکل خاصی از دندانها علامت زیبایی بوده و باشد. رنگ کردن دندانها به رنگهای سیاه و تیره، تراشیدن دندانها به شکلهای مختلف و یا روکشهای طلای دندانها، همگی در فرهنگهای مختلف جهان ممکن است علامت زیبایی شناخته شود، اما در کشور ما و بسیاری از جوامعی که فرهنگ و رفتاری شبیه به ما دارند، داشتن دندانهایی مرتب، خوش شکل و از همه مهمتر سفید، علامت خاص زیبایی دندانها شناخته میشود.
در گویش عام، دندانها به رنگ سفید شناخته میشوند، اما اگر همین رنگ سفید را در جزییات خوب نگاه کنید و رنگ دندانهای چند نفر از نزدیکانتان را با هم مقایسه کنید، میبینید که در همین رنگ سفید، درجات متفاوتی از تیرگی و روشنی وجود دارد. در واقع دندانها در ذات خود و از شروع رویش ممکن است به صورت طبیعی سفیدتر و یا زردتر باشند.
پس اگر دوست دارید دندانهای سفیدی داشته باشید، باید با انصاف به دندانهای خود نگاه کنید و اگر دندانهای شما سالماند و به دلیل بیماری یا مشکل خاصی دچار تغییر رنگ نشدهاند، همان رنگ واقعی دندانهایتان را (هر چند کمی هم زرد باشد) بپذیرید و با آن کنار بیایید.
از طرفی دندانها ممکن است به دلایل مختلفی در طی سالهای بعد از رویش تغییر رنگ بدهند. این دلایل ممکن است شامل مصرف داروهای مختلف، بیماریهای مختلف در دوران کودکی و جنینی، ضربه خوردن به دندانها، بیماریهای خاص ساختمانی در دندانها و نیز درمانهای مختلف دندانپزشکی باشد. هر کدام از این علتها میتوانند شناسایی شوند و بسته به نوع علت، تغییر رنگ دندان، درمان شود.
در خوراکیهایی مثل چای، قهوه، شکلات، میوههای رنگی مثل آلبالو و گیلاس، آبمیوههای رنگی و ... رنگدانههای زیادی وجود دارد و کسانی که عادت دارند مقدار زیادی از این مواد را به صورت مرتب و روزانه مصرف کنند، باید منتظر دندانهای تیرهتری باشند.
اگر میخواهید دندانهایی سفید و براق داشته باشید، 9 توصیه زیر را بکار ببرید:
1- هر روز نخ دندان بکشید:
پلاک (جرم) بین دندان، ذرات تیره غذا را به خود جذب میکند و باعث بوجود آمدن لک روی سطح دندان می شود. استفاده از نخ دندان باعث میشود، این پلاکها از بین بروند.
2- از محلولهای شست و شوی دهان استفاده کنید:
استفاده از محلولهای پاک کننده و شستوشوی دهان با این مواد، باعث از بین رفتن ذرات غذا و لکههای سطح دندان میشود.
3- رنگ نوشیدنیهای خود را کمرنگ کنید:
چای و یا قهوه خود را کمرنگ تر بنوشید. چای و قهوه کمرنگ حاوی مواد شیمیایی تیره کننده بسیار کمی هستند.
4- غذاهای ترد را بجوید:
جویدن سبزیجات و میوه مانند یک مسواک طبیعی عمل میکند و باعث میشود دندانها از وجود پلاک و ذرات غذا پاک شده و آنها را تمیز میکنند.
5- سفیدکنندههایی مانند "کرست" نامرئی هستند. میتوانید هنگامی که رانندگی میکنید و یا در حال پختن شام هستید آن را به دندانهایتان بمالید.
6- از یک مسواک مناسب استفاده کنید:
اگر درست مسواک بزنید، ذرات غذا و پلاکها از بین دندانها پاک شده و سطح دندان روشن تر از همیشه خواهد شد.
7- جرمگیری کنید:
دندان پزشک شما با وضعیت دندانهای شما به خوبی آشناست و میتواند راههای مناسبی برای سفید کردن دندانها به شما پیشنهاد کند. میتوانید دندانهایتان را با ژل سفید کننده پوشانده و به مدت نیم ساعت و یا در تمام شب آن را روی دندان ها نگه دارید. بستگی به ماندگاری ژل سفید کننده دارد.
از این راه تنها زمانی میتوانید استفاده کنید که هدف تان براق کردن و سفید کردن دندانها باشد و بعد میتوانید برای چند ماه، دندانهای سفید و زیبا داشته باشید.
8- از سفید کنندههای قوی استفاده کنید:
این راه توسط دندانپزشک انجام می شود و شما را سریع تر به هدف تان میرساند (البته کمی گران است). دندان پزشک دندانهای شما را با این ماده سفید کننده میپوشاند و در کمتر از یک ساعت، روشنایی و سفیدی خاصی به دندانهای شما هدیه میکند.
9- بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید:
میدانم این حرف را زیاد شنیده اید، اما حقیقت دارد: دو بار در روز مسواک بزنید و یک بار نخ دندان بکشید. این دو راه، ساده ترین و مهم ترین راه برای داشتن دندانهایی سالم و زیباست.
ادامه مطلب ...اگر به یکی از داروخانهها یا سوپرمارکتهای سطح شهر مراجعه کنید، انواع دهانشویهها را خواهید یافت که ممکن است موجب سردرگمی شما در انتخاب دهانشویه مناسب شود. برخی از آنها حس طراوت و تازگی به دهان میبخشند و بوی بد دهان را از بین میبرند، برخی دیگر نیز به دلیل داشتن فلوراید میتوانند از پوسیدگی دندانها جلوگیری کرده و پوسیدگیهای اولیه دندانها را ترمیم کند، اما برخی دیگر از دهانشویهها نیز آثار درمانی دارند و در کنترل بیماریهای لثه موثرند.حتما باید به این نکته دقت داشت که دهانشویهها جای مسواک و نخ دندان را نمیگیرند و استفاده نابجا از آنها ممکن است موجب پنهانسازی پوسیدگی دندان و در نتیجه تاخیر در درمان بیماریهایی مانند التهاب شدید لثه و عفونتهای چرکی دهان و لثه شود.در صورتی که پس از مسواک زدن کامل، دهان هنوز بوی بدی داشته باشد، تشخیص بیماریهای لثه ارزش دارد. در این شرایط نباید آن را با دهانشویههای معطر پوشاند و باید به دندانپزشک مراجعه کرد. این دندانپزشک با اشاره به دهانشویههای دارای فلوراید عنوان کرد: فلوراید در برخی دهانشویهها ماده اصلی است و در برخی دیگر جزئی از فرمولاسیون دارویی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان است.
استفاده از دهانشویه حاوی فلوراید در افرادی که ریسک ابتلا به پوسیدگیهای پیشرونده و وسیع را دارند، توصیه میشود. استادیار دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز ادامه داد: افرادی که از داروهای کاهنده فشار خون استفاده میکنند و به همین دلیل دچار زروستومی یا خشکی دهان شدهاند، افرادی که از دخانیات یا مواد مخدر استفاده میکنند، افرادی که به دلیل مشکلات جسمی یا ذهنی قادر به مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن نیستند، کودکان و نوجوانانی که دندانهای دائمی آنها تازه در حال رویش بوده و میزان فلوراید موجود در ساختار دندانی آنها ناکافی است، از گروههای دارای ریسک بروز پوسیدگیهای پیشرونده هستند و از استفاده از دهانشویههای حاوی فلوراید سود میبرند.مصرف دهانشویه حاوی فلوراید در کودکان زیر 6 سال، به علت ناتوانی در کنترل رفلکس بلع توصیه نمیشود، مگر این که فرد در منطقهای زندگی کند که آب آشامیدنی فاقد فلوراید بوده و استفاده سیستمیک فلوراید مدنظر باشد. اگر هنگام تشکیل تاج دندانها، فلوراید بیشتر از میزان مورد نیاز به دندانها برسد، موجب بروز پدیده فلوئوروزیس در دندانها میشود.
استفاده از دهانشویه حاوی سدیم فلوراید 0/2 درصد به شکل هفتگی یا دهانشویه حاوی سدیم فلوراید 0/05 درصد به صورت روزانه (پس از مسواک دندانها و قبل از خواب) تجویز میشود. وی عنوان کرد: جامعه دندانپزشکی آمریکا کلرهگزیدین 0/2 درصد را مورد تایید قرار داده است. کلرهگزیدین در سال 1954 در انگلستان به عنوان ضدعفونیکننده زخم، نظافتکننده پوست و ضدعفونیکننده قبل از جراحی به بازار عرضه شد. سپس در دهه 1970 میلادی به عنوان مادهای ضدپلاک میکروبی دهان معرفی شد و استفاده از آن در دندانپزشکی افزایش یافت. از دهانشویه کلرهگزیدین در مطب دندانپزشکی و در منزل نیز استفاده میشود.در خانه به صورت موقت زمانی که مسواک زدن امکانپذیر نیست، میتوان از دهانشویه به عنوان جانشین مسواک استفاده کرد. مثلا زمانی که به دنبال جراحی دهان یا جراحیهای لثه و به دلیل وجود زخم و بخیه امکان استفاده از مسواک وجود ندارد، با کنترل شیمیایی پلاک میکروبی، بهبود زخم و جراحات دهانی تسریع میشود.
بهتر است دهانشویه کلرهگزیدین نیم ساعت بعد از مسواک استفاده شود تا حداکثر قدرت ضدباکتریایی خود را حفظ کند. اثربخشی این دهانشویه به دوز مصرف آن بستگی دارد و نه به غلظت آن. به همین دلیل در صورتی که پزشک شما پس از جراحی برایتان دهانشویه کلرهگزیدین تجویز کرده و با مزه تلخ آن مشکل دارید، میتوانید با استفاده از آب آن را رقیق کنید. دوز درمانی دهانشویه کلرهگزیدین مصرف 10 تا 20 میلیگرم از دهانشویه با غلظت 0/12 تا 0/2 درصد است.برای اندازهگیری میزان دهانشویه میتوانید از در قوطی دهانشویه به عنوان پیمانه استفاده کنید.دهانشویه را دو بار در روز (بعد از صبحانه و قبل از خواب) با محلول 0/2 درصد استفاده کنید و به مدت 30 تا 60 ثانیه در دهان نگهدارید. برای تاثیر بهتر دهانشویه، پس از استفاده کردن از آن، تا 30 دقیقه از شستن دهان و نوشیدن مایعات پرهیز کنید.کلرهگزیدین طعم ناخوشایندی دارد و میتواند موجب تغییرات موقتی در حس چشایی شود. بهویژه این تاثیر در مورد طعم شوری مصداق دارد و موجب بیمزه شدن غذا میشود و این تغییر به غلظت کلرهگزیدین بستگی دارد. همچنین کلرهگزیدین موجب پدید آمدن رنگ قهوهای بر روی دندانها و پرکردگیهای همرنگ دندان و مخاط دهان و زبان میشود. این تغییر رنگ خارجی بوده و توسط بالیشینگ دندان برطرف میشود.
کلرهگزیدین با تاثیر بر تجزیه گلوکز باکتریها از تولید اسید توسط آنها جلوگیری میکند و محیط را قلیایی نگه میدارد که این عامل زمینه را برای تشکیل جرم فوق لثهای آماده میکند. موارد کمی از تورم یک طرفه یا دو طرفه گلو در اثر مصرف کلرهگزیدین گزارش شده است اما تهوع، استفراغ، دردهای شکمی، تنگی نفس و اختلال هوشیاری از عوارض بلع اتفاقی کلرهگزیدین و ستیل پیریدینیوم است که باید بلافاصله با مرکز فوریتهای پزشکی تماس گرفت.برخی دندانپزشکان به عنوان درمان کمکی برخی از بیماریهای دهان و دندان با پاکسازی و بهبود پس از جراحیهای دهان و دندان، دهانشویههای حاوی آباکسیژنه یا سرم شستوشو تجویز میکنند. مصرف درازمدت دهانشویههای اکسیژنه موجب تحریک بافت نرم، از دست رفتن کلسیم سطوح دندانها و ایجاد لکههای سیاه روی زبان میشود که گاهی اوقات از آن به عنوان زبان مودار یاد میشود. به طور معمول نمیتوان دهانشویه را به عنوان جایگزین مسواک در کنترل پلاک میکروبی و تمیز کردن سطوح دندانی استفاده کرد، بلکه بهتر است استفاده از آن به همراه مسواک زدن و در تکمیل آن به کار آید.
در بسیاری از موارد افراد اظهار میکنند که از نمک برای مسواک زدن استفاده میکنند که توصیه میشود از این کار به شدت پرهیز شود. زیرا نمک خاصیت سایندگی مسواک را بالا میبرد و موجب سایش دندانها شده و در بعضی موارد منجر به سایش و تحلیل لثه و بروز حساسیتهای دندانی میشود.استفاده از دهانشویه آب نمک به جای مسواک زدن یا نخ دندان توصیه نمیشود؛ زیرا قدرت حذف پلاک دندانی را که عامل بروز پوسیدگی دندانی و بیماریهای لثهای است، ندارد.